Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 11, 2013

Μοιράσου το Πρόβλημα

Αν με διαβάζεις τακτικά θα έχεις ήδη παρατηρήσει ότι γενικότερα είμαι ανοικτό βιβλίο. Δεν με πειράζει να ξέρεις ποιος είμαι, ούτε έχω πρόβλημα να σου δείξω φωτογραφίες, βίντεο από διάφορες στιγμές μου, ούτε και να σου εξιστορήσω συμβάντα για τα οποία ίσως να έπρεπε κανονικά να ντρέπομαι. Έτσι ήμουν εξ απαλών ονύχων. Εξωστρεφής, παραστατικός μη σου πω και παρατατικός. Δηλαδή, το αντίθετο από το υπόλοιπο μου σόι που έχει για λάβαρο το λαϊκό ρητό «τα εν οίκω μη εν δήμω» και φτάνει στα όρια του κρυψίνους και του ψιψίνους.

Ουδέποτε κατάλαβα τι εξυπηρετεί το να κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου. Εμένα μου δίνει τρομερή ευχαρίστηση να μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα, από τις μεγαλύτερες μου χαρές, μέχρι τις μεγαλύτερες μου δυστυχίες, από τους πιο ενδόμυχους φόβους μου, μέχρι τα πιο πρόστυχα πάθη μου, τις γκάφες μου, τα ανέκδοτά μου. Και θεωρώ ότι έτσι πρέπει να κάνεις κι εσύ για να έχει η ζωή ενδιαφέρον. Τι θα λέμε, αν όχι τα εσώψυχά μας; Με τα περί ανέμων και υδάτων θα τη βγάζουμε; Πολύ βαρετό.

Το να εκφράζεσαι κάνει καλό. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να φτάσεις στα πρόθυρα να πρήξεις τον άλλον λες και πας σε εκκλησία για εξομολόγηση, αλλά το να ξεδιπλώνεις στον άλλον, συμπεριλαμβανομένων και κακεντρεχών αγνώστων στο διαδίκτυο, τις σκέψεις σου, κάνει καλό. Σε μένα τουλάχιστον. Και εφόσον θεωρώ ότι ο υποφαινόμενος είναι ο μέσος άνθρωπος, τότε πιθανότατα να κάνει καλό και σε σένα.

Με το να μοιραστείς το πρόβλημα σου, το εμπεδώνεις. Το αναλύεις, το ανακαλύπτεις και εν τέλει αναγκάζεσαι να το λύσεις. Λέω αναγκάζεσαι γιατί έτσι δίνεις στον ακροατή σου το δικαίωμα να επανέλθει σ’ αυτό μιαν καλήν ημέρα μεταξύ τυρού και αχλαδίου εκφράζοντας γνώμη ή ρωτώντας για την εξέλιξή του. Και εσύ θα πρέπει να του δώσεις μιαν απάντηση. Και αν αυτή η απάντηση δεν είναι πειστική, τότε αυτός ο ξένος πιθανόν να εκφράσει επικριτική άποψη επί του θέματος. Και δεν θέλεις να του δώσεις τέτοιο δικαίωμα, ούτε μια τέτοια έμμεση ικανοποίηση, έτσι δεν είναι; Άρα, με το να μοιράζεσαι ένα πρόβλημα ακόμα και με έναν άσπονδο φίλο, πάει να πει ότι το ξορκίζεις, ότι θέλεις να το λύσεις και θα το λύσεις για να μην δώσεις χώρο στη χαιρεκακία.

Πολλοί μου λένε ότι διαλαλώντας τα προβλήματά μου, δίνω λαβή και τροφή για κουτσομπολιά. Μα, νομίζεις ότι ένας άνθρωπος με πραγματικά προβλήματα νοιάζεται αν δίνει λαβή και τροφή σε κουτσομπολιά; Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι αν θα με κουτσομπολέψουν. Αυτά είναι αναπόφευκτα στη ζωή. Το ζήτημα είναι να το βγάλεις από μέσα σου για να το αρπάξεις στα χέρια σου και να το τσακίσεις. Τώρα, εάν ειρήσθω εν παρόδω πούνε την κουβέντα τους διάφορες φαρμακόγλωσσες, έννοια σου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι. Και εσύ θα πεις τη δική σου όταν θα έρθει η σειρά τους. Και θα είναι και χειρότερη. Έτσι λειτουργούν αυτά.

Ειλικρινά, όταν βλέπω τον άλλον να τρώγεται με τα ρούχα του και υποψιάζομαι ότι κάτι τον βασανίζει αλλά από καθαρή περηφάνια και μόνο, δεν ρίχνει τα μούτρα του να μοιραστεί το πρόβλημα ώστε να αναγκαστεί να το λύσει, το λιγότερο που νιώθω εκείνη την ώρα είναι οίκτο. Πάνω απ’ όλα τον βαριέμαι και θέλω να έρθουν οι βαστάζοι να τον πάρουν από μπροστά μου γιατί πραγματικά, κόσμος που δεν μπορεί να τσαλακωθεί, να αναπλαστεί και να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.


Κατάλαβες, λοιπόν, πόσο βαριέμαι ειδικώς και γενικώς. 

10 σχόλια:

Moonlight είπε...

Πε τα γιέ μου!

Beatrix Kiddo είπε...

σ'ωραίος!

Ανώνυμος είπε...

Είπα σου ότι λαλούν με Αμαδρυάδα Καρύα Φοίνιξ??? :p

Συμφωνώ πάντως ότι αν δεν μιλήσεις, αν δεν κλάψεις και αν δεν τσαλακωθείς, είσαι πιο δυστυχισμένος και που τον δυστυχισμένο.

astronaftis είπε...

Συμφωνώ με όλα και προσθέτω ότι χρειάζεται και κότσια να πεις το πρόβλημά σου δημοσίως. Πιστεύω ότι αν όλοι ήμασταν ειλικρινείς και ανοιγόμασταν ο κόσμος θα ήταν καλύτερος.

Επίσης κάτι άλλο νομίζω σχετικό. Σε ένα blog που ξεκίνησα για κατασκευές σκέφτομαι ότι δημοσιεύοντας το ξεκίνημα της κατασκευής δημιουργώ μια προσδοκία στους αναγνώστες που ενδιαφέρονται και μια υποχρέωση σε μένα να την ολοκληρώσω που αλλιώς πιθανότατα να αράχνιαζε.

Ανώνυμος είπε...

Από τη μια συμφωνώ, από την άλλη διαφωνώ.
Συμφωνώ, γιατί όταν κάποιος είναι άνθρωπος που μιλά για τον εαυτό του, και για τα καλά αλλά και για τα άσχημα που κουβαλά μαζί του, οι γύρω του τον εκτιμούν και νιώθουν άνετα να είναι γύρω του.
Διαφωνώ, γιατί όταν είσαι ανοιχτό βιβλίο, κάπου ο άλλος σε θεωρεί δεδομένο. Επίσης, όταν είσαι στο full αποκαλυπτικός, μετά έχεις να δίνεις λεπτομερή αναφορά για ότιδήποτε, εφόσον έδωσες το δικαίωμα στον άλλον να θέλει και να απαιτεί να μάθει. Υπάρχουν φορές που κάποια πράγματα πρέπει να τα κρατάμε για εμάς μόνο, απλά και μόνο για να μην επηρεαζόμαστε από τους άλλους και για να μη νιώθουμε συνέχεια πίεση.
Φιλικά, Α.

Ανώνυμος είπε...

Είπαμε... περιμένω να έρθει η μέρα που θα διαφωνήσω μαζί σου.

ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ

Ανώνυμος είπε...

Δε σχολίασες τα καλλιστεία Feel FAntastic και ανησυχώ!

Mia Petra είπε...

Να λαμβάνεις υπόψη σου ότι μερικοί δεν μιλούν, επειδή έχουν πληγωθεί πολύ στο παρελθόν. Πχ, μου λες εσύ τον πόνο σου και μετά τον ακούς (τον πόνο σου) να τον συζητούν κάποιοι τρίτοι. Εκεί κλονίζεται η εμπιστοσύνη. Κατά τα άλλα όμως.....πάλι θα συμφωνήσω! Έλα από κει ως το βράδυ Κυριακής http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/09/blog-post.html Έχω κάτι για τους φίλους! Σε φιλώ γλυκά! χχχ

Anti-Christos είπε...

Είδα τα προκριματικά και έφριξα, δεν είχα δύναμη για να δω τον τελικό. Έτσι κι αλλιώς με το ζόρι κρατιέμαι σ' αυτή τη χώρα, δεν είναι ανάγκη να το κάνω χειρότερο.

Ανώνυμος είπε...

καλά κάνεις φίλε, και εγώ προσπαθώ να τα μιλώ, όχι στον βαθμό που το κάνεις εσύ όμως...όσο για τα καλλιστεία, το μέγα πάντα κάνει την αρχή μετά όμως βγαίνουν τα άλλα κανάλια και τα νούμερα του πέφτουν γιατι οι παραγωγές του στην κύπρο είναι φτηνιάρικες και σαχλές...φέτος πιστεύω το μπρούσκο θα κάνει τη διαφορά...
κωνσταντίνος