Δυόμιση χρόνια μετά, μετρά στο ενεργητικό του 493 αναρτήσεις, εκ των οποίων οι 29 χρίστηκαν ως greatest hits. Άπειρες γκρίνιες, αμέτρητες νύχτες αναλωμένες στην αμπελοφιλοσοφία και νοσταλγία για αυτά που έζησε και προ πάντων γι’ αυτά που δεν έζησε. Με σχεδόν 30.000 επισκέψεις από Ελλάδα και άλλες 20.000 από Κύπρο, πρόκειται για το μπλόγκερ που όλοι λάτρεψαν και μίσησαν φανατικά ανάγοντας τον στο πάνθεον των κλασικών της μπλογκόσφαιρας. Μετά από μια επιτυχημένη διαδρομή, ο Αντίχριστος περνά από το λογιστήριο. Θέλει να παραλάβει το λαβείν του και το παρελθόν του απόψε να διαγράψει.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη που μου έδωσε, μάχεται να μας εξηγήσει τους λόγους:
- Αυτό ήταν, να το πιστέψω; Πόσο νομίζεις ότι θα αντέξεις; Λες να μην πήρε κανείς χαμπάρι την ανάγκη σου για έκφραση, έκρηξη και προβολή;
Γιατί νομίζεις πως έχω συνειδητοποιήσει τι πάω να κάνω; Μάλλον θα το μετανιώσω. Μη σου πω μάλιστα, ότι μόλις διαγράψω το μπλογκ θα θέλω να γράψω νέα ανάρτηση. Αλλά δεν πάει άλλο, μέχρι και η Λάμψη του Φώσκολου τελείωσε κάποτε. Θα συνεχίσω βέβαια να γράφω, γιατί έχω τρομερή ανάγκη για να εκφραστώ, να μαλακιστώ, όπως έκανα από τα 15 μου, πολύ πριν ανακαλυφθεί το blogging, αλλά στο προσωπικό μου ημερολόγιο πια. Το οποίο ημερολόγιο έχω παρατήσει τα τελευταία τρία χρόνια. Θα γράφω, θα εκτονώνομαι, μην ανησυχείς! Στο ίδιο ύφος, με τους ίδιους φαύλους προβληματισμούς. Μόνο που τώρα δεν θα με διαβάζει και η κουτσή Μαρία.
- Ναι, αλλά σου άρεσε, κατά βάθος, που σε διάβαζε η κουτσή Μαρία…
Εγώ δεν το έβλεπα απολύτως ματαιόδοξα. Ένα ταπεινό S.O.S εξέπεμπα μπας και βρεθεί κάποιος (ή μάλλον, κάποια), να με σώσει. Αλλά τελικά, σ’ αυτό τον κόσμο κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, μονάχος σου ό, τι κάνεις. Το μπλογκ επέδρασε επάνω μου ως ο απόλυτος δημόσιος εξευτελισμός, ώστε να πιάσω πάτο και να αναγκαστώ να ξαναβγώ στην επιφάνεια.(Μα τι σοφές κουβέντες λέω σήμερα, να κρατάτε σημειώσεις!)
- Δεν σκέφτηκες να αρχίσεις ένα νέο μπλογκ, πιο ανώνυμο και συνεσταλμένο; Που να ικανοποιεί την ανάγκη σου για έκφραση χωρίς να εκτίθεσαι τόσο πολύ;
Μα αυτή είναι η μαγκιά! Να εκτίθεσαι. Το να φτιάξω ένα ψευδώνυμο και να αραδιάζω μαλακίες νομίζοντας πως έχω γνώμη και άποψη για τα πράγματα, είναι η μέγιστη αυταπάτη. Ό, τι γράφεις πρέπει να υπογράφεται! Διότι και η Άντζελα Δημητρίου θα μπορούσε να μπλογκάρει με ψευδώνυμο και να νομίζει ότι επιτελεί έργο. Αν το υπέγραφε δεν ξέρω πόσοι θα ασχολούνταν μαζί της. Εν πάση περιπτώσει, και στην ανωνυμία αν ανατρέξω, με διαφορετικό μπλογκ, πιστεύω ότι το στιλ γραφής μου είναι τα μάλα χαρακτηριστικό, που θα με αναγνωρίσετε απ’ ευθείας. Έσπασε πια το γυαλί.
- Ποιο είναι το πιο extreme πράγμα που σου συνέβη μέσα από αυτό το μπλογκ;
Μια κοπέλα πριν ενάμιση χρόνο πήρε αεροπλάνο στα κρυφά και ήρθε στην Κύπρο για να με γνωρίσει. Έμεινε εδώ μόνο για λίγες ώρες και μετά επέστρεψε στην Ελλάδα. Το βρήκα εξαιρετικά ρουβίστικο και ένιωσα υπέροχα, αλλά αλαζονικά. Δεν της συμπεριφέρθηκα σωστά και όπως και να ‘χει τιμωρήθηκα γι’ αυτό. Δεν ξέρω αν το θεωρείς extreme ή όχι. Πάντως δεν νομίζω να μου συμβεί τίποτα πιο συγκινητικό από αυτό στο μέλλον. Επίσης, έλαβα αρκετή αγάπη από ένα άλλο κορίτσι, η οποία δυστυχώς ζει στην Ελλάδα και δεν μπορώ να την βλέπω όσο θα ήθελα. Παρόλο που οι γνωριμίες δεν ήταν ποτέ ο σκοπός του μπλογκ μου, έχω να δηλώσω πως η γουρουνέλλα και η DrSpock είναι ακόμα πιο απολαυστικές από κοντά, και εντάσσονται και αυτές στα highlights των τελευταίων 3 ετών.
- Πόσο βρισίδι έφαγες για τις από καιρού εις καιρόν απόψεις σου;
Λιγότερο από όσο περίμενα. Κατ’ ακρίβειαν δεν με έβρισε –ούτε με ειρωνεύτηκε- ποτέ άνθρωπος που εκτιμώ ή και που έχω ψηλά στην υπόληψή μου, και αυτό είναι το ζητούμενο. Θεωρώ πως αν κάποιος διαφωνεί με τα όσα λέω απλώς δεν με διαβάζει. Προσωπικά, δεν έχω χρόνο να επισκέπτομαι ιστοσελίδες με των οποίων το περιεχόμενο τσαντίζομαι. Αν υπάρχει κόσμος που το πράττει, προφανώς από κάπου δραπέτευσε. Τώρα θα μου πεις, στην Κύπρο από δραπέτες, άλλο τίποτα! Σωστά…
- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θέλω να παίξω κι άλλο ερασιτεχνικό θέατρο, να κάνω το γύρο του κόσμου και να βοηθήσω τους Αφρικάνους μέσω της Unicef. Μια φίλη μου, έκανε μέσα σε 20 μέρες ένα ταξίδι: Σύδνεϊ, Ν. Αφρική, Αργεντινή, Χαβάη, Ν. Υόρκη, Λονδίνο! Και ζήλεψα αφάνταστα. Δεν είναι ακριβό! Μόνο άπλετο ελεύθερο χρόνο θέλει. Και θέλω να το επιχειρήσω. Παρέα δεν βρίσκω, γαμώ το! Καλά, ας αξιωθώ να πάω στην Παραγουάη φέτος που το έταξα σε μια άλλη φίλη να την επισκεφτώ, και πάμε τον γύρο του κόσμου του χρόνου. Αλλά, ναι, προέχει η Unicef.
- Καλά τώρα, μαλακία δεν είναι να διαγράψεις τριών ετών κείμενα, βιντεάκια., φωτογραφίες και επαφές;
Μην μου πατάς το ευαίσθητο σημείο μου. Άλλωστε, σιγά τα κείμενα και τη βαθιά λογοτεχνία! Αν προσέξεις, τα ίδια θέματα ανακυκλώνω εδώ μέσα. Δηλαδή, το πότε θα ξεχωρκατέψουν οι Κυπραίοι, γιατί δεν αισθάνονται αρκετά Έλληνες, αν έβγαλε δίσκο η Βίσση και πόσο πούλησε, τι θέση θα πάρουμε στη Γιουροβίζιον κτλ. Αυτά τα οικτρά. Φίλε μου, οι καιροί που περπατούσα αμέριμνος στο Κάρντιφ, ανέπνεα καθαρό αέρα, τραγουδούσα δυνατά στους δρόμους και οραματιζόμουν, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζω κακή ενέργεια και μάλιστα δημόσια. Όσον αφορά τις επαφές, αυτοί που θέλουν, ξέρουν πως και που θα με βρουν.
- Έχεις κάτι τελευταίο να δηλώσεις;
Ναι. Θέλω να πω ότι λάτρεψα το blog μου και είμαι τρομερά περήφανος που ήταν ό, τι ήταν!
Έκλεισα το ραδιοφωνάκι και ευχαρίστησα τον Αντίχριστο για την συνέντευξη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, συνδέθηκε με τον λογαριασμό του, έκανε αόρατα τα κείμενά του, απαγόρευσε την ανάρτηση περαιτέρω σχολίων και απάλλαξε την AGB των καθηκόντων της. Από σήμερα, ήταν πιο ελεύθερος! Φόρεσε τα ακουστικά του ipod του, δυνάμωσε την ένταση και γύρεψε πεζοδρόμιο να πατήσει, εις μάτην. Αν δεν τον πάτησαν τα cayenne, από σήμερα θα κυκλοφορεί ανάμεσα σας ως άγνωστος μεταξύ αποπνιχτικών γνωστών.
«Τίποτα δεν ζει για πάντοτε, τίποτα δεν έχει μόνο αρχήηηηη»
Αναρτήθηκε από την Άννα Βίσση.
Σε μια αποκλειστική συνέντευξη που μου έδωσε, μάχεται να μας εξηγήσει τους λόγους:
- Αυτό ήταν, να το πιστέψω; Πόσο νομίζεις ότι θα αντέξεις; Λες να μην πήρε κανείς χαμπάρι την ανάγκη σου για έκφραση, έκρηξη και προβολή;
Γιατί νομίζεις πως έχω συνειδητοποιήσει τι πάω να κάνω; Μάλλον θα το μετανιώσω. Μη σου πω μάλιστα, ότι μόλις διαγράψω το μπλογκ θα θέλω να γράψω νέα ανάρτηση. Αλλά δεν πάει άλλο, μέχρι και η Λάμψη του Φώσκολου τελείωσε κάποτε. Θα συνεχίσω βέβαια να γράφω, γιατί έχω τρομερή ανάγκη για να εκφραστώ, να μαλακιστώ, όπως έκανα από τα 15 μου, πολύ πριν ανακαλυφθεί το blogging, αλλά στο προσωπικό μου ημερολόγιο πια. Το οποίο ημερολόγιο έχω παρατήσει τα τελευταία τρία χρόνια. Θα γράφω, θα εκτονώνομαι, μην ανησυχείς! Στο ίδιο ύφος, με τους ίδιους φαύλους προβληματισμούς. Μόνο που τώρα δεν θα με διαβάζει και η κουτσή Μαρία.
- Ναι, αλλά σου άρεσε, κατά βάθος, που σε διάβαζε η κουτσή Μαρία…
Εγώ δεν το έβλεπα απολύτως ματαιόδοξα. Ένα ταπεινό S.O.S εξέπεμπα μπας και βρεθεί κάποιος (ή μάλλον, κάποια), να με σώσει. Αλλά τελικά, σ’ αυτό τον κόσμο κανείς δεν μπορεί να σε βοηθήσει, μονάχος σου ό, τι κάνεις. Το μπλογκ επέδρασε επάνω μου ως ο απόλυτος δημόσιος εξευτελισμός, ώστε να πιάσω πάτο και να αναγκαστώ να ξαναβγώ στην επιφάνεια.(Μα τι σοφές κουβέντες λέω σήμερα, να κρατάτε σημειώσεις!)
- Δεν σκέφτηκες να αρχίσεις ένα νέο μπλογκ, πιο ανώνυμο και συνεσταλμένο; Που να ικανοποιεί την ανάγκη σου για έκφραση χωρίς να εκτίθεσαι τόσο πολύ;
Μα αυτή είναι η μαγκιά! Να εκτίθεσαι. Το να φτιάξω ένα ψευδώνυμο και να αραδιάζω μαλακίες νομίζοντας πως έχω γνώμη και άποψη για τα πράγματα, είναι η μέγιστη αυταπάτη. Ό, τι γράφεις πρέπει να υπογράφεται! Διότι και η Άντζελα Δημητρίου θα μπορούσε να μπλογκάρει με ψευδώνυμο και να νομίζει ότι επιτελεί έργο. Αν το υπέγραφε δεν ξέρω πόσοι θα ασχολούνταν μαζί της. Εν πάση περιπτώσει, και στην ανωνυμία αν ανατρέξω, με διαφορετικό μπλογκ, πιστεύω ότι το στιλ γραφής μου είναι τα μάλα χαρακτηριστικό, που θα με αναγνωρίσετε απ’ ευθείας. Έσπασε πια το γυαλί.
- Ποιο είναι το πιο extreme πράγμα που σου συνέβη μέσα από αυτό το μπλογκ;
Μια κοπέλα πριν ενάμιση χρόνο πήρε αεροπλάνο στα κρυφά και ήρθε στην Κύπρο για να με γνωρίσει. Έμεινε εδώ μόνο για λίγες ώρες και μετά επέστρεψε στην Ελλάδα. Το βρήκα εξαιρετικά ρουβίστικο και ένιωσα υπέροχα, αλλά αλαζονικά. Δεν της συμπεριφέρθηκα σωστά και όπως και να ‘χει τιμωρήθηκα γι’ αυτό. Δεν ξέρω αν το θεωρείς extreme ή όχι. Πάντως δεν νομίζω να μου συμβεί τίποτα πιο συγκινητικό από αυτό στο μέλλον. Επίσης, έλαβα αρκετή αγάπη από ένα άλλο κορίτσι, η οποία δυστυχώς ζει στην Ελλάδα και δεν μπορώ να την βλέπω όσο θα ήθελα. Παρόλο που οι γνωριμίες δεν ήταν ποτέ ο σκοπός του μπλογκ μου, έχω να δηλώσω πως η γουρουνέλλα και η DrSpock είναι ακόμα πιο απολαυστικές από κοντά, και εντάσσονται και αυτές στα highlights των τελευταίων 3 ετών.
- Πόσο βρισίδι έφαγες για τις από καιρού εις καιρόν απόψεις σου;
Λιγότερο από όσο περίμενα. Κατ’ ακρίβειαν δεν με έβρισε –ούτε με ειρωνεύτηκε- ποτέ άνθρωπος που εκτιμώ ή και που έχω ψηλά στην υπόληψή μου, και αυτό είναι το ζητούμενο. Θεωρώ πως αν κάποιος διαφωνεί με τα όσα λέω απλώς δεν με διαβάζει. Προσωπικά, δεν έχω χρόνο να επισκέπτομαι ιστοσελίδες με των οποίων το περιεχόμενο τσαντίζομαι. Αν υπάρχει κόσμος που το πράττει, προφανώς από κάπου δραπέτευσε. Τώρα θα μου πεις, στην Κύπρο από δραπέτες, άλλο τίποτα! Σωστά…
- Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια;
Θέλω να παίξω κι άλλο ερασιτεχνικό θέατρο, να κάνω το γύρο του κόσμου και να βοηθήσω τους Αφρικάνους μέσω της Unicef. Μια φίλη μου, έκανε μέσα σε 20 μέρες ένα ταξίδι: Σύδνεϊ, Ν. Αφρική, Αργεντινή, Χαβάη, Ν. Υόρκη, Λονδίνο! Και ζήλεψα αφάνταστα. Δεν είναι ακριβό! Μόνο άπλετο ελεύθερο χρόνο θέλει. Και θέλω να το επιχειρήσω. Παρέα δεν βρίσκω, γαμώ το! Καλά, ας αξιωθώ να πάω στην Παραγουάη φέτος που το έταξα σε μια άλλη φίλη να την επισκεφτώ, και πάμε τον γύρο του κόσμου του χρόνου. Αλλά, ναι, προέχει η Unicef.
- Καλά τώρα, μαλακία δεν είναι να διαγράψεις τριών ετών κείμενα, βιντεάκια., φωτογραφίες και επαφές;
Μην μου πατάς το ευαίσθητο σημείο μου. Άλλωστε, σιγά τα κείμενα και τη βαθιά λογοτεχνία! Αν προσέξεις, τα ίδια θέματα ανακυκλώνω εδώ μέσα. Δηλαδή, το πότε θα ξεχωρκατέψουν οι Κυπραίοι, γιατί δεν αισθάνονται αρκετά Έλληνες, αν έβγαλε δίσκο η Βίσση και πόσο πούλησε, τι θέση θα πάρουμε στη Γιουροβίζιον κτλ. Αυτά τα οικτρά. Φίλε μου, οι καιροί που περπατούσα αμέριμνος στο Κάρντιφ, ανέπνεα καθαρό αέρα, τραγουδούσα δυνατά στους δρόμους και οραματιζόμουν, πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τώρα δεν υπάρχει λόγος να διαιωνίζω κακή ενέργεια και μάλιστα δημόσια. Όσον αφορά τις επαφές, αυτοί που θέλουν, ξέρουν πως και που θα με βρουν.
- Έχεις κάτι τελευταίο να δηλώσεις;
Ναι. Θέλω να πω ότι λάτρεψα το blog μου και είμαι τρομερά περήφανος που ήταν ό, τι ήταν!
Έκλεισα το ραδιοφωνάκι και ευχαρίστησα τον Αντίχριστο για την συνέντευξη. Χωρίς δεύτερη σκέψη, συνδέθηκε με τον λογαριασμό του, έκανε αόρατα τα κείμενά του, απαγόρευσε την ανάρτηση περαιτέρω σχολίων και απάλλαξε την AGB των καθηκόντων της. Από σήμερα, ήταν πιο ελεύθερος! Φόρεσε τα ακουστικά του ipod του, δυνάμωσε την ένταση και γύρεψε πεζοδρόμιο να πατήσει, εις μάτην. Αν δεν τον πάτησαν τα cayenne, από σήμερα θα κυκλοφορεί ανάμεσα σας ως άγνωστος μεταξύ αποπνιχτικών γνωστών.
«Τίποτα δεν ζει για πάντοτε, τίποτα δεν έχει μόνο αρχήηηηη»
Αναρτήθηκε από την Άννα Βίσση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου