Τρίτη, Απριλίου 10, 2012

Εδώ Πέρα, Ζουν Για Να Παντρεύονται...


Το κακό με την Κύπρο είναι ότι όσο τη ζεις, τόσο τη συνηθίζεις και φτάνει μια μέρα που κανένα χωρκατιλίκι δεν σου κάνει εντύπωση. Γίνεσαι ένα με το χωρκαθκιό και τα πάντα φαίνονται φυσιολογικά, τα πάντα βγάζουν νόημα.

Αυτή την εβδομάδα άκουσα για δύο ζευγάρια συγγενών μας, εκ των οποίων το μεν πρώτο συγκατοίκησε μετά από δύο μήνες γνωριμίας (προξενιό κανονικό), το δε δεύτερο παντρεύεται μετά από ένα χρόνο γνωριμίας και αφού αρραβωνιάστηκε στους έξι μήνες.

Εντάξει, ο καθένας λειτουργεί όπως γουστάρει και έχει το ελεύθερο να εξελίξει τη σχέση του όπως επιθυμεί. Αλλά, σοβαρά τώρα, γάμος μέσα σε ένα χρόνο γνωριμίας; Και ειδικά όταν δεν επίκειται άμεσος τοκετός; Πόσο πρήξιμο σας κάνουν τα σόγια ήθελα να ‘ξερα; Γιατί, επιστήμονες άνθρωποι, να πήρατε από μόνοι σας την πρωτοβουλία να παντρευτείτε σε μία εποχή που σε 3 γάμους αντιστοιχεί ένα διαζύγιο, δεν το νομίζω.

Δεν μπορώ να μπω στο μυαλό αυτού που παντρεύεται τόσο γρήγορα. Να μου πεις ότι είσαι με τον άλλον 4, 5, 6 χρόνια, έζησες τα πάντα και χόρτασες να πω εντάξει, παντρέψου να μπεις σε μια ρουτίνα. Αλλά σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, τι πρόλαβες να ζήσεις για να μου θες και βέρες;

Εμένα η σχέση μου μετρά ένα χρόνο και τέσσερις μήνες και θεωρώ ότι βρίσκεται ακόμα σε εμβρυακό στάδιο. Με ρωτάνε καμιά φορά φίλοι και γνωστοί «πού πάει αυτή η σχέση» και μένω και χάσκω αποσβολωμένος όταν συνειδητοποιώ ότι μου ρίχνουν υπονοούμενα για παντρειά. Ακόμα και όταν καμιά φορά με πιάνουν κρίσεις και θέλω παιδί εδώ και τώρα (γιο θέλω για να είμαι ειλικρινής, τις κόρες δεν ξέρω πώς τις παλεύετε ακόμα), πάω και ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και επανέρχομαι στα συγκαλά μου.

Μα, φαντάζεσαι να είχα τώρα ένα γιο να μεγαλώσω; Πώς θα ανέβαζα τα θέατρά μου; Πώς θα απολάμβανα τον ύπνο μου; Πώς θα πήγαινα ταξίδια με τη γυναίκα μου, μ’ ένα βρέφος μες τα πόδια μας; «Θα το παίρνετε μαζί σας!» Ναι, καλά! Τι είναι το παιδί για να το πάρεις μαζί σου διακοπές; Μπαγκάζι ή τσαντάκι στη μέση για τα ψιλά σου; Φέτος προγραμματίσαμε να επισκεφτούμε ήδη πάρα πολλές χώρες, θα οργώσουμε την Ευρώπη, όπως και πέρσι. Πώς θα το επιτυγχάναμε αυτό με ένα παιδί; Θα ήταν αδύνατον. Θα ήταν αδύνατο τόσο από οικονομικής άποψης, όσο και από θέμα ελεύθερου χρόνου.

Είμαστε τόσο νέοι. Εγώ στα 30, η Μπρέντα στα 28! Δεν μας αξίζει ένα τόσο γρήγορο τέλος.

Θέλω να παντρευτώ, εννοείται, και το σκηνοθετώ συχνά στο μυαλό μου. Ξέρω με τι τραγούδι θα πάω στην εκκλησία, ξέρω από τώρα ποιοι θα είναι οι καλεσμένοι, ποιο θα είναι το concept του γάμου, τα πάντα σχεδιασμένα τα έχω. Όχι όμως γιατί πιστεύω ότι με τον γάμο θα ολοκληρωθεί η σχέση. Ούτε επειδή θεωρώ τον γάμο επιστέγασμα της αγάπης.

Τα έχω σκεφτεί όλα απλά και μόνο επειδή μ’ αρέσει να στήνω τεράστια πάρτι, όπως την τελετή λήξης της ολυμπιάδας, σαν φινάλε ρομαντικής κομεντί, τους «δύο ξένους» ας πούμε, όπου όλοι οι γκεστ σταρ παρελαύνουν λίγο πριν τους τίτλους τέλους και καίνε το πελεκούδι σε ξέφρενους ρυθμούς.

Με ενδιαφέρει να στήσω ένα τρελό πάρτι όπου όλα θα τα ξεφτιλίσουμε και τίποτε άλλο. Κι ο γάμος αποτελεί το τέλειο άλλοθι για να δικαιολογηθούν οποιεσδήποτε ακρότητες, υπερβολές και καραγκιοζιλίκια που έχω απωθημένα. Γιατί, αν νομίζεις ότι θεωρώ τον γάμο μυστήριο, είσαι γελασμένος. Στο 2012 ζούμε, μάνα μου!

Συγκατοίκηση μέσα σε δύο μήνες σχέσης και γάμος μέσα σε ένα χρόνο! Παναγία μου και Χριστέ μου! Τι σας ρίχνουν μέσα στο φαΐ; Τι σας ψεκάζουν και δεν το πήρατε είδηση;

23 σχόλια:

Rania είπε...

η πρώτη παράγραφος τα λέει όλα..at some point απλά όλα σου φαίνονται φυσιολογικά.

υπάρχουν ακόμα γονείς που θεωρούν οτι ο γάμος των παιδιών τους είναι ο προορισμός τους στην ζωή. Να παντρευτείς..αλλά να το θέλεις και να είσαι σίγουρος όχι επειδή σε πιέζουν ή επειδή πρέπει.

Ανώνυμος είπε...

poly sostos xristo , anisixo poly min gino kai ego san auta pou les .
andy

Ανώνυμος είπε...

Δεν εχρειάζετουν να διαβάσω το ποστ, ο τίτλος μιλά από μόνος του! Νομίζω με το που μένεις Κύπρο αναπόφευκτα θα παντρευτείς...αν δεν το κάμεις "θα χαλάσεις" που λαλεί τζε η γιαγιά μου.Τζε μετά κανένας εν θα σε θέλει.

Grouta είπε...

Καλαν! Πον να καμεις τον γιο... ελα ξαναρωτα με, πως παλευουμε ακομα τις κορες χεχε

Σου δηλωνω ευθαρσως και εκ πειρας, οτι οι κορες εν μαρτουθκια μπροστα στους γιουες.
Ο γιος θα με ποφκαλει εμενα!

Ανώνυμος είπε...

γενικά πότε επιτέλους θα καταλάβει ο στενόμυαλος κυπραίος πως ο προορισμός του ανθρώπου ΔΕΝ είναι ο γάμος??γιατί κ το άλλο!δουλεύουμε πλέον μόνο για να δίνουμε στους γάμους φακελάκια,γατι με τόσους που παντρεύονται κάθε μέρα δεν φτάνει ενα μηνιάτικο!και γενικά όλες οι σχέσεις πρέπει καλέ να περιστρέφονται γύρω από το γάμο?που να τους πεις ακόμα σε μια συζήτηση : "ξέρεις ο γάμος δεν μ λέει κάτι προσωπικά και δεν θα ήθελα να παντρευτώ προτιμώ να συζώ με τ σύντρφο μου και αν προκύψει κ παιδί καλώς,πάλι οικογένεια θα είμαστε!" εκεί να δεις απανωτά σοκ που παθαίνουν!! Έλεος δηλαδή χωρκατιλίκια λες κ εσύ! οπισθοδρομικοί! πάλι καλά που μερικοί ακόμα σκεφτόμαστε λίγο "αλλιώς" γιατί είναι να τρελλαίνεσαι!
Λόλα η θεατρίνα.

Άννα είπε...

Κάποιες απο τις συμμαθήτριες μου απο το λύκειο που είναι τώρα 22 χρονών, είναι παντρεμένες και έχουν ήδη 2 παιδιά. Και δεν είναι ότι γνωρίζονταν απο τα 15 τους (όχι πως υπάρχει περίπτωση στα 15-20 σου να έχεις καμιά αξιόλογη σχέση). Δεν ξέρω αν έχει σχέση με χωρκαθκιό αλλά για κάποιο περίεργο λόγο οι πλείστοι Κυπραίοι θεωρούν τον γάμο και την δημιουργία οικογένειας την επιτομή της ευτυχίας. Δυστυχώς όμως όλοι νομίζουν ότι ζουν σε ένα ροζ συννεφάκι και θα είναι για πάντα ερωτευμένοι και ευτυχισμένοι χωρίς προβλήματα και δεν κάθονται να γνωρίσουν λίγο καλύτερα το άτομο με το οποίο επιλέγουν να περάσουν μαζί το υπόλοιπο της ζωής τους.

Beatrix Kiddo είπε...

pes ta xrisostome! apla psaxnoun sxesi i gamo, apla kapoios na leei oti ine to allo to miso, ki opoios thelei as ine

Beatrix Kiddo είπε...

n horkathkio i kati allo to fenomeno?

Ανώνυμος είπε...

Μάνα μου Χριστούλη μου, πόσο συμφωνώ μαζί σου... και θα προσθέσω ότι ακόμα και τοκετός να επίκειται δεν είναι απαραίτητα τα παναΐρκα... Ο Σάκης και η Κάτια δηλαδή εκακοβλαήκαν?(που λένε και στα χωριά)..
ΧΧΧΧΧΧΧΧΧΧ

Μάνα είπε...

Ρε συ μπας και η ανάρτηση είναι μήνυμα προς τα που πάει η σχέση σας; έπεσε συζήτηση και αντί να απαντήσεις το έριξες στο γράψιμο;

Να σου πω όμως κάτι. όταν έρθει η ώρα να κάμεις ένα μωρό (και αφού έζησες αυτά που ήθελες και έκανες τα πράγματα που ονειρεύοσουν) θα δεις ότι μπορείς να τα φέρεις βόλτα και να μην βάλεις τη ζωή σου σε πάγο. δύσκολα μεν αλλά με πολλή πολλή αγάπη θα τα καταφέρνεις.

Ina είπε...

Κοίταξε ξέρω ανθρώπους που έχουν κάνει τέτοια σκηνικά , χωρίς προξενιό, αλλά ήταν κοντά στα 40 και είναι μια χαρά με τις επιλογές τους μέχρι τώρα.

Λάθος ή σωστό δεν υπάρχει, πιστεύω όμως για να κάνεις παιδί πρέπει να είσαι σχετικά χορτασμένος από τη ζωή και να έχεις και κάποια οικονομική άνεση για να το μεγαλώσεις. Αν έχεις προλάβει να συγκατοικήσεις και κάποια χρόνια με τον άλλο, ακόμα καλύτερα για να ξέρεις τι σε περιμένει.

Καλημέρα.

Ανώνυμος είπε...

Εμείς πάντως που μετά που 6 μήνες σχέσης εσυγκατοικήσαμε (διότι πόσο να κάμνεις σεξ στα μουγκά και στα ξενοδοχεία στες διακοπές?!?) και μετά που ένα χρόνο σχέσης παντρευόμαστε...εν νιώθω καθόλου παράξενα ούτε ότι επιέστηκα που κάποιον. Έννεν ούλλες οι σχέσεις οι ίδιες. Πάντως, αν με ρωτάς γιατί παντρεύκουμε, θα σου ελάλουν αυθόρμητα διότι θέλω να φορήσω το νυφικό τζιαι να κάμω το πάρτυ!!

Joy tears

Ανώνυμος είπε...

το θεμα οικογένεια είναι μεγάλη υπόθεση, και σίγουρα δεν είναι εύκολη υπόθεση...συμφωνώ ότι πρέπει να ζήσεις την ζωή σου, και τον έρωτα σου, όμως η φύση...και όχι η κύπρος...λέει τα αντίθετα...μια γυναίκα μετά τα 30 έχει διάφορα θεματάκια με το θέμα εγκυμοσύνης, και ξέρετε τα χρόνια περνούν γρήγορα, δεν μπορείς να πεις στα 30 κάνω το πρώτο παιδί, γιατί το 30 εύκολα γίνεται 35...και μετά έκανες το παιδί, το οποίο θέλει παααααααρα πολλά...νομίζετε οι αντοχές είναι οι ίδιες ενός 25άρη με ενός 35άρη? σας απαντώ εκ πείρας...όχι!!!! και εγω κάποτε έτσι πίστευα, όμως τώρα αναθεωρώ λίγο, και λέω ότι όταν ο άνθρωπος πάει ενάντια στη φύση του η φύση ψιλοεκδικείτε...γιατί βλέπω πια πόσα ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδί, και είναι και μια αιτία χωρισμού, ή όταν συλλάβουν σε μια ηλικία τι ψυχοφθόρες εξετάσεις περνούν...να σας πω κάτι λοιπόν, ναι να ζήσετε τη ζωή σας, όμως όσα και να ζήσετε, όσα μέρη και να πάτε, όσα και να κάνετε δεν αρκούν...ποτέ δεν θα πεις χόρτασα και προχωρώ, οπότε σε κάποια φάση προχωράς και τέλος

Neraida είπε...

Μάνα μου, γιούιν μου
το αν το άλλο άτομο που έχεις μπροστά σου κάμνει σου ή όχι,
υποσυνείδητα ξέρεις το από το πρώτο λεπτό.

Τωρά, αν βρίσκεις δικαιολογίες, ή αν για να ξεπεράσεις τους φόβους και τις αναστολές σου ( όχι εσύ προσωπικά , το σου γενικότερο ) θέλεις χρόνο αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Σκέψου ότι υπάρχουμε κι εμείς οι ρομαντικές που πιστεύουμε ακόμα στα μυστήρια. Εσύ τι ζόρι τραβάς;

Anti-Christos είπε...

Νεράιδα: Δεν τραβώ κανένα ζόρι, τις απόψεις μου εκφράζω. Το ότι δεν παντρεύτηκα τη Μπρέντα με το που τη γνώρισα δεν σημαίνει ότι δεν πάει καλά η σχέση ή ότι έχουμε ανασφάλειες. Δεν είναι αυτοσκοπός ο γάμος. Το θέμα είναι να απολαμβάνουμε τη ζωή μας κι αυτό κάνουμε.

Neraida είπε...

Και πολύ καλά κάνετε! Και σας χαίρομαι :-)

Ο καθένας έχει τις προτεραιότητές του στη ζωή του! Καλά κάνεις κι εκφράζεσαι!

Woofis είπε...

Ο άθρωπος έννεν "φύσει" μονογαμικός, τζιαι τούτον αποδεικνύεται που την έλξην που ασκούν άλλοι "δυνητικοί" σύντροφοι τη στιγμήν που αγαπάς παράλληλα το "ταίρι" σου. Οι πιο κοντινοί μας συγγενείς στο ζωικό βασίλειο εν πολυγαμικοί. Ο άντρας έσιει το πιο μεγάλο πέος (κατα μέσο όρο) ανάμεσα στους "συγγενελίς" του ενώ η γυναίκα διαθέτει τον πιο εξελιγμένο οργασμό θηλυκού είδους στο ζωικό βασίλειο. Το ίδιο το σεξ εν κίνητρο όπως εν το "κυνήγι" σε αναζήτηση τροφής. Ο γάμος εν έναν πολλά πρόσφατον πολιτιστικό δρώμενο που μετουσιώννει την αυξημένην επιβιωσιμότητα των παιδιών όταν έχουν κοντά τους τζιαι τους θκιό γονιούς. Προτείνω σας το "Naked Ape" του Desmond Morris για περεταίρω εμβάθυνσην. Καλά Πάσχατα!

Γαβριηλ / Gabriel είπε...

Εγώ πάντως δηλώνω ότι θα χαρώ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ να σάς δω να παντρευεστε!
Και ΑΠΑΙΤΩ να με καλεσετε στο γαμηλιο παρτυ !
(βαριεμαι το τελετουργικο)

Ανώνυμος είπε...

Άλλον πράμα ο έρωτας τζιαί άλλον πράμα το ταίρκασμα. Συμφωνώ θέλεις κάποιο χρόνο τζιαι πολλήν κόπο να φύεις που το εγώ τζιαι να πάεις στο εμείς τζιαί να μάθεις να συμβιβάζεσαι. Η τελική δοκιμή καλά ή κακά γίνεται μέσα στον γάμο τζιαί όι π΄όξω.

Ανώνυμος είπε...

Egw pali dilwnw pws an de mou erthete Oslo den kserw k egw ti tha ginei! To exw desei kompo! Sou eipa pws eimai ekei apo teli Mah! Imerominia akribi tha kserw mesa stin alli vdomada!

KLEISTE EISHTIRIA!

Angel

( asxeto me to post, alla emena o gamos de me afora akoma. Me afora to Oslo kai mono auto!)

ΒΑΝΑ-ΕΛΛΑΔΑ είπε...

A! ρε Χρηστάρα! Είσαι όλα τα λεφτά! Άκου αυτό, είναι για τους γάμους...των αλλων!!... Φιλιά!
http://www.youtube.com/watch?v=-UFzc70nUOs

κι αγνάντευε... είπε...

όταν πάντως αποφασίσεις να πατρευτείς, θα έρτω και ακάλεστη! γιατί σίγουρα θα αναρτήσεις όλες τις λεπτομέρειες στο μπλογκ :)
Εδώ μικροπαντρεμένη, καθόλου μετανιωμένη, με ένα μωρό στην αγκαλιά μετά από χρόνια που έκανα βόλτες με το σύζυγο στην Ευρώπη όπως λες, και με σκέψεις ότι ίσως τελικά έπρεπε να το έπαιρνα πιο νωρίς απόφαση... :)

Marcia είπε...

32 syntomos Christo mou oxi 30 ean den kano lathos :)
ego eimai mazi sou!!! vrisko anexigita tous tsak mpam gamous. *mono ean pezei thema visas tous katalaveno san politis tou kosmou hehehe