Ειρήνη στο Αμήν

Ειρήνη Χαραλαμπίδου.

Αχ, Ειρήνη Χαραλαμπίδου!

Παρακολουθώ όλα όσα συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες γύρω από την κόντρα σου με τον Παπαδόπουλο και θέλω να πάρω θέση, αλλά η αλήθεια είναι ότι φοβάμαι. Φοβάμαι γενικότερα να σε πιάσω στο στόμα μου, γιατί έτσι όπως σε βλέπω στα κανάλια και στα περιοδικά να υποστηρίζεις τις θέσεις σου με τόσο μένος και πάθος, νιώθω ότι θα κάνεις ένα χρααααπ με τα νύχια σου, θα πεταχτείς απ’ την οθόνη και θα με κάνεις μια χαψιά. Θυμάσαι τη Σερτάμπ στη Γιουροβίζιον το 2003; Χόρευε με τα χανουμάκια το “every way that I can” και νόμιζες ότι θα σε φάει. Ε, κάπως έτσι νιώθω κι εγώ, με το συμπάθιο κιόλας.

Θέλω να σου πω κάτι, πριν με πεις κι εμένα εμπαθή. Εγώ σε συμπαθούσα. Μεγάλωσα στα 80ς, μπροστά από μια τηλεόραση Nortmende, όπου μεσουρανούσες σαν μία πραγματική Βουγιουκλάκη της κυπριακής τηλεόρασης. Περίμενα πως και πώς να έρθει το Σάββατο, για να δω τις ‘Τρεις Χάριτες’, οι οποίες σου έκαναν ένα υπέροχο lead in στο ‘Ευχάριστο Σαββατόβραδο.’ Lead in σε μία ιστορική εκπομπή, που μπορεί εκ των υστέρων να την περιπαίζουμε, αλλά οφείλουμε να την παραδεχτούμε για τα όσα πρόσφερε τότε στη μέση κυπριακή οικογένεια. Τι ωραία και αθώα που ήταν όλα τότε! Ερχόταν ο Andy Paul του ‘Άννα, Μαρία, Λένα’ και του έπαιρνες συνέντευξη. Ερχόταν ο Γερολυμάτος (ποιος να μου το έλεγε ότι σήμερα θα ήταν και πάλι επίκαιρος), ερχόταν ο Πέτρος Τζαμτζής, η Ευρυδίκη που δεν την ήξερε ούτε η μάνα της, ακόμα και η Βίσση μου σας καταδεχόταν! Πατούσες κι εσύ τα κουμπάκια σου, μοίραζες δίλιρα και τρίλιρα στις γιαγιάδες και στις θειες μου, μας έριχνες κι ένα επεισόδιο της Ριρίκας και της κυρίας Σάσας και μέναμε όλοι ευχαριστημένοι! Εγώ σε συμπαθούσα. Και σε συμπάθησα ακόμα περισσότερο όταν έμαθα ότι παντρεύτηκες τον συνθέτη του ‘Άσπρο-Μαύρο’ που για μένα αποτελεί τον εθνικό ύμνο των παιδικών μου χρόνων.

Τι πήγε λάθος; Τι;

Έφυγα να πάω να σπουδάσω και επιστρέφοντας βρήκα μια Ειρήνη να κάνει μια πολιτική εκπομπή στο ΡΙΚ (η οποία μπορεί να έθιγε θέματα ταμπού, αλλά ήταν 100% κατευθυνόμενη και αυτό διατρανώνεται από το Κόμμα με το οποίο κατεβαίνεις στις εκλογές σήμερα), στην οποία προσκαλούνταν πολιτικοί με τους οποίους αντί να συζητάς, στην πλειοψηφία του χρόνου προσπαθούσες να τους πείσεις να σου απαντήσουν επί της ουσίας και όχι να μιλήσουν γι αυτά που οι ίδιοι ήθελαν. Βασικά, ήταν μια εκπομπή νηπιαγωγείου, στην οποία έπαιζες τον ρόλο της δασκάλας η οποία προσπαθούσε να πείσει τα μωρά να σκάσουν και να απαντήσουν σε αυτά που τους ρωτάει. Αναμφίβολα, δεν φταις εσύ που οι κατάπτυστοι πολιτικοί μας ήταν ανάξιοι να επικεντρωθούν στην ουσία της συζήτησης. Εσύ φταις στο ότι όλο αυτό το ονόμασες «εξέλιξη» της πορείας σου. Φοβερή εξέλιξη, τι να σου πω! Έτριξαν τα κόκκαλα του Φρέντυ Γερμανού! Και απαξιώνεις το τόσο γλυκό και cult ‘Ευχάριστο Σαββατόβραδο’ με κάθε ευκαιρία -σε είδα στην εκπομπή της Αριστοτέλους που προσπαθούσες να "δικαιολογήσεις" την παρουσία σου εκεί ως επαγγελματικό ατόπημα της νιότης- με αποτέλεσμα να με ακυρώνεις σαν τηλεθεατή!

Και με νευριάζεις γιατί μου χαλάς τη φαντασίωση! Αν εσύ η ίδια θεωρείς ότι πρέπει να δικαιολογείς την παρουσία σου στο ‘Σαββατόβραδο’ με κάθε ευκαιρία είναι σαν να με βγάζεις εμένα μαλάκα που καθόμουν και σε έβλεπα! Είναι σαν να λες «για την ηλικία μου καλή χαζομάρα ήταν, αλλά τώρα σοβαρεύτηκα, ας καεί το αρχείο του ΡΙΚ ουδόλως θα στεναχωρηθώ!» Αυτό μου εκπέμπεις, γι αυτό σήμερα με έχασες!

Δεν γίνεται μία σταρ (Σταρ όσο το επιτρέπει η κυπριακή πραγματικότητα) της τηλεόρασης να νομίζει ότι «εξελίχτηκε» επειδή το γύρισε στην πολιτική! Και μάλιστα, στην πολιτική της Κύπρου! Σαλιγκάρια και καππάρι να έβγαινες να μαζέψεις, μεγαλύτερη εξέλιξη θα είχες! Χαλάς τον μύθο σου.

Και όχι μόνο το γύρισες στην Κυπριακή πολιτική, αλλά κατεβαίνεις στο τερέν με το ΑΚΕΛ! Η νύχτα κατεβαίνει, με μαύρο φερετζέ! Με το ΑΚΕΛ: «Το μόνο κόμμα που δεν έχει λερώσει τα χέρια του με αίμα» όπως δήλωσες στην εκπομπή του Δημόπουλου, περήφανα. Επειδή ακριβώς «ένιπτε τας χείρας του σε όλες τις κρίσιμες μάχες της ιστορίας μας» θα συμπλήρωνα εγώ! Αλλά, ΟΚ, De gustibus et coloribus non est disputandum!

Η Θεοδωρίδου μέχρι το 2000 τραγουδούσε Τριαντάφυλλο, «μην γυρίσεις ξανά», «ένα σπίτι καίγεται, παίρνει η ζωή μου φωτιά» (Τα ξέρεις, σας θυμάμαι να χορεύετε μαζί με τη Νατάσα τσιφτετέλια στο Antenissimo) και όταν ξαφνικά «εξελίχθηκε» και απαγόρευσε τα γαρύφαλλα για να «ερμηνεύσει» Ρεμπούτσικα φορώντας Μπέρμπερις, από κάτω καθόταν μόνον ο Φουστάνος! Αυτό δεν σου λέει κάτι; Δεν μπορούμε όλα να τα κάνουμε εξίσου καλά, αγαπητή μου! Μια χαρά κυριαρχούσες στην ποπ τιβί και σε αγαπούσαμε. Γύρνα πίσω. Γιατί, αν ό μη γένοιτο δεν εκλεγείς, μόνο σε telemarketing σε βλέπω! Να πουλάς χαλιά σαν την… δεν ξέρω κι εγώ πως τη λένε!

Πριν σε αποχαιρετήσω, να σου πω ότι σου βρίσκω πλήρες δίκαιο στην κόντρα με τον Παπαδόπουλο κι όσο κι αν προσπαθώ να του βρω άλλοθι, δεν τα καταφέρνω. Βρήκα άνανδρη την επίθεση, ειδικά εφόσον εκκρεμούσε θέμα υγείας σου. Περαστικά. Παρόλη την απογοήτευση που μου έδωσες, εντούτοις θαυμάζω το πώς βρίσκεις ακόμα το κέφι και τη δύναμη να απαντάς στις διαβολές και να μάχεσαι.

Αλλά, να ξέρεις! Κάθε φορά που έρχεσαι σε πολιτική αντιπαράθεση, ένα δελφίνι ανοιχτά της Πάφου, τρώει μία βιντεοκασέτα με «Χαρούμενη Πρωτοχρονιά» και πεθαίνει.

Κακοπροαίρετο δεν θα με έλεγα. Λίγο πικρόχολο ίσως, αλλά κι εσύ ώρες, ώρες πας γυρεύοντας...