Η Ελληνική Σημαία

 

Η παράνοια που ζούμε τις τελευταίες μέρες, στο διαδίκτυο κυρίως, γιατί στον πραγματικό κόσμο υπάρχουν πολύ σοβαρότερα και πραγματικά προβλήματα, έχει να κάνει με την παραποίηση της ελληνικής σημαίας από εκείνη την καλλιτέχνιδα στην Αμερική, η οποία προκειμένου να καυτηριάσει την αυξητική τάση του φαινομένου των ανθρωποκτονιών από άντρα θύτη σε γυναίκα θύμα, θεώρησε σωστό να ράψει μια ελληνική σημαία σε ροζ χρώματα παρμένα από “παπλώματα των θυμάτων” τα οποία της δώρισαν οι οικογένειες τους. 

 

(Ένα περίεργο πράμα ρε παιδί μου. Όλα τα θύματα σκεπάζονταν με ροζ παπλωματάκια σαν τις μπάρμπι. Στερεοτυπικό;). 

 

Το ζήτημα είναι πολύπλοκο και όπως πάντα έχει προσεγγιστεί με όλους τους λάθος τρόπους. 

 

Δεν με προσβάλλει η παραποίηση της ελληνικής σημαίας. Η τέχνη, το έχουμε ξαναπεί, οφείλει να χαίρει πλήρους ελευθερίας. Με ενοχλεί όμως που όλοι οι καλλιτέχνες όταν θέλουν να καυτηριάσουν, ή να θίξουν κάτι, θα επιλέξουν να θίξουν ιδέες, ιδανικά ή πράγματα που η Δεξιά θεωρεί κατεξοχήν ιερά. Τη σημαία και τη θρησκεία. Μπορούσε να καυτηριάσει τις “γυναικοκτονίες” με χίλιους δυο άλλους και πιο ουσιαστικούς τρόπους άμα ήθελε. Αλλά όχι, όλως περιέργως, επέλεξε να παραποιήσει τη σημαία. Αυτό είναι που με τσαντίζει. Ότι πίσω από το πρόσχημα του κοινωνικού, καλλιτεχνικού σχολιασμού, πολεμά σαν κλασσική Αριστερή μαλάκω, αυτά που ο Δεξιός υπολείπτεται. 

 

Αν παρ’ ελπίδα κάποιος τολμήσει να παραποιήσει σύμβολα που η Αριστερά θεωρεί ιερά, τότε μιλούμε αυτόματα για φασισμό, μισογυνισμό, ομοφοβία και λοιπές αρλούμπες. Όταν προσβάλλει η Αριστερά, τότε έχουμε αυτόματα καλλιτεχνία.

 

Γιατί δεν μας ενόχλησε η παραποίηση της ελληνικής σημαίας όταν έγινε το δυστύχημα στα Τέμπη; Γιατί τότε ουδείς διαμαρτυρήθηκε; Επειδή η παραποίηση ήταν εύστοχη! Επειδή το δυστύχημα στα Τέμπη οφειλόταν ξεκάθαρα στην ολιγωρία του κράτους. Για τις γυναικοκτονίες πώς ακριβώς φταίει το κράτος; Πώς ακριβώς φταίει το ελληνικόν έθνος ώστε να δικαιολογείται η παραποίηση της σημαίας; Δεν μπορείς να τσουβαλιάζεις 10-15 γυναικοκτόνους με όλη την Ελλάδα και τη σημαία της. Ούτε ανοχή έχει επιδείξει το κράτος, ούτε ολιγωρεί ως προς την καταδίκη τους. Μια χαρά και πολύ ορθώς τους έμπηξε όλους ισόβια. 

 

Γιατί δεν μας ενόχλησε η ελληνική σημαία φτιαγμένη από γκλίτερ στο λευκό μπλουζάκι του Σάκη Ρουβά το 2004 στη Γιουροβίζιον; Κι εκείνο ήταν “παραποίηση”. Αλλά βλέπετε, το κίνητρο και ο σκοπός παίζουν ρόλο. Δεν ενοχλεί κανέναν η παραποίηση όταν υπάρχουν από πίσω ειλικρινή και ευγενή κίνητρα.

 

Επίσης με ενοχλεί που άλλα καθεστώτα, θεοκρατικά και με τη βούλα, όπως τα μουσουλμανικά, μένουν μόνιμα στο "απυροβόλητο" που λέει και ο Κασσελάκης σας. Δεν γίνεται να επιμένεις ότι η Ελλάδα εκτρέφει γυναικοκτόνους αλλά να σφυρίζεις αδιάφορα ως προς τα μουσουλμανικά κράτη που λιθοβολούν μέχρι θανάτου τις γυναίκες οι οποίες τολμούν να ψάξουν την ευτυχία τους εκτός γάμου, ή τις αντιμετωπίζουν σαν ζώα, ακροτηριάζοντας τα γεννητικά τους όργανα για να μην αισθάνονται σεξουαλική ηδονή. Εκεί, δεν είδα κάποια ευαίσθητη καλλιτέχνιδα να παραποιεί κάποια σημαία ή να θίγει το ισλάμ. Πού να τολμήσουν; Μαγκές μόνο εκεί που νιώθουμε ασφάλεια. 

 

Γι’ αυτό και με τσάντισε το “καλλιτέχνημα”. Επειδή είναι υποκριτικό και εξυπηρετεί αλλότρια κίνητρα. 

 

Γέμισε το Facebook από παραδείγματα άλλων παραποιημένων σημαιών. Μου δείχνουν τη βρετανική σημαία παραποιημένη. Μου δείχνουν την αμερικάνικη. Μου δείχνουν σημαίες ως pop art. «Εκεί γιατί δεν ενοχλείσαι;» με ρωτούν. Μα είναι πολύ απλό. Πρώτα απ’ όλα δεν είμαι ούτε Άγγλος, ούτε Αμερικάνος για να θιχτώ. Ας θιχτούν αυτοί που πρέπει. Επίσης, δεν σημαίνει ότι επειδή οι συγκεκριμένοι λαοί δεν έχουν την παραμικρή υπερηφάνεια για τη σημαία τους και την έχουν του πεταματού ότι πρέπει να συμπεριφερθώ το ίδιο. Οι Άγγλοι μέχρι και βρακιά στρινγκ με τη σημαία τους πουλούν στους τουρίστες. Τόσο χεσμένη την έχουν. Δεν θεωρώ ότι μας επιτρέπει η αξιοπρέπεια μας να πράττουμε τα ίδια. 

 

Η ελληνική σημαία έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι εμπνευσμένη από τους αγώνες για ελευθερία και αυτοδιάθεση και αποτελεί ποινικό αδίκημα η παραποίηση της. Είναι γελοίο που οι Αριστεροί, οι δήθεν Δημοκράτες τη βδελύσσονται όταν μάχονται να μας πείσουν ότι κόπτονται για τη Δημοκρατία και την ελευθερία.  

 

Όταν ήμουν 21 ετών, στο πρώτο έτος του πανεπιστημίου, είχα πάει με δύο Γάλλους, που ήταν αδέλφια, τον Φρανσουά και την Κλαιρ, ταξίδι ως την Ολλανδία με το αυτοκίνητο. Ήταν το 2001. Στο Άμστερνταμ πήραμε ένα καραβάκι και πήγαμε κρουαζιέρα στα κανάλια. Ήθελα να βγάλω μία φωτογραφία με τα χαρακτηριστικά γεφύρια του Άμστερνταμ στο φόντο, έτσι πήγα και κάθισα στο πίσω μέρος του σκάφους όπου υπήρχε και μία ολλανδική σημαία και την έπιασα στα χέρια μου για να φανεί καλά, και να μην υπάρχει αμφιβολία σε ποια χώρα βρισκόμασταν. Επειδή τότε ήμουν 21 ετών και είχα την αντίστοιχη ανωριμότητα σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ «κουλ» αν έκανα και ένα αστείο μορφασμό στη φωτογραφία, για να μην κάθομαι εκεί αμήχανα σαν αγγούρι. Όταν βγήκε η φωτογραφία, την οποία παραθέτω και πιο κάτω, ένας συνεπιβάτης Ολλανδός ήρθε και μου επιτέθηκε λέγοντάς μου «η σημαία της χώρας μου είναι ιερή και δεν μπορείς εσύ που είσαι εδώ φιλοξενούμενος να την χλεύαζεις!» Είναι απλά μια φωτογραφία του είπα. Δεν υπονοεί κάτι. Δεν είχα σκοπό να προσβάλω τη σημαία. Αγαπώ την Ολλανδία, αγαπώ τις σημαίες εν γένει, αγαπώ την Ευρώπη. Άρχισε να μου κάνει κήρυγμα και να μου λέει πράγματα που από τη σύγχυσή μου και τον φόβο μου δεν συγκράτησα. Εκ των υστέρων, θεωρώ ότι είχε δίκιο. Με κάποια πράγματα δεν παίζουμε, ακόμη κι αν δεν έχουμε σκοπό να προσβάλουμε. 

Σε όλες τις χώρες του κόσμου η σημαία θεωρείται κάτι ιερό. Σχεδιάζεται με προσοχή και τα χρώματα επιλέγονται με εμβρίθεια γιατί συνοψίζουν τους ιστορικούς αγώνες του λαού της εκάστοτε χώρας. Δεν γίνεται να έρχεται και να την παραποιεί ελαφρά τη καρδία ο κάθε «καλλιτέχνης» (σε εισαγωγικά γιατί πήξαμε σε ατάλαντους που θέλουν σημασία οι οποίοι όλοι τους συστήνονται ως "καλλιτέχνες"), για να γίνει γνωστός. Δυστυχώς, στην παρούσα, η συγκεκριμένη τα κατάφερε. Εκεί που δεν την ήξερε ούτε η μάνα της, εν τέλει την μάθαμε μέχρι και στην Κύπρο. 

 

Ορθώς κατέβηκε το έκτρωμα από τον τοίχο της πρεσβείας. Άμα ήθελε να δημιουργήσει awareness για τις γυναικοκτονίες ας έβρισκε άλλους, πιο σχετικούς τρόπους.