Πέμπτη, Ιουλίου 23, 2015

Καλύτερα Να Τραγουδάς Παρά Να Μιλάς

Με αφορμή τις χθεσινές δηλώσεις του Χρήστου Θηβαίου για την πολιτική κατάσταση στη χώρα, επανέρχεται στο προσκήνιο ένα θέμα για το οποίο ξαναμιλήσαμε σ’ αυτό εδώ το μπλογκ: το κατά πόσον είναι δόκιμο οι διάσημοι καλλιτέχνες να παίρνουν θέση για την πολιτική επικαιρότητα. Όπως είχα πει και τότε, θεωρώ ότι οι καλλιτέχνες στην πλειοψηφία τους ζημιώνουν από τέτοιες τοποθετήσεις και γι αυτό είναι καλύτερα να τραγουδούν και να παίζουν παρά να προσπαθούν να μας κάνουν μαθήματα αγωγής του πολίτη.

Ας δούμε πιο αναλυτικά τους κερδισμένους και χαμένους αυτών των ημερών.

Ο Χρήστος Θηβαίος, μεταξύ άλλων, είπε στη δημοσιογράφο ότι το επάγγελμα που εξασκεί, αυτό δηλαδή της ραδιοφωνικού παραγωγού, δεν είναι παραγωγικό και ως εκ τούτου θα έπρεπε να το εγκαταλείψει και να πάει να ασχοληθεί με τη χημεία, την οποία σπούδασε. Όταν η δημοσιογράφος του αντέστρεψε το επιχείρημα, ότι κι αυτός θα έπρεπε να παρατήσει το τραγούδι και να κάνει μια δουλειά της προκοπής, ο κ. Θηβαίος απάντησε ότι η πραγματική του δουλειά είναι καθηγητής πανεπιστημίου.

Έκανα μία απλή έρευνα στο google και ανακάλυψα ότι ο κ. Θηβαίος διδάσκει ‘δημιουργική γραφή’ στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Αντιλαμβάνεσαι ότι κατά τον κ. Θηβαίο η δημιουργική γραφή είναι ο ορισμός της παραγωγικότητας για τη χώρα. Κατακόρυφα θα ανέβει το κατά κεφαλήν εισόδημα του Έλληνα μετά από τόση δημιουργική γραφή στο Πανεπιστήμιο. Σιγά τα εφαρμοσμένα μαθηματικά και την πυρηνική φυσική, σενιόρ! Χαίρομαι που λέτε τις αηδίες που λέτε, γιατί ουδέποτε είχα σε υπόληψη τον «έντεχνο» (υπό)κοσμο και τώρα μου αποδεικνύετε πόσο δίκαιο έχω.

Δεν έχω χειρότερο από το να μου κουνά το δάχτυλο ο κάθε Θηβαίος, ο οποίος, για να λέμε και την αλήθεια, αν αύριο έρθει λιμός και καταποντισμός, το λιγότερο που θα μας λείψει είναι η καλλιτεχνική του υπόσταση και παρακαταθήκη. Με λίγα λόγια, πολλή αξία τους δώσαμε για να ζητάμε και την άποψή τους.

Τις προάλλες, ένας άλλος εξίσου αντιπαθής κατ' εμέ κύριος, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ειρωνεύτηκε τον Κύπριο Υπουργό Οικονομικών επειδή δεν υποστήριξε τις (άκρως αόριστες) θέσεις του Βαρουφάκη στο Γιούρογκρουπ. «Καμαρώστε έναν Έλληνα» έγραψε στον λογαριασμό του στο Facebook. Ποιος; Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας! Που σε πλήρη συγχορδία με τον άλλον σιχαμένο, τον Θάνο Μικρούτσικο, εν έτει 2011 έδιναν συναυλία υπέρ του Χριστόφια και της ανεκδιήγητης πολιτικής του, που σκότωσε 13 ανθρώπους στο Μαρί. «Καμαρώστε Έλληνες», indeed.

Άλλος ένας χαμένος των ημερών είναι ο Σάκης Ρουβάς. Όσο συμπαθής κι αν μου είναι ως άνθρωπος, κι όσο και αν ταυτίζομαι με το είδος της μουσικής που εκπροσωπεί, το βίντεο που λάνσαρε ως υποστήριξη στο ΝΑΙ του Δημοψηφίσματος ήταν μεγάλο φάουλ. «Αρκετά υποφέραμε τα τελευταία χρόνια» δήλωσε, μεταξύ άλλων, σε ένα πλάνο. Σάκη, μάνα μου, πόσο ακριβώς υπέφερες που δεν ήξερες αν τα βαφτιστικά του γιου σου θα έπρεπε να ήταν Tommy Hilfiger ή Hugo Boss; Με φωτογραφήσεις αγκαζέ με τους Βαρδινογιάννηδες, πόσο αβάσταχτος είναι ο πόνος; Θέλεις να υποστηρίξεις το ΝΑΙ, κάντο. Αλλά με άλλο λεκτικό. Πες, ας πούμε «η κωλοτούμπα που έκανα το 2004 μας έφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Ας κάνει και ο Τσίπρας μία τώρα, να δούμε χαΐρι». Πιο πολύ θα εκτιμηθεί. Μόνο Βασίλης Καΐλας μη μου το παίζεις.

Στην αντίπερα όχθη η Δέσποινα Βανδή έγραψε ένα λογύδριο στο Facebook το οποίο εδέχθη πολλαπλά shares και επιδοκιμασίες. Γενικότερα η Βανδή τα τελευταία δύο χρόνια λαμβάνει τα εύσημα επειδή «μιλά καλά» στο The Voice. Αφού δεν τραγουδά καλά, τουλάχιστον ας μιλά καλά, λέω εγώ. Αλλά εγώ είμαι φαν της Άννας και για πολλούς εμπαθής. Αλλά, πού καταντήσαμε: να εκθειάζουμε μια τραγουδίστρια επειδή απλά έχει ευφράδεια λόγου. Κάτι που θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μου, να είναι αυτονόητο για κάθε άνθρωπο. Δεν είπαμε να είσαι ρήτορας. Αλλά από πότε το «μιλά καλά» θεωρείται πλεονέκτημα; Από τότε που κάθεσαι δίπλα από την καμένη Ασλανίδου, τον καλοκάγαθο πλην χωριάτη Ρέμο και τον άλλον τον αναρχικό. Ναι, στους τυφλούς, ο μονόφθαλμος βασιλεύει. Όπως και να ‘χει, η Βανδή μια χαρά τα είπε στο προφίλ της. «Είμαι άσχετη μ’ αυτά, μην μου ζητάτε να ψηφίσω» Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο.

Αν ένα άτομο επωφελήθηκε από τα πολιτικά κουλουβάχατα, αυτό είναι η Άντζελα Δημητρίου. Το «εγχώριο» που τελικά είναι «εισαγόμενο» ακόμα παίζεται στα media. Μπορεί να μην το είχε προσχεδιάσει, αλλά ο αυθεντικός βλάκας στα μάτια του κόσμου γίνεται "θεά" και πάντα επιβραβεύεται σ’ αυτή τη ζωή. Και ευτυχώς, γιατί αυτό το συμβάν έθεσε το ζήτημα «καλλιτέχνης» και «πολιτική άποψη» στα σωστά μέτρα και σταθμά. Θες να τοποθετηθείς; Τουλάχιστον πες μια μπαρούφα να ευθυμήσουμε. Προ πάντων, dont patronize us, που λέει και μια φίλη μου.

Περιττό να πω ότι η πιο έξυπνη απ’ όλες είναι η Άννα Βίσση, η οποία δεν τοποθετήθηκε καν. Δεν ξέρω αν το έκανε επίτηδες ή απλά βαριέται να ασχοληθεί, αλλά πιο κίνηση ματ, δεν μπορούσα να σκεφτώ από την αποχή. Πρώτα απ’ όλα υπήρχε ο κίνδυνος να της την πουν, επειδή είναι Κύπρια. Χαζό, αλλά από τους κακεντρεχείς όλα να τα περιμένεις. «Από πού κι ως πού εκφέρεις εσύ άποψη, άντε τράβα στην Κύπρο σου». Επιπλέον, η Βίσση γνωρίζει ότι όταν η ζωή σου μοιράζεται μεταξύ Νέας Υόρκης, Αθήνας και Λονδίνου, το τελευταίο που πρέπει να κάνεις, είναι δηλώσεις για την κακομοιριά του τόπου. Δεν την έπαθε όπως ο Ρουβάς. Ευτυχώς!

Πιστεύω ακράδαντα ότι οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να τοποθετούνται σε πολιτικά ζητήματα δημοσίως. Αν ερωτηθούν ας απαντήσουν αόριστα ή ας προσπαθήσουν να αναδείξουν την κοινωνική πτυχή του δράματος. Ειδικά στην Ελλάδα που είναι μια σταλιά τόπος, το να στιγματιστείς ως εκπρόσωπος μιας, κάποιας παράταξης, όπως κάνει π.χ. ο Τσακνής και ο Παπακωνσταντίνου (που τους βλέπεις σε αφίσες και σιχαίνεσαι γιατί ξέρεις ότι πρόκειται για το φεστιβάλ της ΕΔΟΝ), είναι τουλάχιστον αυτοκτονικό για την καριέρα σου.


Όταν βέβαια η καριέρα πάει του κώλου… ο πνιγμένος από τα μαλλιά του θα πιαστεί. 

9 σχόλια:

Neerie είπε...

Κι εγώ διαφωνώ να εκφράζονται δημόσια πολιτικά οι καλλιτέχνες, απολογούμαι προκαταβολικά για το σεντόνι, αλλά είχε με απασχολήσει κι εμένα αρκετά το θέμα.

Παλιά ένιωθα ότι θέλουν και προσπαθούν να επηρεάσουν τους ακροατές τους, ένιωθα ότι κάμνουν το από θέση ισχύος, ένιωθα προδομένη αν τους έβλεπα σε συναυλίες κομμάτων (ας πούμε, γιατί να πρέπει να πάω σε συναυλία της ΕΔΟΝ για να δω τον Θηβαίο? - μεγάλη αγάπη παρεμπιπτόντως) Πλέον όμως, σκέφτομαι ότι σαν άνθρωποι και σαν πολίτες, έχουν δικαίωμα όπως κάθε άλλος να εκφραστούν και πολιτικά δημόσια - αλλά εκτίθενται για τους λάθος λόγους, είναι στο έλεος του οποιουδήποτε για να κριθούν και να κατακριθούν ενδεχομένως για ότι κάμνουν - με άλλα λόγια, ας κάμουν ότι θέλουν, και το κρίμα στο λαιμό τους :)

Προσωπικά όμως νιώθω ότι ταυτίζομαι παραπάνω με καλλιτέχνες παρά με πολιτικούς για παράδειγμα, προτιμώ επομένως οι καλλιτέχνες να περιορίζονται στην τέχνη τους όταν εκφράζονται δημόσια, διαφορετικά (επρόσεξα ότι) παίρνω το προσωπικά και διαμορφώνεται ανάλογα η άποψη μου για το άτομο τους και την τέχνη τους.

Δυστυχώς για εμένα, ανακάλυψα ότι η προσωπική ζωή και απόψεις ενός καλλιτέχνη επηρεάζουν και τη στάση μου απέναντι στην τέχνη τους. Θέλω ας πούμε η γυναίκα του Καίσαρα να είναι και να φαίνεται τίμια - δηλαδή αν λατρεύω τα τραγούδια σου, όμως μάθω ότι δέρνεις τη γυναίκα σου, έφαες ένα τεράστιο Χ σαν τραγουδοποιός από εμένα.

Anti-Christos είπε...

Έχεις απόλυτο δίκαιο, είναι αναπόφευκτο να επηρεάζεσαι από την προσωπική ζωή του καλλιτέχνη. Είναι πολύ δύσκολο να τα διαχωρίσεις. Παρόλα αυτά, όση απέχθεια ένιωσα όταν ο Michael Jackson κατηγορούνταν για παρενόχληση ανηλίκων, δεν μπορώ να πω ότι έπεσε στα μάτια μου ως καλλιτέχνης. Αλλά όσο να πεις, όταν ο άλλος δεν είναι διάνοια αυτού του βεληνεκούς, και είναι ένας κοινός θνητός μουσικός, όσο να πεις προκαταλαμβάνεσαι εναντίον του ή υπέρ του.

Mana είπε...

σεντόνι νούμερο δύο

Ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφέρει τη γνώμη του. και κυρίως σε θέματα που απασχολούν τόσο έντονα μια κοινωνία για ένα θέμα περίπλοκο είναι λογικό να θέλουν να πουν τη γνώμη τους.

τα θέματα είναι δύο για μένα. Πρώτο όποιος εκφράζεται δημόσια πρέπει να ειναι ετοιμος να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αυτών που λέει. αν λέει ανακρίβειες να τον πουν ψεύτη, αν λέει μπαρούφες να γελασουν μαζί του. το δεύτερο είναι πως οι υπόλοιποι πρέπει να είμαστε κριτικοί απέναντι σε ό,τι ακούμε και διαβάζουμε. που χου ακούς τον Ρουβά που σου λέει τι να κάμεις στο δημοψήφισμα. πέραν του γελοίου ένας με αρκετά λεφτά να το παίζει κακομάζαλος, αξίζει να διερωτηθείς με ποιες γνώσεις και ποια επιχειρήματα έχει αυτή τη γνώμη. θέλω να πω οικονομολόγοι με πτυχία έλεγαν μαλακίες, πόσο ένας τύπος που μπορεί καν να με τέλειωσε γυμνάσιο.

να σου πω ένα άλλο παράδειγμα. λίγο πριν το ελληνικό δημοψήφισμα διάβαζα μια γεωπολιτική ανάλυση (ιμίς) για Γερμανία. μου φάνηκαν πολλά περίεργα όπως τα έλεγε ο τύπος αν και τα στόλιζε με καλά επιχειρημάτα. κάμνω ένα search ο άνθρωπος χωρίς πτυχίο, χωρίς γνώσεις αλλά το έπαιζε ειδικός.

τζείνο που θέλω να πω καλές όλες οι απόψεις αλλά πάντα να βλέπουμε ποιος λέει τι.

Neerie είπε...

Αχά! Έδωκες πάνω στην περίπτωση! Θεωρώ τζι εγώ ότι ήταν φαινόμενο ο Michael Jackson, χωρίς να σημαίνει ότι έχει το ακαταλόγιστο! Αφ΄ενός έχω αμφιβολίες για όσα του καταλογίζουν, αφ' ετέρου ίσως κατανοώ τις πράξεις του εν όψει της οικογενειακής του κατάστασης, του πως εμεγάλωσε και του τί επέρασε, δηλαδή νιώθω πως ήταν τζαι ο M.J, θύμα. Κατανοώ εν σημαίνει εγκρίνω, ούτε κατά διάνοιαν!

Μάνα εννοείται πως ότι ακούμε φιλτράρουμεν το, αλλά δέννεν απαραίτητα γνώστης ο καθένας που έκαμε σχετικές σπουδές γιατί μπορεί να τα ερμηνεύσει όπως θέλει. Αν εν έτσι θα έπρεπε να έχουν άποψη μόνο οι οικονομολόγοι για το θέμα τζαι θα έπρεπε να συμφωνούν μεταξύ τους τζιόλας! Προφανώς όμως εν πολυδιάστατο τζι εφόσον επηρεάζει τζαι την κοινωνία, εφκήκε να πει ο καθένας τον πόνο του τζαι πως το αντιλαμβάνεται. Λογικό, κατ' εμέ, φτάνει να έχει επιχειρήματα. Και ο καθένας που δεν είναι καλός γνώστης, ακούει και συζητά κι επιλέγει ποια επιχειρήματα να δεκτεί και ποιες απόψεις να ενστερνιστεί.

Moonlight είπε...

Συμφωνώ με την απάντησή σου στη Νίρη, και γενικά ό,τι ειπώθηκε μέσες άκρες, και δώσατε και πετυχημένο παράδειγμα με τον MJ.
Εσκέφτουμουν ότι ιστορικά εν οι ποιητές και οι "άνθρωποι του πολιτισμού" που δημιουργούσαν και πολιτικές εκφράσεις. Εν εμιλήσαν ο Ελύτης και ο Μόντης και ο Θοδωράκης πολιτικά μέσα που το έργο τους; Οπότε εν μπορώ να πω "εσύ τωρά μιλάς ως καλλιτέχνης όξα ως κάτι άλλο;" αν και θέλω να το πω. Που την άλλη, κάμε τη δήλωσή σου με σεβασμό στον συνομιλητή σου και σε εκείνον από τον οποίο ζεις, χωρίς να προκαλείς. Κι η ιστορία θα κρίνει εάν είχες δίκαιο ή όχι.
Μετά εν το θέμα του πράγματι, ως τι εκλήθηκες να μιλήσεις σε τζείνη την εκπομπή; Ως ο Θηβαίος που όντως έννα πει για τον κόσμο που ερωτεύκεται με το "πόσο πολύ σ'αγάπησα"; Ή ως Έλληνας που τον έπιασε η έννοια να τοποθετηθεί επί του θέματος;
Ευθύνη έχουν και τα μίντια που προβάλλουν τον οποιονδήποτε ως ειδικό για τζείνο που θα δηλώσει. Ευθύνη έχει και (σχεδόν) ο καθένας από εμάς που περνιέται για μορφωμένος άνθρωπος κι αντί να φιλτράρει κάθεται κι ακούει κι αναπαράγει ό,τι του ταΐσουν.
Πάντως δεν ξέρω αν το είδατε, δεν άντεξε πολύ, έκαμε μια δημόσια απολογία λίο παιδική και υπαγορευμένη μου φάνηκε εμένα... Πιστεύω ότι απολογία εχρειάζετουν, αλλά επίσης πιστεύω ότι αν είναι να φκεις να μιλάς στα ράδια τζαι στες τηλεοράσεις πρέπει να φροντίζεις να έχεις μια κάποια εγκεφαλική διαύγεια εκείνη τη στιγμή ώστε να μιλάς καθαρά, ήρεμα και να μην χρειάζεται μετά να φκαίνεις να κάμνεις δημόσιες απολογίες. Τέλος, εν μου αρέσκει που απολογείται σχεδόν για τα πάντα που είπε, κάμνει τον τελείως ανέμπιστο(;) για εμένα. Αν εδιατηρούσε την άποψή του και απολογείτουν για τον τρόπο που την εξέφρασε θα μου φαινόταν πιο τίμιο.

Ktino είπε...

Ενας από τους 2 τεράστιους Έλληνες μουσικούς, ο Θεωδοράκης, υπήρξε άκρως πολιτικοποιημένος (ακόμη είναι), μέχρι και υπουργός σε αντίθετη από τα πιστεύω του κυβέρνηση έγινε...

p.s Ο άλλος εν ο Χατζηδάκις.

bestman είπε...

Διαφωνείς με το Θεοδωράκη ή τον Μπιθικώτση. Ακούς το "Αξιον Εστί", τον "Επιτάφιο", το "Βρέχει στη φτωχογειτονιά" , τη "Δραπετσώνα" κλπ και αγαλλιάζεις
Μαθαίνεις πως ο Χατζιδάκις είναι gay και δέχεται τεράστια επίθεση από τους Αυριανιστές. Ακους τον "Κεμάλ", τη ¨Μαριάνθη των Ανέμων", την "Οδό Ονείρων¨...
Σε ενοχλεί που ο Μάνος Ελευθερίου έγραψε τραγούδι για την Πέγκυ Ζήνα. Έγραψε όμως και τα "Μαλαματένια Λόγια", τα "Παραπονεμένα λόγια", τον "Άμλετ της Σελήνης" (των Μικρούτσικου - Θηβαίου) και τα "Χρόνια της Υπομονής" (Κουγιουμτζής με Νταλάρα-Βίσση)
Η Βίσση δε, έχει πει αριστουργήματα ("Στα χρόνια της υπομονής", "Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή", "Μεθυσμένη πολιτεία", "12", "Πράγματα"), έχει πει όμως και ο,τι πιο ευπεπτο λαικοπόπ τραγούδι (ειδικά μετά το 1990).

Χρειάζονται όρια, αλλά δεν απορρίπτουμε έναν καλλιτέχνη λόγω κάποιοων "ατοπημάτων" στα οποία υποπίπτει

Ανώνυμος είπε...

Η Άννα ξέρει να χειρίζεται αυτά τα θέματα. Όταν την ρώτησαν για τον Σαμαρά αυτή είπε περίπου: ξέρω τον Αντώνη όταν κάποτε τα είχαμε. Τον Σαμαρά τον πολιτικό δεν τον ξέρω.

Woofis είπε...

Ο Σπαλιάρας εν "καλλιτέχνης";

http://www.lifo.gr/guests/viral/59304

Πάντως λέγεται ότι ο Θηβαίος έκαμεν του επίθεση:

https://twitter.com/to_papagalaki/status/624234591465902083/photo/1