Τετάρτη, Μαΐου 22, 2013

Impress me Please!


Όπως σου έχω ξαναγράψει πρόσφατα, ένα από τα μεγαλύτερα μου προβλήματα, το οποίο με την πάροδο του χρόνου όλο και εντείνεται, είναι πως πλέον δεν εντυπωσιάζομαι από τίποτε. Ή τέλος πάντων από σχεδόν τίποτε. Όλα μου φαίνονται ίδια, προβλέψιμα, άχαρα και τετριμμένα. Και πλήττω φρικτά. Όλη αυτή η πλήξη συγκεντρωμένη και πολλαπλασιασμένη επί δέκα, σε ένα και μοναδικό γεγονός, μπορεί να περιγραφεί με μία μόνο λέξη. Αυτή η λέξη είναι: Γάμος.

Έχω βαρεθεί τη ζωή μου:

Στόλισμα νύφης, κλάμα μάνας. Νταούλια, χοροί, αρκούδες, ντέφια, κουμπάρα στολισμένη σαν λατέρνα προσπαθεί να κλέψει την παράσταση. Εκκλησία. Βαριέσαι. Ύμνοι, δοξασίες, τσουροπαπάς. Παρανυφάκια που νομίζουν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο. Ρύζι. Μπομπονιέρες που κόστισαν μια περιουσία και στις οποίες ουδείς δίνει σημασία. Πισίνα ξενοδοχείου για συγχαρήκια. Ουρά. Φτηνά καναπεδάκια, λιωμένα εκλεράκια, πληρωμένα μια περιουσία. Φακελάκι. Ίδια ευχή για όλους. Τσαντίζεσαι που η μάνα της νύφης δεν σφίγγει το χέρι την ώρα που σου κάνει χειραψία. Θέλεις να τη χαστουκίσεις. Χαιρετούρα με γνωστούς από το σχολείο. «Να πάμε για καφέ». Αποφυγή ανεπιθύμητων γνωστών, «έλα από δω και κρύψε με γιατί είδα μια συνάδελφο». Λουκούμι για την γιαγιά μου που της αρέσει η ζάχαρη άχνη. Φαγητό στην αίθουσα «Πασιαντρούλλα». Είσοδος ζεύγους με βίντεο γουόλ και ανεβαστικό τραγούδι που το έχεις ξανακούσει σε άλλους 10 γάμους. Χαριεντίζεσαι, πετάς κονφετί. Κόψιμο τούρτας με μινιμάλ διακόσμηση. Σερβίρισμα φτηνού φαγητού πληρωμένο μια περιουσία. Τρως στα μουγκά μαζί με άλλους 10 που δεν τους ξέρεις και ούτε σε ενδιαφέρει να τους μάθεις. Ομιλία κουμπάρου και πεθερικών με σαχλό χιούμορ. Εύχεσαι να βρουν οικτρό τέλος. Ανοίγει ο χορός. Χορεύουν αγκαλιασμένοι. ΩΩΩΩ! Συγκινείται η νονά της νύφης. Αρχίζουν τα κλαπατσίμπαλα: Χορεύουν οι θείες το «όλε, ολέ, ολά» της Πρωτοψάλτη. Τρενάκι με τη νύφη μπροστάρη. Τσιφτετέλι οι κουμπάρες, ζεϊμπέκικο ο γαμπρός με τη γραβάτα στο κούτελο δεμένη. Ψάχνεις αφορμή να φύγεις. Την ώρα που δεν βλέπει κανείς φεύγεις από την πίσω πόρτα.  

Δεν ήταν το μαρτύριο του Σίσυφου, ήταν ο τυπικός, σημερινός, μικροαστικός γάμος.

Άκου να μαθαίνεις:

Ο γάμος είναι ένα θέαμα. Είναι όπως το θέατρο. Όπως εγώ προσκαλώ τους φίλους μου μια φορά τον χρόνο στην παράσταση που ανεβάζω και φροντίζω όπως κάθε χρόνο αφορά σε νέο έργο, με νέα σκηνικά, μουσική, φωτισμό και ενίοτε πρωταγωνιστές, έτσι απαιτώ να είναι και ο γάμος. Κάτι το διαφορετικό! Δεν θέλω να ξαναδώ το ίδιο έργο. Δεν θέλω να δω έργο του οποίου γνωρίζω την υπόθεση! Φαντάστηκες να έπρεπε να βλέπεις κάθε Σάββατο το «Ξύπνα Βασίλη;» Να ξέρεις από πριν την αρχή, τη μέση και το τέλος της ιστορίας; Δεν με ενδιαφέρει κυρά μου, αν το πιο πάνω έχει καθιερωθεί ως νορμάλ. Εγώ βαριέμαι! Δεν μπορώ να χάνω το Σάββατο μου για ένα θέαμα το οποίο έχω ξαναδεί!

Πρωτοτυπήστε άνθρωποι του Θεού! Λυπηθείτε τους καλεσμένους σας! Δεν είναι δύσκολο. Εμένα ως θεατή, δεν με ενδιαφέρει η επανάληψη.    Με ενδιαφέρει η ανατροπή: Ντυθείτε δράκουλες και βάλτε τη νύφη να έρθει στην εκκλησία φορώντας νυφικό λερωμένο από αίματα. Κάντε μια τελετή στην οποία θα ψηφίσει ο κόσμος την πιο ανεπιθύμητη πεθερά από τις δύο. Η πεθερά που θα χάσει να διαπομπευθεί παρουσία όλων των καλεσμένων. Παίξετε τουρτοπόλεμο. Μεθύστε, γδύστε τον γαμπρό και πετάτε τον μεθυσμένο στην πισίνα. Πηγαίνετε στην εκκλησία με ελικόπτερο και προσγειωθείτε με αλεξίπτωτο. Συνεννοηθείτε με τον κουμπάρο και την κουμπάρα και δώστε τους ένα βαθύ γλωσσόφιλο την ώρα του μυστηρίου. Αντί για ρύζια στο τέλος πετάξτε τους μακαρόνια. Πετάξτε τους γαρύφαλλα όπως στα μπουζούκια. Αντιλαμβάνεσαι το πνεύμα μου. Κάνε κάτι να με εντυπωσιάσεις!

Θα μου πεις ότι ζητώ πράγματα ακριβά. Ε, παρά να πετάτε τα λεφτά σας σε πράγματα που κανέναν δεν αφορούν και κανένας δεν προσέχει, όπως π.χ. λουλούδια, λουκούμια, προσκλητήρια, δωράκια, κεράκια, σκατάκια, κτλ. επενδύστε σε σκηνικά-κοστούμια. Πιο φτηνά θα σας έρθουν.

Ο γάμος δεν είναι μυστήριο. Αν ήταν μυστήριο θα συνέβαινε αποκλειστικά και μόνο μεταξύ των κοινωνών. Από τη στιγμή που επιτρέπουμε να παρίσταται η κουτσή Μαρία η οποία ούτε μπορεί να αντιληφθεί τα λόγια του παπά, αλλά αναλώνεται στο αν η κουμπάρα είναι πιο ωραία από τη νύφη, και αν ο κουμπάρος είναι ελεύθερος, δεν πρόκειται περί μυστηρίου. Πρόκειται περί πανηγυριού. Και έγκειται σε σένα να διασώσεις αυτό το θέαμα από τη πλήξη και ανία του θεατή και να το μετατρέψεις σε μία εμπειρία ζωής.

Όχι πες μου εσύ. Σε ποιόν από τους γάμους που έχεις πάει μέχρι τώρα, θα ήθελες να ξαναπάς;

Είδες; Δεν απαντάς. Τι να πεις;!

Το θέμα είναι να κάνεις τον θεατή να θέλει να ξαναέρθει στον γάμο σου, να θέλει να τον ξαναζήσει. Κι ας είναι και… του χρόνου!

15 σχόλια:

Brenda είπε...

Το θετικό με την ανάρτηση σου είναι ότι θα λάβουμε λιγότερες προσκλήσεις. Κάτι είναι κι αυτό! Χ

thalassamov είπε...

Θα ήθελα να ξαναπάω στο γάμο κάποιου ξάδερφου,που παντρεύτηκε το 1999 γιατί μετά τα 2 νησιώτικα,μπήκε στο καπάκι ελληνικό ροκ,που άρεσε στο ζευγάρι και στους φίλους τους,και το κέφι ήταν αυθεντικό.Επίσης,έβαψαν μπροστά σε όλους τα μαλλιά του γαμπρού μπλε γιατί είχε χάσει κάποιο στοίχημα, και τέλος η παρέα τους ανάγκασε να παίξουν "10 πράγματα για τον/την σύζυγο".

Στην Κύπρο όμως δυστυχώς/ευτυχώς πρέπει να τους ευχαριστήσεις όλους αντί εσένα,λένε.

...
τέλος :Ρ :)
Σε ταυτοφωνία με τη Μπρέντα σας βρίσκουμε αυτές τις μέρες,ωραίο! :))))))))))))))))

Neraida είπε...

Εγώ περιμένω να πάω στον δικό σου :-P

Rania είπε...

γιαυτό αναμένω με αγωνία τον γάμο σου:)))

Joy Tears είπε...

Εγώ θα ήθελα να ξαναπάω στον δικό μου! Ναι, ήταν περίπου όπως τον περιγράφεις αλλά για μένα ήταν ένα τεράστιο πάρτυ που για 5 περίπου ώρες χόρευα ασταμάτητα με τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους!

Anti-Christos είπε...

@Neraida & Rania: Γιατί νομίζετε ότι ο δικός μου θα αποκλίνει πολύ από αυτό το κατάντημα; Νομίζω ότι θα ήταν ευχής έργον να στήσω ένα γάμο υπερπαραγωγή όπως ακριβώς τον φαντάζομαι, μα επιφυλάσσομαι. Είμαι των άκρων. Ή όλα ή τίποτα. Και επειδή διανύουμε εποχές ισχνών αγελάδων, μάλλον προς το τίποτα γέρνω...

Όπως και να 'χει θα κρίνετε ιδίοις όμμασι μια μέρα! :)

Mia Petra είπε...

Διάβασε κι ένα παρόμοιο:

http://pistos-petra.blogspot.gr/2013/04/blog-post_27.html#comment-form

Με την ίδια πλήξη και ανία...!
Φιλούθκια μάνα μου! χχχ

Ανώνυμος είπε...

Εγώ έχω πρόβλημα με τον αριθμό των καλεσμένων! Που έρχεται στον γάμο και η κουτσή Μαρία που λες και εσύ. Τόλμησα να πω στην μάμμα μου ότι θέλω να κάνω γάμο σε στενό κύκλο και η απάντηση της ποια ήταν?? Αποκλείεται, μα επέλλανες? Εγώ γιατί επήαινα σε τοσους γάμους?
Εννοώντας ότι θα τους καλέσει για να δώσουν (αν δώσουν) πίσω τα λεφτά που τους έβαλαν στο γάμο τους..

Πολλή υποκρισία σε αυτό τον τόπο..

Unknown είπε...

Τουτο με την πιο ανεπιθύμητη πεθερα αρεσε μου... Προσπαθω απεγνωσμενα να εβρω μια πρωτοτυπια να καμω στον δικο μου γαμο.. εδωκες μου ιδεες τωρα... :p

Moonlight είπε...

Εμένα συγκινούν με οι γάμοι των δικών μου. Τζαι η ώρα που τους ζώνουν και τους δίνουν την ευχή τους οι γονείς τους και οι οικογένειές τους.
Κατά τα άλλα από ξεχωριστά πράματα στο γάμο μιας ξαδέρφης μου εγίναν γάροι οι φίλοι του γαμπρού τζι εσύρναν τα λοκούμια στν αέρα, επέφταν πλαφ! πάνω στην "πίστα" της αίθουσας του φορ σίζονς, και γεν εμπορούσες να χορέψεις γιατί γλυστρούσες χειρότερα από ότι σε γαρίφαλλο!
Κατά τα άλλα οι γάμοι που απόλαυσα εν τζείνοι που έχουν ωραία μουσική, που όντως διασκεδάζει το ζευγάρι, και χορεύκω με τον 17χρονο (φέτος) ξαδερφούδι μου και σκέφτομαι ότι θα νομίζει ότι οι ξαδέρφες του φκάλλουν τα χορευτικά απωθημένα τους σε οικογενειακούς γάμους.

Πάντως, ο γάμος που περιπαίζεις υπολογίζω ότι έννα έχει κάμποσο χάζι αφού είναι ψιλοθεματικός κλπ. Άμα υπάρχει θετική διάθεση, με το συγκεκριμένο θέμα περνάς πόμπα!

Ανώνυμος είπε...

είσαι απαιχτος, ανηκω στην ομάδα αυτών που έκαναν ένα τετοιο γάμο και μου άρεσε ο σχολιασμος σου, περισσότερο το χέρι της μάνας που την χαιρετάς!!!! έχεις απολυτο δίκαιο!!!! σαν ψοφιες οι περισσότερες το δινουν!!!!
κωνσταντινος

Αχάπαρη είπε...

Oύτε εσένα σε κάλεσαν ποτέ σε γάμο στον τρίκκη α?

Ανώνυμος είπε...

Ε ρε νεύρα!!!!

Ανώνυμος είπε...

Χρίστο μου εγώ θα ήθελα να ξαναπάω στον δικό μου! Πέρασα πάρα πολύ ωραία, ήρθαν οι φίλοι μου και τα αγαπημένα μου πρόσωπα από όλες τις γωνιές του πλανήτη. τη μέρα του γάμου (πέμπτη) έπινα μπύρες από το πρωί, πήγα στην εκκλησία χωρίς πολλά στολίσματα, μετά είχαμε παρτάκι στο προαύλιο με κλασική μουσική, κρασί από οινοποιείο φίλων, draft μπύρες και λουκκουματζή που ετοίμαζε συνεχώς αχνιστούς και μυρωδάτους λουκκουμάδες. αυτά όλα κράτησαν μόνο 1,5 ώρα και μετά στις 9 πήγα και έκαμνα ότι ήθελα με τον άντρα μου ως το πρωί χωρίς να είμαι εξαντλημένη από την πολλή χαιρετούρα, ενώ οι έντιμοι προσκεκλημένοι που ήρθαν από τις 4 γωνιές του κόσμου έπιναν ποτά και άκουγαν κουβανέζικη μουσική που τους είχαμε κλείσει στο marco polo για να περάσουν ευχάριστα το βράδι τους. το τραπέζι ήταν την άλλη μέρα και όλοι ήταν ξεκούραστοι, δεν παίχτηκαν λαϊκά ούτε ζειμπεκιές. το τραγούδι μας ήταν της χάρις αλεξίου. τούρτα υπήρχε, αλλά δεν την κόψαμε, και αντί να κάνουμε entrance, είμασταν πριν από τους καλεσμένους μας και τους υποδεχόμασταν. το πρωί της παρασκευής πριν από το δείπνο του γάμου κάνανε όλοι ξενάγηση στην παλιά λευκωσία και καταλήξαμε στη στοα΄του δημήτρη όπου φάγαμε όλοι μαζί και το σάββατο τους πήραμε όλους με λεωφορείο κούρειο και Πάφο (ψηφιδωτά κλπ) και καταλήξαμε να φάμε σε υπέροχο ταβερνάκι, υπέροχο φαγητό. Συνεπώς ο γάμος μας κράτησε 3 μέρες, και περάσαμε όλοι πάρα πολύ όμορφα! Αυτές οι στιγμές θα μου μείνουν αξέχαστες, ήταν ένα πανηγύρι χαράς.... μετά από 5 χρόνια βέβαια κατάλαβα τι έκανα!!!

Ανώνυμος είπε...

Κάτι μου θυμίζει ο γάμος στο τελευταίο σχόλιο...κάτι μου θυμίζει :p
Χριστούλη μου καλέ συμφωνώ μαζί σου και επαυξάνω... Αν ποτέ παντρευτώ θα προσπαθήσω να σε εντυπωσιάσω... Μάλλον έννα σε βάλω κουμπάρο :)
XXX