Tea Time

Από τον καιρό που πέθανε ο πατέρας μου οι επισκέψεις στο σπίτι μειώθηκαν. Από καιρού εις καιρόν βρίσκεται κάποια φίλη της μάνας μου που ενθυμάται να μας επισκεφτεί προκειμένου να επιβεβαιώσει ότι βρισκόμαστε εν ζωή και τα έχουμε ακόμα τετρακόσια. Αυτές οι σπάνιες, ευτυχώς, επισκέψεις μου δίνουν τρομερή έμπνευση για συγγραφή θεατρικού σεναρίου. Καμιά φορά, όπως τις προάλλες, δεν χρειάζεται να αλλάξεις ούτε μία λέξη. Το σενάριο στο προσφέρει στο πιάτο η εκάστοτε επισκέπτης.

Σκέψου, τώρα, το σκηνικό: στο τραπέζι του σαλονιού μας υπήρχαν μπισκοτάκια και τσάι. Γύρω απ’ αυτό κάθονταν η αφεντιά μου, η μάνα μου και μία φίλη της περιορισμένης ευθύνης.

Φίλη: Μεγάλωσε ο γιος σου! Έγινε ολόκληρος άντρας! Με τι ασχολείσαι Χρίστο μου στον ελεύθερο σου χρόνο;

Χρίστος: (με ύφος «πότε θα φύγεις») Ε, να, παίζω θέατρο, μαθαίνω Ισπανικά, τέτοια…

Φίλη: (προς τη μάνα μου) Ορίστε, το παιδί έχει ενδιαφέροντα! Σαν και μένα! Εγώ, Χρίστο μου, τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με τα υπερφυσικά φαινόμενα!

Χρίστος: Με τη σούπερ νόβα και τα τσουνάμια;

Φίλη: Όχι. Με την ύπνωση και τη μετεμψύχωση! Εσύ, Χρίστο, πιστεύεις στη μετεμψύχωση;

Χρίστος: Τσου.

Φίλη: Εγώ έχω διαβάσει πολύ. Μου κάνει μάθημα και η ξαδέλφη μου που έγραψε τρία βιβλία επί του θέματος! Αυτή τα ξέρει όλα! Να φανταστείς, είχε και δάσκαλο τον τάδε (μου διαφεύγει τώρα το όνομα) που έγραψε άπειρα συγγράμματα για τις προηγούμενες ζωές των ανθρώπων. (Καμαρώνεται) Εμένα μέχρι στιγμής μου έκανε τρεις φορές ύπνωση!

Χρίστος: …

Φίλη: Ναι. Με υπνώτιξαν, και ταξίδεψα στην προηγούμενή μου ζωή. Ήμουν αγόρι, και μάλιστα όμορφο, στη Νέα Υόρκη. Είχα μεγάλο σουξέ με τις κοπέλες, αλλά τις κορόιδευα όλες. Φορούσα κι ένα άσπρο πουκάμισο με τυλιγμένα τα μανίκια πάνω. Τις βασάνιζα τις γκόμενες πολύ. Γι αυτό και σήμερα με ταλαιπωρούν εμένα οι άντρες! Με τιμωρεί το κάρμα μου!

Μάνα μου: …

Χρίστος: !!!

Φίλη: Μια άλλη φορά, ταξίδεψα δυο φορές πίσω, σε προ-προηγούμενη ζωή και ήμουν ινδιάνα.

Χρίστος: Σαν την Ποκαχόντας;

Φίλη: Ναι! Και μάλιστα πέθανα από βέλος λευκού αντρός που με σημάδεψε με το τόξο του!

Χρίστος: Τι μου λες!

Φίλη: Ναι, εδώ με πέτυχε στον αστράγαλο (σηκώνει παντελόνι και μας δείχνει τον αστράγαλό της) Ορίστε, εδώ που έχω χτυπήσει και το ταττού. Τυχαίο;

Χρίστος: Το ταττού το χτύπησες πριν ή μετά που ανακάλυψες πως ήσουν ινδιάνα;

Φίλη: Πριν! Είδες κάτι πράγματα; Χωρίς καν να ξέρω. Απλή διαίσθηση. Με οδήγησε το κάρμα μου.

Μάνα μου: !!!

Χρίστος: Και ποια η απόδειξη πως ήσουν ινδιάνα και όχι… ας πούμε, ο Αχιλλέας στην Τροία;

Φίλη: Λαλείς;! (Προς τη μάνα μου) Εν πολλά έξυπνος ο γιος σου!

Πήρα ένα μπισκοτάκι, το βούτηξα στο τσάι και χάθηκα κοιτάζοντας τον τοίχο απέναντι με βλέμμα απλανές...