Φωνές

Ας μιλήσουμε με όρους της φυσικής πριν ξεκατινιαστούμε.

Κάθε δράση, ενέχει αντίδραση. Το θυμάστε, το διδαχτήκατε στη Δευτέρα Γυμνασίου. Δηλαδή, αν χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι με δύναμη 100 νιούτον, αυτή η δύναμη επιστρέφει στο χέρι μου. Και θα αισθανθώ πόνο της τάξεως των 100 νιούτον. Εκατό νιούτον ακριβώς, ούτε ένα βαθμό παραπάνω ή λιγότερο. Το ίδιο συμβαίνει σε κάθε τι στο οποίο ασκείται μία δύναμη. Η δύναμη αυτή επιστρέφει σ’ αυτόν που την άσκησε. Κατανοητό; Και τώρα που έγινε η εμπέδωση, πάμε παρακάτω.

Ας μιλήσουμε και με όρους του πολέμου προτού ξεκατινιαστούμε.

Βάσει του Διεθνούς Δικαίου, θεωρείται νόμιμο μία χώρα που δέχεται επίθεση να απαντήσει με ιδίου βαθμού έντασης, επίθεση. Δηλαδή, αν στα καλά καθούμενα η Ελβετία φάει έναν πύραυλο από την Ιταλία, τότε νομιμοποιείται να απαντήσει με τον ίδιο τρόπο. Να εκτοξεύσει τον ίδιο πύραυλο κατά της Ιταλίας. Αν αποφασίσει να ρίξει ατομική βόμβα, η Ελβετία χάνει το δίκιο της. Είναι κάτι δυσανάλογο. Η αντίδραση πρέπει να είναι αντάξια της δράσης. Πάντα. Εξηγηθήκαμε;

Και τώρα που έγινε και αυτή η εμπέδωση, ας ξεκατινιαστούμε.

Κατ’ εφαρμογή των πιο πάνω, όταν εγώ επηρεάζομαι από δράσεις σας, οφείλω να αντιδράσω. Στον ίδιο τόνο, στην ίδια ένταση, στον ίδιο βαθμό. Αν κρίνω από τον βαθμό της μαλακίας που σας δέρνει, νομιμοποιούμαι να πράξω τα εξής: α) Να σας πληρώσω με το ίδιο νόμισμα (που απαιτεί σχέδιο, πλάνο, προεργασία και δεν διαθέτω τόσο χρόνο να σας αφιερώσω), β) να έρθω εκεί που βρίσκεστε και να σας σπάσω στο ξύλο (το καλύτερο, μα άδικος κόπος, αφού δεν αξίζει να δείρεις γάιδαρο και να πληρώσεις γι’ άνθρωπο), γ) να έρθω εκεί που βρίσκεστε και να τα σπάσω όλα στο δωμάτιο (απορρίπτεται επίσης, δεν έχω λεφτά να σας αποζημιώνω), ή δ) να κάνω το πιο απλό από όλα, το πιο ακίνδυνο, το πιο εκτονωτικό. Να σας μπήξω τις φωνές και να τελειώνουμε.

Αντί να είστε ευγνώμονες που με μία μεγάλη μαλακία που διαπράξατε και η οποία επηρεάζει εμένα, γλιτώνετε με απλές φωνές, έχετε το θράσος να ζητάτε και τα ρέστα. «Γιατί φωνάζεις;»! Μα, είστε καθόλου καλά; Τι προτιμάτε; Να ασκήσω βία; Να προκαλέσω ζημιές; Να σας πάω στο νοσοκομείο; Οι φωνές είναι κάτι το άυλο. Δυνατόν να προκαλέσουν αναστάτωση, αλλά συγκριτικά με τη δική σας δράση, είναι η λιγότερο επικίνδυνη αντίδραση. Και εξάλλου, τι θα πάθετε με λίγες φωνές; Verba Volant! Μάθετέ το πριν καταργήσουν και τα Λατινικά. Και όσο πιο έντονα εκφράζονται, τόσο πιο γρήγορα εξατμίζονται.

Για κάποιο λόγο όμως, φοβάστε τις φωνές. Εγώ θεωρώ ότι τις φοβάστε επειδή ουδέποτε βιώσατε το πιο πάνω στάδιο, αυτό της μπάτσας, να δείτε τι πάει να πει «σοκ και δέος». Αλλά, σας έχω νέα, θα πρέπει να συνηθίσετε.

Παραδείγματα:

Πάω στη μάνα μου να φάω. Αρχίζουμε να μιλάμε – μέγα λάθος εξ αρχής. Μου ανακοινώνει τα χαΐρια της. Ανεβάζω πίεση 400. Τι να κάνω; Να της σπάσω το πιάτο στο κεφάλι; Να την αρπάξω από το μαλλί να της το βγάλω τρίχα- τρίχα; Τίποτα από όλα αυτά, τα οποία ομολογουμένως θα ήταν μία δίκαιη αντίδραση τηρουμένων των αναλογιών. Απλά φωνάζω. Και αντί να σκεφτεί ότι αυτός θα φωνάξει, θα εκτονωθεί και θα τη βγάλουμε καθαρή, αναίμακτα, το πάει ένα βήμα παραπέρα και προκαλεί: «Μην φωνάζεις!» και ακόμα χειρότερα, εμπλέκει τον γιο μου: «Πάμε, αγάπη μου να φύγουμε, έχεις μπαμπά τρελλό που φωνάζει!» (το ότι έχει και ανεκδιήγητη γιαγιά, βεβαίως, το παραβλέπει). Ω, ναι! Τόλμησε και έπαιξε το χαρτί του γιου μου! Ξέρει ότι φταίει, ξέρει ότι πρέπει να με αποκαταστήσει, αντ’ αυτού χρησιμοποιεί το μωρό εναντίον μου για να ξεμπερδέψει. Μα, νομίζεις δεν σας πήραμε χαμπάρι, τοξικοί άνθρωποι; Εγώ βλέπω Θέκλα Πετρίδου κάθε μεσημέρι! Ε, Ρίχνεις ή δεν ρίχνεις την ατομική;

Ούτε ο στρατός δεν με μαζεύει αν την ώρα που φωνάζω μου πεις να μην φωνάζω ή προσπαθήσεις να με πατρονάρεις. Επαναλαμβάνω, η φωνή είναι το λιγότερο. Φωνάζω και ουρλιάζω σαν τυραννόσαυρος στο Τζουράσσικ Παρκ, το παραδέχομαι. Μου έμεινε από την εκπαίδευση στα Τεθωρακισμένα. Στην εκπαίδευση, τότε, ο ίλαρχος ξεκινούσε τις μηχανές των αρμάτων και μας έλεγε ότι έπρεπε να μπήξουμε φωνή να ακουστούμε δυνατότερα από τα άρματα. Κυριολεκτώ. Εκεί άνοιξε η φωνή μου. Είναι λίγο τρομαχτικό το ηχητικό, το παραδέχομαι, αλλά τι εναλλακτικές εισηγείστε; Απλά να καταπίνω τα αίσχη σας και να μην αντιδρώ; Καλά, είπαμε, είμαι μαλάκας. Αλλά όχι κι έτσι. Να τα κατεβάζω όλα αμάσητα; Μεγάλη η χάρη σας! Όχι!

Δεύτερο παράδειγμα, παλιότερο. Υποδεικνύω σε συνάδελφο ένα λάθος που κάναμε από κοινού για να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα στο μέλλον. Δεν αποποιούμαι το μέρος της ευθύνης που μου αναλογεί. Αντί να πει «έχεις δίκιο, να προσέχουμε άλλη φορά να μην το επαναλάβουμε» και να λήξει το θέμα, βγάζει γλώσσα και από ενοχές αμύνεται, ενθυμούμενη παλιότερα δικά μου λάθη για να βγάλει την ουρά της απέξω. Συγκρατιέμαι στην αρχή, δεν της δίνω σχοινί. Επιμένει να μου παίζει τη δασκάλα, ενώ παράλληλα σηκώνει τους τόνους προκειμένου να ακούνε κι άλλοι συνάδελφοι και να γίνουμε θέαμα. Θέαμα να θέλεις! Σπάζω, φωνάζω. «Εγώ δεν ανέχομαι να μου φωνάζουν!» μου απαντά και μου κλείνει το τηλέφωνο. Τι δεν ανέχεσαι να σου φωνάζουν που μ' έχεις μια ώρα και μου κάνεις κήρυγμα σε κάτι που μπορούσε να λήξει εντός μισού λεπτού; Εγώ δηλαδή πρέπει να ανέχομαι να μου πουλούν υφάκι, εσύ όμως να μην ακούς φωνές; Νομίζω με άκουσαν μέχρι το Καζακστάν! Ήρθε μετά από το γραφείο μου να μου πει ότι "δεν της αρέσουν οι φωνές". Αχ, βαστάτε Τούρκοι τ' άλογα, δεν της αρέσουν οι φωνές! Απορίας άξιο το πως δεν μας έγραψαν οι εφημερίδες.

Τέτοια παραδείγματα, πολλά και καθημερινά! Με όλες και όλους που θεωρούν θεμιτό και ΟΚ να σου ανακοινώνουν ελαφρά τη καρδία τα αίσχη και εσύ απλά να τα δέχεσαι στωικά. Μα αν νομίζετε ότι ζούμε στην Τόλμη Και Γοητεία που ερχόταν η Μπρουκ και ανακοίνωνε στον Ριτζ ότι έχει εξώγαμο απ' τον πατέρα του και αυτός απλά την κοίταζε με βλέμμα απλανές και τέλειωνε η σκηνή, λανθάνεστε. Εδώ στην καλύτερη περίπτωση θα βιώσετε σκηνή με τον Υπαστυνόμο Θεοχάρη από το Καλημέρα Ζωή στο σλόου μόσιον. Για να μην σας πω για σκηνή με τον Ρίκκο Μάππουρο. Και αν αυτά τα σήριαλ σας φαίνονται μπανάλ, τότε σταματήστε να είστε κι εσείς Πέπες, Ναστάζιες και Κάττοι.

Οι φωνές δεν είναι τίποτα. Ξεπεράστε τες. Έτσι κι αλλιώς σκυλί που γαβγίζει δεν δαγκώνει.

Κανονικά μάχαιραν δίνετε, μάχαιραν θα έπρεπε να λαμβάνετε!