Το Καλύτερο μου Όργανο

Καλημέρα και πολλές κάβλες σας εύχομαι.

Σήμερα θα συζητήσουμε ένα πολύ ωραίο θέμα, το οποίο πηγάζει μέσα από τα πολλά υπαρξιακά μου προβλήματα. Ερωτώ και εξίσταμαι: Ποιο είναι το πιο σημαντικό όργανο του ανθρώπινου σώματος; Η καρδιά ή ο εγκέφαλος;

Θέτω αυτό το ερώτημα επειδή τελευταίως στη ζωή έρχονται διάφορα διλήμματα και μπορεί η λογική να προστάζει «όχι», ενώ η καρδιά να λέει το «ναι.» Ποια εντολή πρέπει να κυριαρχήσει; Το «όχι» του νου, ή το «ναι» της καρδιάς;

Ας τα πάρουμε ένα-ένα, για να δούμε ποιο όργανο έχει το πάνω χέρι:

Η καρδιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν μυ, ο οποίος αντλεί με πίεση το αίμα σε όλο το σώμα προκειμένου να παραμένουμε ζωντανοί. Είναι, δηλαδή, η μπαταρία μας. Άπαξ και τα τίναξε, κλάφτα Χαράλαμπε! Απλή η λειτουργία της καρδιάς, παρόλα αυτά, ζωτικής σημασίας.

Από την άλλη, ο εγκέφαλος είναι σαν τον CPU ενός υπολογιστή. Από εκεί δίνονται οι εντολές για όλες τις λειτουργίες μας. Από εκεί εκπέμπονται οι νευρικές ώσεις οι οποίες μας επιτρέπουν να δρούμε και να αντιδρούμε. Εκεί βρίσκεται και η μνήμη, ο σκληρός δίσκος δηλαδή, ο οποίος αποθηκεύει αναμνήσεις και όλο το software που αποκτούμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Παρόλο που κατά τη γνώμη μου, ο εγκέφαλος εκτελεί πιο σημαντικές και ζωτικές λειτουργίες, εντούτοις χωρίς την καρδιά δεν αξίζει μία. Δύναται, δηλαδή, ο εγκέφαλος να είναι νεκρός, αλλά η καρδιά να λειτουργεί. Το αντίθετο, δηλαδή να ζει ο εγκέφαλος, αλλά η καρδιά να πεθάνει, δεν γίνεται.

Επομένως, η καρδιά κερδίζει πανηγυρικά τον εγκέφαλο. Γιατί μπορεί να είσαι ένας ζωντανός ανεγκέφαλος, αλλά δεν μπορείς να είσαι ένας πεθαμένος με εγκέφαλο.

Άρα, όλες οι αποφάσεις στη ζωή μας πρέπει να παίρνονται από καρδιάς και ουχί από το λογικό του εγκεφάλου, εφόσον η καρδιά βρίσκεται πιο ψηλά στην ιεραρχία των οργάνων.

Όμως, απ’ ότι θυμάμαι από την ύλη αρχαιογνωσίας της ‘Α Λυκείου, ο Θουκυδίδης είχε πει ότι ουδέποτε πρέπει να λαμβάνουμε αποφάσεις με την καρδιά μας, αλλά μόνο με τη λογική. Η καρδιά τα κάνει αποδεδειγμένα μπίλιες. Ενώ η λογική, σπάνια τα σκατώνει. Το μόνο πρόβλημα του νου είναι πως κάποιες αποφάσεις που πρέπει να πάρει δεν είναι πάντα απολαυστικές παρόλο που μακροπρόθεσμα ίσως να σε σώζουν από «καρδιοπάθειες.» Για παράδειγμα: Θες να φας ένα κιλό παγωτό γιατί αυτό προστάζει η καρδιά σου, αλλά ξέρεις ότι αν το φας θα πάθεις δυσπεψία. Αν πρυτανεύσει η λογική έχειν καλώς, αλλιώς θα λυσσάξεις στην διάρροια.

Βέβαια, δεν ξέρω αν ο Θουκυδίδης σκάμπαζε από ιατρική, πάντως για να μείνει κλασικός κι αθάνατος κάτι θα ξέρει κι αυτός. Αν κρίνω, βέβαια, από τη δική μου την καρδιά, η οποία τη μια μέρα ανεβάζει πίεση και την άλλη την ρίχνει, αμφιβάλλω κατά πόσο θα πρέπει να εμπιστεύομαι μια τόσο ασταθή «κυρία».

Α, μπα! Δεν σφάξανε. Με τη λογική θα πορευτώ και η καρδιά να πάει να γαμηθεί. Είδαμε και τον Θεοφάνους που κράτησε τη Νίνι στο παιχνίδι, λόγω της καλής του καρδιάς, πόσο την ωφέλησε! Αν σκεφτόταν λογικά, θα κρατούσε την Ήβη.

Δεν καταλαβαίνεις τίποτα, απ’ όσα γράφω, ε;

Ούτε κι εγώ.