Έργα και Ημέραι εν Αθήναις - Vol.1

Η Αθήνα είναι πόλη μαγική, ευλογημένη και δεν σε αφήνει ποτέ να πλήξεις. Τρεις μέρες μετρώ εδώ και είναι σαν να έχω ζήσει εδώ για μήνες. Βασικά, ήρθα για να παντρέψω τη ξαδέλφη μου, κι ένα φίλο. Όχι μαζί. Με άλλους. Και στο ενδιάμεσο κάνω αυτό για το οποίο με προορίζει ο Κύριος. Διακοπές. Κάθομαι κάτω από ομπρέλες στις παραλίες της Βάρκιζας και θέτω εαυτόν σε do-nothing mode, βρίσκομαι διαρκώς σε μια κατάσταση μεταξύ ύπνου και ξύπνιου και απολαμβάνω τη ζωή. Όπως μου πρέπει. Ως ώφειλα! Λόγω βαθμού κοινωνικού, λόγω αίματος αυτοκρατορικού.

Η γνωστή και μη εξαιρετέα Αγγελική, γνωστή ιέρεια αυτού του μπλόγκ, έχει αναλάβει χρέη ξενοδόχου. Πασά με έχει, άρχοντα σωστό, (μιλ μερσί αν μας βλέπει τώρα απ' τον δέκτη της), θα της το χρωστάμε χρόνια. Κοίτα πού με πήγε το Σάββατο:

Moorings λέγεται αυτό το ρεστοράν, βρίσκεται κάπου στη Βουλιαγμένη και αποτελεί περίτρανη απόδειξη γιατί αυτή η χώρα δεν θα πτωχεύσει ποτέ. Τέτοια θέα πού αλλού να τη βρεις; Ναι, η Πανσέληνος σε μαγεύει ακόμη κι αν την απολαμβάνεις μέσα από τσιγγάνικο τσαντήρι, μα δεν είναι μόνο αυτή καθαυτή η πανσέληνος ως πορτοκαλιά σφαίρα που σε καθηλώνει. Είναι ο αέρας που δεν κολλάει - όπως στην Κύπρο-, είναι που μπορείς να ντυθείς καλά και να απολάυσεις ένα κρασί περικυκλωμένος από εύγλωττες καλαμαρούδες, είναι που ξαφνικά περιστοιχίζεσαι από κόσμο που δεν τον τρως στη μάπα κάθε μέρα. Αυτά απεικονίζει η πιο πάνω φωτογραφία και μην εθελοτυφλείς.

Την Κυριακή πάντρεψα τη ξαδέλφη μου:

Η τελετή έλαβε χώρα στο Island, και ήτο τα μάλα συγκινητική. Όπως βλέπεις και στην φωτογραφία, ο χώρος και η ατμόσφαιρα θύμιζαν κάτι παραπάνω από Mamma Mia! και δεν αργήσαμε να μπούμε όλοι σε ανάλογο party mood. Ήταν ο πρώτος σημαντικός γάμος στον οποίο παρέστην σόλο καριέρα, δίχως τη Μπρέντα δηλαδή, και ομολογώ ότι υπήρξαν στιγμές αμηχανίας στις οποίες ένιωθα τουλάχιστον ξεκάρφωτος. Κατά τα άλλα, γάμος απ' τους λίγους από όλες τις απόψεις. 

Ανήμερα του Αγ. Πνεύματος δεν κάναμε τίποτα το συγκλονιστικό. Το πρωί πήγαμε παραλία, εδώ στη Βάρκιζα. Στο χαλαρό και στο φλου. Μεγάλη πολυτέλεια το φλου. Είχα και βιβλίο μαζί μου, διάβαζα μια σελίδα την ώρα και στα ενδιάμεσα κοιμόμουν. Εκείνο τον ύπνο που δεν διακόπτεται ούτε όταν σε βρίσκει αδέσποτο μπαλάκι του τέννις εκ των λουομένων ορμώμενο κατευθείαν στο δόξα πατρί.

Το βράδυ πήγαμε να δούμε τον Σούπερμαν σε θερινό σινεμά. Πρώτη φορά στη ζωή μου πήγα σε ένα τέτοιο. Η ταινία τεράστια μαλακία, από ένα σημείο και έπειτα παραδίνεσαι και απλώς χαζεύεις τα χρώματα που δημιουργούν τα πίξελς από τις πολλές εκρήξεις. Αλλά, να λέμε και του στραβού το δίκιο, κάβλα η στολή του Σούπερμαν. Λες να "δώσω μέσα" τον Μπάτμαν, να μοστράρω ως Σούπερμαν με τη νέα σαιζόν; Τι λένε άραγε οι τάσεις της μόδας; Είχα πει να κόψω τις οικονομικές ακρότητες, μα θέλω να με καμαρώσω και μια φορά σαν Σούπερμαν πριν πεθάνω. Θα δούμε.

Αυτά μέχρι στιγμής. Σήμερα ξημερώνει μεγάλη μέρα... Έκλεισα να πάω στα Mad Music Awards! Να αναμένεις αύριο αναλυτική αναφορά. Ή αν βαριέσαι ως αύριο, τσέκαρέ με στο τουίτερ διά τυχόν λάιβ αναμεταδόσεις. 

Έγραψα αυτό το ποστ στο iPad -μεγάλη η χάρη σου, σκοτώθηκα. Θα αναμένω τα θερμά σου συγχαρητήρια ταχαίως.