Πέμπτη, Απριλίου 28, 2011

Στο Unplugged της Άννας

Μόλις επέστρεψα από την unplugged συναυλία της Άννας, στο Θέατρο Στροβόλου, για «το δικαίωμα των παιδιών να ονειρεύονται». Και ήταν μακράν η καλύτερη συναυλία που έχω πάει φέτος, ίσως η καλύτερη Βίσση που είδα τα τελευταία 12 χρόνια που την τρέχω ξωπίσω.



Στα γράφω όπως μου έρχονται:



Αν η Βίσση εξακολουθεί να τραγουδά έτσι στα 53 της, αυτή μια μέρα θα μας θάψει όλους. Δεν υπάρχει αυτή η φωνή. Δεν γίνεται να τραγουδάς έτσι, κορίτσι μου! Απόψε πείστηκα ότι άδικα στεναχωριέμαι που περνούν τα χρόνια και ίσως σταματήσεις κάποτε να τραγουδάς. Εσύ, θα τραγουδάς μέχρι τα 150 σου! Τόσο καθαρή φωνή-καμπάνα έχω να τη ζήσω από το 1993 στο Zoom. Βοηθούσε και το unplugged, βέβαια, που τόνιζε τις ανάσες της, τις τσακίσεις της φωνής, τα γυρίσματα, τις άριες, τα πάντα, αλλά απόψε έχω να το λέω, είσαι μακράν η καλύτερη τραγουδίστρια στην Ελλάδα!



Παρόλο που αυτή η συναυλία ήταν δώρο Θεού για κάθε φαν που σέβεται τον εαυτό του, έχω να πω ότι ψιλό-ξενέρωσα που δεν μπορούσα να τραγουδήσω μαζί της. Να φουσκώνουν τα στήθια μου στο ‘Δώδεκα’ και στο ‘Δεν θέλω να ξέρεις’ και να μην μπορώ να ξεθυμάνω γιατί έτσι όριζε η ατμόσφαιρα της συναυλίας. Εμ, βέβαια! Μου βάλατε πρώτη μούρη τον Αρχιεπίσκοπο, τη Δήμαρχο και κάτι θείτσες με πλατινέ μαλλί οξυζενέ και μαύρη ξεβαμμένη ρίζα ως το αφτί, πώς να αφεθώ να τραγουδήσω; Πώς να εκτονωθώ; Λίγο παρασύρθηκα στα «κακά παιδιά» και τραγούδησα αβίαστα και η μαλάκω η μπροστινή γύρισε να με κοιτάξει με ύφος «σκάσε». Σκάσε εσύ μωρή! Άστο διάλο από ‘κει χάμω! Αν ένας έπρεπε να βρίσκεται μέσα στο θέατρο και να χτυπιέται ήμουν εγώ! Που ένα ρεφραίν ολόκληρο δεν ήσασταν άξιοι να το τραγουδήσετε, ψοφίμια!


Ήταν και ο Τσαλίκης στη συναυλία. Όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες! Φαίνεται 17 χρονών από κοντά. Ήθελε σημασία. Προσποιήθηκα ότι δεν τον αναγνώρισα όσες φορές πέρασε από μπροστά μου. Τον φώναξε η Βισσάρα να πουν μαζί τα «Χρόνια της Υπομονής». Για να βαρά το ντέφι, καλός είναι.



Συγκινήθηκα πολλές φορές απόψε, τόσο με την ιστορία του Κενυάτη που «υιοθέτησε» η Κυπριακή Δημοκρατία όσο και με τις εικόνες που προβάλλονταν πίσω, στο βίντεο γουόλ. Αλλά εκεί που ένιωσα πραγματική ανατριχίλα ήταν στο «Πάτωμα», «Στο Θεός Αν Είναι» και στη «Σκανδάλη». Αυτά τα τραγούδια, τα οποία συνέδεσα με την Πρωτοψάλτη δεν πίστευα ποτέ ότι θα βρεθεί κάποιος/α να τα ερμηνεύσει καλύτερα. Αν ήταν απόψε η Πρωτοψάλτη στο θέατρο, από αύριο θα έψαχνε νέα δουλειά. Και δεν το γράφω αυτό με εμπάθεια, αγαπώ την Πρωτοψάλτη, αλλά δεν μας φτάνει, ούτε στο μικρό μας δαχτυλάκι!



Άλλα μικρά:



- Ήταν και ο –αγαπημένος- Θοδωρής Ματούλας στην ορχήστρα και έπαιζε άρπα. Έχω να τον δω από το 2001 στη συναυλία του ΓΣΠ. Το κέντησε το Παραλύω.



- Ανάμεσα στο κοινό βρήκα παλιό, αγαπημένο συμμαθητή από το 1995.



- Στο διάλειμμα μια κοπέλα μου έιπε: «Γεια σου ρε Καρβέλα!» Καμάρωσα σαν γύφτικο σκεπάρνι.



- Η Βισσάρα στο 2ο πρόγραμμα φόρεσε το κολάν και τον κορσέ της Γιουροβίζιον. Χωρίς το άσπρο πανωφόρι όμως. Έχει ακόμα σώμα 20άρας.



- Η μαμά της Άννας αποχώρησε σε κάποια φάση γιατί συγκινήθηκε πολύ και άρχισε να ζαλίζεται. Είπε ότι δεν αισθανόταν καλά, και όλο το υπόλοιπο το παρακολούθησε από τα παρασκήνια.



- Τα τραγούδια τα είπε όλα, ολόκληρα. Πρώτο κουπλέ, ρεφραίν, δεύτερο κουπλέ, ρεφραίν, γέφυρα, ρεφραίν. Κανονικό ρεσιτάλ δηλαδή.



- Είπε και το ‘Τραίνο’, εκτός προγράμματος.



- Η Κριστίν Κρόκος ήταν παρούσα με την κάμερα παραμάσχαλα.



- Η συναυλία έκλεισε επίσης πολύ συγκινητικά με το Imagine. Beatles για πάντα!



Encore δεν είχαμε. Πώς να υπάρξει άλλωστε με τους μαλάκες που μου μπήξατε στις πρώτες θέσεις ως VIP? Με το που έπεσε η αυλαία ψεύτο-χειροκρότησαν και ξεκουμπίστηκαν. Σαν τους γέρους! Αν αφήνατε τους φανς να κατακλείσουν τις πρώτες θέσεις, τώρα ακόμα εκεί θα ήμασταν να χτυπιόμαστε. Αλλά έτσι είναι… Σαν κάτι τελικούς κυπέλλου της Εθνικής Ελλάδος, που αντί να δίνονται τα εισιτήρια στους πραγματικούς οπαδούς να στηρίζουν τη χώρα, τα μοιράζουν στους Ρουβάδες, τους Ρέμους και τις Βανδές, για να πουλήσουν μούρη στο εβδομαδιαίο ΟΚ. Βρε, ουστ!


Να ‘σαι καλά Βισσάρα μου. Απόψε σε αγάπησα κι άλλο!



Εδώ όλο το πρόγραμμα:



ΜΕΡΟΣ Α:




  1. Για Ένα Όνειρο Ζούμε (Μάλα, Λατρεμένη)


  2. The Rain Is Coming (αφρικανικό παραδοσιακό)


  3. Μέτοικος



  4. Παραμύθι Ξεχασμένο


  5. Ας Κάνουμε Απόψε Μιαν Αρχή


  6. Ήτανε Μια Φορά


  7. Τέσσερα Τζιαι Τέσσερα


  8. Αύγουστος


  9. Αγάπησέ Με


  10. Αν Σ’ Αρνηθώ, Αγάπη Μου


  11. Παραλύω (χαμός!)


  12. Μέταλλο (κατά παραγγελία της Μαρίνας Σιακόλα. Live είναι πιο ωραίο και από το cd).


  13. Μην Ψάχνεις Την Αγάπη


  14. Μες Σ’ Αυτή τη Βάρκα (Αχ, Μπρέντα, σ’ αγαπώ!)


  15. Αν Θυμηθείς Στ’ Ονειρό Μου (Μνήμες από Ολυμπιάδα 2004)


  16. Μην τον Ρωτάς Τον Ουρανό (με αναφορές στην Σοφία, την κόρη της)


  17. Μην Μιλάς Άλλο Γι’ Αγάπη


  18. Δώδεκα (Το τσάκισε. Στην κορώνα του «η καρδιά μου που φωνάζει σ’ αγαπώωωω», δεν είχε καν το μικρόφωνο κοντά στο στόμα κι όμως, έσπαγε τζάμια!)

ΜΕΡΟΣ Β:



  1. Μεθυσμένη Πολιτεία

  2. Σ’ Αγαπώ

  3. Στα Χρόνια Της Υπομονής

  4. Το Γιασεμί (κοντεύω να αγαπήσω την Κύπρο εξ αιτίας της! Πόσο όμορφα το είπε!)

  5. Ελένη

  6. Ερωτευμενάκι (πολύ καλή στιγμή)

  7. Κακά Παιδιά (Μεράκλωσα)

  8. Μεθυσμένη μου Καρδιά (Θυμήθηκα τον παπά μου)

  9. Συ Μου Χάραξες Πορεία (Και η μάνα μου θυμήθηκε τον παπά μου)

  10. Ανάθεμά Σε

  11. Θεός Αν Είναι

  12. Σκανδάλη

  13. Το Πάτωμα

  14. Δεν Θέλω Να Ξέρεις (με ερμηνεία και πάθος ανάλογα του βίντεο κλιπ από το 1991)

  15. Πράγματα

  16. Imagine

Δεν είπε κανένα καινούριο τραγούδι. Μας τα φυλάει για το καλοκαίρι. Δεν με χάλασε.

13 σχόλια:

Amazona είπε...

Καθόσουν έκτη σειρά στην άκρη, τζην και μαύρο σακάκι ?

Ανώνυμος είπε...

Aplws breathless... an kai den eimai toso fan mporw na pw oti htan mia sygkinhtikh synaylia...

Ανώνυμος είπε...

Έχω στο πατρικό μου το "Δώδεκα" σε βινύλιο από τότε που κυκλοφόρησε. Μου είχε πεί τότε θυμάμαι κάποιος το εξής: "...και σε 30 χρόνια, πάλι έτσι θα το λέει το Δώδεκα".
Πράγματι.

Anti-Christos είπε...

@Amazona: Ναι.

Rania είπε...

ούφφου έχασα την πάλε :(

Suspect είπε...

η αληθεια ειναι πως σε εναν φαν δεν μπορεις να πεις πολλα αλλα ρε αδερφε...

"Ήταν και ο Τσαλίκης στη συναυλία. Όλες οι εξέχουσες προσωπικότητες! Φαίνεται 17 χρονών από κοντά. Ήθελε σημασία. Προσποιήθηκα ότι δεν τον αναγνώρισα όσες φορές πέρασε από μπροστά μου. "

Μηπως τελικα ηρθε και σου μιλησε ο ιδιος; :) :)

ANNA VISSI fans είπε...

telika se aftou tou idous tragoudia ine akoma kaliteri :P

poli dinato simio stin kariera tis afti i sinavlia

Fan

ΤΕΟ είπε...

Δε συμφωνώ μαζί σου σε καμία περίπτωση στο ότι είναι η μεγαλύτερη γυναικεία φωνή της Ελλάδας! Το ότι έκανε τη μεγαλύτερη καριέρα ναι. Το ότι διατηρείται εμφανισιακά πολύ καλά για την ηλικία της ναι. Το ότι πρόσφερε στο ελληνικό τραγούδι όχι. Καταρχήν όταν σε μια καριέρα 40 χρόνων έχεις πει μόνο 10 καλά τραγούδια αυτό σε εξαιρεί από τη λίστα των μεγάλων ερμηνευτών. Καλύτερη τραγουδίστρια από τη Βίσση τεχνικά είναι και η Αλέξια, η Βιτάλη, η Πασπαλά, η Βενετσάνου ακόμη και η καινούργια η Μποφίλιου, η Γαλάνη και βεβαίως βεβαίως η Μαρινέλλα αλλά και άλλες πολλές. Η Βίσση είχε (είχε) μια πάρα πολύ καλή φωνή την οποία κατέστεψε με τα χιλιάδες ξενύχτια επί δεκαετίες σε μπουζούκια και σκυλάδικα, με κορτιζόνες για ενίσχυση της φωνής και με πρόκληση κάλλων στις φωνητικές κορδές. Το δε έργο της, χρόνια δίπλα σε ένα μετριότατο συνθέτη επ ονόματι Καρβέλα με ελάχιστες καλές εξαιρέσεις κυρίως στα πρώτα της βήματα. Τέλειο παράδειγμα ταλέντου --> αλαζονείας --> μηδαμινή προσφορά στην τέχνη. Γι'αυτό και προτιμούμε ανθρώπους με ίδιο ή λιγότερο ταλέντο όπως τη Χαρούλα Αλεξίου, με διάθεση όμως να δημιουργήσουν κάτι καλλιτεχνικά αξιόλογο, κάτι που θα μείνει, κάτι που μιλά για τα μεγάλα ιδανικά, τις μεγάλες συγκινήσεις του ανθρώπου και όχι την ευτέλεια και τον καπνό των μαγαζιών, του lifestyle και των κυκλωμάτων της νύχτας. Το απλό είναι και το καλύτερο και το πιο αληθινό.

Anti-Christos είπε...

@TEO: Διαφωνώ με όλα. Σ' αυτή τη ζωή επιβιώνει ο καλύτερος και αυτός που προσαρμόζεται πιο εύκολα. Θεωρία του Δαρβίνου. Όσο για το αν είναι καλός ή κακός συνθέτης ο Καρβέλας, γούστα είναι αυτά, αλλά οι πωλήσεις τους μαρτυρούν ότι είναι από τους πιο σημαντικούς συνθέτες της γενιάς μας.

Anti-Christos είπε...

@TEO: Διαφωνώ με όλα. Σ' αυτή τη ζωή επιβιώνει ο καλύτερος και αυτός που προσαρμόζεται πιο εύκολα. Θεωρία του Δαρβίνου. Όσο για το αν είναι καλός ή κακός συνθέτης ο Καρβέλας, γούστα είναι αυτά, αλλά οι πωλήσεις τους μαρτυρούν ότι είναι από τους πιο σημαντικούς συνθέτες της γενιάς μας.

Ανώνυμος είπε...

Θέλουμε ποστ για το γάμο!!!!

ΤΕΟ είπε...

Με τη λογική σου όμως φίλε μου, τα παρατράγουδα στα "Παρατράγουδα", είναι σπουδαία τραγούδια γιατί το έδειξαν οι πωλήσεις που είχαν εκτοξευθεί στις προτιμήσεις του ραδιοφώνου και των charts. Δεν πάει έτσι, οι πωλήσεις δε λένε τίποτε άλλο από την προσωρινή και πολύ σύντομη προτίμηση ενός κοινού που ούτε σφυγμομετρείται ούτε έχει διάρκεια. Πως να το κάνουμε, όσο και αν πούλησε το "Σε πόσα ταμπλό το παίζεις", δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα "Ηφαίστειο"... και πρώτος έπεσες στην παγίδα της σύγκρισης. Υπάρχουν αξίες μεγαλύτερες από την πρόσκαιρη επιτυχία και το μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται μουσική, το απέδειξε πολλές φορές. Ακόμα τραγουδάμε όλοι το Μαργαρίτα, Μαργαρώ, ακόμη συγκινεί γενιές. Εξάλλου ξέρουμε όλοι πως δεν μπορεί να έχουν όλοι μουσική παιδεία, όπως δεν είναι όλοι καλοί στα μαθηματικά ή στις καλές τέχνες. Δηλαδή, η προτίμηση του όχλου δεν μπορεί να είναι κριτήριο γιατί αν ήταν έτσι όλοι οι πολιτικοί που εκλέγουμε θα ήταν τέλειοι. Ουκ εν τω πολλώ τω ευ λένε...

Anti-Christos είπε...

@TEO: Προσωπικά, η "Μαργαρίτα η μαργαρώ" δεν μου λέει τίποτα και το "Σε πόσα ταμπλό" το βρίσκω μια χαρά ανάλαφρο τραγουδάκι. Θέλω να πω, ότι για τον σκοπό που γράφτηκε μια χαρά κάνει τη δουλειά του. Α, και ναι, τα τραγούδια από τα Παρατράγουδα καθόλου δεν με χάλασαν. Δεν τα θεωρώ τέχνη, αλλά δεν θεωρώ ότι δεν τα έχουμε ανάγκη κι αυτά.

Επίσης, θεωρώ ότι μουσική παιδεία έχει όποιος ξέρει κλασσική μουσική και την βρίσκει με Μπαχ και Τσαϊκόφσκι. Κατά τα άλλα, όλα είναι θέμα γούστου και δεν θεωρώ ότι ξέρει κάποιος κάτι παραπάνω για μουσική επειδή ακού Βιτάλη ή Αλεξίου. Κι αυτές αν μπορούσαν, και αν είχαν την ικανότητα να προσαρμόζονται σε όλα τα είδη, το "σε ποσά ταμπλό" θα έλεγαν...