Σάββατο, Οκτωβρίου 31, 2020

Αναμμένα Κολοκύθια

 Άσε μάνα μου, δεν έμεινε τίποτε όρθιο.

Με πήρανε και οι γείτονες χαμπάρι και μου στέλνουν φωτογραφίες στο ίνμποξ από τις αναμμένες κολοκύθες τους, στημένες στην εξώπορτα του σπιτιού τους, για να με πειράξουν. Επειδή είναι πλέον ευρέως γνωστό πόσο βδελύσσομαι το χάλοουιν και κάθε τι ξενόφερτο.

Τι με πείραξε το χάλοουιν, θα μου πεις. Δεν με πείραξε, μάνα μου. Εγώ είμαι ούτως ή άλλος μακάβριος και μαυρισμένος ψυχικά. Πρώτος και καλύτερος έπρεπε να το γιορτάζω. Και το γιόρταζα, πολύ πριν γίνει της μόδας. Στο Δημοτικό δεν θυμάστε που είχα κάνει πάρτι, στην ΣΤ’ Δημοτικού, με θέμα «στοιχειωμένο σπίτι» και είχα κρεμάσει παντού σκελετούς, τρομαχτικές μάσκες και αναμμένα κεριά; Θραύση είχα κάνει τότε!            Όλοι οι συμμαθητές μου το θεώρησαν πολύ κουλ, μάλιστα είχα ακούσει κάποιον να με συστήνει στη μητέρα του ως «εκείνον που έκανε εκείνο το τέλειο πάρτι» και είχα ψηλώσει άλλους δυο πόντους.

Αλλά ήταν δική μου ιδέα! Γέννημα θρέμμα της φαντασίας μου. Δεν είχαμε ιδέα τι εστί Χάλοουιν εν έτει 1992. Έβλεπα πολλά θρίλερ τότε και από κάπου το ξεσήκωσα και το εξέλιξα. Δεν το υιοθέτησα μαζικά σαν το πρόβατο όπως γίνεται σήμερα. Δεν ήρθε το αμερικάνικο φιρμάνι να με βρει. Αυτό είναι που μου τη σπάει. Η μαζικότητα, η αγέλη. Δεν ήρθε ένας άνθρωπος με μεράκι και φαντασία να μας πει «ξέρετε, σκέφτομαι να κάνω ένα πάρτι έξω από τα τετριμμένα, ελάτε να βάλουμε κάτω την ιδέα και να το δουλέψουμε», να πορωθώ. Κι ας ήταν ό, τι εποχή θέλει. Ήρθαν και μας είπαν «μπήκε ο Οκτώβριος, κατεβάστε τις κολοκύθες σας! Γιατί, έτσι!»

[ Γιατί σώνει και καλά να πρέπει να γίνεται κάθε Οκτώβρη; Άμα θέλετε αιμοδιψές πάρτι, οργανώστε το και το Πάσχα και καταμεσής των Χριστουγέννων. Τι σημασία έχει;]

Άντε τώρα να κρατήσεις το παιδί σου μακριά απ’ όλα αυτά. Δεν μπορείς. Δεν μπορείς να του απαγορεύσεις να ζει την εποχή του. Αν όλοι οι συμμαθητές του συζητούν για το που θα κάνουν «χάλοουιν», κατά το «πού θα κάνετε πρωτοχρονιά;» πώς να του πεις ότι εσύ θα εξαιρεθείς γιατί δεν είσαι πρόβατο; Τον λυπάσαι. Ολόχρονα σου μιλά ενθουσιασμένος για βρικόλακες, μούμιες, ζόμπι και φαντάσματα. Θα του το χαλάσεις για ιδεολογικούς λόγους; Όχι. Αλλά μπορείς να απέχεις. Αυτή τη στιγμή που σου γράφω φερ’ ειπείν, είμαι στη σοφίτα απομονωμένος και κάτω στο σαλόνι γίνεται της κολοκύθας το ανάγνωσμα. Περνά τέλεια εξ όσων ακούω από τις κραυγές ευτυχίας που βγάζει, αλλά δεν συμμετέχω. Ας αναρωτηθεί κάποτε γιατί. Θα του εξηγήσω.

Ήταν η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου πριν δυο μέρες. Σκεφτόμουν να βγάλω έξω τη σημαία. Δεν το έκανα γιατί, ειλικρινά, την Ελλάδα την έχω στο πετσί μου, δεν χρειάζεται να την τρίψω στη μούρη του οποιουδήποτε. Αλλά σύμφωνα με τα νέα πολιτικά ήθη, η σημαία είναι και σύμβολο εθνικισμού (άσχετα αν η πλειοψηφία αντιλαμβάνεται τον όρο λανθασμένα. Με βλάκες έχουμε να κάνουμε, με τα νερά τους θα πάμε). Έχεις τώρα κέφια να κρεμάσεις τα λάβαρα και τις σημαίες, να ντύνεις το παιδί σου τσολιαδάκι και να τρέχεις στις παρελάσεις; Όχι. Δεν έχεις. Γιατί πέραν του ότι δεν έχεις να αποδείξεις την εθνικοφροσύνη και τη φιλοπατρία σου σε κανέναν, ζούμε και σε καιρούς κουρασμένους.

Κι όμως, εντυπωσιάζομαι. Εντυπωσιάζομαι που το έπος του ’40 περνά σχετικά στο ντούκου, αλλά να λαξεύσουμε την κολοκύθα μας δεν διστάσαμε ουδόλως. Και χρόνο γι’ αυτήν βρήκαμε, και στο ψυγείο τρεις μέρες τη φυλάγαμε μην σαπίσει, και πάρτι με σκελετούς οργανώσαμε, και φωτογραφίες θα ανεβάσουμε στο ίνσταγκραμ. Ευτυχώς!

Τουλάχιστον δεν θα μας πουν φασίστες!

Καλό Θενξγκίβινγκ να φτάσουμε!

5 σχόλια:

Clueless είπε...

τα παιδιά μου είναι 10, 8 και 5. τα μεγάλα ρώτησαν χαλαρά αν θα στολίσουμε Halloween.
Τους είπα να μου πουν τι ακριβώς θα γιορτάσουμε. Αν ήξεραν θα το σκεφτόμουν. Κάτι για ζόμπι μου είπαν.
Τους είπα και εγώ ότι προτιμώ να γιορτάσουμε το Diwali αν θα γιορτάσουμε κάτι από άλλες χώρες και ότι στο Diwali θα γεμίσουμε φαναράκια το σπίτι. Τους άρεσε καλύτερα σαν ιδέα. Χα. Γλίτωσα το Halloween.

Υ.Γ. Δεν ξέρουν πότε είναι το Diwali. Οπότε πάει και αυτό.

Ανώνυμος είπε...

Καταλαβαίνω πως νιώθεις επειδή κι εγώ όταν τα βλέπω όλα αυτά η πρώτη μου σκέψη είναι "είχαν και στο χωριό τους Halloween". Αλλά, αν το σκεφτείς, και το χριστουγεννιάτικο δέντρο ξενόφερτο έθιμο είναι. Και ο στρουμπουλός Άγιος Βασίλης της Coca-Cola που κάνει "ho ho ho", σκέτη αμερικανιά. Και όμως τα καθιερώσαμε και δεν μπορούμε να διανοηθούμε Χριστούγεννα χωρίς αυτά. Έτσι, μας αρέσει δε μας αρέσει, θα έρθει καιρός που και οι κολοκύθες του Halloween κάθε Οκτώβρη θα μας φαίνονται απόλυτα φυσιολογικές. Οι επόμενες γενιές θα το γιορτάζουν σαν να ήταν κάτι που υπήρχε πάντα και ούτε που θα σκέφτονται ότι είναι ξένο.

Anti-Christos είπε...

Θα συμφωνήσω για το δέντρο και τον Άη Βασίλη αλλά τουλάχιστον αυτά εξελίχθηκαν από δικά μας χριστιανικά έθιμα τα οποία ανέκαθεν γιορτάζαμε. Με το Χάλοουιν τι σχέση έχουμε;

Ανώνυμος είπε...

Δεν ξέρω κατά πόσο μου πέφτει λόγος μιας και τώρα μένω στις ΗΠΑ, μεγάλωσα στην Κύπρο πριν να έρθουν όλα αυτά και νευριάζω αφάνταστα όταν μιλώ με συγγενείς και ρίχνουν συνέχεια Αγγλικά εκεί που υπάρχουν μια χαρά καθημερινές Ελληνικές λέξεις/φράσεις. Επίσης, δεν περιγράφετε τι ένοιωσα την πρώτη φορά που άκουσα για Black Friday στην Κύπρο...

Γενικά μου αρέσουν οι αυθεντικές παραδόσεις και όταν ταξιδεύω ψάχνω για εμπειρίες που μόνο στο μέρος που επισκέπτομαι μπορώ να βρω, ακόμα και μέσα στις ΗΠΑ αποφεύγω τις αλυσίδες εστιατορίων και ψάχνω για τοπικά εστιατόρια (ένα παράδειγμα κάποιας τοπικής παράδοσης/ιδιαιτερότητάς).

Αν η Κύπρος υιοθετήσει όλα αυτά τα ξενόφερτα, γιατί να έρθω Κύπρο με τόσο κόστος και ταλαιπωρία αν δεν είχα συγγενείς, φίλους, και αν δεν ήταν το μέρος που με μεγάλωσε; Παρ'όλα αυτά, κάθε φορά που βγαίνω από το αεροπλάνο συγκινούμε. Την τελευταία φορά συγκινήθηκα που άκουσα ένα "τάραξε ρε" που είπε ένας υπάλληλος του αεροδρομίου στον άλλον όταν ακόμα είχα το ένα πόδι στη φυσούνα και το άλλο στο αεροπλάνο. Ήταν ξένη αεροπορική με ξένους επί το πλείστον στην πτήση και ήταν η πρώτη δόση Κύπρου. Ακούγετε περίεργο αλλά ότι και να γίνει ο τόπος σου δεν αλλάζει (πάρα τα κάποια κατά), κάτι σαν το αίμα νερό δε γίνεται...

Ανώνυμος είπε...

Το Halloween είναι το ανάλογο με το δικό μας Σάββατο των ψυχών (ψυχοσάββατο). All hallows eve... που και στο Μεξικό γιορτάζεται ως Day of the Dead (Día de Muertos).