Το Βιβλίο του 2016

Δεν θεωρώ ότι διαβάζω αρκετά. Κι αν θεωρήσω πως διαβάζω αρκετά σε σύγκριση με γνωστούς μου, που διαβάζουν ένα βιβλίο τη διετία και αισθάνονται πλήρεις, δεν ξέρω αν τα κατά βάση αστυνομικά μυθιστορήματα που με ενδιαφέρουν μετρούν ως «διάβασμα». Διάβαζε κι ας είν’ και ρόγες θα μου πεις. Συμφωνώ, απλά τώρα δεν ξέρω κατά πόσον είμαι εγώ ειδικός να σου προτείνω βιβλία για να διαβάσεις.

Όπως και να ‘χει, το 2016 δυσκολεύτηκα να βρω βιβλίο της προκοπής. Διάβασα τα πιο πάνω βιβλία και αν κάποιο πρέπει να σου προτείνω, αυτό είναι το «Ο Πατέρας Μου» που έγραψε ο γιος του Πάμπλο Εσκομπάρ.

Τα υπόλοιπα ήταν από αδιάφορα έως απογοητευτικά. Το δε «House of Cards» που ενέπνευσε και την γνωστή σειρά, σκέτη βλακεία. Πρόκειται για το βιβλίο που κυκλοφόρησε αρχικά τη δεκαετία του 1980 και το οποίο φαντάζει τρομερά αθώο σε σχέση με της δολοπλοκίες του Άντεργουντ σήμερα. Αν έχεις δει τη σειρά, μην το διαβάσεις, θα βαρεθείς.

Το βιβλίο του Εσκομπάρ να το διαβάσεις αν σε γοητεύουν τα καρτέλ των ναρκωτικών. Εγώ από τότε που εντρύφησα στο Breaking Bad έγινα φαν του είδους. Σε βαθμό που σκοπεύω να ανοίξω δικό μου εργαστήρι. Απέναντι από του Θεοφάνους. Για ΜΕΘ στον πρώτον πάγκο, για Σολφέζ, στον κύριο απέναντι.

Ναι, που λες, ο γιος του Εσκομπάρ διηγείται τη ζωή του. Έχει ενδιαφέρον το βιβλίο γιατί είναι κακογραμμένο και διαπνέεται από μια αυθεντικότητα. Θυμίζει κατάθεση συλληφθέντα από Κύπριο αστυνομικό. Αν έχεις διαβάσει μια τέτοια κατάθεση, συγχυσμένη και χωρίς ιδιαίτερη δομή, θα καταλαβαίνεις τώρα τι εννοώ. Ο Εσκομπάρ ο νεότερος περιγράφει πώς έζησε τα μεγαλεία στην αυτοκρατορία που έκτισε ο πατέρας του από τα έσοδα του εμπορίου ναρκωτικών και πως τα έχασαν όλα στην προσπάθειά τους να σωθούν από τα αιμοδιψή καρτέλ που είχαν ορκιστεί εκδίκηση όταν ο Εσκομπάρ δολοφονήθηκε το ’93.

Θα διαβάσεις συναρπαστικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, για τα χλιδάτα πάρτι που διοργάνωνε τη δεκαετία του ’80 στην έπαυλή του, με μπάντες που έπαιζαν μουσική για μέρες συνεχόμενες στους καλεσμένους, και οι οποίοι καλεσμένοι έπρεπε να καταφθάσουν ντυμένοι ανάλογα με το θέμα του πάρτι. Τις στολές των καλεσμένων έραβαν ράπτριες που προσλαμβάνονταν από τον Εσκομπάρ ειδικά γι αυτόν τον σκοπό. Όπως επίσης θα εκπλαγείς με το ότι στον κήπο της έπαυλης δημιουργήθηκε ένας ζωολογικός κήπος για χάρη του γιου του, με άγρια ζώα που έφτασαν λαθραία από την Αφρική στις ΗΠΑ κι από εκεί με παράνομα αεροπλάνα στην Κολομβία. Διάβασα ότι, όταν οι κολομβιανές αρχές ανακάλυψαν τις ζέβρες, τις κατασχέσανε και ο Εσκομπάρ για να μην χαλάσει το πάρτι που είχε κανονίσει την επόμενη μέρα, έστειλε έναν μπράβο του να βάψει 60 γαϊδούρια μαυρόασπρα για να μην καταλάβει κανένας καλεσμένος τίποτε. Πολύ ‘Μαντάμ Σουσού’, ο κύριος, για έμπορας κοκαΐνης.

Έχει πολλά τέτοια ενδιαφέροντα το βιβλίο μέσα. Έχει βέβαια και περιγραφές από πολλές συμπλοκές και μάχες, τις οποίες δεν μπορώ να πω ότι μπορείς να παρακολουθήσεις από τα πολλά ονόματα μαφιόζων που εμπλέκονται και καταντούν κουραστικές.

Ο γιος του Εσκομπάρ ξεκαθαρίζει ότι αναγνωρίζει πως ο πατέρας του ήταν ένας τεράστιος εγκληματίας και δολοφόνος αλλά στα μάτια του υπήρξε ένας πολύ στοργικός πατέρας, ο καλύτερος που θα μπορούσε να είχε φανταστεί ποτέ. Κάποιοι ίσως να πουν ότι αυτή η προσέγγιση δεν είναι εντελώς λάθος. Προσωπικά έχω τις επιφυλάξεις μου. Όσο κι αν φρόντιζε ο πατέρας σου να σου παρέχει τα πάντα, ακόμα και μία προσωπική Ντίσνεϊλαντ στην αυλή σου, οφείλεις σαν ενήλικας να τον απομυθοποιήσεις και να τον κατατάξεις εκεί που πρέπει. Τα παιδικά μάτια εύκολα ξεγελιούνται και δημιουργούν λανθασμένα πρότυπα όταν εξαγοράζονται. Θέλω να πω, όσο κι αν σε αγάπησε, όσο κι αν τον αγάπησες, αξίζει να αφιερώσεις έστω και μία σελίδα για να περιγράψεις τον πατέρα σου, όταν αυτός ευθύνεται για τον θάνατο τόσων αθώων ανθρώπων; Ή πας και φτύνεις στον τάφο του αβλεπί;

Δεν ξέρω.

Τέλος πάντων. Πριν σε αφήσω να σου πω ότι φέτος αγόρασα και αυτό το Λεύκωμα – Κόσμημα σχετικά με την σειρά των κιν. Σχεδίων που σημάδεψε την παιδική μου ηλικία, των Masters of the Universe. Έχω γράψει πολλές φορές πόσο αγαπούσα τους ήρωες της σειράς και ότι μετά τα στρουμφάκια ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι. Είχα πολλούς, τους πέταξε η μάνα μου. Αν τους αγαπούσες αυτό το λεύκωμα είναι σκέτος θησαυρός.

Αν έχεις κανένα βιβλίο να προτείνεις, είμαι όλος αυτιά. Ειδικά τώρα που πεθαίνω στο baby sitting ΄μπορώ να καταβροχθίσω τα πάντα!