Χρβάτσκα στα Κροατικά Σημαίνει Κροατία

Η Κροατία ήταν απωθημένο χρόνων. Κάτι πάντα προέκυπτε, όμως, και αλλάζαμε προορισμό την τελευταία στιγμή. Φέτος, προκειμένου να είμαστε σίγουροι ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε το ταξίδι και ότι καμία οικονομική ή ψυχολογική ανατροπή δεν θα μας αναχαίτιζε, κλείσαμε το ταξίδι από τον περασμένο Ιανουάριο. Και δόξα τω Θεό, ήταν ένα από τα καλύτερά μας ταξίδια, αν όχι το καλύτερο.

Ζάγκρεμπ, Σπλιτ, Χβαρ και Ντουμπρόβνικ, μ’ αυτή τη σειρά.

Εξαιρουμένου του Ζάγκρεμπ που ακόμα ψυχορραγεί από τον πόλεμο που έληξε μόλις το 1995, όλες οι άλλες πόλεις είναι επίγειοι παράδεισοι. Και το Ζάγκρεμπ μόνο του, συμπαθητικό, αλλά συγκριτικά με τις δαλματικές ακτές, φαντάζει ως πόλη «από άλλη χώρα». Ξέρεις, με έντονα τα κομμουνιστικά κατάλοιπα, τις πολυκατοικίες-γκέτο, τα παρακμιακά καταστήματα που δεν έχουν να πουλήσουν τίποτα που να θυμίζει 21^ο αιώνα κτλ.

Το Σπλιτ και το Ντουμπρόβνικ από την άλλη, είχαν την τύχη να βρίσκονται κάτω από ιταλική κυριαρχία κατά τον μεσαίωνα. Ως εκ τούτου έχουν υπέροχη αρχιτεκτονική να επιδείξουν και σε συνδυασμό με την ανέγγιχτη φυσική ομορφιά προκαλούν εγκεφαλικά ευτυχίας στον επισκέπτη. Ίσως γι αυτό και να μας άρεσε τόσο η Κροατία, γιατί μας θύμισε την Ιταλία. Πραγματικά, αν σου έκλειναν τα μάτια και δεν έβλεπες τις κροατικές πινακίδες και σημαίες, θα ορκιζόσουν ότι είσαι στην Ιταλία. Και ως γνωστόν, ό, τι είναι ιταλικό, είναι και υπέροχο.

Παρόλη την επιβλητικότητα του τοπίου και των πόλεων, οι Κροάτες βρίσκονται πολλά χρόνια πίσω σε επίπεδο τουριστικών υπηρεσιών. Πολύ πιο πίσω και από εμάς, πράγμα που δεν πίστευα ότι θα έλεγα ποτέ μου. Είναι ανοργάνωτοι, είναι αργόσχολοι, ενώ κατά τη γνώμη μου, είναι και απότομοι με τους ξένους, στα όρια της αγένειας. Αγροίκοι Βαλκάνιοι με τα όλα τους. Έχω τουλάχιστον τρεις ιστορίες να σου παραθέσω που αποδεικνύουν τα πιο πάνω, μα δεν είναι της παρούσης. Όπως και να έχει, το «δεν είμαι εγώ ο υπεύθυνος», ή το «ένας είμαι, πόσα να προλάβω» είναι απαντήσεις που ακούσαμε πολλάκις κατά την εκεί παραμονή μας. Επαγγελματισμός, μηδέν. Τζάμπα τους έμπηξαν κι αυτούς στην ΕΕ που έχει πλέον καταντήσει το κλαμπ του κάθε πικραμένου, συμπεριλαμβανομένων ημών.  

Πέραν τούτων, που παραδέχομαι ότι είναι πολύ μικρά για να σε αποτρέψουν από το να επισκεφθείς τη χώρα και να απολαύσεις τις ομορφιές της, η Κροατία κάνει την έκπληξη. Στο Ντουμπρόβνικ ειδικά, ερωτεύτηκα τη Μπρέντα από την αρχή, και όσο μείναμε εκεί το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να την κρατώ από το χέρι και να χανόμαστε στα δρομάκια απολαμβάνοντας την αύρα της πόλης. Πρώτη φορά στη ζωή μου έφυγα από ένα μέρος και δεν ήθελα να γυρίσω πίσω. Άλλες φορές σκέφτομαι «καλά περάσαμε, αλλά ας πάμε και λίγο στο σπίτι μας να ησυχάσουμε», τώρα έλεγα «να φύγουμε, να πάμε πού;»

Ορίστε και μερικές φωτογραφίες:

Το Ζάγκρεμπ από ψηλά. Κάτι μεταξύ Βουδαπέστης και Βιέννης στο πιο τριτοκοσμικό. Εντάξει, με τα χρόνια θα βελτιωθεί. Η ξεναγός μας είπε ότι τώρα δα, τα τελευταία δύο χρόνια άρχισε να κερδίζει τουρίστες. Πιο πριν θεωρούνταν κρανίου τόπος. 

Εδώ αρχίζουν τα ωραία. Φώτο με φίλτρο -μα ασχέτως, μέσα από το λεωφορείο, καθ' οδόν προς το Ντουμπρόβνικ. Εκεί που σμίγει το κουκουνάρι με το μπλε και εκεί που αναδύεται μαγικά το νησί, βρίσκεις το σημείο G της αδριατικής θάλασσας! 

Ιδού ακόμη ένα νησάκι λίγα χιλιόμετρα από την ακτή.  

Πανοραμική φώτο του Ντουμπρόβνικ. 

Αυτή εδώ είναι μια old school παραλία στο νησάκι του Χβαρ όπου περάσαμε μία από τις μέρες μας. Κρύα και καθαρά νερά, μα όχι τόσο ευχάριστα όσο τα δικά μας τα ξέβαθα, τα ζεστά, τα κατουρημένα. 

Στο πιο κάτω βίντεο, θα δεις ένα πλανόδιο συγκρότημα από το Λονδίνο, το οποίο μας εξέπληξε ευχάριστα τις νύχτες στο Ντουμπρόβνικ. Πρόκειται για τους London Essentials, πέντε Εγγλέζοι που τραγουδούν διάφορα ποπ τραγούδια με πιο τζαζ ενορχήστρωση και εμφανίζονται κυρίως σε γάμους. Είχαν πάει στο Ντουμπρόβνικ για να παίξουν σε μία τελετή και όταν τελείωσε η πανήγυρις, άρχισαν να παίζουν στην πλατεία για το κέφι τους. Δεν άργησε να μαζευτεί γύρω τους όλος ο κόσμος και να τραγουδά μαζί τους μετατρέποντας τον πεζόδρομο σε συναυλιακό χώρο. Στο τέλος κάθε τραγουδιού διευκρίνιζαν ότι δεν ήθελαν να τους πετάξουμε κέρματα, παρά μόνο να τους κάνουμε λάικ στο φέησμπουκ για να γίνουν ευρύτερα γνωστοί. Το Poker Face της λαίδης Gaga, από τις αγαπημένες μου διασκευές:

 

Τέλος, να σου πω ότι στο Ντουμπρόβνικ έγινε ακόμα ένα θαύμα. Εκεί γυρίσαμε βίντεο κλιπ, ένα παλιό αγαπημένο γιουγκοσλάβικο τραγούδι και ξαναζωντάνεψα αυτά που έβλεπα το 1990 στην τηλεόραση και εντυπωσιαζόμουν, σε μια πιο 2013 εκδοχή. Ήταν συγκινητικό να βλέπεις όλα αυτά που σαν παιδάκι φάνταζαν στα μάτια σου τόσο γοητευτικά, να ξετυλίγονται μπροστά σου ακόμα πιο όμορφα και επιβλητικά 23 χρόνια μετά.

Ονειρεύομαι ήδη τα επόμενα.