Πέμπτη, Σεπτεμβρίου 26, 2013

Βλέπε, Άκου, Σώπα.

Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζα εξαπανέκαθεν ήταν το ότι δεν μπορούσα και δεν μπορώ να σιωπήσω. Δεν μπορώ να σιωπήσω με την έννοια ότι όποτε θεωρώ ότι αδικούμαι, ή όποτε διαφωνώ, θέλω να πιστεύω ότι οφείλω να το εκφράσω. Με λίγα λόγια, το «βλέπε-άκου-σώπα» που μας έμαθαν στον στρατό και το οποίο θεωρώ τεράστια προσβολή προς  κάθε ολοκληρωμένη προσωπικότητα, είναι ό, τι χειρότερο μπορείς να μου επιβάλεις. Ναι, βλέπω. Ναι ακούω. Και θα μιλήσω όταν θέλω να μιλήσω κι όταν θέλω θα σου πω πως σ’ αγαπώ, τη ζωή μου όπως θέλω εγώ θα ζήσω, κάνε στην άκρη σε παρακαλώ!

Και μετά από αυτή την πληθώρα ρητών και λόγιων στίχων, ας έρθω επί του προκειμένου. Πόσο νευριάζω όταν πάω να διαφωνήσω με κάτι, ξέρω πως συμμερίζονται κι άλλοι την ίδια άποψη, αλλά ουδείς από τους παρευρισκομένους δεν ανοίγει το ξερό του να με υποστηρίξει, γιατί δεν θέλουν να ρίξουν λάδι στη φωτιά, ή πολύ απλά βαριούνται να ασχοληθούν. Εν ολίγοις, αφήνουν τον μαλάκα να βγάλει το φίδι από την τρύπα, και όταν αυτός ζητήσει ενισχύσεις παίρνει πάντα τα τρία του. Σημείωσε ότι στην περίπτωσή μου, τις περισσότερες φορές που γίνομαι χείμαρρος, το κάνω για να διεκδικήσω κάτι που είναι προς όφελος όλων, είτε πρόκειται για τους συναδέλφους μου στη δουλειά, τους σειράδες μου στον στρατό, τους φίλους μου στη θεατρική ομάδα και πάει λέγοντας. Σπάνια τοποθετούμαι έντονα για κάτι που θα ωφελήσει εμένα μόνο.

Θυμάμαι την τάξη μου στο Λύκειο, όπου είχαμε ένα μαλάκα καθηγητή που μας δίδασκε χημεία. Δεν καταλαβαίναμε τίποτε. Αμφιβάλλω αν καταλάβαινε και ο ίδιος τι μας δίδασκε. Όλη η τάξη στα διαλείμματα αναρωτιόταν τι θα γράφαμε στο διαγώνισμα με τις ελάχιστες πληροφορίες που καταφέραμε να απορροφήσουμε εξ αιτίας του. Τον βρίζαμε και λέγαμε πόσο ανάξιος ήταν. Σκεφτήκαμε μέχρι να πάμε στον διευθυντή να παραπονεθούμε και να πούμε ότι αρνούμαστε να γράψουμε διαγώνισμα με τον εν λόγω καθηγητή. Όταν μια μέρα στα καλά του καθουμένου διέκοψα το μάθημα του συγκεκριμένου και του είπα κατάμουτρα ότι δεν βγάζουμε νόημα από τα όσα λέει και ότι εξέφραζα κάτι που έβρισκε σύμφωνη την πλειοψηφία της τάξης, μάντεψε τι. Η πλειοψηφία αίφνης έγινε μειοψηφία. Ουδείς άνοιξε το στοματάκι του να με σιγοντάρει, αντιθέτως μία μούγκα απλώθηκε στην πλάση, η οποία φυσικά, υπέσκαπτε και το βάρος των λεγόμενών μου.

Ομοίως, όταν πήγα στον στρατό και είχα να αντιμετωπίσω ένα μπάχαλο αναρχίας, γραφειοκρατίας και κυπριακής κουλλουφοκρατίας στη μονάδα, ουδείς μίλησε να με υποστηρίξει όταν σε συνάντηση στελεχών στο γραφείο του Διοικητή εμμέσως πλην σαφώς του έκρουσα τον κώδωνα του κινδύνου πως δεν πήγαινε άλλο με το μπουρδέλο που μας έδωσε να κουμαντάρουμε. Ασχέτως αν στα πηγαδάκια του ΚΨΜ όλοι έσκιζαν τα ιμάτιά τους με την κατάσταση που είχε φτάσει στο απροχώρητο. Την ώρα της κρίσης όλοι την έκαναν με ελαφρά.

Το ίδιο συμβαίνει πάντοτε. Και στις παρέες. Ενοχλούμαστε με τη συμπεριφορά ενός φίλου, τον κουτσομπολεύουμε, τον κατηγορούμε πίσω απ’ την πλάτη του, αλλά όταν εν τέλει αποφασίσω να του μιλήσω υποδεικνύοντάς του τι μας ενοχλεί στη συμπεριφορά του, ουδείς συστρατεύεται μαζί μου. Σφυρίζουν όλοι αδιάφορα, κοιτάνε τα πουλάκια, κι άσε τον Anti-Christo όπως έστρωσε να κοιμηθεί. Και το χειρότερο απ’ όλα, όταν μετά ζητήσεις εξηγήσεις γι αυτή την αδικαιολόγητη ουδετερότητα από μέρους τους, σου απαντούν με το λαϊκότατο: «έχεις δίκαιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα».

Έξαλλος γίνομαι όταν ακούω τέτοια. Έξαλλος!

«Έχεις δίκαιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα!»

Πόσες φορές να το έχω ακούσει άραγε; Με αποκορύφωμα χθες.

Αντιλαμβάνομαι ότι όταν εκφράζομαι καμιά φορά ξεφεύγω και είμαι υπέρ το δέον αιχμηρός και δηκτικός. Μα για να έχω φτάσει στο σημείο να εκφραστώ καθ’ αυτόν τον τρόπο, πάει να πει ότι κι εσύ μας έσκασες κουκλίτσα μου. Επομένως, παρά να κοιτάς το δέντρο αντί το δάσος, και να σου φταίει ο τρόπος μου, οι λέξεις μου και οι προτάσεις μου στον τρόπο που εκφράζομαι, δες καλύτερα πως θα λύσεις το πρόβλημα, γιατί μας έφτασες στο αμήν. Βέβαια, το μόνον εύκολο όταν δεν ξέρεις τι να πεις, είναι να σου φταίει ο τρόπος μου. Κότα!


Να δούμε για πότε θα κόψω όντως την τακτική έκφρασης παραπόνου, και για πότε θα εφαρμόσω το «ποιος σας χέζει». Διότι μπορεί όποιος σιώπησε να άνοιξε η Γη να τον κατάπιε, μα, απ’ ό, τι φαίνεται, και όποιος μίλησε χαΐρι δεν είδε.

18 σχόλια:

Moonlight είπε...

1000% δίκαιο. Εντελώς ίδια μαζί σου.
Από σχολείο, από πανεπιστήμιο, από παρέες, από όλα. Και ΖΗΤΩ να μου λένε όταν έχουν πρόβλημα μαζί μου (όπως τα λέω κι εγώ) παρά να το συζητούν μεταξύ τους αλλά όοοοοι, εν έχουν τα αρχίδια κάποιοι....
Εν ο χάρος μου, αλλά εγώ εν πρόκειται να αλλάξω, γιατί μόνο έτσι νοιώθω καλά και δίκαιη μέσα μου.

Neraida είπε...

Αντιλαμβάνομαι απόλυτα το θέμα σου. Θα πιαστώ μόνο από ένα σημείο. Για να μεταβείς από τη σκέψη στην πράξη υπάρχει ένα σημείο στο οποίο πρέπει να πάρεις το ρίσκο και την ευθύνη να δράσεις.

Εσύ, επειδή έτσι είναι ο χαρακτήρας σου, παίρνεις το ρίσκο.
Οι άλλοι, δεν το παίρνουν.
Οπόταν αυτό που θέλω να πω είναι μην περιμένεις υποστήριξη. Δεν την χρειάζεσαι καν. Κι εσύ τολμάς και τα λες. Οι άλλοι δεν τολμούν από μόνοι τους. Οπόταν δεν έχουν πάρει το ρίσκο/ευθύνη ουτε απέναντι στο πρόβλημα , ούτε απέναντί σου.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή και εγώ μιλώ, βασικά εν σκάζω γενικά στην ζωή μου εχω να σου πω τι έμαθα με τα χρόνια. Εν καλο να μιλάς γιατί βλέπεις χαίρι. Διαφωνώ μαζί σου ότι εν βλέπεις.

Απλά επειδή είπες ότι είσαι αιχμηρός και δηκτικός να ξέρεις ότι εκεί χάννεις το δίκαιο σου. Μιλα όταν πρέπει και μην περιμένεις να τσακρίσεις με αποτέλεσμα να νευριάσεις στο τελος και να χάσεις το δίκαιο σου!! Χεστους υπόλοιπους μιλα για εσένα γιατί ο καθενας τον εαυτό του βλέπει!!!

Μεν τα κρατάς μέσα σου αυτά που έχεις να πεις και με στηρίζεσαι σε κανένα. Άμαν θα πεις κάτι πες το την ώρα που το πιστεύεις και θα πιάσει τόπο. Πίστεψε με!!!

Και επειδή λες να μιλούμε είναι δηκτικός !!!!:)))

Anti-Christos είπε...

Το διόρθωσα! Πολλά ευχαριστώ! :)

Ανώνυμος είπε...

Να σαι πάντα καλά!!

Ανώνυμος είπε...

ουφ... πρόβλημα μεγάλο φίλε, εγώ δέκτηκα παρατήρηση όταν άνοιξα το στόμα μου να πω κάτι που όλοι το ψιθύριζαν...και έχω και ένα αστείο περιστατικό, μια φορά που διοργανώναμε ταξίδι, έπεσε και η ιδέα ενός ακριβού πακέτου και όλοι ανέμεναν ότι εγώ θα έλεγα όχι, να όμως που εγώ ήμουν θετικός, επίτηδες για να δω που πάει η βαλίτσα, και αποφασίστηκε να πάμε...όμως την επόμενη ένας ένας έστριβε και αποφασίστηκε ένα πιο οικονομικό...ήμουν σίγουρος ότι όταν το αποφασίζαμε όλοι έλεγαν είμαι μέσα αναμένοντας την δική μου αρνητική στάση και πανω σε αυτήν την στάση να έλεγαν ε ας πάμε κάπου πιο οικονομικά, αλλά τους την έφερα!!!!
κωνσταντινος

Ανώνυμος είπε...

Τέλειο post!!!

Ανώνυμος είπε...

Σύνηθες φαινόμενο αυτό, πίσω λιοντάρι μπροστά κότα!
Α και κάτι που βγάζει μάτι: ανέκαθεν είναι η λέξη δεν υπάρχει εξ-απ-ανέκαθεν ! (εκτός κι αν το γράφεις επίτηδες έτσι χιουμοριστικα )
Γραφεις άμεσα με άποψη και σε διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον! Keep bloging dear




Έφη Σαρρή είπε...

Πόσο σε καταλαβαίνω!!!

Anti-Christos είπε...

Το εξαπανέκαθεν ήταν ατάκα της Μαντάμ Σουσού. Παρόλα αυτά, νιώθω ότι το άκουσα κι από άλλους. Δεν παίρνω κι όρκο βέβαια, φιλόλογος δεν είμαι. :)

Ανώνυμος είπε...

Κι εμείς οι φιλόλογοι γιατί είμαστε εδώ, Αντί-χριστε; :Ρ
1. Λοιπόν, η σωστή λέξη είναι όντως "ανέκαθεν", όπως λέει και ο/η Ανώνυμος/-η 6:53 μ.μ. Αν θυμάμαι καλά, η σωστή χρήση της ελληνικής δεν ήταν το δυνατό σημείο της Μαντάμ Σουσούς!
2. Ακόμη, η έκφραση "υπέρ του δέοντος" είναι εσφαλμένη. Η σωστή έκφραση είναι "υπέρ το δέον" ή "πέρα(ν) του δέοντος".
3. Τέλος, το σωστό είναι "ουδείς (...) ανοίγει" ή "κανείς (...) δεν ανοίγει".
Αυτά τα ολίγα! :)

Άνεργος Φιλόλογος

Anti-Christos είπε...

Άνεργε φιλόλογε, πόσο καιρό ακόμα θα είσαι άνεργος; Να σου τα στέλνω για proof reading? Αλλά να ξέρεις, θα χρεώσεις σε φιλικές τιμές.

Ανώνυμος είπε...

Έχω και εγω το ίδιο πρόβλημα. Αυτό που κατάλαβα στην τελική είναι οτι δεν είναι λάθος να ανοίγεις το στόμα σου, λάθος είναι ο κακός τρόπος. Παρατήρησα οτι οι άνθρωποι βελτιώνονται αμα τους καλοπιάσεις, τους φέρεις στο φιλότιμο, τους σεβαστείς. Ο κακός τρόπος παρόλη την ξελάφρωση που προσφέρει δεν έχει αποτέλεσμα.

Ανώνυμος είπε...

Αντί-χριστε, θα είμαι άνεργος μέχρι να βρω μια εργασία, έστω και μερικής απασχόλησης. Δηλαδή, άγνωστον! :) Αν όντως εννοείς αυτήν την επαγγελματική πρόταση ή έχεις στον νου μια παρεμφερή ιδέα, δώσε μου ένα e-mail για να συνεννοηθούμε από εκεί.

Άνεργος Φιλόλογος

Ανώνυμος είπε...

Ανέκαθεν όχι εξαναπέκαθεν τρομάρα σου αρχιτρομάρα που δύο αρχαία δεν ξέρεις και διατυμπανίζεις οτι τιμάς την ελληνική γλώσσα.

Mia Petra είπε...

Ε! Μην μου πεις ότι δεν συμβαίνει κι εδώ μέσα αυτό κάποιες φορές. Λες εσύ αυτά που θες να πεις κι εμείς (κάποιοι) μούγκα στην στρούγκα που λένε και στο χωριό μου, που είναι λίγο μακριά από το δικό σου! Σε φιλώ γλυκά κι επιμένω: μην σταματάς εσύ να μιλάς κι όποιος είναι "κολλημένος" δεν έγινε τώρα, ήταν.......εξαπανέκαθεν! (αγράμματε!! ;) χχχχ

Anti-Christos είπε...

@Joan Patra: Αγαπημένη μου, εννοείται ότι συμβαίνει κι εδώ μέσα ενίοτε, αλλά δεν έχω απαιτήσεις από άτομα με τα οποία δεν γνωρίζομαι στην πραγματικότητα να μιλήσουν. Άλλο ο χαβαλές των μπλογκς και άλλο η πραγματικότητα.

@Προηγούμενε ανώνυμε: Πλιζ πες μου ότι ο απώτερος σκοπός σου είναι απλά να μου χαλάσεις τη διάθεση και όχι να με επιπλήξεις, γιατί αν απλά σοβαρολογείς, θέλω να σου πω ότι αξίζω πιο πνευματώδεις haters από του λόγου σου. Όπως έχω πει πολλές φορές αυτό το μπλογκ δεν απευθύνεται στην πλέμπα. Πρέπει να είσαι πάνω του μετρίου για να το εκτιμήσεις. Τώρα ξαναδιάβασε τα σχόλια να μπεις στο νόημα.

Η μάγισσα του Πορτομπέλο είπε...

<3 αυτό!