Άντζελα

Δεν χορταίνω να βλέπω την Άντζελα σε βίντεος τελευταίως. Κάθε φορά οι δηλώσεις της ξεπερνούν κάθε προηγούμενο. Εντάξει, η γυναίκα είναι αλλού γι’ αλλού, το καταλάβαμε. Αναρωτιέμαι όμως, δεν βρέθηκε στο διάβα της ένας ‘Παναγιωτάκής’ που να την αγαπάει και να της πει: «Σουσού, σπάνε πλάκα με την βλακεία σου. Σύνελθε, γύρνα στον Μπούθουλα!»





Προσωπικά, πιο πολύ τσαντίζομαι με τα κανάλια όταν προσκαλούν την Δημητρίου για δήθεν σοβαρή συζήτηση στις εκπομπές τους, παρά όταν βλέπω την Πάνια με τον Βας-Βας Παρασκευάς. Προσκάλεσε η Στάη την Άντζελα και την ρωτούσε για την Ονέ! Και περίμενε να πάρει και απάντηση η δήθεν δημοσιογραφάρα! Προφανώς ήθελε να την εκθέσει, αλλά το να εκθέτεις τον αλαφρόμυαλο, δεν είναι μαγκιά, ειδικά όταν θεωρείσαι δημοσιογράφος κάποιου εκτοπίσματος. Καλή ψωννάρα και η Στάη που τις έδωσε ο Θεός δυο γοητευτικές οφθαλμικές κόγχες και τις έχει βγάλει στο κλαρί. Μόνο trademark δεν τις έκανε.

Τέλος πάντων, τι να πεις. Αυτά πουλάνε σήμερα, αυτά μας πασάρουν. Νευριάζω όμως που μας τα επικαλύπτουν με κυριλέ περιτύλιγμα! Μας πουλάνε γαύρο μέσα σε κουτί COSTA BODA!

Γι’ αυτό υποκλίνομαι στην πανεξυπνάδα της Πάνια. Δεν είναι τυχαίο που έσμιξε με τον Θεό Καρβέλα. Η Πάνια σου σερβίρει την βλακεία απομυθοποιημένη. Αυτό πουλάμε κύριε! Είμαστε μπουρδέλο καθαρόαιμο, και σε όποιον αρέσουμε. Προφανώς αρέσει σε πολλούς αν κρίνω από τους δείχτες της IFPI που εκθρόνισαν «τραγουδιστάρες» από τα charts και από τις μετρήσεις της AGB στην τηλεόραση που σκίζουν.

Μαζέψαμε δέκα κακόμοιρους, τους γράψαμε τραγούδια και εκεί που θα πέθαιναν στην ψάθα σε κάποιο υγρό ημιπόγειο τουλάχιστον τους κάναμε πλούσιους και γελάτε και εσείς εις βάρος τους! Η Πάνια και το επιτελείο της όμως, ουδέποτε υποκρίθηκαν πως προάγουν τον πολιτισμό, όπως άλλοι.

Εν πάση περιπτώσει, το θέμα μας είναι η Άντζελα. Πήξαμε στις Άντζελες κυρίες και κύριοι. Η αμετροέπεια σε όλο της το μεγαλείο. Στο βίντεο όπως είδατε αυτο-αποκαλείται ‘Μύθος.’ Αχ Άντζελα! Τι μου θύμισες!

Πραγματική ιστορία: Είχα πάει σε πάρτυ μιας...ας την πούμε «Άντζελα» το 2001. Εννοώ μια γνωστή μου παρομοίου απείρου εγκεφαλικού κάλλους. Ένα πάρτυ σχεδιασμένο αναλόγως ώστε να μπει στο μάτι της κάθε φαρμακόγλωσσας. Παρέστη όλος ο καλός ο κόσμος. Καταλάβατε, έκοβα φλέβες. Το βράδυ, αφότου τελείωσε η δεξίωσις, η Άντζελα κι’ εγώ ανοίγαμε τα δώρα που τις έφερε η σνομπαρία της νήσου σχολιάζοντας τα ευτελώς.

«Πές μου Χρίστο μου! Πώς σου φάνηκε το πάρτυ;»
«Έξοχο Άντζελα μου! Μα τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε;»
«Και οι φιλενάδες μου οι φαντασμένες; Δεν είναι όλες για τα σίδερα;»
«Φυσικά! Μα ποιά να συγκριθεί μαζί σου;!» Τι να έλεγα ο άμοιρος, με φιλοξενούσε. Έπαιζα με τους κανόνες της. Της έλεγα ότι ήθελε να ακούσει. «Καμία δεν είχε το στύλ σου, την αύρα σου, το γκέλ σου Άντζελα μου!»

Αναστενάζει, κλείνει το φως και ξαπλώνει. Σιωπή για μισό λεπτό. Με αποτελειώνει:

«Δεν είναι μόνο αυτό Χρίστο μου. Είναι και το ότι εγώ, είμαι μια αριστοκράτισσα!»