Παρασκευή, Μαρτίου 08, 2019

Για Την Ισότητα Και Άλλες Μαλακίες

Κάθε χρόνο στην ημέρα της γυναίκας γράφω ένα σχετικό κείμενο αλλά ποτέ δεν τολμώ να το δημοσιεύσω. Λίγο πριν το δημοσιεύσω, πάντοτε το σβήνω. Για ευνόητους λόγους. Φέτος λέω να το επιχειρήσω, γιατί θεωρώ ότι ο κόσμος προχώρησε και μπορεί να εκτιμήσει μία ειλικρινή και ελεύθερη άποψη – ακούγονται μέχρι το φεγγάρι τα χαχανητά μου.

Ξέρετε, σήμερα θα αρχίσουν τα γνωστά τροπάρια περί ισότητας. Όχι της κοινωνιολογικής ισότητας την οποία οι γυναίκες επικαλούνται και υπερασπίζονται μόνον όποτε τις συμφέρει. Αλλά τα περί ισότητας στον εργασιακό τομέα και τα περί ισότητας στην εκπροσώπηση στα αξιώματα και στον μισθό έναντι των αντρών.

Η προσωπική μου εμπειρία από χώρους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα που αποτελούνταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία από γυναίκες, μου έμαθε ότι δεν υπάρχει γυναίκα υπάλληλος που να αξίζει, και να μην πληρώνεται ισότιμα ή και παραπάνω από τον κάθε άλλο. Θα ήταν και τρελό εκ μέρους του εργοδότη να έχει μία υπάλληλο που να του τα φέρνει και να μην την καλοπληρώνει για να την κρατήσει. Κι αν αυτή αισθάνεται αδικημένη ας πάει αλλού που της δίνουν περισσότερα, ελεύθερη αγορά έχουμε.

Ζούμε την εποχή της απόλυτης εξατομίκευσης. Δεν υπάρχουν, μάνα μου, πλέον φύλα. Τα φύλα τα επικαλούνται πλέον οι μέτριοι. Όσοι δηλαδή ξέρουν ότι δεν είναι αναντικατάστατοι και όσοι έχουν κατά βάθος επίγνωση της μετριότητάς τους. Μία γυναίκα που τα καταφέρνει και πληρώνεται με το παραπάνω σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους της, δεν αισθάνεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα. Αισθάνεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι άξια. Μία γυναίκα που αδικείται εξ αιτίας της μετριότητάς της, προτάσσει πάντα το επιχείρημα «είναι επειδή είμαι γυναίκα».

Κι επειδή το πιο πάνω είναι δύσκολο να στα αποδείξω, θα σου φέρω διεθνή παραδείγματα. Πιστεύετε ότι η Μαντόνα θα αποδεχόταν ποτέ εκπτώσεις στο κασέ της επειδή είναι γυναίκα; Πιστεύετε ότι η Άννα Βίσση πληρώθηκε ποτέ λιγότερα από έναν άντρα στο σχήμα που τραγουδούσε ως πρώτο όνομα επειδή... «είναι γυναίκα;» Πιστεύετε ότι η Lady Gaga πληρώθηκε λιγότερα από τον Bradley Cooper στην τελευταία τους ταινία επειδή... «είναι γυναίκα;» Πιστεύετε ότι η Βουγιουκλάκη πήρε ποτέ λιγότερα από τον Παπαμιχαήλ; Πιστεύετε θα το ανέχονταν; 'Η θα έπαιρναν το καπελάκι τους και θα φεύγανε εντός ενός λεπτού όταν θα μυρίζονταν την αδικία να ψήνεται; Τα φέρνανε, τα παίρνανε.

Οι καιροί είναι τόσο αμείλικτοι, ο καπιταλισμός τόσο αδυσώπητος, που χέστηκε ο εκάστοτε εργοδότης για το φύλο μας. Αν τα φέρνεις, λογικά τα παίρνεις. Κι αν στα στερεί ο συγκεκριμένος μαλάκας εργοδότης, θα στα δώσει άλλος ή θα τα πάρεις μόνη σου εν καιρώ, όταν θα κινηθείς ιδιωτικά. Εγώ όταν κάποτε αισθάνθηκα αδικημένος στον χώρο εργασίας μου δεν σκέφτηκα ότι πληρώνομαι λιγότερο επειδή είμαι άντρας. Σκέφτηκα ότι πληρώνομαι λιγότερα γιατί η συνάδελφος που με τάπωσε ήταν καλύτερη. Κατάπια το εγώ μου, προσπάθησα να γίνω καλύτερος για να τη φάω ζωντανή, και ήλπιζα να αποδώσω σε τέτοιο βαθμό ώστε να γύρει επάνω μου η μισθολογική ζυγαριά. Έτσι πάει, κυρίες μου.

Επίσης, σε συνέχεια του πιο πάνω επιχειρήματος, σας λέω και το εξής: Καταλαβαίνετε ότι οι καιροί έχουν περάσει σε άλλη διάσταση; Εδώ διαβάζαμε πρόσφατα ότι καταργείται ο όρος «μητέρα» και «πατέρας». Υπάρχουν μόνο «γονείς». Αυτό κι αν αποδεικνύει ότι ουδείς κόπτεται αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Το θέμα είναι να ανταποκρίνεσαι στις υποχρεώσεις σου απέναντι στο τέκνο στο οποίο ασκείς γονική μέριμνα. Αν ανταποκρίνεσαι, πολλά συγχαρητήρια, αλλά δεν μας κόφτει αν πίσω από το «γονέας» κρύβεται ένας άντρας ή μια γυναίκα, ή δυο γυναίκες, ή δύο άντρες, ή σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά.

Αν θέλετε, να σας το πάω κι ένα βήμα παρακάτω.

Τη σήμερον ημέρα δεν υπάρχουν στάνταρ ρόλοι (δυστυχώς). Ούτε στο θέατρο, ούτε στην πραγματική ζωή. Όπως ένας άντρας ηθοποιός μπορεί να παίξει ένα γυναικείο ρόλο με μεγάλη επιτυχία, και όπως μια γυναίκα μπορεί να παίξει έναν αντρικό ρόλο εξίσου, έτσι και στην πραγματική ζωή: κανείς δεν είναι αμιγώς άντρας ή αμιγώς γυναίκα όπως τουλάχιστον το βιώσαμε όταν ήμασταν παιδιά. Το ζητούμενο είναι να φέρεις τον ρόλο εις πέρας με επιτυχία. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι άντρας, είμαι σε ένα ποσοστό αρσενικό, σε ένα άλλο ποσοστό είμαι γυναίκα, είμαι μάνα, είμαι πολύ πατέρας, είμαι Έλλην, κάποτε είμαι Κύπριος, εν γένει είμαι Ευρωπαίος, είμαι και ανατολίτης όταν βλέπω τη γούρνα γεμάτη πιάτα, είμαι και αμερικανάκι. Είμαι λίγο φιλελεύθερος, είμαι συντηρητικός, είμαι σε κάποιο ελαφρύ βαθμό προοδευτικός, άμα νευριάσω μπορώ να γίνω και ναζί. Όλα αυτά μαζί σε διάφορες δόσεις, ανάλογα την περίσταση.

Αυτά στα λέω επειδή θεωρώ γελοίο να θεωρεί ο οποιοσδήποτε τον εαυτόν του ως απόλυτον εκπρόσωπο μιας ομάδας είτε αυτή είναι κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική, ή εθνική. Και μάλιστα να ταυτίζεται μ’ αυτή τόσο φανατικά και απόλυτα. Είμαστε όλοι λίγο απ’ όλα. Πολλά πράγματα μαζί. Εγώ δεν τσαντίζομαι όταν λένε ότι όλοι οι άντρες είναι γουρούνια. Δεν θεωρώ ότι εκπροσωπώ όλους τους άντρες για να σπεύσω να τους υποστηρίξω ωσάν να μου θίξανε τα ιερά και τα όσια. Εγώ είμαι ο Αντίχριστος, έχω μια άλφα προσωπικότητα κράμα πολλών χαρακτηριστικών, γιατί να μπω στον κόπο να θεωρήσω πως ό, τι μου συμβαίνει μου συμβαίνει επειδή είμαι άντρας; Αντίθετα, μία γυναίκα θεωρεί ότι πολλά απ’ αυτά που της συμβαίνουν, γίνονται επειδή είναι γυναίκα και αδικείται σεξιστικά. Σπάνια να παραδεχτούν πως αυτά που τους συμβαίνουν δεν έχουν να κάνουν με τη φύση τους έναντι των αντρών, αλλά με χίλιους δυο άλλους παράγοντες.

Τις προάλλες, για παράδειγμα, ήμουν στο τσακ να σκοτωθώ στο φέησμπουκ με μία που έγραφε ότι κακοπληρώνεται επειδή είναι γυναίκα, ενώ ένας άντρας συνάδελφός της που έχει τα ίδια με εκείνη καθήκοντα και προσόντα αμοίβεται περισσότερο. Δεν ήθελα να της το πω κατάμουτρα ότι κακοπληρώνεται γιατί είναι μέτρια στη δουλειά της και ότι ο άλλος είναι γνωστό πως είναι πολύ καλύτερος (είναι γνωστή η φήμη και των δύο), και ότι εγώ ως έξω απ’ τον χορό, μπορώ και το «βλέπω» πιο ψύχραιμα. Ούτε ήθελα να της πω ότι σε περίπτωση που δεν ισχύει και κάθεται και το ανέχεται "καλή μαλάκω και του λόγου της". Την άφησα να πιστεύει ότι συμβαίνει αυτό που συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα, για να παρηγοριέται. Πού να ανοίξεις συζήτηση, να πέσουν πάνω σου να σε φάνε και να μην σ’ αφήσουν σε ησυχία με τα νοτιφικεϊσιονς όλη την υπόλοιπη μέρα…


Το έγραψα το κείμενο. Ας πατήσω το κουμπί να το ανεβάσω. Ας ανατιναχθεί το σύμπαν!

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σωστός!

Beatrix Kiddo είπε...

Καλημέρα αγαπητέ, εδώ οχι μέτρια, αναντικατάστατη κ εξαιρετικά επιτυχημενη, δυστυχώς αυτά που αντιμετωπίζω εγώ στην καθημερινότητα μου πάντα θα αντιμετωπίζονται ως δικαιολογίες, οκ! Μου αρέσει το οτι επδ η δική σου πραγματικότητα ειναι διαφορετική από την δική μου αμέσως με ακυρώνεις, ένηγουεη

Anti-Christos είπε...

Τι εννοείς σε ακυρώνω, αγαπητή; Από πού κι ως που; Ακριβώς επειδή η δική σου πραγματικότητα / καθημερινότητα είναι διαφορετική δεν θα έπρεπε να ταυτιστείς / επηρεαστείς με οτιδήποτε γράφω. Γιατί αυτό ακριβώς λέω. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και κρίνεται υπό τις συνθήκες της, ανεξαρτήτως φύλου.

Ανώνυμος είπε...

Φέρνεις ως παραδείγματα κάποιους ηθοποιούς όμως σε πολλές άλλες περιπτώσεις στις οποίες γυναίκες είχαν τον πρωταγωνιστικό ρόλο αμοίβονταν λιγότερο από άνδρες συναδέλφους τους.

https://www.nbcnews.com/pop-culture/tv/crown-producers-admit-queen-elizabeth-ii-actress-paid-less-prince-n856346

https://www.advocate.com/film/2018/7/20/15-actresses-who-were-paid-less-their-male-costars#media-gallery-media-1

https://www.forbes.com/sites/kimelsesser/2018/08/27/8-unbelievable-gender-pay-gap-statistics-from-top-athletes-actors-and-ceos/#28939c736559


Επίσης, ποια η άποψη σου για το γεγονός ότι εάν μια γυναίκα επιζητήσει την ίδια σεξουαλική ελευθερία με ένα άνδρα αντιμετωπίζεται σαν πουτάνα; Θεωρείς πως αντιμετωπίζονται το ίδιο; Το ίδιο και σε περιπτώσεις όπου η γυναίκα έχει οικογένεια - ρωτάει ποτέ κανείς τον άνδρα πως καταφέρνει να συνδυάσει καριέρα και οικογένεια ή όλοι υποθέτουν ότι το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης της ανατροφής των παιδιών πέφτει στη γυναίκα ακόμη και αν ο άνδρας δουλεύει τις ίδιες ή και λιγότερες ώρες;

Anti-Christos είπε...

Αγαπητέ ανώνυμε,

Οι γυναίκες που αναφέρονται στους συνδέσμους που μου έστειλες, οι οποίες δέχτηκαν να πληρωθούν λιγότερο από ό,τι οι άντρες παρτενέρ τους, συνέβαλαν στο πρόβλημα. Αν έφευγαν από το γύρισμα και τα παρατούσαν στα μισά, θα έβαζαν ένα λιθαράκι παραπάνω στον αγώνα τους για ισότητα. Το πρόβλημα είναι ότι κι εκείνες έπαιρναν αρκετά χρήματα ώστε να αξίζει να τα προδώσουν, οπότε "δεν τις χάλασε", τα πήραν κι έσκασαν. Κατόπιν εορτής θυμήθηκαν την αδικία. How convenient! Επίσης, αντιλαμβάνεσαι ότι στον κινηματογράφο είναι πολύ εύκολο να δικαιολογηθεί η διαφορά στον μισθό. Μπορεί κάλλιστα ο παραγωγός να πει ότι ο συγκεκριμένος ρόλος είχε αυτές τις συγκεκριμένες απαιτήσεις και αυτός ήταν ο μισθός εξαρχής. Ή ότι το συμβόλαιο του καθενός ήταν διαφορετικό, τόσα ζήτησε τόσα πήρε. Δεν λέγω ότι δεν υπάρχει υποβόσκων σεξισμός στις αποφάσεις. Λέω ότι εύκολα μπορεί να καλυφθεί.

Στα υπόλοιπα που αναφέρεις έχεις δίκαιο αλλά δεν αφορούν στις συνθήκες εργασίας που είναι το κυρίως θέμα του κειμένου μου. Έχει να κάνει με τα στερεότυπα. Προφανώς η σεξουαλική ελευθερία στον άντρα είναι μαγκιά, στη γυναίκα πουτανιό. Πολύ κακώς και δεν συμφωνώ. Για τον άντρα και την οικογένεια επίσης συμφωνώ. Αυτά όμως θα παρέλθουν με τα χρόνια. Στο θέμα της εργασίας όμως, πιστεύω ότι αν αξίζεις θα πας μπροστά ανεξαρτήτως φύλου. Στο τέλος της ημέρας το πάνω χέρι της διαπραγμάτευσης του μισθού το έχει αυτός που είναι πιο καταρτισμένος στη δουλειά. Και η επιχείρηση που την ενδιαφέρει να έχει κέρδος, δεν θα σταθεί στο φύλο. Αν πάλι σταθεί στο φύλο, προφανώς κι εσύ δουλεύεις σε λάθος επιχείριση.

Woofis είπε...

Ουφ, δύσκολον θέμαν Anti-Christos, ειδικά όταν τίθεται την μέραν που ορίστηκεν ως "μέρα των δικαιωμάτων της γυναίκας" (τζιαι οϊ σκέτον "μέρας της γυναίκας" όπως το ξέρουν οι παραπάνω). Μπράβο πάντως που εν μασάς τζιαι εκφράζεις ξεκάθαρα την άποψη σου.
Στο θέμαν της "ισότητας" βρίσκεις με απολύτως σύμφωνον, αν σε έχω καταλάβει καλά δηλαδή. Η "ισότητα" είναι εξίσου φαντασιακή κατάσταση όπως τζιαι τα "δικαιώματα". Εν συμβάσεις που εδημιουργήσαμεν οι οποίες εν προέρχουνται που την φύσην αλλά εν καθαρά παράγωγα της ανθρώπινης κοινωνίας στην προσπάθειαν της να ισορροπήσει. Πως μπορεί εξάλλου να θεωρείς ότι ούλλοι εν ίσοι όταν ούτε τζιαι ένας έννεν ο ίδιος με τον άλλον, αφού όπως είπες, συνθέτουν μας άπειροι παράγοντες, τόσον γονιδιακοί όσον τζιαι περιβαλλοντικοί;
Αλλά, πρέπει να ορίσουμεν την υπάρχουσαν κατάστασην πιο ολιστικά τζιαι πιο "υλιστικά" όπως λαλούν οι κομμουνιστές που εν χωνεύκεις.
Η κατάσταση στον κόσμον σήμερα εξακολουθεί να εν σαφέστατα "πατριαρχική". Εν τζιαι μιλούμεν απλά για κακούς μισθούς τζιαι για ελλιπήν εκπροσώπησην στην εξουσίαν, που όντως βρίσκεις τα στην δύσην. Μιλούμεν για περιπτώσεις όπου κόφκουν τες κλειτορίδες που τα κοριτσάκια. Που η γυναίκα εν τυλιμένη που πάνω ως κάτω με μπούρκαν για να κυκλοφορήσει. Που υπόκειται ομαδικούς βιασμούς τζιαι μετά φταίει τζείνη. Που λιθοβολείται γιατί ο άντρας της αποφάσισεν ότι εν μοιχαλίδα. Που της απαγορεύεται να πάρει διαζύγιον ενώ σπάζουν την στο ξύλον. Τούτα συμβαίνουν σήμερα τζιαι καθιστούν αναγκαίαν την εν λόγω μέρα, διότι απλά ακόμα οι γυναίκες υπόκεινται οϊ απλά διακρίσεις, αλλά δυσμενέστατες διακρίσεις, τες οποίες αν θέλουμεν να πάμεν μπροστά, πρέπει να τες σταματήσουμεν. Τζιαι το πρώτον βήμαν προς τούτον είναι να τες αναγνωρίσουμεν.
Βέβαια, εγώ έχω ακόμα την απορίαν, ειδικά στην δύσην, όπου οι γυναίκες διαθέτουν πλέον εδώ τζιαι πολλές δεκαετίες, νόμιμην πρόβασην στην εκπαίδευσην οικονομίαν εξουσίαν, τζιαι πληθυσμιακά εν παραπάνω που τους άντρες, γιατί ακόμα εν έχουν καταλάβει τα πιο καίρια πόστα πανταχόθεν. Εν έχω λάβει ακόμα επαρκήν απάντησην που καμμιάν :)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ πάλι συμφωνώ απόλυτα, για άλλη μια φορά, μαζί σου.
Δε θα γράψω όνομα.
Ξέρεις ποια :):):)