Δευτέρα, Φεβρουαρίου 09, 2015

Τα Μιτοχόνδρια

Μιτοχόνδρια – αγαπημένη λέξη.

Θα μπορούσε να είναι μια βρισιά. «Πού ήρθαμε να ζήσουμε εδώ, στην Κύπρο, ανάμεσα σε τόσα μιτοχόνδρια;», ας πούμε. Υπονοώντας μια κοινωνία υποχονδριακών. «Τολμάς και μιλάς εσύ ρε μιτοχόνδριε;» Πολύ μου αρέσει, θα τη χρησιμοποιώ.

Τέλος πάντων. Τα νέα με τα μιτοχόνδρια φαντάζομαι τα μάθατε. Στη Βρετανία επιτράπηκε για πρώτη φορά στα χρονικά η σύλληψη εμβρύου με γενετικό υλικό από τρία διαφορετικά πρόσωπα, ώστε να αποφευχθούν συγκεκριμένες κληρονομικές ασθένειες. Ως εκ τούτου, αυτά τα παιδιά όταν γεννηθούν θα έχουν τρεις γονείς, κάτι που ήδη ξεσήκωσε αντιδράσεις από ένα μάτσο γερόντων, ή γεροντικών μυαλών, εικάζω.

Οι αντιδρώντες φοβούνται ότι θα δημιουργηθεί στο μέλλον μια μόδα παιδιών α λα καρτ, κάτι το οποίο το συγκεκριμένο μπλογκ σατίρισε το 2007 σε αντίστοιχη ανάρτηση με παταγώδη επιτυχία. Τόσα χρόνια μετά, εξακολουθώ να είμαι υπέρ αυτής της εξέλιξης. Επιπλέον, όσο πλησιάζει ο καιρός να γίνω πατέρας (δεν είναι έγκυος η Μπρέντα, θεωρητικά μιλώ), τόσο περισσότερο με παθιάζει το θέμα, καθότι θέλω να απαλλάξω το τέκνο μου από τις δικές μου γονιδιακές ατέλειες, που δυστυχώς είναι αμέτρητες.

Με ενδιαφέρει να επιλέγω το πώς θα μοιάζει το παιδί μου. Να επιλέξω τι χαρακτηριστικά θα έχει, τι δυνατότητες και ταλέντα θα διαθέτει. Διότι θα είναι δικό μου παιδί, εγώ θα το μεγαλώσω, εγώ θα το πληρώνω, εγώ θα το διαπαιδαγωγώ, εγώ θα το ξεσκατίζω και ως εκ τούτου έχω άποψη για το τι καπνό θα φουμάρει! Με ενδιαφέρει να έχω ένα παιδί που θα συνεργάζεται, να είναι φιλομαθές, ταλαντούχο, αυτοδημιούργητο. Δεν υπονοώ ότι θέλω μία καλύτερη βερσιόν του εαυτού μου, ή ένα πλάσμα που θα χειραγωγείται εύκολα προς δική μου ευκολία. Εννοώ ότι θέλω να ταιριάξουμε. Και αυτό δεν συμβαίνει πάντα, αν κρίνω εξ ιδίων τα αλλότρια.

Όπως πολύ ορθά πας στο κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών για να αγοράσεις υπολογιστή και σου λένε: «Είναι άδειος, φορτώστε εσείς όποια προγράμματα γουστάρετε και καταρτίστε τον όπως σας βολεύει», έτσι θέλω να πάω και στον γενετιστή και να του πω: «Θέλω μια κόρη τσαχπίνα και ναζιάρα, αλλά που να μην εξελιχθεί σε πορνίδιο. Που να αξιωθεί να μιλήσει τουλάχιστον τρεις ξένες γλώσσες, να έχει καλλιτεχνικές τάσεις αλλά να γίνει επιστήμονας και να ανακαλύψει το γονίδιο που ευθύνεται για τον καρκίνο και να το θεραπεύσει. Σε πόση ώρα θα είναι έτοιμη να περάσω να την παραλάβω;» Ωραία δε θα ‘ταν;

Αυτό το Kinder Surprise που ζούμε όλοι, που πρέπει να γεννήσεις το παιδί και δεν ξέρεις πώς θα σου προκύψει, ήτοι σε ποιο ωκεανό θα καταλήξει να μελετά τις φάλαινες, ή σε ποια φυλακή θα εκτίσει ποινή για τη δολοφονία του δασκάλου του, είναι τα μάλα ψυχοφθόρο και πρέπει κάποτε να λάβει τέλος.

Και μην ακούσω μαλακίες του τύπου: "θέλω το παιδί μου να το αγαπήσω για τα ελαττώματά του" και τσακωθούμε δευτεριάτικα. Δεν ξέρω κανέναν που πάει να αγοράσει ελαττωματικό λάπτοπ και καμαρώνει γι αυτό. Εδώ για μια γρατζουνιά στην οθόνη εντοπίζουμε και ζητάμε τα λεφτά μας πίσω… 

22 σχόλια:

Moonlight είπε...

Επιπλέον, όσο πλησιάζει ο καιρός να γίνω πατέρας (δεν είναι έγκυος η Μπρέντα, θεωρητικά μιλώ), τόσο περισσότερο με παθιάζει το θέμα--> έφυρε με η δήλωση τύπου "ο Αντίχριστος διαψεύδει φημολογίες για εγκυμοσύνη της γυναίκας του"!

Κατά τα άλλα, το σκεφτόμους πρόσφατα το θέμα, χωρίς να έχω διαβάσει την είδηση.
Δεν είμαι καθόλου κοντά στη φάση του να κάνω παιδιά, αλλά έτσι για το "κουβέντα να γίνεται" άμα πω στη μάνα μου κανένα "να, βλέπεις βάσανο, και μετά λέτε στον κόσμο να κάνει παιδιά", μου λέει "γιατί εσύ έκανες έτσι; εσύ (πχ) ούτε που ακούστηκες στην εκκλησία που σε βαφτίζαμε". Και μετά λέω κτσε ρε φίλε, γιατί συγκρίνεις μαζί μου; Δηλαδή πού ξέρεις ότι το δικό μου παιδί θα είναι όπως ήμουν εγώ; Αν μη τι άλλο αν δεν είναι, κι εγώ ξέρω τι ήμουν, θα απογοητευτώ διπλά που το παιδί μου το ίδιο θα είναι απογοήτευση.
Και γενικά, εμένα για παράδειγμα μου τη σπάνε οι απρογραμμάτιστοι άνθρωποι, οι αργόσχολοι και αυτοί που δεν καταπιάνονται με τίποτε. Με εκνευρίζουν, θέλω να τους αλλάξω ή να μην τους έχω μες στη ζωή μου για να νιώθω ότι δεν υπάρχουν. Φαντάσου να είναι το παιδί μου έτσι. Θεωρώ ότι το να είσαι αργόσχολος για παράδειγμα, δεν είναι κάτι που θα σου μάθει κάποιος. Οπότε μέχρι ενός σημείου φτάνει η δυνατότητα να το κάνω όπως το θέλω. Μετά ξεκινά η απογοήτευση.

Από την άλλη όμως, εδώ με τον ανταγωνισμό για την εισδοχή στα πανεπιστήμια και τέτοια θέματα, το έχουμε παρακάνει. Αν είχαμε τη δυνατότητα να κάνουμε όλοι παιδιά σούπερ ντούπερ επιστήμονες ή και καλλιτέχνες, δεν θα ήταν λέιμ η ζωή μας; Άσε που θα ήταν και οι μόδες μετά. Όλα τα συνομίληκα παιδιά θα ήταν μελαχροινά με πράσινο μάτι, ή όλα ξανθά με σταράτη επιδερμίδα, ή όλα ασπρούλικα με γαλάζιο μάτι, κλπ.

Φαντάζομαι ότι θα μπορεί να βρεθεί ένας τρόπος που να περιορίζει όλα αυτά, και φαντάζομαι υπάρχει λόγος που δεν γίνονται στην Κύπρο αυτές οι εξελίξεις γιατί θα είχαμε παρόμοια θέματα με τα χαμηλότοκα δάνεια και τόσα άλλα! :p

Anti-Christos είπε...

Ναι, θα γινόταν μόδα στην Κύπρο, αλλά κάποτε θα ξεφούσκωνε κι αυτό όπως όλες οι κατά καιρούς μόδες. Εντάξει, χιουμοριστικά λέω όσα λέω, αλλά μια μέση λύση, σε δοκιμαστική βάση δεν θα με χάλαγε καθόλου :)

Mana είπε...

το ποσοστό του DNA της δότριας είναι ελάχιστο σε σχέση με τα γονεϊκά.
επομένως γαμησέ τα. όσο και να θέλεις τα δικά σου γονίδια κατά το μισό θα έχει.

Ktino είπε...

Το παιδί δεν είναι λάπτοπ αγαπημένε μου. Σου εύχομαι σύντομα να το καταλάβεις. Γιατί θα δεις ότι δεν μπορείς να αγαπήσεις τίποτα παραπάνω στον κόσμο από το παιδί σου. Τι παραγγελίες μου λες... Άνθρωπο φτιάχνεις με το άλλο σου μισό, θα είναι μισός εσύ και μισός η Μπρέντα. Γι αυτό είναι ο γαμος ρε! Δεν άκουγες τον παπά μου φαίνεται....

Ανώνυμος είπε...

Παρότι του ευρύτερου τομέα, εγώ θα διαφωνήσω. Κατανοώ το να θέλει κάποιος να κάνει παιδιά και να μην έχουν κάποια γονιδιακή ασθένεια που έχει ο ίδιος αλλά ίσως θα έπρεπε σε κάποια φάση να ξεπεράσουμε το "εγωιστικό γονίδιο" μας (κατά Dawkins)και να δεχτούμε ότι υπάρχει και πιο απλή λύση κι ας μην έχει τα δικά μας υπέροχα γονίδια. Το έκανε άλλωστε και η Τζολί άρα είναι ήδη και αυτό μόδα :)
δρΣ

Moonlight είπε...

Πάντως μια κάποια "διαλογή" γίνεται με τους προγεννητικούς ελέγχους και τις αναλύσεις για το στίγμα της μεσογειακής αναιμίας.
Κάπως έτσι, φαντάζομαι θα μπορούσε να γίνει, σε πιο ψηλό επίπεδο.
Πιάνω το χιουμοριστικό, αλλά λογικό να πάει από το χιούμορ στο σοβαρό και πάλι πίσω στο χιούμορ. Δεν παρεξήγησα κάτι, no worries!

Anti-Christos είπε...

"Μισός εγώ και μισός Μπρέντα", αυτό είναι που φοβάμαι φίλε! Αυτό προσπαθώ να αποφύγω! :)

Beatrix Kiddo είπε...

αποδεδειγμενα την γραμμή από το πορνίδιο στο τσαχπίνα την θέτουν οι γονείς, και δει ο πατέρας!

Anti-Christos είπε...

@Beatrix: Elaborate por favor.

Beatrix Kiddo είπε...

δεν υπάρχει τσουλογονίδιο, γενικά το πως θα εκφραστεί ένα γονίδιο είναι υποκειμενικό. αυτό που είσαι δεν είναι μόνο γονιδιακό, αλλά εξαρτάται πολύ από το πως μεγαλώνεις.
φυσικά έχεις ένα πακέτο αρχικά. αλλά το πως θα διαχειριστείς αυτό το πακέτο είναι θέμα των γονέων. αν θα σε αφήσουν να πετάξεις ή να σε θάψουν για την υπόλοιπη ζωή.

φυσικά αυτό δεν είναι δικαιολογία, ένας άνθρωπος σε κάποια φάση εξελίσσεται και από μόνος του. αλλά ο τρόπος που εξελίσσεται, και το πόσο θα εξελιχθεί, και η ταχύτητα της προσωπικής του εξέλιξη εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα πρώτα ερεθίσματα που έλαβε από τους γονείς.

Ανώνυμος είπε...

Με πρόλαβε η Βεατρίκη. Μην ξεχνάς ότι στην εξέλιξη ενός παιδιού παίζουν σημαντικό ρόλο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες, και οι μεγαλύτεροι περιβαλλοντικοί παράγοντες είναι οι γονείς, μετά το σχολείο βλέπε δάσκαλοι, συμμαθητές κλπ

Beatrix Kiddo είπε...

α και, αυτό που ξέχασα να προσθέσω, το πως συμπεριφέρεται ο πατέρας στην κόρη, και στη μαμά της έχει τεράστια σημασία. για το τι θα δέχετε η κόρη στο μέλλον

Anti-Christos είπε...

Συμφωνώ. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει τσουλογονίδιο όπως υπάρχει το π.χ. γονίδιο για το Χ,Ψ,Ω σύνδρομο. Εικάζω όμως, εντελώς λαϊκά και χωρίς καμία επιστημονική τεκμηρίωση, ότι ακόμα και η προσωπικότητά που αναπτύσσουμε διασυνδέεται κάπως με τα γονίδιά μας. Θέλω να πω ότι ένας κατα συρροή μανιακός δολοφόνος δεν μπορεί να έγινε έτσι επειδή έτσι τον μεγάλωσαν. Μπορεί να είχε τέλειους γονείς κι όμως να έγινε δολοφόνος ως αποτέλεσμα μιας ψυχοπάθειας που έχει γονιδιακές ρίζες... Με αυτή την έννοια χρησιμοποιώ και το "τσουλογονίδιο".

Anti-Christos είπε...

...Επίσης να πω, ότι για άτομα που με διαβάζετε χρόνια και έχετε μάθει πάνω-κάτω το ύφος μου, με πήρατε πολύ πιο σοβαρά απ' ό,τι πρέπει σήμερα. :)

Beatrix Kiddo είπε...

ε τώρα είσαι παντρεμένος άδρωπος

σοβάρεψες

Kolona είπε...

Κοίτα, εδώ η Βίσση και ο Καρβέλας, έκαναν τη Σοφία. Τι να πω και γω πια...

Anti-Christos είπε...

@Κολόνα: Ε, μα η Βίσση και ο Καρβέλας δεν ήταν και ποτέ υποδείγματα γονέων. Το παραδέχτηκαν και οι ίδιοι σε συνεντεύξεις. Οπότε πολύ λογικά η Σοφία βγήκε όπως βγήκε. Το θέμα είναι ότι βγαίνουν διαταραγμένα παιδιά και από φαινομενικά σωστές οικογένειες. Εξ ου και εγείρω το θέμα του γονιδίου. Επαναλαμβάνω, το εγείρω σε καθαρά επίπεδο καφετέριας.

Kolona είπε...

Τι έχει καλέ μου η Σοφία; Το μόνο που της λείπει της γέριμης είναι ένα ταλέντο. ;) (επίπεδο κκαφέ και εδώ).

Επίσης βγαίνουν μια χαρά πλάσματα και απο διαταραγμένες οικογένειες, ξέρω ένα δυο τέτοιους. Εδώ σοβαρομιλώ πάρα πολύ.

Anti-Christos είπε...

@Κολόνα: Συμφωνώ ότι βγαίνουν φυσιολογικότατα πλάσματα από διαταραγμένες οικογένειες, αν και αυτό ενισχύει τη θεωρία μου ότι πρόκειται για "κάποιου είδους" γονίδιο που τους σώζει τελευταία στιγμή.

Ανώνυμος είπε...

Κατά τη δική μου γνώμη ίσως θα ήταν χρήσιμη τούτη η τεχνική για τυχών ανωμαλίες γονιδίων που προκαλούν διάφορες ασθένειες κτλ. Αλλά η συμπεριφορά των γονέων ή του περιβάλλοντος γενικά σχολείου οικογένειας φίλων παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στο χαρακτήρα που θα έχει η κόρη η ο γιος ακόμα και πριν καν μπορεί να μιλήσει. Που την πρώτη ημέρα που γενιούνται αρχίζουν σιγά σιγά να σχηματίσουν την συμπεριφορά τους και παίζει και σπουδαίο ρόλο η μίμηση και τα ερεθίσματα που τους δίνεις.Σίγουρα αναπτύσσουν δική τους προσωπικότητα και εν μπορείς με κανένα τρόπο να το ελέγξεις σε εργαστήριο τούτο νομίζω ή τι ταλέντα θα έχουν αλλά μπορείς να δημιουργήσεις τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να φτάσουν όσο πιο ψηλά μπορούν τόσο σε επιτεύγματα όσο και σε χαρακτήρα :)

Cypriopoul είπε...

Εγω δεν καταφερα να σας ευχηθω για τον γαμο! Να ζησετε ευτυχισμενοι και οτι καλυτερο. Το ποστ προ γαμου με εκανε και εκλαψα (νταξ ειναι και οι ορμονες μου ανω κατω)! Οσο για το μελλοντικο μικρο χριστομπρεντακι, οταν με το καλο γινει, θα χασεις τα λογικα σου αγαπητε μου! Και θα νιωσεις την απολυτη ευτυχια και ερωτα

Ανώνυμος είπε...

όντως σε πήραν πολύ σοβαρά, εγώ πιστεύω ότι ναι παίζουν ρόλο τα γονίδια (απο ποσες γενιες λένε κιόλας???? 7???) και παίζει και ρόλο ο τρόπος που μεγαλώνει, οπότε ειναι ενας συνδυασμός χιλιάδων ίσως παραγόντων!!!!
κωνσταντινος