Δευτέρα, Ιουλίου 11, 2011

En El Barrio Lefkosiatico

Πήγα βόλτα στην παλιά Λευκωσία το περασμένο σαββατόβραδο και εξεπλάγην ευχάριστα.



Άνοιξαν πολλά ταβερνάκια γύρω από την εκκλησία της Φανερωμένης τα οποία ήταν γεμάτα από κόσμο και ένιωθες τόσο πρόσχαρα, σαν να είσαι σε κάποια γωνιά του Μπαρρί Γκοτίκ της Βαρκελώνης κι όχι σε κάποιο γκέτο της Μπαγκλαντές, όπως ένιωθες πριν δυο, τρία χρόνια. Τα ταβερνάκια τύπου «Λωξάντρας» και του πιο καινούριου «Δυόσμος και Κανέλα» με έκαναν να ελπίζω ότι μια μέρα δεν θα χρειαζόμαστε εμβόλιο για να κυκλοφορήσουμε ξένοιαστοι στην παλιά πόλη και ότι θα μπορούμε κάποτε να τη δείχνουμε στους τουρίστες χωρίς να ντρεπόμαστε για την καταγωγή μας.



Παρόλο που χάρηκα με την σχετική μεταμόρφωση της παλιάς Λευκωσίας, έχω να δηλώσω ότι τσαντίστηκα ταυτόχρονα γιατί η οδός Λήδρας, αλλά και όλες οι πάροδοι ήταν τίγκα στο σκουπιδαριό. Επειδή αυτό το φαινόμενο το παρατήρησα πάμπολλες φορές, απορώ πόσο χοντρόπετσοι είναι οι αρμόδιοι του Δημαρχείου, εκατό μέτρα πιο κάτω που δεν κάνουν κάτι επί του θέματος. Δηλαδή, η κυρία Μαύρου δεν βλέπει ότι όπου να ‘ναι θα μετατραπεί η Λήδρας σε έλος; Τι τους πληρώνουμε τους οδοκαθαριστές; Λευκωσία – Τα Μυστικά του Βάλτου! Προσεχώς στις οθόνες σας.



Πολλή βρόμα. Εντάξει, Πακιστανοί, Κινέζοι και άλλοι κακομοίρηδες ζουν εκεί, τι περιμένεις; Δεν κατοικεί η κρεμ ντε λα κρεμ των Παρισίων. Αλλά, αν η παλιά Λευκωσία θέλει να πάρει τα πάνω της, πιστεύω ότι η καθαριότητα θα έπρεπε να είναι το πρώτο μέλημα της Δημάρχου. Να πάρει τον πούλο στις επερχόμενες Δημοτικές, μπας και αλλάξει η τύχη μας!



Κάποιοι φίλοι μου, ταξίδεψαν φέτος στο Βελιγράδι και μου είπαν ότι μερικές πολύ γραφικές γειτονιές είναι ακόμα χαλάσματα εξ αιτίας των βομβαρδισμών του πρόσφατου πολέμου. Το βρήκα απαράδεκτο ότι τόσα χρόνια μετά, οι Σέρβοι δεν κατάφεραν ακόμα να ανακαινίσουν τις περιοχές. Μετά σκέφτηκα ότι εμείς με τριπλάσια χρόνια μετά την εισβολή δεν αξιωθήκαμε να αναπαλαιώσουμε και να αναδείξουμε την παλιά πόλη που είναι και πολύ μικρότερη του Βελιγραδίου και έτσι γλίτωσαν οι Σέρβοι απ’ τη ροχάλα μου. Είναι ν’ απορείς τι σκέφτονταν τόσοι Λευκωσιάτες Δήμαρχοι και δεν επένδυσαν στην παλιά πόλη. Πόση βλακεία σ’ αυτή την νήσο, πια!



Πάντως, γίνονται βήματα και είμαι αισιόδοξος. Σε καμιά 200αριά χρόνια, ίσως και να πίνω καφέ εκεί, χωρίς να ψεκάζω με dettol ό, τι με περιτριγυρίζει σε ακτίνα ενός μέτρου.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Επειδή ξέρω εκ των έσω, έχω να σου πω ότι αν η υπόλοιπη πόλη καθαρίζεται μια φορά τη μέρα, η παλιά Λευκωσία καθαρίζεται τρεις. Πίστεψε το, δεν έχω λόγο να σου πω ψευτιές...Είναι όντως μεγάλο το πρόβλημα αλλά γίνονται πολλές προσπάθειες.
Χωρίς ρατσιστική διάθεση, απλά τζείνα τα πλάσματα που ζουν εκεί εν μπορούν να καταλάβουν πώς να λειτουργούν για θέματα καθαριότητας. Αν θέλεις, αύριο θα σου πω και πιο ακριβείς λεπτομέρειες.

(Δεν υπογράφω, ξέρεις ποια είμαι)