Τι Θέρος!

 

Γίνονται πραγματάκια και δεν πλήττουμε.

Μπορεί ο τρίτος παγκόσμιος να είναι προ των πυλών, αλλά στην πολύπαθη Κύπρο μας έχει από προχθές που ασχολούμαστε με τους αστυνομικούς που γαμήθηκαν μέσα στο χωράφι!

Όλα κι όλα, first things first! Μπορεί ο νυχτερινός, κυπριακός ουρανός να φωτίζεται από τις ρουκέτες που πλήττουν τη Μέση Ανατολή αλλά το παν είναι να ανακαλύψουμε ποιοι ήταν οι αστυνομικοί που αθέτησαν το καθήκον τους και άρχισαν τις σεξουαλικές περιπτύξεις εν ώραν εργασίας!

Υπάρχουν και πάλι δύο πόλοι. Τα τρολς που ξεσαλώνουν, και οι «δεν γελώ, υπάρχουν και οικογένειες». Τα τρολς είναι συνήθως Αριστεροί που ευκαιρία περίμεναν να τα βάλουν με τους μπάτσους, «γαμιέστε στη δουλειά», «αστυνομία που γαμεί» και λοιπά σαχλά, χιλιοειπωμένα. Αν επρόκειτο, βέβαια, για καμιά «ευπαθή ομάδα» (σε εισαγωγικά γιατί δεν πιστεύω στον όρο «ευπαθής ομάδα») θα μας έλεγαν ότι επιβάλλεται οι εργαζόμενοι να συνουσιάζονται εν ώρα εργασίας για αποβολή του άγχους!

Υπάρχουν και οι «δεν γελώ» που είναι, κατ’ εμέ, οι χειρότεροι. Έβλεπα εχθές μια ντουζίνα όξυνες να επιτίθενται σε μια γνωστή μου επειδή γελούσε με το θέαμα. «Υπάρχουν οικογένειες», «δεν είναι μάγκας εκείνος που δημοσιοποίησε το βίντεο» και προ πάντων, «εγώ δεν το βρίσκω αστείο». Εις την πούτσαν μας, μανδάμ, αν δεν το βρίσκετε αστείο. 2025 και ακόμη υπάρχει κόσμος που θα μας υποδείξει με το τι θα γελούμε! Και τι νομίζετε; Ότι περνιέστε για σοβαρές επειδή δεν γελάτε; Για κακογαμημένες ξυνομούνες περνιέστε. Επειδή δεν σας το λέμε;

Ο καθένας μπορεί να γελάσει με ό,τι θέλει. Γούστο του και καπέλο του. Το μόνο που δεν σηκώνει χιούμορ είναι η αρρώστια και ο θάνατος. Αλλά αυτό είναι το δικό μου όριο. Άλλοι μπορούν και δικαιούνται να γελάνε και μ’ αυτό. Έστω όμως ότι είστε ψυχροί και δεν μπορείτε να χαλαρώσετε το χειλάκι σας με το θέαμα. Τι μας κόφτει αν «δεν το βρίσκετε αστείο;» Νομίζετε μας νοιάζει; Σας ρωτήσαμε; Ή πιστεύετε ότι θα ντραπούμε, θα ανακαλέσουμε και θα υιοθετήσουμε την όποια ηθική σας; Το δάχτυλο που μας κουνάτε, ξέρετε που να το βάλετε.

Δεν γελάμε ούτε για τις οικογένειες των αστυνομικών, ούτε για το γαμήσι αυτό καθεαυτό. Γελούμε με τη βλακεία και την ηλιθιότητα. Διότι μόνο δυο βλάκες θα έβρισκαν καλή ιδέα να πάνε να γαμηθούν μέσα σε ένα ξερό χωράφι δίπλα σε ένα λούνα παρκ. Είναι τόσο τραβηγμένο που είτε κατακάβλωσαν και δεν κρατιούνταν, που είναι αστείο από μόνο του, είτε δεν τους έκοφτε αν τους έπιαναν, κάτι που για μένα είναι άξιο σεβασμού. Yolo!

«Εγώ δεν γελώ!» Στ’ αρχίδια μας!

Αλλάζουμε θέμα. Μου είπαν προ ολίγου ότι στην παράσταση του ΘΟΚ «Χωρικά Ύδατα» της Λίνας Νικολακοπούλου, κατά τη διάρκεια της υπόκλισης χθες στο Κούριο, οι ηθοποιοί φώναξαν «και επειδή δεν είμαστε μάζα, λευτεριά στη Γάζα!» Τι μαλάκες, θεέ μου!

Ποια Γάζα, βρε παρτάλια; Σας προσλαμβάνει η κυβέρνηση να παίζετε θέατρο για να ασκείτε εξωτερική πολιτική; Είναι επίσημη θέση του κρατικού θεάτρου το «λευτεριά στη Γάζα;» Ποιος σας εξουσιοδότησε να φωνάζετε πολιτικά μηνύματα; Κανονικά θα έπρεπε να σας απολύσουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Τι να τα κάνουμε τα Υπουργεία Εξωτερικών όταν έχουμε τους ηθοποιούς του ΘΟΚ να τυλίγονται τη παλαιστινιακή σημαία και να φωνάζουν τα φρονήματα τους; Τους ακούσατε ποτέ τους Κυπρίους ηθοποιούς να φωνάζουν λευτεριά στην πατρίδα τους και να ανεμίζουν την κυπριακή σημαία; Όχι! Και ούτε πρόκειται να τους ακούσετε. Υπάρχει ταβάνι αντίληψης.

Το νέο επιχείρημα του κάθε pro-Palestine τύπου είναι «δεν θέλω να σκοτώνονται μωρά!» Το λάνσαρε πρώτη η Μαρίνα Σάττι. Μέχρι εκεί φτάνει η πολιτική τους ανάλυση. Τα εις βάθος νοήματα τους πέφτουνε βαριά. Τώρα θυμήθηκαν και τα μωρά. Ναι, κανένας δεν θέλει να σκοτώνονται μωρά. Ούτε εγώ αντέχω τις εικόνες. Ποιος θέλει πόλεμο και ποιος θέλει να βλέπει μωρά στα χαλάσματα; Αλλά μωρά σκοτώνονται παντού. Και στο Κίεβο της Ουκρανίας που βομβάρδισαν προχθές οι Ρώσοι, και στην Αφρική πεθαίνουν από τον υποσιτισμό, και στα δικτατορικά καθεστώτα της Νιγηρίας σφάζουν Χριστιανόπουλα, και άλλων αντίστοιχων χωρών. Γι’ αυτά τα παιδιά, μούγκα! Και φυσικά ούτε λέξη για τα μωρά που έσφαξε η Χαμάς στο φεστιβάλ του Ισραήλ απ’ όπου ξεκίνησαν τα θλιβερά γεγονότα τον Οκτώβρη του ’23. «Λυπάμαι τα μωρά!»

Γελάω, γιατί, το «λυπάμαι τα μωρά» μου το λένε συνήθως άνθρωποι που εκ πεποιθήσεως δεν θέλουν να κάνουν μωρά (και ορθώς – δεν είναι όλοι για αναπαραγωγή), ή που βρίσκουν εμάς που θέλουμε να κάνουμε πολλά, περίεργους και να δεις πώς το λένε… «κριντζ!»

Όλα ένα γελοίο θέατρο αγαπητοί μου, όλα ένα θέατρο και δυστυχώς, εκτός σκηνής!