Παρασκευή, Μαρτίου 23, 2012

...Και Τα Πλήκτρα Σαν Αγγίζω, Νιώθω Να Πετώωω!


Είναι δύο το πρωί, είμαι πιωμένος, μισοζαλισμένος, τα μάλα ερωτευμένος και δηλώνω ευθαρσώς ότι είχα το ωραιότερο βράδυ του μήνα που διανύουμε. Πήγα και άκουσα την Αλέξια στο RED απόψε. Με την Μπρέντα μου και εκλεκτούς φίλους. Ξέρεις πόσο λατρεύω τέτοια μουσικά μνημόσυνα, ξέρεις ότι ήδη τίμησα Καλλίρη και Σχοινά στο πρόσφατο παρελθόν, νομίζω ότι η Αλέξια δεν θα μπορούσε να λείψει από όλο αυτό το νεκρανάστημα των παιδικών μου χρόνων. 


Είπε το «άσπρο, μαύρο». Μόνο αυτό έχω να σου πω! Είπε το «άσπρο, μαύρο!» Το υπέρτατο γιουροβιζιοτράγουδο, το τραγούδι που σημάδεψε όλα τα ελληνικά 80ς, που το ακούω και μπαίνω στη χρονοκάψουλα. ΟΚ, δεν το είπε επειδή το είχε στο πρόγραμμα, αλλά της το ζητήσαμε τόσες πολλές φορές που δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς. Από την ώρα που μπήκαμε στο μαγαζί και την πετύχαμε στα παρασκήνια και της συστήθηκα κάνοντας σαφές πως «ήρθα για να ακούσω το άσπρο, μαύρο κακομοίρα μου», μέχρι τα τελεσίγραφα που της έστειλα στο twitter: "αν δεν πεις το άσπρο, μαύρο, θα ζητήσω τα λεφτά μου πίσω", αλλά και τις φωνές που μπήξαμε όλη η παρέα από το θεωρείο: "Πες μας το άσπρο, μαύρο", δεν νομίζω να μπορούσε να κάνει και διαφορετικά. Ζήσαμε και πάλι στο 1987 για τρία λεπτά και ήταν απερίγραπτο το συναίσθημα! Δεν θυμόταν όλα τα λόγια, δυστυχώς, η αλήθεια να λέγεται (είναι τόσο λυπηρό, όσο σαν να μην θυμάται η Βίσση τους στίχους του ‘δώδεκα’), αλλά έκανε φιλότιμες προσπάθειες να το πει ολόκληρο. Και μας τρέλανε. Χώρια που το συνδύασε με το «τα κορίτσια ξενυχτάνε» κι έγινε της πουτάνας!


Έχω να περάσω τόσο όμορφα από τον Ιανουάριο, όταν είχαμε πάει στην Αθήνα. Μα, και τι δεν τραγούδησα απόψε: «Δίλημμα», «Κεκλεισμένων των θυρών» (το τσάκισε), «Σκλάβα», «Τόσα Καλοκαίρια», «Νερομπογιές», «Μάτια μου», «Έχω Απόψε Ραντεβού», «Είσαι Παιδί Μου Πειρασμός», «Διπλός, Γλυκός, Καημός», «Ορκίσου» και τέλος, το νοσταλγικό «Κανένας Δεν Μας Σταματά» που το είπε με τον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου που έτυχε να βρίσκεται στο κοινό παρέα με την Ελένη Δήμου. Το «Κανένας Δεν Μας Σταματά» είναι από τα αγαπημένα μου, ever!   Πάει για βίντεο κλιπ με τα χίλια. 

Επειδή είμαι πτώμα, και αύριο δουλεύω, σ’ αφήνω με σύντομες παρατηρήσεις: 

*Το 80% του μαγαζιού ήταν φίλοι και συγγενείς της Αλέξιας. Ήταν σαν να έκανε πάρτι σπίτι της κι αυτό ήταν καλό και κακό. Καλό γιατί το κλίμα ήταν πολύ παρεΐστικο και η Αλέξια ένιωθε άνετα ανάμεσα στους θαμώνες, κακό γιατί εσύ που δεν είσαι γνωστός της, ένιωθες λίγο παρείσακτος. Σαν υπηρετικό προσωπικό που απολαμβάνει το πάρτι των κυρίων του από την κουζίνα. 

*Εκτός του Κωνσταντίνου Χριστοφόρου και της Ελένης Δήμου, είδα ανάμεσα στο κοινό και την Τένια Μακρή (ναι, τη ψυχολόγο), τον Νίκο Τορναρίτη (ναι, αυτόν του ΔΗΣΥ), καθώς και τις μισησμένες και παραμορφωμένες από τα πολλά bottox Λευκωσιάτισσες socialites που βρομίζουν τα περιοδικά μας κάθε βδομάδα. 

*Η Αλέξια είναι τρομερά προσηνής, της μίλησα και με αντιμετώπισε πολύ ευγενικά και φιλικά, σαν να με ήξερε χρόνια. Η δε Μπρέντα, της είπε ότι της γράφει στο twitter και άνοιξαν ψιλή κουβέντα, σαν να είναι χρόνια φιλενάδες. 

*Εκτός από τα λατρεμένα σουξέ της δεκαετίας του ’80 και ’90 μας είπε και 2-3 τζαζ κομμάτια από τον τελευταίο της δίσκο, που απορώ ποιόν αφορούν, αφού κανείς δεν δείχνει να τα αγκαλιάζει. Όπως έχω ξαναγράψει, η Αλέξια αν είχε μισό δράμι μυαλό, σήμερα θα ήταν το αντίπαλο δέος της Βίσση μου και θα ήταν top of the pops! Τώρα, βέβαια, είναι πολύ αργά για μετάνοιες, είναι ήδη αρκετά ώριμη για να πείσει την αγορά στο ποπ είδος που την καταξίωσε, χώρια που όλα αυτά τα πιασιματάκια γύρω από τη μέση δεν ξέρω κι εγώ πως θα τα εξαλείψουμε σε τέτοια ηλικία. 

*Όπως και να ‘χει Αλέξια, ήσουν υπέροχη απόψε και πολύ χαίρομαι που σε γνώρισα στην ακμή σου και έτσι, σε κάθε σου τραγούδι ξεδιπλώνονταν μπροστά μου τα καλύτερα μου χρόνια τρισδιάστατα. Είναι πραγματική ευλογία αυτό. Να έχεις αναμνήσεις και να μπορείς να τις αναβιώνεις με τα τραγούδια. Πόσω μάλλον, όταν όλα αυτά τα μοιράζεσαι με το καλύτερο κορίτσι στον κόσμο και νιώθεις πραγματικά ευτυχισμένος. Μπρέντα μου όμορφη, Μπρέντα μου αγαπημένη... αυτό για σένα:

9 σχόλια:

Καλλικράτης είπε...

Άτε ρε γαμώτο! έχασα το και τρώω που πάνω μου τωρά!

Ανώνυμος είπε...

η αλέξια είναι ίσως η μεγαλύτερη τραγουδίστρια που έβγαλε η κύπρος (μην παρεξηγειθείτε βισσόβιοι :) ) αν όχι και η ελλάδα!!!! το θέμα είναι ότι την καριέρα της κατά την άποψη μου δεν την διαχειρίστηκε σωστά, αφού πια όπως και συ λες, τραγουδάει τραγούδια που δεν αφορούν το κοινό που κάποτε την λάτρεψε...δεν λέω να τραγουδάει τα κορίτσια ξενυκτάνε, αλλά θα μπορούσε σταδιακά να μεταβεί σε μια πιο ποιοτική μουσική που να εκφράζει εκτός από την ίδια ένα πιο ευρύ κοινό από το κοινο που ενδιαφέρουν τα σημερινά της τραγούδια...επίσης, και αυτό είναι μετά λύπης μου που το λέω γιατί την θαυμάζω και την αγαπώ, το ότι επέλεξε να απέχει δέκα χρόνια από τα πάντα και τους πάντες και τώρα αποφάσισε να ξαναεμφανιστεί μου κάνει λιγο κάπως...εγώ αλέξια θα εξακολουθήσω να σε αγαπώ και να σε θαυμάζω...και γι αυτό θα σε κατακρίνω για κάποιες πράξεις σου η οποίες μπορεί εσένα να σε χουν ευτυχισμένη, αλλά το κοινό στο οποίο εσύ αποτάθηκες κάποτε, στο κοινό που σε ανέβασε, σε αγάπησε και σε θαύμασε, δεν είσαι εντάξει!!!

Ανώνυμος είπε...

να προσθέσω ακόμα κάτι...δεν είναι τυχαίο που ταυτόχρονα ψηφίζετε ερμηνεύτρια της χρονιάς, και το μαγαζί γεμίζει από συγγενείς και φίλους μόνο, γιατί ναι ο κόσμος την θαυμάζει για το ταλέντο της όμως δεν τολμά να πάει εύκολα να την δει...ήταν γύρω στο 94-95 όπου ήταν η φάση που το γύριζε στο ποιοτικό λίγο πριν όμως, όπου πήγα σε συναυλία στην λακατάμεια, και τελικά αντί να τραγουδά τραγούδια δικά της έλεγε πολλά τζας, όμως κάλεσες κόσμο να σε δει εσένα που σε έμαθε μέσα σε άλλα τραγούδια...

Anti-Christos είπε...

Συμφωνώ φίλε μου, αν και θεωρώ τη Βίσση πολύ ανώτερη τόσο φωνητικά, όσο και στο πως διαχειρίστηκε την καριέρα της όλα αυτά τα χρόνια και δεν την πάτησε όπως οι υπόλοιπες Κυπραίες που πήγαν στην Ελλάδα να διαπρέψουν.

Ανώνυμος είπε...

οκ φίλε είναι γούστα, η βίσση για το είδος που υπηρετεί καλή είναι, ίσως η καλύτερη στην ελλάδα, και σου ξαναανέφερα ότι εχω δει σχεδόν όλα της τα σόου στην ελλάδα, όμως η αλέξια θα μπορούσε να στήσει εξαιρετική καριέρα και εκτός συνόρων, όμως η ίδια επέλεξε ένα δρόμο διαφορετικό, περίεργο, ξένο στο ευτύ κοινό...μαγκιά της όμως απαγοήτευσε ίσως τους θαυμαστές στους οποίους η ίδια συστήθηκε κάποτε...

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

Ααααααααχχχ βρε Κρις!
Με αυτο το βιντεο κλιπ αρχισα να λατρευω την Κυπρο.
Οταν ημουν 2 χρονων και το καλοκαιρι της εισβολης, οι γονεις μου επειδη φοβοντουσαν οτι θα ερχονταν οι Τουρκοι εδω στη Ροδο, με εστειλαν στους παππουδες μου στον Πυργο Ηλειας παρεα με την νταντα μου (ναι, ειχα νταντα). Ειδα τον πατερα μου στα φανταριστικα γιατι τον ειχαν παρει με την επιστρατευση, η μητερα μου με αποχαιρετησε επειδη ειχε αποφασισει να μεινει στη Ροδο και να θεσει τον εαυτο της διαθεσιμη στην πολιτικη αμυνα, και εγω την αμεσως επομενη βρεθηκα σε ενα αεροπλανο χωρις να ξερω πού παω, πού είναι οι γονεις μου και ακομα θυμαμαι αυτον τον αποχωρισμο μου απο τους γονεις και τους παππουδες μου που εμειναν στη πισω στη Ροδο.
Και ολο αυτο το δραμα, εξ αιτιας της Κυπρου. Δε σου κρυβω πως εξ αιτιας αυτου του γεγονοτος, το θεμα "Κυπρος" ηταν για παντα παρων στην παιδικη μου ηλικια.
Και στα 80s ερχεται αυτη η τραγουδιστρια και αυτο το βιντεο κλιπ που μου εφερε μια αλλη εικονα του νησιου σου. Ενα ομορφο μερος, με ποικιλα τοπια, με μια κοπελα να τραγουδαει και να χαιρεται τη ζωη και τον τοπο της. Και ενω μεχρι τοτε η Κυπρος για μενα ηταν εαν μερος που ηταν πηγη προβληματων, εγινε σιγα σιγα ενα απο τα πιο αγαπημενα μερη στη Γη.
Σε ευχαριστω παρα πολυ για αυτην την αναρτηση. Και τι κριμα που δεν ημουν κι εγω μαζι σας στη συναυλια της. Μακαρι να την γνωρισω μια μερα απο κοντα κι εγω.
(συγκινηθηκα)

Ανώνυμος είπε...

M aresei poly i Alexia!

An erthw Kypro teli Aprili, tha me pas ;-P?

Angel

Πεζούνι είπε...

Είμαι 20. Πριν μια βδομάδα έμαθεν μου ένας φίλος (Ο Ντρήμερ, εν φανατικός αναγνώστης σου) την Αλέξια με το Ρη-Μπη κε μπόρω να πώ ότι έχω ερωτευτεί! :Ρ Τζε τωρά που ακούω τζε τα παλιά της, τα ΠΟΠ-ΙΣΤΙΚΑ τραγούδια της τζε αναγνωρίζω κάποια που τζίνα ερωτέυκουμε παραπάνω! Χεχ

Marian είπε...

Τι???? Ως κι εγώ ξέρω τα λόγια του Ασπρο-Μαύρο και η Αλέξια δεν τα θυμάται???!!!!