Κυριακή, Αυγούστου 23, 2015

Στο Φινάλε Του Καλοκαιριού

Το περασμένο τριήμερο το πέρασα στο Λατσί της Πάφου με τους φίλους μου. Ήταν η πρώτη φορά που επισκέφτηκα το συγκεκριμένο μέρος και ενθουσιάστηκα, παρόλο που το όνομά του κάθε άλλο για ένα πανέμορφο, γραφικό μέρος σε προϊδεάζει. Όπως έχω πει και γράψει πολλάκις, τα μέρη της Κύπρου πρέπει να αλλάξουν όνομα σε πρώτη φάση, αν θέλουν να κεντρίζουν το ενδιαφέρον του τουρίστα, και σε δεύτερη φάση, αισθητική. Ε, σ’ αυτή την περίπτωση το όνομα Λατσί, προφανώς και δεν βοηθά. Να το λέγανε Μπέβερλι Χιλς, να πω. Να το λέγανε Μονακό, να πω. Αλλά σε ένα «Λατσί», γιατί να θες να πάεις;

Εν πάση περιπτώσει, παρόλο που μας πήρε 35 χρόνια να το επισκεφθούμε, ήταν υπέροχο το Λατσί. Και ήταν υπέροχο γιατί είναι όσο υπανάπτυχτο χρειάζεται ώστε να αναπολήσεις την Κύπρο του ’80-’90 που τόσο αγάπησες. Χωριάτικο μεν, αυθεντικό δε. Καμία σχέση με τον υπερεκτιμημένο και ξεπερασμένο Πρωταρά. Οι δύο ώρες οδήγησης ήταν μαρτύριο βεβαίως, αλλά ΟΚ, ας μην τα θέλουμε όλα δικά μας. Σε 35 χρόνια που θα ξαναπάμε, ευελπιστούμε ότι θα κάνουν καλύτερους δρόμους.

Έκανα όλα τα κλισέ, που έκανε και η υπόλοιπη Λευκωσία που συναντήσαμε εκεί, δηλαδή πήγα στο μπλου λαγκούν, πήγα σε ταβέρνα στον Κάθηκα (άλλο όνομα που πρέπει να αλλάξει αμέσως, άκου Κάθηκας, απορώ ποιος τα σκέφτηκε!), μα το κυριότερο: Έπαιξα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα με τους φίλους μου στην πισίνα του σπιτιού που νοικιάζαμε! Ε, δεν μπορούσα να φανταστώ άλλο τρόπο να περάσουν οι μέρες μας. Όταν συνειδητοποίησα ότι θα ήμουν τρεις μέρες στο Λατσί αποκομμένος από τα εγκόσμια, πήγα κατευθείαν στο Jumbo, ξόδεψα μισό μισθό σε φουσκωτά παιχνίδια, μπάλες, κορίνες, σχοινιά, μπαλόνια και ό, τι άλλο μπορείς να φανταστείς και τους χώρισα όλους σε ομάδες.

Την Παρασκευή το απόγευμα διεξήχθησαν τα παιχνίδια στην αυλή μας, και κινηματογραφήθηκαν τόσο μέσω αέρος, όσο και υποβρυχίως. Δικάμερο, όχι αστεία. Κανονικά όλες οι διαδικασίες: με Τζόκερ, με Φιλ Ρουζ, με πίνακες βαθμολογίας… μόνο o Ντενί Πετιό έλειπε. Δεν βλέπω την ώρα τώρα να τα μοντάρω, να τα συμμαζέψω και να παράξω την εκπομπή. Στα παιχνίδια εννοείται ότι η Μπρέντα κι εγώ ήρθαμε τελευταίοι, μα, όπως και η Μπρέντα δήλωσε «είσαι καλός στη σύλληψη της ιδέας, μα όχι να τα παίζεις». Σωστά, αλλά όσο σώννω θα τα παίζω. Δεν μας καλέσανε στα 15 μας που σώναμε, δεν θα τους περάσει τώρα που σακατευτήκαμε. Πάρε μια ιδέα: 


Χουλα χουπς, 150 χρωματιστές μπαλίτσες, νυχτερίδες στο βυθό, σπαθιά, ασπίδες, θρόνοι, και άλλα πολλά που δεν μπορώ δυστυχώς να στα δείξω. 


Πόσο θέλω να είχες όρεξη να σου εξηγήσω τους κανόνες του κάθε Παιχνιδιού, αλλά ξέρω ότι πρόκειται για ανάρτηση που μόνος μου τη χαίρομαι :)



Κατά τα άλλα, κάναμε καλό μπόντινγκ με τους φίλους μου, τους οποίους όσο περνούν τα χρόνια δυστυχώς, βλέπω και αραιότερα. Βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες στην παραλία με την υποβρύχια κάμερα και όπως καταλαβαίνεις από την ώρα που επιστρέψαμε δεν κάνω άλλη δουλειά από το να τις επεξεργάζομαι και να τις αναδεικνύω. Μια χαρά θα μας βγει ο Αύγουστος. Με το καλό να μας μπει ο Σεπτέμβρης να πάει στο καλό το καλοκαίρι, να κάνουμε και καμιά δουλειά της προκοπής στη δροσούλα (όσο δροσερός θεωρείται πλέον ο Σεπτέμβρης, δηλαδή).


Θα το πω, κι ας με χαστουκίσει ο Μπάτμαν: Καλό χειμώνα να ‘χουμε. Και να μας έρθει γρήγορα! 


Au revoir!

5 σχόλια:

Clueless είπε...

Φανταστική η ιδέα σου. Πόσο καιρό είχα να ακούσο το όνομα του Ντενί. :) Χααααα

Moonlight είπε...

Απανωτά flashbacks!!!
Εγώ πάντως αν μετρά έννα ήθελα να έχω τους κανόνες των παιχνιδιών σου γιατί από φαντασία, μηδέν.
Εν καλή η Πάφος, από Πέγεια (στο χωριό) και πάνω είναι ήσυχα. Από Coral Bay και κάτω δεν, αλλά και πάλι καλύτερα από Πρωταρά.
Στο by the way, επειδή ξέρω ότι εν παρεξηγείσαι με τέτοια, κι εγώ τον Κάθηκα έτσι τον έγραφα, αλλά στις πινακίδες το είδα με -ι-, Κάθικας δηλαδή.

Anti-Christos είπε...

@Moonlight: Τον γράφουν και με ιώτα; Ακόμα χειρότερα. Μόνο με όμικρον ιώτα μην τον γράψουν...

Mademoiselle Hyde είπε...

Ζηλευκω τους φιλους σου που κανουν διακοπες μαζι σου 😊

UrbanTulip είπε...

Κάπου διάβασα " Οποιος ευχηθεί καλό, χειμώνα, θα του πω τα Κάλαντα"
Ορίστε λοιπόν Κρις:

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψηλή μου δεντρολιβανιά
κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός
άγιος και Πνευματικός,
στη γη να περπατήσει
και να μας καλοκαρδίσει.

Αγιος Βασίλης έρχεται,
και δεν μας καταδέχεται,
από την Καισαρεία,
συ' σαι αρχόντισσα κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί
ζαχαροκάρνο, ζυμωτή
χαρτί και καλαμάρι
δες και με-δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε,
τη μοίρα του την έλεγε
και το χαρτί-και το χαρτί ομίλει
Άγιε μου-άγιε μου καλέ Βασίλη.

Και νέον έτος αριθμεί
την του Χριστού περιτομή
και η μνήμη του Αγίου
Ιεράρχου Βασιλείου.

Του χρόνου μας αρχή καλή
και ο Χριστός μας προσκαλεί
την κακία ν' αρνηθούμε
μ' αρετές να στολιστούμε.

Να ζούμε βίον τέλειον
κατά το ευαγγέλιον
με αγάπη με ειρήνη
και με τη δικαιοσύνη.

Χρόνια πολλά και ευτυχή
με καθαρά κι αγνή ψυχή
με χαρά και με υγεία
και με θεία ευλογία.