Chart Show: Τραγούδια Που Έχασαν

Ακολουθεί Chart Show αποκλειστικά αφιερωμένο σε γιούροφανς.

Και τώρα που μείναμε λίγοι, ας παίξουμε.

Μάζεψα όλα τα τραγούδια που ήταν υποψήφια για την εκπροσώπηση της Ελλάδος και της Κύπρου στον διαγωνισμό της Γιουροβίζιον από καταβολής του διαγωνισμού, μέρα που είναι, και έβγαλα αυτό το ΤΟΠ10. Σημείωσε ότι αναφέρομαι σε τραγούδια που τελικά έχασαν την εκπροσώπηση, αλλά είχαν αυτό το κάτι που τα έκανε να τα ακούω μέχρι σήμερα. 

10. Πέγκυ Ζήνα – Love Is A Wonderful Thing (2002).

Ευχάριστο τραγουδάκι στα συνήθη μέτρα και σταθμά του Θάνου Καλλίρη που μεσουρανούσε στα ’90ς, και το οποίο μας εμπέδωσε την Πέγκυ Ζήνα ως όνομα του καλλιτεχνικού στερεώματος την προηγούμενη δεκαετία. Δροσερό και χαρούμενο, γραμμένο και ραμμένο βάσει γιουροβιζιονικής συνταγής, δηλαδή με ακατανόητο κουπλέ, ενοχλητικό ρεφραίν και ηλίθιο χορευτικό, το love is a wonderful thing έβγαλε εύκολα τα λεφτά του το καλοκαίρι του 2002, αφού παιάνιζε ασταμάτητα στα κλαμπς. 

9. Ηρώ – Τίποτα (1998).

  

Ήταν πολύ μπροστά για την εποχή του, μας έπεφτε πολύ για Γιουροβίζιον και δυστυχώς ατύχησε γιατί διαγωνίστηκε σε εποχές που ακόμα η ΕΡΤ δεν είχε εκτιμήσει τον διαγωνισμό σαν τηλεοπτικό προϊόν και δεν τον προωθούσε τόσο, όσο στα 00ς. Ήταν τότε που η Γιουροβίζιον ήταν απλά μια υποχρέωση εξ ου και τα τραγούδια που στέλνονταν είτε πάτωναν, είτε διεκπεραίωναν τη δουλειά. Επειδή όμως ό,τι αξίζει αντέχει στον χρόνο, αυτό το τραγούδι μόνο ‘τίποτα’, δεν το λες.

8. Κώστας Μπίγαλης – Μιρέλα Φραγκοπούλου – Let Me Be The One (2002).

Ο Μπίγαλης σε άλλη μια απονενοημένη προσπάθεια να ‘πιαστεί’ σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να αποτάξει από πάνω του τη ρετσινιά του 'ντίρι, ντίρι, ντα' από το 1994. Τελικά έπιασε τα τρία του Ρακιντζή. Θα θυμάστε βέβαια, τα ξεκατινιάσματα στα παράθυρα των μεσημεριανών που ακολούθησαν. Μιλάμε για μνημειώδεις καταστάσεις της ελληνικής τηλεόρασης. Είπαμε, ήμαστε στο 2002 και ή ελληνική τιβί είχε πάρει και επίσημα την κάτω βόλτα – μια κατηφόρα που μπορεί να απολαύσαμε, αλλά είδαμε και πού μας έφτασε. Όπως και να έχει, δεδομένου του τι ακούσαμε το 2002 στο Ταλίν, αυτό το ντουέτο αν είχε τελικά επιλεγεί θα πήγαινε πολύ καλύτερα από S.A.G.A.P.O. 

7. Κώστας Μαρτάκης – Always And Forever (2008).

Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο να γράψω, δικαίως έχασε τότε, παρόλα αυτά το τραγούδι σήμερα το ακούω με ευχαρίστηση. 

6. Χρήστος Δάντης – No Madonna (2007).

Κιμπάρης, μάγκας, τσίφτης και καραμπουζουκλής ροκάς, ο Δάντης με το No Madonna ήταν η μόνη αξιοπρεπής επιλογή του 2007. Έχασε τελικά από τον Σαρμπέλ, mon dieu ποιού να το πεις, μόνο και μόνο επειδή είχε πιο έξυπνη χορογραφία και πιο ευφάνταστη σκηνική παρουσία.

5. Λία Βίσση – Χρήστος Κάλλοου Και Άλλοι – Λες Το Τέλος Να ‘Χει Έρθει; (1987).

Άκου τώρα αυτό το τραγούδι και νοστάλγησε. Αυτό το τραγούδι ερμηνευμένο από κόσμο που μέχρι τότε αρκούνταν μόνο στα φωνητικά άλλων τραγουδιστών, και οι οποίοι σήμερα είναι σχεδόν εξαφανισμένοι, γράφτηκε πάνω στην υπέροχη ιταλική συνταγή. Όλα τα ιταλικά τραγούδια των ‘80ς ήταν παρόμοια, άσε που έχω μια υποψία ότι θυμίζει έντονα το ‘Non So Che Darei’,  την ιταλική συμμετοχή του 1980. Αγαπημένο. Η δε Λία Βίσση με το δερμάτινο σακάκι και την πράσινη φόρμα από μέσα, απλά ασχολίαστη. 

4. Ευρυδίκη – Τα Λόγια Που Μου Λες (1990).

Αυτό είναι το μοναδικό κυπριακό τραγούδι που συμπεριλαμβάνεται στο τοπ και αυτό επειδή μου θυμίζει τα υπέροχα εκείνα χρόνια των late 80s και early 90s που δεν θα καταφέρω να ξεπεράσω ποτέ μου. Η Ευρυδίκη τυλιγμένη με ένα μουσαμά στο βίντεο κλιπ, ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι στον τοίχο του οποίου κρέμονται εικονίσματα της Χριστιανοσύνης, δεν νομίζω να υπάρχει ουδεμία απορία γιατί μπορεί να έχασε από τον Αναστάζιο και το ‘Μιλάς Πολύ’. Τι θα κάνουμε να επιστρέψουμε σε εκείνα τα χρόνια, δεν ξέρω. Σοβαρά. Ζω για τη στιγμή που θα ανακαλυφθεί μηχανή τηλεμεταφοράς στον χρόνο! Να φύγω να πάω στα 90ς, να μην σας βλέπω!   

3. Σάκης Ρουβάς – Right On Time (2009).

 

Ωραιότατη μπαλάντα από τον Κοντόπουλο που εκ των υστέρων θεωρώ πως θα πήγαινε καλύτερα από το “This is Our Night”. Βέβαια, τότε είχε βγει το +Σε Θέλω και οραματιζόμασταν όλοι κάτι ανάλογο επί σκηνής, σαν αυτό που είχαμε δει στη σκηνη των Mad Music Awards, εξ ου και είχαμε λυσσάξει να στείλουμε dance τραγούδι. Δεν μας έκατσε, ε, δεν πειράζει. 

2. Έλενα Παπαρίζου – The Light In Our Soul (2005).

Τραγούδι που τελικά αποκλείστηκε από τη διαδικασία επιλογής γιατί ο Μπίγαλης που το συνέθεσε το είχε ανεβάσει στο διαδίκτυο προηγουμένως, κάτι που απαγορεύεται ρητά από τους κανονισμούς του διαγωνισμού. Τον κάρφωσαν κάποια μέλη του φαν κλαμπ της γιουροβίζιον και έκτοτε αυτός όποτε βγει στα κανάλια τους βρίζει. Το τραγούδι παρόλα αυτά πήρε τον δρόμο του, έγινε χιτ, η Παπαρίζου το συμπεριέλαβε στον δίσκο της ως ένδειξη εκτίμησης, μέχρι και βίντεο κλιπ το γύρισε, ε, τι άλλο να θέλει και ο Μπίγαλης, άγαλμα να του στήσουμε; Ωραιότατο τραγουδάκι, αναμφίβολα.

1. Άννα Βίσση – Κλαίω (1989).

Α, ρε Άννα! Α, ρε Άννα! Μόνο εμείς ξέρουμε! Πόσο πεθυμώ εκείνα τα χρόνια. Πόσο! Για την ιστορία, μάθε ότι το συγκεκριμένο καρβελικό αριστούργημα έχασε από την Μαριάννα Ευστρατίου, η οποία μπορεί να ήταν συμπαθεστάτη με το δικό της το αστέρι και να πήρε την απρόσμενη 9^η θέση, αλλά ουδεμία σύγκριση χωρεί ανάμεσα στο ‘Κλαίω’ και σ’ αυτό που τελικά πήγε. Πού είναι σήμερα η Μαριάννα Ευστρατίου; Ξαναρωτάω: Πού είναι σήμερα η Μαριάννα Ευστρατίου! 

Αντιλαμβάνεσαι τώρα ότι, για έναν άνθρωπο που μεγάλωσε εκείνες τις εποχές, με εκείνες τις τάσεις μόδας και εκείνη την αισθητική, πόσο επώδυνο θα είναι να δει απόψε να κερδίζει την εκπροσώπηση κόσμος και ντουνιάς, που πιθανό να γεννήθηκε σε κάποιο προάστιο της Αθήνας, αλλά αυτό-βαφτίστηκε Marc Angelo, ή Riskykidd! Τι ονόματα είναι αυτά ρε γαμώ το! 

Ο Θεός πλέον...!