Τετάρτη, Ιουλίου 03, 2013

Business with Friends

Φίλοι μου, αλήτες, πουλιά!

Κοινό μου!

Σήμερα θα αναλύσουμε ένα πολύ λεπτό θέμα, λεπτό στα όρια του λιπόσαρκου και του ανορεξικού. Θα συζητήσουμε το γιατί κάθε επαγγελματική συνεργασία με φίλους είναι καταδικασμένη στην αποτυχία.

Προσωπικά δεν μου έτυχε ακόμα να χρειαστώ την επαγγελματική βοήθεια κάποιου φίλου για σοβαρό ζήτημα και ευτυχώς, γιατί εξαπανέκαθεν είχα σαν αρχή μου το ‘never mix business with pleasure’. Και οι φίλοι είναι, όπως και να το κάνουμε, μια μορφή απόλαυσης. Είναι 99,9% σίγουρο ότι οποιαδήποτε επαγγελματική δοσοληψία με φίλους θα καταλήξει σε τσακωμό ή τουλάχιστον σε παρεξήγηση. Γι αυτό και πρέπει να την αποφεύγουμε, όπως ο διάολος το λιβάνι.

Όμως! Ζούμε στην Κύπρο. Κι αυτό είναι τεράστια ατυχία από μόνο του, γιατί όσο και να θέλουμε όλοι είμαστε ‘φίλοι’ μεταξύ μας. Θέλοντας και μη, όταν θέλουμε μια εξυπηρέτηση, η πρώτη μας σκέψη είναι ‘ποιος φίλος μας μπορεί να μας την κάνει’, όχι μόνο γιατί αισθανόμαστε πιο ασφαλείς ως προς την επιτυχή περάτωση της εργασίας, αλλά και επειδή ελπίζουμε πως ο φίλος δεν θα συμπεριφερθεί φτηνιάρικα ώστε να μας πάρει χρήματα, ή τέλος πάντων, θα μας κάνει μια έκπτωση στην τιμή στα πλαίσια της στενής μας σχέσης. Αστεία πράγματα. Αυτά γίνονται μόνο στο Χόλλυγουντ. Στην πραγματικότητα τα επικρατέστερα σενάρια είναι ότι είτε ο φίλος θα κάνει τη δουλειά ολωσδιόλου, ή θα την κάνει και θα μας χρεώσει σαν να είμαστε τίποτις τυχαίοι, πράγμα που μας ξενίζει. Παίζει και να μην την κάνει καν. Όλα κώλος!

Το πρόβλημα είναι ότι ακόμα κι αν προσπαθήσεις να αποφύγεις τον φίλο σου για κάποιον άλλο, ώστε να μην διακυβευτεί η σχέση, ενδέχεται και πάλι παρεξήγηση με τη λογική «γιατί να υποστηρίζεις κάποιον άλλον και όχι το φίλο σου.» Όπως θα φαντάζεσαι, ό, τι και να απαντήσεις, δεν πείθεις, ούτε γλιτώνεις την κατσάδα. «Γιατί πήγες σε άλλον αρχιτέκτονα αφού μπορούσα να σου σχεδιάσω εγώ το σπίτι;», «γιατί πήγες σε άλλον γιατρό αφού μπορούσα να σε εξετάσω κι εγώ;», «γιατί προτίμησες το κατάστημα του τάδε, ενώ πουλάω κι εγώ τα ίδια προϊόντα;» και πάει λέγοντας. Όσο ειλικρινά κι αν εξηγηθείς, η επαγγελματική απόρριψη παραμένει πάντα ένα αγκάθι στις μεταξύ σας σχέσεις.

Το θέμα, δυστυχώς, ουδέποτε λύνεται αναίμακτα. Πολύ περισσότερο δε, όταν έχεις τιμήσει τον φίλο προηγουμένως και δεν έμεινες ευχαριστημένος από τις υπηρεσίες του. Πώς του το λες; Πώς του υποδεικνύεις τη δυσαρέσκειά σου; Πώς του λες εμμέσως πλην σαφώς ότι μπορεί να φάγατε μαζί ψωμί κι αλάτι, μα είναι άχρηστος στη δουλειά του; Προσωπικά, δύο φορές μου έτυχε να πω σε κάποιο γνωστό μου ότι αναγκάστηκα να πάω αλλού επειδή όταν τον χρειάστηκα δεν επέδειξε τον ανάλογο ζήλο, ούτε τελειοποίησε τη δουλειά στον βαθμό που ήθελα, και έκτοτε δεν μιλιόμαστε. Θέλει τεράστια κότσια για να παραδεχτεί κάποιος την επαγγελματική του ανεπάρκεια, πόσω μάλλον όταν είναι και φίλος σου και υπεισέρχεται και ο παράγων εγωισμός. Όλα κώλος!

Χέστηκα, βεβαίως, βεβαίως, μα είναι κρίμα να τελειώνει έτσι άδοξα μια σχέση. Τώρα θα μου πεις, αν κόπτονταν για τη σχέση σας θα φρόντιζαν ώστε να είναι άψογοι απέναντί σου, μα στην Κύπρο ζούμε, ποιος νοιάζεται να εξυπηρετήσει κάποιον στο ακέραιο, ειδικά όταν δεν θα πληρωθεί αδρά, ή αν δεν θα πληρωθεί καθόλου.

Το πρόβλημα έχει περαιτέρω προεκτάσεις. Ακόμη κι αν επιλέξεις κάποιον εντελώς άγνωστο ελεύθερο επαγγελματία να σου κάνει τη δουλειά, μάντεψε τι! Στο τέλος γίνεστε φίλοι και τσακώνεστε. Στην Κύπρου ζούμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αυτό είναι το πρόβλημα για τα πάντα! Πας σε κάποιον Δικηγόρο να σου βγάλει το διαζύγιο, ας πούμε. Δεν τον ξέρεις. Γνωρίζεστε όμως στην πορεία. Ακολουθεί σωρεία επαγγελματικών συναντήσεων, επαγγελματικά γεύματα, εξομολογήσεις και συγκινήσεις. Χτίζεται αυτόματα μια άλφα σχέση. Επιπλέον, κοίτα πως τα φέρνει η μοίρα, ο δικηγόρος είναι τελικά γνωστός του πατέρα σου, γιατί είχε κάποτε ένα ξάδελφο που υπηρέτησε στον Άη Γιάννη της Μαλούντας που είχε περίπτερο και σύχναζαν εκεί μαζί. Απίστευτη σύμπτωση, ε; Χαρές και πανηγύρια! Η μοίρα η σακατεμένη σας φέρνει πιο κοντά, γίνεστε φίλοι. Χαίρεσαι. Ώσπου η δουλειά δεν γίνεται όπως τη θέλεις και η μοίρα φτιάχνει κοιλιακούς καθώς σε κοιτάζει από τα πέρα, ανήμπορο να απαιτήσεις από τον άλλον να πάρει στα σοβαρά το θέμα σου.

Εν κατακλείδι, όλες οι επαγγελματικές σχέσεις στην Κύπρο είναι καταδικασμένες να τελειώσουν καβγαδίζοντας. Κι αυτό γιατί είτε ήταν φιλικές εξ αρχής, άρα και πρόχειρες, είτε κατέληξαν φιλικές στην πορεία, άρα και πρόχειρες. Πράγμα που μας δείχνει τι; Ότι κακώς ζούμε στην Κύπρο, τον ορισμό του κώλου!

Αν ζούσαμε στην Αγγλία, ή σε οποιαδήποτε άλλη σοβαρή χώρα της Ευρώπης, εξαιρουμένης της Ελλάδος και λοιπών Βαλκανίων, θα είχαμε ένα εκατομμύριο επιλογές και δεν θα μας ένοιαζε να βρίσουμε τον δικηγόρο που δεν έκανε σωστά τη δουλειά του. Δεν θα μας ένοιαζε να βρίσουμε τον εργολάβο που έχτισε στραβό τον τοίχο, ή να πάμε στα δικαστήρια με τον άλφα ή βήτα επαγγελματία που δεν ήταν αντάξιος του λειτουργήματός του. Δεν θα υπήρχε περίπτωση να γνωριζόμασταν εκ των προτέρων, δεν θα είχαμε ουδεμία τύψη περί τούτου.

Δεν θα διακυβευόταν καμία φιλία.


Θα ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι.

10 σχόλια:

Sike είπε...

θίγεις δύο θέματα που ήθελα από καιρό να γράψω! το αν πρέπει να πληρώνεται ο φίλος που σε εξυπηρέτησε (όταν αυτή η εξυπηρέτηση είναι αυτό που επαγγέλεται και βγάζει το ψωμί του) και το αν έχεις μούτρα να σε δει ο επί χρόνια κομμωτής σου τον οποίο πρόσφατα απάτησες.

Στο πρώτο θέμα πιστεύω ακράδαντα ότι οι φίλοι πρέπει να πληρώνονται και είναι ο καφκάς μας με τον χάσπα. Πχ έχουμε ένα φίλο υδραυλικό και ένα φίλο κκομπιουτερά που ο χάσπας θεωρεί υπερβολικό που θέλω να τους πληρώνω κάθε φορά και που εγώ θεωρώ αδιανόητο να τους καλώ όποτε τους χρειαστώ και να τρων τες ώρες τους πάνω μου μούχτι ενώ θα μπορούσε να ήταν σε άλλο πελάτη και να πληρώνονται.

τελικά έκαμα δαμε το ποστ μου, σόρρυ.

Anti-Christos είπε...

Υπάρχουν πολλοί παράμετροι για να λάβεις υπόψην σε ένα φίλο που σε εξυπηρετεί για να τον πληρώσεις.

Εξαρτάται από τη συχνότητα από την οποία επιζητάς την εργασία του, την δυσκολία του έργου του, το είδος της εργασίας (χειρονακτική ή υπηρεσίες) και αν περιλαμβάνει επιπλέον έξοδα από μέρους του (π.χ. αγορά εξαρτήματος) κτλ.

Εν πάση περιπτώσει, θεωρώ ότι στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ο φίλος δεν πρέπει να παίρνει λεφτά από φίλους του εκτός κι αν θα τον γαμήσεις. Και πάλι παίζεται.

Moonlight είπε...

Εγώ προσπαθώ να εξυπηρετήσω καλά όποιος και να είναι ο πελάτης. Αν κάτι δεν πάει καλά είναι κάτι που θα συνέβενε όποιος κι αν ήταν στην θέση εκείνη, και περιμένω όπως θα μου πει ο άγνωστος ότι ξέρεις το τάδε σαν να μην ήταν όπως θα έπρεπε, ή δεν ήταν το άλλο όπως μου είπες, ή δεν μου εξήγησες καλά κάτι, έτσι θα μου το πει κι ο φίλος. Προφανώς ο φίλος δεν θα με πάρει και να "παουρίζει"όπως κάμνουν κάποιοι- όχι επειδή είναι απλά πελάτες, αλλά επειδή είναι χώρκατοι-και θα τυ εξηγήσω ή θα απολογηθώ ή θα δω τι πήγε λάθος.
Εννοείται ότι θα προσπαθήσω να κάνω κάτι καλύτερο εάν μπορώ για τους φίλους, αλλά ούτε θα δουλέψω μούχτιν, ούτε θα περιμένω τον άλλο να μου δουλέψει μούχτιν.
Και πάντα λέω και στους φίλους, άμα δεν υποστηρίξουμε εμείς ο ένας τον άλλο, από ποιον θα περιμένουμε;
Εννοείται ότι άμα δώσεις στο φίλο την ευκαιρία να σου κάνει μια δουλειά και δεν μείνεις ευχαριστημένος, δεν το ξανακάνεις και πάπαλα. Εγώ δεν έχω τύψεις για έτσι πράματα κι όπως θέλετε πείτε με!

Black Rose Dragon Lady είπε...

Totally agree πας σε τούτο. Δυστυχώς στη νήσο έτσι είναι. Όλες οι φιλίες και οι επαγγελματικές συνεργασίες είνια καταδικασμένες. Because the island is too f***** small. Άτε πάμε και εις τις Ευρώπες πέρκι δούμε χαΐρι. Μπαααααα...

Sike είπε...

loipon, tha kamw poll na doume ti pistevoun kai oi alloi!

Ανώνυμος είπε...

απο εμπειρία μαθαίνεις: εγώ αν ξανάκτιζα σπίτι θα απέφευγα επιμελώς να εμπλεξω γνωστό και φίλο, αν το έκανα δεν θα τον ξοφλούσα μέχρι να μου κανει τη δουλειά που πρέπει, και θα του έκανα τις παρατηρήσεις που πρέπει στην ώρα που πρέπει και όχι αργότερα, αλλά και πάλι αν εξαιρέσουμε τα κουτσοδούλεια που μπορεί να φωνάξεις ένα γνωστό να στα κάνει και αντί για πληρωμή να τον κεράσεις μια πίτσα, θα προσπαθούσα να μην εμπλέξω γνωστό ή φίλο σε δουλειές μου, βρίσκοντας μια δικαιολογία που να μην τον προσβάλω, με αυτόν τον τρόπο σίγουρα θα σχολιαστώ αλλά τουλάχιστον δεν θα τσακωθώ...
κωνσταντινος

Dreamer είπε...

συμφωνουμε μεσες ακρες αλλα μεν το παιρνεις στα ακρα ρε παιδι μου! ακου ποτζι ευτυχισμενοι στην Αγγλια. (οχι, δεν υπονοω οτι η ευτυχια ευδοκιμει μονο στην κυπρο)
ενιγουει, εγω επειδη στη ηλικια που ειμαι το μονο που μπορω να πω εν για τα κλαμπς κτλ επειδη πολλοι φιλοι/γνωστοι επιασαν ετσι δουλειες οβερ δε λαστ γιαρς. παεις να τους καμεις την τιμη, διας τζιε την εισοδο, γοραζεις ποτα, καρτερας τζιερασμα τζιε τιποτε εν εσιει. παεις τζιε την αλλη εφτομαδαν το ιδιο. εν λαλω οτι οφειλουν να σε τζιερασουν, αλλα δειξε την εκτιμηση σου ρε μαλακα. αφου ξερω οτι μπορεις να μου φερεις ενα δισκο σφηνακια χωρις προβλημα! ή τουλαχιστον μεν μου τα πρηζεις να ερκουμε ΚΑΘΕ εφτομαα! εν τα σιεζω!
(επαρασυρεν με το αισθημα της πειρας νμζ)

Ανώνυμος είπε...

Εγώ τώρα θέλω να θίξω ένα άλλο θέμα. Τι γίνεται όταν δεν είσαι φίλος με κάποιον, για παράδειγμα είσαστε συνάδελφοι, να θέλει εξυπηρέτηση και φυσικά χωρίς να προτείνει καν να σε αποζημιώσει για τον κόπο σου γιατί είμαστε "φίλοι".

Είναι κάτι που μου έχει συμβεί αρκετές φορές, σαν μηχανικός συστημάτων Η/Υ, να έρθουν συνάδελφοι και να θέλουν να πάω σπίτι τους μετά τη δουλειά ή το Σαββατοκύριακο για να τους επισκευάσω τον υπολογιστή/δίκτυο/εκτυπωτή//κινητό/παιγνιδομηχανή είτε δικό τους είτε κάποιου συγγενή/φίλου/γκόμενας τους.

Και φυσικά όταν αρνηθώ ή ζητήσω να πληρωθώ για τον κόπο μου, να ακούσω το γνωστό "αφού εμείς είμαστε φίλοι". Κανένας μα κανένας δεν έχει δεχτεί να με πληρώσει και 2-3 περιπτώσεις δέχτηκα και απειλές του στυλ "Θα δεις τι θα πάθεις".

Και για να δώσω και ένα παράδειγμα, πριν μερικά χρόνια δούλευα σε γνωστή εταιρεία πληροφορικής στην Λευκωσία, ώσπου μια μέρα ένας από τους διευθυντές ήθελε να πάω σπίτι του και να ενώσω το Xbox live στην παιγνιδομηχανή του γιου του. Εγώ αρνήθηκα. Μου ζήτησε ακόμα 2 φορές να το κάνω και όταν αρνήθηκα και τις 2 φορές μου απάντησε "Ή το κάνεις ή χάνεις την δουλειά σου". Του ξεκαθάρισα ότι δεν είχα σκοπό να το κάνω. Λίγες μέρες αργότερα μου ζήτησε ο HR manager να υποβάλω την παραίτηση μου γιατί δεν ταίριαζα με τον χαρακτήρα της εταιρείας.

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Θέλεις να σου κάνεις ο άλλος μια εξυπηρέτηση, τουλάχιστον πρότεινε να τον αποζημιώσεις για τον κόπο του και τον χρόνο του. Αν δεν θέλει λεφτά τότε ανταπόδωσε σε του το με κάτι άλλο ανάλογο της δουλειάς που έκανε.

Ανώνυμος είπε...

Και πάντα θα αναρωτιέσαι: παίζει μου τον καλό για να μου φάει ριάλλια;; Ή Μήπως μέσα του αγανακτά που δεν μπορεί να μου φάει παραπάνω ριάλλια; Θα συνεχίσει να μου μιλά μετά την πρώτη συναλλαγή; Κάμνει καλά τη δουλειά του όπως με τους άλλους, ή επειδή έβαλε μεσα στο νου του να μου κάμει σκόντο, δεν αποδίδει στο μέγιστο; Μήπως κατάλαβε ότι τα σκέφτομαι όλα τα παραπάνω; Μήπως κατάλαβε ότι κατάλαβα ότι κατάλαβε;

Mia Petra είπε...

Μακριά κι αγαπημένοι λέει ο σοφός λαός... Φιλούθκια καλημέρα! :))