Πέμπτη, Οκτωβρίου 10, 2013

Ζήλεια - Ψώρα

Ένα από τα ελαττώματα που σπανίως είχα να αντιμετωπίσω είναι αυτό της ζήλειας. Ελάχιστες φορές έχω συλλάβει τον εαυτό μου να ζηλεύει και αυτό συνέβαινε πριν χρόνια. Όταν ακόμα δηλαδή ήμουν ελεύθερος. Ελεύθερος, τουτέστιν μπακούρι. Ζήλευα την ευκολία με την οποία οι γύρω μου συνάπτανε σχέσεις, κοινώς την ευκολία με την οποίαν έκαναν σεξ. Κι αυτό γιατί εγώ ποτέ δεν ήμουν εύκολος στο να βρω γκόμενα, και αν έβρισκα κάποια να μου κάνει κλικ, έκανα αμάν να τη ρίξω στο κρεβάτι. Εν ολίγοις, σεξ με το ζόρι, ή σεξ μόνος μου. Τα θυμάσαι, μην στα ξαναγράφω, μαζί τα ζήσαμε μέσα από αυτό εδώ το μπλογκ. Πέραν τούτου όμως, ποτέ μου δεν ζήλεψα κάτι άλλο από το περιβάλλον μου. Αναφέρομαι ειδικότερα σε υλικά αγαθά. Το είδος της ζήλειας μου είχε εμένα τον ίδιο ως πηγή του κακού και γι αυτό προσπάθησα να με αλλάξω, ώστε να προσαρμοστώ στα ήθη και τα έθιμα του 2000 και να επιβιώσω σεξουαλικά. Και δεν ήταν απλό, ούτε ευχάριστο, αλλά ουδέποτε υπήρξα αγενής ή και απότομος προς τους άλλους, που δεν έφταιγαν σε τίποτα που ήταν απλώς πιο κουλ. Κατά τα άλλα, ούτε το σπίτι του άλλου με ενδιέφερε ποτέ, ούτε το αυτοκίνητό του, ούτε το κινητό του, αυτά τα θεωρούσα και τα θεωρώ βλακείες. Μετά την περιπέτεια υγείας μου κιόλας, έχω αναθεωρήσει περαιτέρω την κοσμοθεωρία μου, στην οποία εκτός από την Έλλη Κοκκίνου, δεν αρκεί τίποτε περισσότερο για να είμαι ευτυχής πέραν της υγείας μου και της αγκαλιάς του κοριτσιού μου. 

Μακρυγόρησα όμως και το θέμα μας είναι άλλο. 

Τον τελευταίο καιρό παρατηρώ πολλύ κόσμο να φθονεί. Όχι μόνο φθονεί και ζηλεύει, αλλά το χειρότερο από όλα είναι ότι το δείχνει κιόλας. Και πώς το δείχνει; Με την αδυναμία του να συμμεριστεί τη χαρά του άλλου. Με την άρνηση του να πει μια καλή κουβέντα για κάποιον που πέτυχε κάτι περισσότερο από τους υπόλοιπους. Έχω γίνει κοινωνός τουλάχιστον τριών περιπτώσεων προσφάτως, που καταδεικνύουν ζήλεια από πλευράς ανθρώπων (οι οποίοι μάλιστα είναι ενήλικες, διότι αν επρόκειτο για μωρά που ζηλεύει το ένα το παιχνίδι του άλλου θα έλεγα ας πάει στο διάολο, θα ωριμάσουν κάποτε) και εξεπλάγην με το πόσο "μωρό" μπορεί να είναι κάποιος στην ηλικία μας και στους καιρούς μας. Διότι εντάξει, πέρασα κι εγώ από αυτή τη φάση, αλλά ήμουν 25αρης βλάξ και αισχυνόμουν γι αυτό, και προ πάντων, δεν το έκανα εμφανές!

Αντιλαμβάνομαι ότι με την κρίση ο κόσμος άρχισε να στερείται πράγματα και όταν τα βλέπει αλλού του γυρίζει το μάτι, αλλά κάνε μια προσπάθεια βρε αδερφέ αν μη τι άλλο να φανείς ευγενής. Προσπάθησε να το δουλέψεις μέσα σου. Κάνε μια προσπάθεια να βελτιωθείς και να βρεις το νόημα στη ζωή σου. Τι κάθεσαι και ζηλεύεις αυτοκίνητα και άλλες συσκευές- παλιοσιδερικά; Πόσο λίγος είσαι που βρίσκεις την ευτυχία ακόμα στα αντικείμενα παρεμπιπτόντως; Αλλά και γενικότερα, πόσο λίγος είσαι που δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι κάποιοι τα καταφέρνουν, καλώς ή κακώς, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, και είναι ευτυχισμένοι. Ζηλεύει, ας πούμε, ο άνεργος αυτόν που έχει δουλειά. Λες και φταίει ο δεύτερος που εσύ απολύθηκες. Κάθεται και ζηλεύει, ας πούμε, η κοπέλα που δεν μπορεί να συλλάβει παιδί μιαν άλλη που είναι έγκυος. Λες και φταίει η δεύτερη που εσύ δεν μπορείς να συλλάβεις. Ντροπής πράγματα. Μεγάλης ντροπής.

Είναι άδικη η πουτάνα η ζωή, το ξέρουμε. Αλλά πρέπει κι εσύ να είσαι πολύ μαλάκας για να μην μπορείς να επικεντρωθείς εις τα του οίκου σου και να χύνεις δηλητήριο για τα του οίκου αλλουνού, που απλώς φάνηκε πιο τυχερός ή και πιο ικανός (γιατί δεν θεωρώ ότι είναι όλα θέμα τύχης σ' αυτή τη ζωή). Δεν είναι απλή αυτή η εσωτερική διεργασία, αλλά αν έφτασες τα 30 και ακόμα να την πετύχεις, αν ακόμα να τα βρεις με τον εαυτό σου, σόρρι, μα είσαι κρίμα. Μπορώ να δείξω επιείκεια μέχρι ενός ορίου και κάποιας ηλικίας. Να ζηλεύεις όμως και να μην ντρέπεσαι που το παραδέχεσαι, στις μέρες μας είναι κατάπτυστο.

Κάτι άλλο που επίσης παρατήρησα τελευταίως και με ξενίζει, είναι η χρήση του ρήματος 'ζηλεύω'. Αν δεν είσαι ο Μαζωνάκης και δεν λες το ομώνυμο τραγούδι, είσαι απλά τραγικός να λες 'ζηλεύω'. Δεν δικαιούσαι να ζηλεύεις, φίλε μου. Είναι φτηνό να ζηλεύεις. Δικαιούσαι μόνο να θαυμάζεις. Γιατί αν κάποιος πέτυχε κάτι που εσύ δεν το καταφέρνεις, είτε νιώθεις χάλια για τον εαυτό σου, είτε θαυμάζεις τον άλλον που τα κατάφερε καλύτερα από σένα και εμπνέεσαι απ' αυτόν. Αν πάλι τα κατάφερε με δόλιο τρόπο, και πάλι δεν δικαιούσαι να χρησιμοποιείς το ρήμα 'ζηλεύω' γιατί δεν μπορείς να ζηλεύεις έναν απατεώνα. Αυτόν απλώς τον λυπάσαι. Επομένως, η χρήση του ρήματος 'ζηλεύω' μόνο στον Μαζωνάκη επιτρέπεται. Και μόνο εφόσον συνοδεύεται υπό τους ήχους μπουζουκιού. Ακούς εκεί 'ζηλεύω'. Τι ζηλεύεις ρε παπάρα; Δεν θωρείς τα χάλια σου, λέω εγώ...  

Αυτά τα ολίγα και μακάρι να μπορούσα να μπω σε λεπτομέρειες. 
Μας έφαγε η επωνυμία εδώ μέσα.



13 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Απλά μην είσαι τόσο αυστηρός διότι το αίσθημα είναι κάτι που δεν μπορείς να το καθορίσεις. Το να νιώσεις ζήλια ή φθόνο είναι ένα συναίσθημα το οποίο δεν μπορείς να ελέγξεις. Κακό συναίσθημα συμφωνώ. Δεν παύει όμως να είναι κάτι που νιώθεις. Οπως τη χαρά. Δεν μπορείς να πεις θα χαρώ και να χαρείς. Αν εσύ όπως γράφεις δεν νιώθεις φθόνο, είσαι απλά τυχερός διότι ναι, κοινωνικά και ηθικά είναι πιο σωστό να μην ζηλεύεις. Αλλά αυτοί που είναι πιο άτυχοι και το νιώθουν είναι αναγκασμένοι να το πολεμήσουν. Δεν είναι καθόλου εύκολο να το ξέρεις. Πολλές φορές είναι πολύ βασανιστικό. Δεν δικαιολογώ τους ανθρώπους που λένε ότι ζηλεύουν και προσπαθούν να σαμποτάρουν τους άλλους, απλώς σημειώνω ότι το πόσο πραγματικά ζηλεύει κάποιος και το πόσο φαίνεται στον έξω κόσμο ίσως να είναι ασύμμετρο.

Ανώνυμος είπε...

αγαπητέ μου σε πολλά θα συμφωνήσω, όμως θα σου αναφέρω κάτι...μια κοπέλα που προσπαθεί και θέλει πάρα πολύ να κάνει μωρό, βλέπει μια μάνα που έχει δύο μωρά ατημέλητα να παίζουν μόνα τους και αυτή απολαμβάνει το εσπρεσσάκι της, το τσιγαράκι της, βαμμένη στην τρίχα, και τα λέει με μια φίλη της και συνεχώς δυσανασχετεί που εχει μωρά και την περιοριζουν...αυτά τα βλέπει αυτή που το όνειρο της ηταν να γίνει μάνα και ναι ζηλεύει...την αδικής? σίγουρα πολλά θέματα δεν ειναι τύχη, πχ το να εχει καποιο η όχι δουλειά πολλές φορές εξαρτάται και απο τον ίδιο, ακόμα και στις μέρες που ζούμε, αλλά όχι το θέμα τεκνοποιησης...
κωνσταντινος

Unknown είπε...

Τα έγραψες τόσο ωραία! Θα συμφωνήσω μαζί σου και θα πω οτι και έγω έτσι μεγάλωσα. Να θαυμάζω και όχι να ζηλεύω.
Ναι, θα πείς πχ "Α τι ωραίο σπίτι!", και θα νιώσεις οτι οντως ναι είναι ένα ωραίο σπίτι, όχι "Α τον μαλάκα που τα ήβρε τζιαι έχτισε έτσι σπίτι"

Moonlight είπε...

Προσωπικά όπως λες κι εσυ ζήλια εν ένοιωσα ποτέ, με την έννοια την κακή. Είπα "ζηλεύκω" με την έννοια θαυμάζω, μπράβο σου που έκαμες το τάδε, μακάρι να το έκαμνα κι εγώ-επειδή ξέρω πως ίσως θα μπορούσα αλλά δεν το προσπαθώ!
Για υλικά πράματα εν το νοιώθω, μπορεί να θεωρώ άδικα κάποια πράματα αλλά ολίγον με ενδιαφέρει. Και όσο αφορά τη δουλειά, απλά νευριάζω όταν κάποιος έχει δουλειά και δεν το εκτιμά και είναι χάλιας ενώ άλλος στη θέση του θα ήταν πολύ καλύτερος. Απαράδεκτο, κυρίως για τον εργοδότη.

Ανώνυμος είπε...

Χρίστο μου εγώ πάντως ΖΗΛΕΥΩ ΖΗΛΕΥΩ ΖΗΛΕΥΩ όσους μπορούν να κοιμηθούν μια νύκτα οχτάωρο συνεχόμενο χωρίς να τους ξυπνήσουν τα μωρά τους 18 φορές. Ούτε τους θαυμάζω, ούτε τους φθονώ τους ΖΗΛΕΥΩ!!!! Επίσης να σου πω ότι όσοι έχουμε μικρά παιδιά και προσπαθούμε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο Updated (διαβάζουμε ό,τιο βρούμε για ψυχολογία, σχέσεις, μεγάλωμα κλπ) η σωστή προσέγγιση δεν είναι να πεις του παιδιού "μη ζηλεύεις" ή "η ζήλια είναι κακό πράγμα" ΑΛΛΑ το κάνεις να καταλάβει ότι αυτό που νιώθει είναι φυσιολογικό να το νιώθει (ότι η ζήλια είναι συναίσθημα και είναι και φυσιολογικό ή αναμενόμενο) και εστιάζεσαι περισσότερο στη σωστή διαχείρισή του. Το ίδιο ισχύει και για τους ενήλικες, αλλά επειδή οι γονείς μας μεγαλώσαν με άλλα μυαλά (και δεν τους κατηγορώ) ήταν και διαφορετικός ο τρόπος που μας έμαθαν να διαχειριζόμαστε ή όχι κάποια συναισθήματα.
μαριλένα

UrbanTulip είπε...

αζούλα πούζα

Ανώνυμος είπε...

Εδώ και καιρό έχω καταντήσει γραφική να συμφωνώ σε όλα μαζί σου. Δεν ζήλεψα ποτέ μου κανέναν, για τίποτα, θαύμαζα και συνεχίζω να θαυμάζω κόσμο που για διάφορους λόγους, αλλά αντί να ζηλέψω χαίρομαι για εκείνους και το εκφράζομαι μάλιστα (σε σημείο παρεξηγήσιμο πολλές φορές).

ΕΣΕΝΑ ΟΜΩΣ ΣΕ ΖΗΛΕΥΩ / ΘΑΥΜΑΖΩ που μπορείς να γράφεις τόσο καλά γμτ!!!!!!!!!!!!! Θέλω κι εγώ!!!!!!

Ο ανάδρομος Ερμής μου στον Καρκίνο πρέπει να φταίει :) :) :)

KAΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ

Mia Petra είπε...

Όλο το ρεζουμέ σου βρίσκεται στο φινάλε σου!! Γλυκά φιλιά από την Ελλάδα, τη χώρα που γεννά ζηλόφθονους με ταχύτητα φωτός... χχχ

Dreamer είπε...

ερμ, λιγη ζηλια με την εννοια του να θωρεις κατι που εσιει ο αλλος τζιε να λαλεις θελω το τζιε εγω εννεν κακο. Εν κακο να θελεις να μεν το εσιει ο αλλος για να το εσιεις τζιε εσυ. Δηλαδη να θελεις να του το πιαεις. Ζηλεφκω τον συμφοιτητη μου που φκαλει τα περα με τα θκιαβασματα, τα εξω του, την κοπελλουα κτλ. Αλλα που τζιαμε τζιε τζιει τι καμνω για να τα εχω τζιε εγω;

λλιο μετα που το θκιαβασα ειδα τουτο:
http://9gag.com/gag/amXB2Wv

Neraida είπε...

Νο!

Αγαπητοί ανώνυμοι, τα συναισθήματα δεν είναι ότι υπάρχει γραμμένο στο DNA μας και τέλος.

Είναι ενδείξεις ποιότητας και καλλιέργειας χαρακτήρα.

Το έτσι νιώθω, τι θα κάνω ο καημένος είναι απλές δικαιολογίες!

Μαργαρίτα είπε...

Πρόσφατα είχα αυτη την συζήτηση με την παρέα μου και καταλήξαμε στα ιδια συμπεράσματα με τα δικά σου!!
Δεν πίστευα ποτέ οτι θα μπορούσε να με ζηλεύει κάποιος γιατι αντικειμενικά δεν εχω τιποτα το αξιοζήλευτο!Είμαι άνεργη, άφραγκη, μπακούρι με χίλια δυο άλλα προβλήματα..κι όμως με ζηλεύουν και μου το έχουν εκφράσει κιόλας!! με ζηλεύουν γιατι έχω κέφι για ζωή παρά τα κουλά που μου συμβαίνουν!!είμαι τις περισσότερες φορές καλοδιάθετη!!κάποιοι δεν το αντέχουν...κι αντι να εκμεταλλευτούν την θετική μου ενέργεια και να πάρουν λίγη απο την χαρά μου με επιβουλεύονται!! τι να πει κανείς?? έτσι είναι ο κόσμος..και δυστυχώς ή ευτυχώς η κριση ξεβράκωσε πολλούς!!
Η ζήλεια είναι αρρώστια!!
Η αγάπη βλέπει από τηλεσκόπιο, ο φθόνος από μικροσκόπιο (είπε κάποιος που δεν θυμάμαι ποιός) Φίλοι μου προτιμήστε το τηλεσκόπιο!!

Beatrix Kiddo είπε...

sostos k sosti i neraida, an mi ti allo en horkathkio :P ti ennoeis inta sxesi ehi to horkathkio, en horkathkio kalo, i ise enas malakas k misos k zilefkis k kathese k spazis, i ise enas ejipnos anthropos pou kontefkis tou epitihimenou k mathenis p kinon k ginese kalliteros tou i apla kaliteros

kirie eleison me tes mikrotites pkion mes tounton topo

Ανώνυμος είπε...

by the way είδα χθες κάπου γραμμένο το εξής "Ζήλια είναι να μετράμε τις ευτυχίες του άλλου αντί τις δικές μας"!!!!
p.s. πάντως εγώ εξακολουθώ να ζηλεύω αυτούς που καταφέρνουν να κοιμούνται χωρίς διακοπές τη νύχτα!
Μαριλένα