Τρίτη, Μαρτίου 03, 2020

I Stand Seated

Μα δεν είναι υπέροχο το 2020 μέχρι στιγμής;

Δεν προλαβαίνουμε να αφομοιώσουμε τίποτα από ό, τι συμβαίνει. Κάθε μέρα κάτι καινούριο, σε δουλειά να βρισκόμαστε. Από τον πανικό για τον κορωνοϊό, ο οποίος φαντάζει τόσο παλιός μπροστά στα τελευταία γεγονότα με τα κλειστά σύνορα της Ελλάδος, στη σύλληψη εκείνου του βρομισμένου της Unite Cyprus Now. Δεν ξέρεις πού να πρώτο-εστιάσεις πού να πρώτο-καβλώσεις.

Εγώ νιώθω ότι παρακολουθούμε σειρά στο Νέτφλιξ. Κάθε μέρα νέο επεισόδιο, κάθε μέρα νέες περιπέτειες, που σε κάνουν να ξεχνάς τις προηγούμενες. Δεν προλαβαίνεις να τις χωνέψεις. Και μόλις κλείσει η τηλεόραση, πίσω στην κανονικότητα. Πίσω στο τι θα φάει ο Αλέξης, στο ποιος θα πάει να τον σχολάσει, στο τι θα φάμε, στο ποιος θα πάει την καθαρίστρια σπίτι της. Απίστευτη η ζωή και οι ρυθμοί της.

I stand with Greece vs. I stand with the refugees. Χεστήκαμε αμφότερα. Αν συμπαρίστασαι στην Ελλάδα, και πολύ καλά κάνεις, αρματώσου, βάλε τ’ άρβυλα και τράβα για τον Έβρο. Το να συμπαρίστασαι εκ του μακρόθεν και δη από τον καναπέ σου, το μόνον εύκολο. Έτσι συμπαρίστανται και οι Ευρωπαίοι από τις Βρυξέλλες και όλη μέρα τους βρίζουμε. Ομοίως, το να μας κάνεις μαθήματα ανθρωπιάς, αλήθεια υπό ποία ιδιότητα και ποία εξουσιοδότηση, επίσης δεν λέει τίποτα. Πάρτους σπίτι σου, τάιστους, ντύσε τους, και θα σου πω χίλια μπράβο. Όχι έναν και δύο. Όλους! Να δούμε αν θα λυθεί το πρόβλημα για το οποίο παρεμπιπτόντως, δεν ευθυνόμαστε. Το να μου κάνεις μαθήματα ηθικής διαδικτυακώς, επειδή έτυχε να αισθάνεσαι μια ταύτιση, χαίρω πολύ, το μόνον εύκολο.

Το ζήτημα, όμως, εν έτει 2020, είναι να είσαι statesman. Να ενημερώσεις τους φόλλοουερς για το τι πρεσβεύεις με αυτοκολλητάκια στο προφίλ. Λες και δεν ξέρουμε μετά από τόσα χρόνια πού πρόσκειται ο καθένας. Δεν πειράζει, ας θεωρηθεί πολύτιμη υπενθύμιση. I stand with the refugees! Το είπες, εντυπωσιαστήκαμε. Πείτε μας τώρα, πού κάνατε Καθαρά Δευτέρα; Βρήκατε κίνηση στο highway? Ακούσατε το Supergirl της Στεφανίας; Σας άρεσε;

Οι εποχές του διδαχτισμού δεν έχουν τέλος. Αρκεί να πάρεις θέση συνθηματολογώντας και γράφοντας μία βαθυστόχαστη αρλούμπα από κάτω. Patronising το λέει η αγαπημένη μου φίλη. Patronising each other, μέχρι να σβήσει ο ήλιος.

Εγώ δεν έχω να πω κάτι. Όλα αυτονόητα και ανόητα μου φαίνονται.  

Ως αύριο θα έχουμε μία καινούρια μαλακία για την οποία θα εκφράζουμε γνώμη.


Χωρίς να μας ρωτήσει κανένας. 

2 σχόλια:

Moonlight είπε...

Τι εν το σούπεργκερλ; Ποια εν η Στεφανία; :p

Ανώνυμος είπε...

"Dream on patronisation" (από το californication των Red Hot Chilly Peppers) ίσως είναι και ο τίτλος του επόμενου σου βιβλίου αγαπημένε μου. ΜΓ.