Όσα Ξέρει η Ντάμα δεν τα Ξέρει ο Κόσμος Όλος!

Τα μεγαλύτερα σκάνδαλα, τα πιο φρέσκα και αχνιστά κουτσομπολιά τα μαθαίνω απ’ τη γιαγιά μου.

Η γιαγιά μου, που επαγγέλλεται θεά, είναι η πιο έμπιστη και έγκυρη πληροφοριοδότης μου. Χρόνια τώρα. Ό, τι γίνει το μαθαίνω πρώτα απ’ αυτήν, η οποία φυσικά το άκουσε «στα χαρτιά». Όπου «χαρτιά», βλέπε Kουμκάν. Μα, είναι απίστευτο, δεν είναι; Να μαθαίνω νέα που αφορούν φίλους και γνωστούς μου από τη γιαγιά μου;

Κάπως έτσι ξεκινούν όλα: Κυκλοφορεί στη Λευκωσία μια φήμη. «Χώρισε ο τάδε συμμαθητής μου τη δείνα συμμαθήτριά μου». Εγώ, δεν θα μάθω λεπτομέρειες από κοινούς μας φίλους, ούτε καν από τους ίδιους τους χωρισμένους. Θα τα μάθω όλα χαρτί και καλαμάρι από τη γιαγιά μου. Η οποία γιαγιά μου πιθανότατα παίζει χαρτιά στην ίδια λέσχη με τη γιαγιά ή και με τις δυο γιαγιάδες του χωρισμένου ζευγαριού. Πέφτει στη τσόχα η ντάμα, τρίζουν τα κόκαλα της χωρισμένης νύφης. Αμολιέται στο καπάκι η καυτή αποκάλυψη! Τα ρέστα μου, τα βλέπω!

Απ’ ό, τι κατάλαβα, στο τραπέζι του Κουμκάν λέγονται όλα! Πιστεύω ότι οι γιαγιάδες επειδή ξέρουν ότι έχουν μετρημένα τα ψωμιά τους, τη βγάζουν δεν τη βγάζουν την παρτίδα δηλαδή, τα βγάζουν όλα στη φόρα χωρίς καμία τύψη. Δεν αρκούνται σε διπλωματικά δελτία Τύπου που δυνατόν να κυκλοφορούν προς τα έξω με την έγκριση του ζευγαριού. Λένε τα πάντα με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες. Δεν θα πουν: «Η εγγονή μου χώρισε γιατί δεν τα έβρισκε με τον άντρα της.» Θα πουν «Η εγγονή μου χώρισε γιατί ο άντρας της είναι γκέι», ή «την έχει μικρή» ή κάτι εξίσου συναρπαστικό που θα δώσει επιπλέον γεύση στη φήμη.

Τα λένε εξευτελίζοντας άπαντες και χαχανίζουν απαξιωτικά με εκείνο το γαργαριστό, κακαριστό γέλιο που κάνει τα χρυσά τους δόντια να λαμπιρίζουν κάτω από τους πολυελαίους της λέσχης. Τα λένε και κατουριούνται πάνω τους, σε βαθμό που οι πάνες ακράτειας ανάγονται σε αξεσουάρ πρώτης ανάγκης. Τα λένε τόσο χαιρέκακα σαν να σκέφτονται: «Εμείς όπου να ‘ναι τη κάνουμε προς τόπο χλοερό, αλίμονο σ’ αυτούς που μένουν! Μπουάχαχα!» Πληρώνω όσο, όσο για να είμαι από μια μεριά και να τις καμαρώνω.

Τα νέα που έμαθα εγώ, κατά καιρούς από το τραπέζι του Κουμκάν της γιαγιάς μου είναι ανεκτίμητης αξίας. Μόλις ακούσω κάτι, πριν το διασταυρώσω παίρνω τη γιαγιά τηλέφωνο και τη ρωτώ αν τυχόν ξέρει τη γιαγιά του τάδε απ’ τη Λέσχη και κατά πόσον αυτή τοποθετήθηκε με δηλώσεις επί του θέματος. Μια φορά, το θυμάμαι ακόμα και κλαίω από το γέλιο, η γιαγιά μου όλο απογοήτευση μου είπε: «Δεν είπε τίποτα η γιαγιά του τάδε επί του θέματος. Όμως αύριο, θα πάμε εκδρομή στην Παναγία της Ασίνου και θα κάτσω δίπλα της στο λεωφορείο!»

Ξέρεις τι σημαίνει αυτό. Άμα είπε ότι θα κάτσει δίπλα από την γιαγιά του υποψήφιου θύματος στο λεωφορείο, πάει να πει θα πέσει ανάκριση τρίτου βαθμού! Λευκωσία – Παναγία της Ασίνου σκασμό δεν θα ‘χουν! Λυπάμαι από τώρα τις υπόλοιπες που θα κάθονται μπροστά και πίσω τους.

Απ’ αυτά τα καρέ έμαθα:

- Ποιος έχει καρκίνο και πού τον έβγαλε.

- Με ποιόν βγαίνει η κόρη της τάδε και πόσο σοβαρά το πάνε.

- Γιατί χώρισαν ο Χ και η Ψ και πώς έκριναν τον χωρισμό τα σόγια εντός, εκτός και επί τα’ αυτά.

- Τι δουλειά κάνει ο νέος άντρας της Τούλας.

- Τι δουλειά κάνει η Τούλα και ποιός τις έγραφε τις εργασίες για να της δώσουν οι Εγγλέζοι το μάστερ.

- Γιατί δεν μιλιέται η Τούλα με την πεθερά της (Επειδή κάνει πιο πολλά δώρα στο άλλο εγγόνι και προκαλούνται ίντριγκες).

Και άλλα ανεκτίμητα διαμάντια.

Μερικές φορές δεν ξέρω αν όλα αυτά τα κουτσομπολιά είναι προϊόντα απίστευτης ειλικρίνειας και ζαμανφουτισμού, ή πρώτες ενδείξεις ανίας και αλτσχάιμερ. Γιατί ναι, κάποια «ευρήματα» παρά είναι ακραία, παρά είναι καλά για να ισχύουν.