Παρασκευή, Νοεμβρίου 29, 2013

Τίνος Είναι ρε Πατέρα το Παιδί;

Το θέμα των ημερών είναι η γέννηση του παιδιού του Φώτη Σεργουλόπουλου.

Πολλά λέγονται και γράφονται και θέλω να πω και εγώ τη γνώμη μου. Θα εκφράσω γενικά την άποψή μου για το κατά πόσον θα πρέπει να παίζει ρόλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός κάποιου, προκειμένου να αποκτήσει παιδί, και μετά θα αναφερθώ και ειδικά στον κ. Σεργουλόπουλο, παρόλο που δεν μου πέφτει λόγος, εξ αιτίας της έκτασης που πήρε το θέμα στη δημοσιότητα.

Θεωρώ ότι ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν θα έπρεπε να είναι καθοριστικός παράγοντας στο κατά πόσον ένα ζευγάρι δικαιούται να αποκτήσει παιδιά. Τα παιδιά θέλουν αγάπη, φροντίδα και εκπαίδευση. Αν μπορείς να τα παρέχεις αυτά, δεν μας ενδιαφέρει αν τον παίρνεις, αν τον δίνεις ή αν τον πηγαινοφέρνεις. Υγιές περιβάλλον δεν είναι κατ’ ανάγκη ένα περιβάλλον στο οποίο το παιδί βλέπει ένα μπαμπά και μια μαμά να ζουν μαζί. Υγιές περιβάλλον είναι να βλέπει το παιδί δυο ανθρώπους που σέβονται ο ένας τον άλλον να συνεργάζονται για να επιβιώσουν. Να υπάρχει δηλαδή εμφανής συντροφικότητα και αξιοπρέπεια. Δεν σημαίνει ότι επειδή ένα ζευγάρι είναι γκέι, πως δεν διέπεται από αξιοπρέπεια. Όπως υπάρχουν αναξιοπρεπείς στρέητ, υπάρχουν και αναξιοπρεπείς γκέι, δεν αμφιβάλλω, μα συχνά συμβαίνει και το ανάποδο. Όπως και να έχει δεν θεωρώ το κρεβάτι κριτήριο. 
  
Τώρα το αν θα επηρεαστούν τα παιδιά βλέποντας δύο γκέι μπαμπάδες και δύο γκέι μαμάδες να δείχνουν στοργή ο ένας του άλλου, πιστεύω ότι είναι αστείο επιχείρημα, καθότι αν κρίνω από μένα, τη σεξουαλικότητά μου την είχα ανακαλύψει από το νηπιαγωγείο πολύ πριν δω τους γονείς μου να υπεισέρχονται σε τρυφεράδες - θέαμα που ομολογώ ότι πολλές φορές το έβρισκα έως και αποκρουστικό. Δεν ξέρω κανέναν που βλέπει τους γονείς του να φιλιούνται και βρίσκει το θέαμα ελκυστικό. Γενικά, το να βλέπεις τους ανθρώπους που σε μεγαλώνουν να φιλιούνται, είτε είναι γκέι, είτε είναι στρέητ, είναι τουλάχιστον παράξενο στα μάτια ενός παιδιού.

Θα μου πεις, όλοι χρειάζονται και δικαιούνται σε αυτή τη ζωή ένα μπαμπά και μια μαμά και θα συμφωνήσω. Το ιδανικό θα ήταν να έχουμε όλοι από έναν για να υπάρχει μια αρμονία, μια ισορροπία (ασχέτως αν οι ρόλοι των φύλων στις μέρες μας είναι χέσε μέσα - πράγμα με το οποίο η ανατολίτικη μου φύση αρνείται να συμβιβαστεί). Μα δεν τα φέρνει πάντα έτσι η ζωή, τί να κάνουμε τώρα; Δεν έχουν όλοι από έναν μπαμπά και μια μαμά. Πολλά παιδιά μεγαλώνουν ορφανά, πολλά παιδιά μεγαλώνουν σε χωρισμένες οικογένειες με τον έναν από τους δύο γονείς απόντα ή αδιάφορο ως προς τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής τους, πολλά παιδιά μεγαλώνουν με τη γιαγιά τους επειδή οι γονείς τους δουλεύουν στα κάτεργα. Δεν πιστεύω ότι επηρεάστηκε ποτέ ο σεξουαλισμός κάποιου από το ποιος τον μεγάλωσε. Σημασία έχει πώς τον μεγάλωσε.

Εκ των ανωτέρω, καταλήγω ότι δεν παίζει κανένα ρόλο ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών στο μεγάλωμα ενός παιδιού. Δεν είμαι ούτε βιολόγος, ούτε κοινωνιολόγος, αλλά η λογική μου σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει.

Από εκεί και πέρα, στο θέμα του Σεργουλόπουλου διαφωνώ, όχι επειδή ο άνθρωπος «διάλεξε έναν άλλον δρόμο» όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στο ‘Βράδυ’ του Κωστόπουλου, αλλά επειδή μου δίνει την εντύπωση πως γέννησε για καθαρά εγωιστικούς λόγους. Δεν είναι ζευγάρι με τη μητέρα του παιδιού του εξ όσων γνωρίζουμε. Δεν βγαίνουν μαζί, δεν ζουν μαζί, δεν μοιράζονται τη ζωή. Τα γράφω αυτά βέβαια με κάθε επιφύλαξη καθότι δεν γνωρίζουμε τι ακριβώς παίχτηκε, μα εικάζω, από τα όσα βλέπω στα περιοδικά και τα μαγκαζίνο.

Επομένως, δεν ξέρω αν είναι σωστό να φέρνουμε ένα παιδί στη ζωή με οποιονδήποτε τρόπο, απλά και μόνο για να ικανοποιήσουμε τα πατρικά μας ένστικτα, στερώντας του παιδιού εξ αρχής το δικαίωμα να ζήσει σε μια δεμένη οικογένεια ανεξάρτητα από τη σύστασή της. Δεν με ενδιαφέρει αν αυτή η οικογένεια αφορά δυο πατέρες ή δύο μαμάδες επαναλαμβάνω. Με ξενίζει όμως το ότι η οικογένεια αυτή θα αποτελείται από δύο μονάδες που θα μοιράζονται ένα παιδί ο καθένας από το σπίτι του και πιθανόν με άλλους συντρόφους, και οι οποίοι έφεραν το παιδί στον κόσμο κατόπιν «συμφωνίας», απλά και μόνο για να μην πεθάνουν άκληροι. Πρόσεξε. Δεν αναφέρομαι σε παρένθετες μητέρες, εκεί πρόκειται για καθαρά συμβασιακή σχέση. Αναφέρομαι σε περιπτώσεις που δύο άνθρωποι στην καθισιά τους τεκνοποιούν χωρίς να είναι ζευγάρι. Τα ίδια θα έγραφα αν δύο φίλοι παιδικοί, ένας άντρας και μια γυναίκα, έκαναν παιδί χωρίς να ζουν μαζί, απλά και μόνο για να το μοιράζονται και να έχουν κάτι να απασχολούνται. Δεν αποκομίζει τα μέγιστα έτσι το παιδί. Και είναι κρίμα να διαθέτει και μάνα και πατέρα, αλλά να μην τους χαίρεται μαζί, για τους λόγους που καταλαβαίνεις.   

Τον Σεργουλόπουλο τον συμπαθώ και δεν έχω καμία εμπάθεια μαζί του. Αυτές τις σκέψεις τις κάνω γενικά για τον οποιονδήποτε Σεργουλόπουλο επιθυμήσει αύριο να γεννήσει τοιουτοτρόπως - (τυχαία η επιλογή της λέξης αυτής), μόνο και μόνο για το απωθημένο του πράγματος. Στο κάτω, κάτω, αν είχε τόσο διακαή πόθο να αποκτήσει ένα παιδί ας υιοθετούσε ένα, τόσα παιδιά υπάρχουν χωρίς τα στοιχειώδη, θα γλιτώναμε και αυτή τη συζήτηση. 
.   

Είναι όπως και να έχει τεράστιο θέμα και δεν περιμένω ότι θα το λύσουμε τώρα σ’ αυτό το μπλογκ. Σε κάθε περίπτωση, εύχομαι να κατάλαβες τι θέλω να πω. 

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Τα είπες ωραία και εν μέρει με κάλυψες. Δεν θα σχολιάσω επί της ουσίας, θα πω μόνο το εξής, όχι για σένα, για το Λιάγκα και τον κάθε Λιάγκα που αναρωτιέται καθημερινά αν "θα είναι φυσιολογικό το παιδί του Φώτη" κι αν θα "γίνει γκέϊ κι αυτό": γκέϊ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ κάποιος, δεν ΓΙΝΕΤΑΙ μανίτσα!

Τα παιδιά θέλουν αγάπη, φροντίδα και εκπαίδευση.

Αυτό.

Ανώνυμος είπε...

απολυτα κατανοητά όσα είπες και συμφωνούμε στα περισσότερα...ιδιαιτερα οτι δεν πρεπει να τεκνοποιεις για να ικανοποιεις το εγω σου, δεν ειμαι σιγουρος αν πρεπει ενα παιδι να μεγαλωνει με δυο γονεις ιδιου φυλου, οχι τοσο για την σεξουαλικοτητα του αλλα για πιθανα αλλα ψυχολογικα καταλοιπα, σιγουρα πολλα παιδια μεγαλωνουνε και σε αλλες συνθηκες μη φυσιολογικες όμως αυτό δεν σημαινει οτι αφου ετσι κι αλλιως μεγαλωνουν και σε αλλες συνθηκες γιατι οχι και σε αυτες, το θεμα ειναι ποιες ειναι οι σωστες συνθηκες για να μεγαλώνουν...
κωνσταντινος

Joy Tears είπε...

Λοιπόν, είναι νομίζω η πρώτη φορά που συμφωνώ 100% με αυτά που γράφεις!

Ktino είπε...

έν ξέρω, στ' αρχίδια μου από που τον δίνει/παίρνει ο κάθε Σεργουλόπουλος, εμένα παραπάνω απασχολεί με το τι τραύματα θα αποκτήσει αυτό το παιδί από τη συμπεριφορά των συμμαθητών του, μόλις μάθουν την οικογενειακή του κατάσταση. Οι μεγάλοι, όποια άποψη και αν έχουν, οι περισσότεροι έχουν την διακριτικότητα και την κρίση να προσέχουν τα λόγια τους, τα παιδιά δυστυχώς, όχι μόνο δεν έχουν αυτό το χαρακτηριστικό, αλλά πολλές φορές ψάχνουν να ανακαλύψουν κάτι, μόνο και μόνο για να κοροιδέψουν ένα άλλο παιδί. Κι αυτό δεν αλλάζει...

Anti-Christos είπε...

@Ktino: Δεν αμφιβάλλω ότι θα περάσει τα κάστια το παιδάκι ούτως ή άλλως, κάποτε ήταν μεγάλο θέμα ένα παιδί να έχει χωρισμένους γονείς. Ε, σιγά σιγά θα αλλάξει η κοινωνία. Νομίζω ότι στο σχολείο σε φορτώνουν γενικότερα με ψυχολογικά από το τίποτα.

Ανώνυμος είπε...

Πιστεύω ότι επέλεξε να γίνει πατέρας με αυτό τον τρόπο γιατί νομικά για να σου επιτρέψουν να υιοθετήσεις πρέπει η οικογένεια να διαθέτει πατέρα και μητέρα. Οπότε με αυτό τον τρόπο τα κατάφερε. Κι όμως. Εφόσον υπάρχουν επιτροπές που ελέγχουν τους ανάδοχους γονείς, τότε είτε πρόκειται για δύο άτομα του ιδίου φύλου, η κατάσταση θα είναι ελεγχόμενη και το ενδεχόμενο κακοποίησης, όπως και στην περίπτωση των κανονικών ζευγαριών, θα αποτρέπεται.

Ανώνυμος είπε...

Για εμένα προσωπικά τα είπες πάρα πολύ καλά. Ο σεξουαλικός προσανατολισμός των γονιών στο μεγάλωμα ενός παιδιού δεν έχει σημασία. Φτάνει να έχουν αγάπη και κάποιος να τους φροντίζει. Τώρα όσον αφορά στο abuse που μπορεί να έχουν τα παιδιά στο σχολείο είναι πλέον σχετικό. Το abuse γενικότερα δεν νομίζω να το γλυτώνουν αλλά αν τους μεγαλώσουν με τα σωστά εφόδια και αυτοπεποίθηση σίγουρα το ξεπερνούν πολύ πιο εύκολα. Μόνο μια λεπτομέρεια στο κείμενο σου. Δεν με νοιάζει αν το έκανε για εγωιστικούς λόγους γιατί ο εγωιστικός λόγος είναι σχετικός και ανεξάντλητος όρος στην προκειμένη περίπτωση. Είτε υιοθετούσε το παιδί είτε είναι ο βιολογικός πατέρας το παιδί σίγουρα μπορεί να έχει να αντιμετωπίσει κάποια ζητήματα όπως είπα και πριν. Ζητήματα όμως που έχουν και άλλα παιδιά για άλλους λόγους από ετεροφυλόφιλους π.χ γονείς. Φτάνει να το αγαπά και να το φροντίζει. Οι λόγοι μετά από ένα σημείο όμως είναι minor. Πόσοι κάνουν παιδιά τρόπαια και τα πετάνε στο τέλος σε μια σριλανκέζα κλπ κλπ. Αν είναι σωστός εμένα δεν με ενδιαφέρει η ηθικότητα ή ανηθηκότητα της ενέργειας του αλλά οι μεταγενέστερες πράξεις του. Στο κάτω κάτω αν το σκεφτείς λίγο όλοι όταν αποφασίσουν να κάνουν παιδί το κάνουν λίγο για εγωιστικούς λόγους. Ετεροφυλόφιλοι, Ομοφυλοφιλοι, ζευγάρια, μονήρης κλπ.

Ανώνυμος είπε...

Σαν ομοφυλόφιλος η στάση σου και των άλλων σχολιαστών μου δίνει ελπίδες για την αρμονική διαβίωση οικογενειών με γονείς του ίδιου φύλου στην Κύπρο. Έχουμε ακόμα δρόμο όμως.

Ευχαριστώ.

Mia Petra είπε...

Όντως, όπως λέει κι ένας φίλος παραπάνω, δεν θα μπορούσε να υιοθετήσει παιδί, λόγω "προδιαγραφών". Απορώ μόνο πως είχε τόσο διακαή πόθο! Α! Επίσης την είδηση δεν την ήξερα! Ε, ρε τι μαθαίνω στο μπλογκ σου!! Χαχα!! Φιλάκια μάνα μου! Μου έλειψες! :)

Dreamer είπε...

συμφωνω με το κτηνο.
ακομα ενα ποιντ που χρησιμοποιω προσωπικα σε τετοιες συζητησεις εν οτι η τεραστια πλειοψηφια ομοφυλοφιλων (δεδομενου οτι το ζητημα γκει ζευγαριων να μεγαλωνουν παιδια εν σχετικα συγχρονο)μεγαλωσαν σε "φυσιολογικες" οικογενειες