Δευτέρα, Φεβρουαρίου 01, 2010

Τρεις Στόχοι προς Εξόντωση

Από τον καιρό που μένω στο καινούριο σπίτι των γονιών μου, γίνομαι καθημερινά κοινωνός πολλών ηλίθιων ψυχαναγκασμών που μου επιβάλλονται επειδή το σπίτι είναι καινούριο και πρέπει να το προσέχουμε. Φτάσαμε στο σημείο να είμαστε εμείς οι δούλοι των ντουβαριών και των ταβανιών, αντί αυτά να εξυπηρετούν εμάς. Και φυσικά, δεν ευθύνονται τα τούβλα και τα τσιμέντα γι αυτή την κατάντια, αλλά ο γυναικείος πληθυσμός του σπιτιού. Ο οποίος πληθυσμός ανήγαγε την κατοίκηση στο σπίτι αυτό σε εμπειρία!

Τρείς είναι οι εχθροί μου αυτή την περίοδο! Τα ριχτάρια του καναπέ, τα σουβέρ και ένα φυτό μπονζάι!

Αναλυτικά:

Τα ριχτάρια: Δεν έχω ξαναδεί πιο ηλίθια εφεύρεση. Να καλύπτω τον καναπέ – τον οποίο και πιθανόν να χρυσοπλήρωσα- με ένα μακρύ ύφασμα για να μην λερωθούν οι μαξιλάρες από τον βρώμικο ποπό μου! Με την ίδια λογική, θα έπρεπε να καλύπτουμε το ριχτάρι με ένα επιπλέον ύφασμα το οποίο θα προστατεύει το ριχτάρι από τον βρώμικο ποπό μου. Και μετά θα πρέπει να καλύψουμε το κάλυμμα που καλύπτει το ριχτάρι που προστατεύει τον καναπέ με ένα άλλο κομμάτι ύφασμα, και ούτω καθεξής, ανάλογα με το επίπεδο βρώμας που βρίσκεται ο κώλος μας και πως αυτό επηρεάζει τον καναπέ!

Δεν έχω χειρότερο από το να με ζαλίζεις επειδή δεν έκατσα επάνω στο ριχτάρι ή αν το ριχτάρι δεν απλώνεται ισότιμα στο έπιπλο. Μπορεί να πεθάνω! Όποιος έχει τέτοιες έγνοιες να κάθεται στο πάτωμα! Ξοδέψαμε τα μαλλιοκέφαλά μας να αγοράσουμε τον καναπέ για να καθόμαστε στο ριχτάρι?! Αν υπάρχουν εξωγήινοι και μας βλέπουν, δεν πρόκειται να πατήσουν το πόδι τους στη Γη. Θα σκεφτούν: «Υπάρχουν ήδη πολλά ούφο εκεί κάτω!» Μόνο που στα γράφω, ανεβάζω πίεση!

Τα σουβέρ: Άκου λέξη! Σουβέρ. Ένα κομμάτι κόντρα πλακέ πάνω στο οποίο βάζεις το ποτήρι σου για να μην αφήσεις λεκέδες και στίγματα επάνω στην «ιερή τράπεζα,» την οποία οι γυναίκες αποκαλούν ενίοτε και τραπεζάκι του καφέ. Πικρός σου βγαίνει ο καφές! Στον λαιμό σου κάθεται! Να προσπαθείς να πεις δυο κουβέντες και αντί να επικεντρώνεσαι στο εκάστοτε κουτσομπολιό που ευφραίνει την ατμόσφαιρα, να πρέπει να σημαδέψεις το ποτήρι επάνω στο σουβέρ! Γιατί; Για να μην αφήσεις λεκέ!

Η μάνα μου δεν κάνει άλλη δουλειά! Κρατά σουβέρ και περιμένει να δει πού θα κάτσει το ποτήρι για να προλάβει να αποθέσει ένα από κάτω. Σαν τα ‘Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα’ καταντήσαμε! Όσα περισσότερα σουβέρ πετύχετε να κεντράρετε κάτω από τα φλιτζάνια, τόσους περισσότερους βαθμούς για την ομάδα σας! Είμαστε καταδικασμένοι να επιζητούμε συνέχεια μια νέα επιφάνεια στην οποία προορίζεται να προσγειωθεί το ποτήρι μας! Ζω ένα δράμα, κυρίες και κύριοι! Δεν αντέχω άλλο τη δικτατορία του σουβέρ! Θέλω ν’ αφήνω την κούπα του καφέ όπου θέλω χωρίς άγχος!

And last, but not least: Το Μπονζάι! Τι είναι το Μπονζάι; Μην σκιάζεσαι, κι εγώ για άγριο θηρίο το νόμιζα. Φυτό είναι! Κινέζικο! Ένα πράμα που κάνει, λέει, καλό φενγκ σούι. Πώς λέμε η κυρία Βέτα κάνει καλό μουσακά. Ε, το Μπονζάι κάνει καλό φενγκ σούι! Kαι επειδή όλοι οι Δόγηδες έχουν από ένα στο ανάκτορό τους, πήραμε κι εμείς. Μην χάσουμε! Το βάλαμε στην κουζίνα και από τότε ξορκίστηκαν όλα τα κακά, τρομάρα να μας έρθει. Τα κακά ξορκίστηκαν, αλλά μαζεύτηκαν μυγάκια! Πολλά μυγάκια μαγνήτισε το γαμημένο το Μπονζάι!

Τρώω γιαούρτι, φτύνω μυγάκι. Πίνω χυμό πορτοκάλι, βρίσκω μέσα στο ποτήρι άλλα τρία να επιπλέουν. Πιρουνιάζω πατάτα, φτου μυγάκι. Πιρουνιάζω ντομάτα, φτου και βγαίνω! Το Μπονζάι όμως, δεν βγαίνει από την κουζίνα. Ρίζωσε! «Και τι να το κάνουμε;» αναρωτήθηκε η μάνα μου συμπληρώνοντας: «είναι δώρο και είναι και πανάκριβο!» Έμφαση στο 'πανάκριβο' παρακαλώ. «Να το πετάξουμε! Τρώω εγώ τις μύγες για να έχεις εσύ στην κουζίνα Μπονζάι! Είχαμε και στο χωριό μας Μπονζάι;»

Η μάνα μου πήρε το Μπονζάι από το τραπέζι της κουζίνας και το έβαλε επάνω στον πάγκο. Δηλαδή το μετακίνησε δυο μέτρα.

Εγώ μια μέρα θα φύγω από δω.

Το Μπονζάι, ποτέ!

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

1 kata,2 kata,3 yper

Ανώνυμος είπε...

χαχαχα. Πάντως πρώτη φορά ακούω τη λέξη σουβέρ. λαλώ το "τζείντο πράμα που βάλλεις πάνω το ποτήρι"

Ανώνυμος είπε...

'Τρώω γιαούρτι, φτύνω μυγάκι. Πίνω χυμό πορτοκάλι, βρίσκω μέσα στο ποτήρι άλλα τρία να επιπλέουν. Πιρουνιάζω πατάτα, φτου μυγάκι. Πιρουνιάζω ντομάτα, φτου και βγαίνω!' Xaxaxaxaxaxaxa!!!! Xristoulli mou egrapses pale!!!
Thelw na to gnwrisw tounto Bonzai!!
xxxx

Ανώνυμος είπε...

hahaha:D....μάνα μου Χρίστο μας,ζεις ένα δράμα!!!:P:P...
super as always;)
love u,καλό μήνα,φιλιά από τη Θεσσαλονίκη,
Cat

Aurora είπε...

Τα μπονζάι έγιναν της μόδας στην Ευρώπη μετά το Karate Kid. Σοβαρά!
Εμένα η μάνα μου τα παράτησε νωρίς. Μαραίνονται εύκολα, το κλίμα της Κύπρου δεν κάνει. Οπότε έχεις ελπίδες.

MARINOS είπε...

lol!

Καταπληκτικό!

Καλό σου μήνα και υπομονή !!

Dr. Prixtis είπε...

haha... kame flashback dekaetia tou 70... stin ameriki htan tis modas na ntynoun tous kanapedes me plastiko... rixtari (eleos ena paliosendono htoun) monon se noikiasmena "spithkia" exrisimopoihsa... oi gia na men letsiasw ton kanape alla giati enekatsioun ton...
y.g. ta bonzai en giapwnezika...

κι αγνάντευε... είπε...

Ούφφου σπάζουν μου τα νεύρα τα ριχτάρια!!! Συμφωνώ μέχρι κεραίας με όσα έγραψες για το θέμα. ΠΟύ να δεις τον πανάκριβο μαύρο καναπέ κάποιων γνωστών μου, καλυμμένο με ένα τέτοιο έκτρωμα. Φρίκη!!! Με τα σουβέρ - άλλως coasters - και τα σουπλά (για τα πιάτα, ντε!) ένα κόλλημα το έχω κι εγώ, μετά που μου έγδαραν με μαχαίρι το λευκό γυάλινο τραπέζι - κλααααααααψψψψψ!

Ανώνυμος είπε...

Να αρχίσεις σε παρακαλώ να συνηθίζεις τα σουβέρ (ούτε εγώ ήξερα ότι λέγοντε έτσι στα Ελληνικά) γιατί όταν κάνουμε την ωραιότατη ανακαίνηση στο διαμέρισμα δεν θα μας καταστρέφεις τα τραπεζάκια με τα νερά από τα ποτήρια. Ριχτάρια δικαιούσαι να μην βάλεις γιατί ναι δεν θα αγοράσουμε τους καναπέδες και μετά να τους χώννουμε άμπα και πάθουν τίποτε. Στο κάτω κάτω, πόσο λερωμένος μπορεί να είναι ο πισινός ενός ενήλικα; Το δεντράκι ψηφίζω να φύγει...όχι μόνο για τις μύγες αλλά και αυτά τα ανεξήγητα με τους καλούς ιονούς εγώ δεν τα καταλάβω. Πελλάρες...όταν μπορεί η επιστήμη να μας εξηγήσει όλα όσα μας συμβαίνουν τότε δεν περιμένω από δεντράκια να μας αλλάξουν την μοίρα μας.

Anti-Christos είπε...

@ανώνυμε: Ποιά είσαι; Διότι προαισθάνομαι ότι είσαι γνωστή μου! ;)