Δευτέρα, Ιουνίου 12, 2017

Το Βάπτισμα Του Πυρός

Εχθές το πρωί, κάπου στον Πρωταρά, βάφτισα το γιούδιν μου σε στενό οικογενειακό κύκλο*.

Ευκαιρίας δοθείσης, σήμερα θα ξεδιπλώσω τις σκέψεις μου σχετικά με δύο πολύ καυτά ερωτήματα που μου τίθενται από καιρού εις καιρόν σχετικά με το θέμα της βάπτισης. Πρώτον, «γιατί δεν αφήνεις τον γιο σου να επιλέξει ο ίδιος τη θρησκεία του;» και δεύτερον, «γιατί να πρέπει το παιδί να περάσει αυτό το μαρτύριο της κολυμπήθρας, τσίτσιδο, μπροστά σε τόσο κόσμο για να γίνει, τάχα μου, Χριστιανός;».

Εύλογα τα ερωτήματά σας, τα έχω συζητήσει πολλάκις τελευταίως με διάφορους καλοθελητές. Ήρθε η ώρα να πάρετε την απάντησή σας.

Το παιδί μου βαφτίζεται Χριστιανός γιατί Χριστιανοί είναι και οι γονείς του. Φυσικά, εγώ είμαι ο τύπος του Χριστιανού που δεν του καίγεται καρφί, δεν πάει ποτέ εκκλησία και τα θεωρεί όλα αυτά αναγκαία κακά δεδομένης της ισλαμικής απειλής ως μέτρα αντίστασης και πολιτικού αντίβαρου. Η μητέρα του άξιου τέκνου μου, από την άλλη, ισχυρίζεται ότι είναι ουσιαστική Χριστιανή και δεν έχω κανέναν λόγο να την αμφισβητήσω, ασχέτως αν έχω συγκεκριμένη άποψη ως προς το τι ορίζεται ως ουσιαστική άσκηση θρησκευτικών καθηκόντων. Τούτων λεχθέντων, το μωρό μας δεν θα μπορούσε παρά να ασπαστεί τη Χριστιανοσύνη.

«Και που είναι η ελεύθερη βούληση;» «Γιατί καταδικάζεις το παιδί σου στη Χριστιανοσύνη ενώ θα μπορούσε να επιλέξει μια άλλη θρησκεία;» Θα σου απαντήσω αμέσως: Το παιδί μου θα είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος κι όταν μεγαλώσει μπορεί να αποποιηθεί τη Χριστιανοσύνη και να επιλέξει μια άλλη θρησκεία. Αυτό όμως είναι απίθανο πρακτικά να συμβεί. Όχι μόνο για το παιδί μου, αλλά και για τον οποιονδήποτε άνθρωπο. Είναι απίθανο γιατί υπάρχουν 4.200 αναγνωρισμένες θρησκείες στον κόσμο μας, και είναι ανθρωπίνως αδύνατον να τις μελετήσεις όλες ενδελεχώς και να καταλήξεις ώριμα στο ποια σου κάθεται καλύτερα. Και θέλω να πιστεύω ότι ο γιος μου στα 20 του χρόνια, όταν θα είναι σε θέση να εντρυφήσει στις θρησκείες όλου του κόσμου θα έχει καλύτερα πράγματα να κάνει (παρτούζες, όργια, γκόμενες) από το να μελετά εναλλακτικές προτάσεις έναντι της Χριστιανοσύνης.

Έστω όμως ότι αποφασίζει να γίνει Βουδιστής, γιατί έτσι. Πώς και πού ακριβώς θα προσεύχεται, που το μόνο κοντινό σε παγόδα στη Λευκωσία είναι το ομώνυμο εστιατόριο; Πού θα βρει Βούδα να προσκυνήσει; Θα του φέρει η γιαγιά του έναν πορσελάνινο από την Ταϊλάνδη να τον βάλει στο σαλόνι να αρχίσει τις μετάνοιες; Πείτε μου πού θα βρει εκκλησία της σαϊεντολογίας αν μια μέρα του αναδόξει πως θέλει να γίνει ο νέος Τομ Κρουζ;

Αντιλαμβάνεστε ότι όλες αυτές οι νουθεσίες που ακούμε συνήθως από τους προοδευτικούς άθεους σχετικά, είναι σκέτη αντίδραση σε έναν κόσμο που τους γύρισε την πλάτη όταν είδε ότι από κάπου μπάζουν.

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει ακόμα κόσμος ότι ένας άνθρωπος μπορεί να επιλέξει τη θρησκεία του. Η θρησκεία είναι σαν την ποδοσφαιρική ομάδα. Η ομάδα σού δίνεται με το που γεννιέσαι. Είναι κομμάτι του DNA σου. Αυτήν αρχίζεις να αγαπάς, να υποστηρίζεις, να συμπονάς. Δεν γίνεται να ξυπνήσεις μιαν ημέραν και να πεις εγώ έχω δικαίωμα να αλλάξω ομάδα. Ναι, μπορείς να το κάνεις, αλλά δεν μπορείς. Πώς να στο εξηγήσω. Είναι σαν να αποφασίζεις στα 40 σου να αλλάξεις επίθετο. Too late. Αν σε λένε Πελοπίδα Τσιμπούκη το κακό έγινε, η ρετσινιά έμεινε, deal with it.

Μπορεί να σε πονά που σου επέβαλαν την Ομόνοια και που τώρα είσαι αναγκασμένος να ζεις μέσα στις ντουλάπες, αλλά ερωτώ, σου πάει η καρδιά να αλλάξεις ομάδα; Με την ίδια ακριβώς λογική δεν μπορείς να αλλάξεις θρησκεία. Μπορείς να την αφήσεις να ατονήσει, μπορείς να την αφήσεις να πέσει στη λήθη σιγά, σιγά, μπορείς να αδιαφορήσεις, μπορείς να κάνεις χίλια πράγματα με τη θρησκεία σου, αλλά να την αλλάξεις; Και ότι τι; Θα γίνεις απ΄ τη μια μέρα στην άλλη βουδιστής, μουσουλμάνος, καθολικός και θα λατρεύεις ξαφνικά τα θρησκευτικά βιβλία; Θα διαβάζεις προφητείες και θα αφιερώνεις πίτες στον Άγιο Φανούριο του Βούδα να σου βρει νύφη / γαμπρό / ενοικιαστή; Θα προσεύχεσαι παρέα με τον Χότζια τ' απογεύματα στην παλιά Λευκωσία και θα λες «πού κρυβόσουν ρε Χότζια τόσα χρόνια με τα ωραία σου; Δράμα περνούσαμε με το υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια, ρίξε τώρα έναν αμανέ να ανέβουμε λίγο! » Άσε μας κυρά μου με τα προβλήματά μας.

Τώρα, όσον αφορά το δεύτερο ερώτημα, ήτοι γιατί να πρέπει να υποβληθεί το παιδί στο μαρτύριο της βάπτισης, σου έχω κι εδώ νέα! Εξ όσων γνωρίζω εκ πείρας (και απορώ γιατί δεν γνωρίζεις κι εσύ αφού κι εσύ που με διαβάζεις τώρα εικάζω ότι έχει βαφτιστεί), η μνήμη του τέκνου στην ηλικία των έξι μηνών είναι τόσο υπανάπτυχτη που δεν μπορεί να συγκρατήσει την ταλαιπωρία της ιεροτελεστίας σε βαθμό που να το στιγματίσει εφ’ όρου ζωής. Εκτός κι αν είσαι ο γιος της Βανδή και είσαι μέχρι τα 8 σου έτη αβάπτιστος. Τότε ναι, να το δεχτώ, θα σου μείνει τραύμα να πρέπει να σε δουν γυμνό οι συγγενείς μες την πισίνα να σε λούζει ο παπάς. Αλλά για μωρά κάτω του ενός, σιγά το πατατράκ και την καρράμπα.

Δεύτερον, αν το μωρό είναι καθώς πρέπει, comme il faut, της αριστοκρατίας και του καλού κόσμου που λέμε, θα γνωρίζει ότι είναι τρε-μπανάλ να κλάψει και να προβεί σε υστερίες ενώπιων τόσων καλεσμένων με κάμερα κινητού στο χέρι, έτοιμοι να τον εκθέσουν σε όλα τα σόσιαλ μύδια.

Ο δικός μας, που είναι άξιος εκπρόσωπος της ιπποτικής συμπεριφοράς, δεν έβγαλε άχνα. Ούτε κιχ. Κύριος με το κου κεφαλαίο! Ήρθε, γδύθηκε, βαφτίστηκε και έφυγε σαν να μην συνέβη τίποτα. Ούτε σταγόνα δεν έχυσε έξω απ' τη κολυμπήθρα, που λέει ο λόγος. Σνομπαρία πρώτης τάξεως σαν τον πατέρα του που από χθες ψήλωσε άλλους δύο πόντους από την υποδειγματική συμπεριφορά του υιού του. 

Θα κάνω τρελό κόμμα με τον γιο μου μιαν ημέρα όχι και πολύ μακρινή. Μας βλέπω ήδη μπροστά μου να μεταναστεύουμε παρέα σε μια χώρα περιωπής και είμαι τόσο χαρούμενος!



*Τονίζω τον στενό οικογενειακό κύκλο, σε περίπτωση που δεν προσκλήθηκες, να ξέρεις το γιατί και να μην παρεξηγηθείς. Προσωπικά εκπλήσσομαι όταν κάποιος θίγεται από τη μη πρόσκληση σε βαφτίσια. Εγώ πανηγυρίζω όταν μας ξεχνούν.

8 σχόλια:

Dreamer είπε...

χμμ.. συμφωνω εν μερει αλλα συμπληρωνω τζιαι στο οτι αν δεν βαφτισεις το μωρο τζιαι αφηκεις το με σκοπο να θκιαλεξει μονο του οταν ενηλικωθει, μαλλον θα του προκαλεσεις παραπανω προβληματα. Διότι στο σχολειο θα απομονωθει με ουλλα τα προβληματα που μπορει να προκαλεσει τουτο (μαθημα Θρησκευτικων, επισκεψεις σε εκκλησιες) συν τα αλλα κοινωνικα που θα προκυψουν ως την ενηλικωση (γαμοι, κηδειες κτλ). Τζιαι να του βαλλεις την ταπελλα του αθεου, παλε εν χωρις τη βουληση του μωρου με ολα τα παραπανω, αρα πού ησουν πουποτε. τωρα για το κοστος της βαφτισης, μυρα, εθιμοτυπιες κτλ αλλη κουβεντα

Moonlight είπε...

Εγώ ήρτα να διαφωνήσω με τον ΝΤρήμερ πιο πάνω ο οποίος μάλλον ζει στην Κύπρο του 80. Που τα πόθεν στα πόθεν να μεν μπορεί να παρακολουθήσει το μάθημα επειδή έννεν χριστιανός ορθόδοξος, ή να μεν μπει σε εκκλησία επειδή έννεν χριστιανός ορθόδοξος το μωρό; Άμα θέλεις μια χαρά γίνονται όλα και έννεν ανάγκη να ξέρει κανένας βασικά αν είσαι κι αν μεν είσαι βαφτισμένος.
Τούτα άσχετα με το αν συμφωνώ/διαφωνώ/έχω άποψη για το τι κάμνει ο καθένας σχετικά με το θέμα βαφτίζω.δεν βαφτίζω το κοπελούδι μου.

Επίσης να πω ότι εγελύσα δυνατά για μερικά λεπτά διαβάζοντας το κείμενο, και ότι κι εμένα φόβος μου μεγάλος (αν δεν το είπα ξανά) είναι αν κάμω κοπελλούδι να φκει άταχτο, ενοχλητικό, "χωρκάτικο", ενώ εγώ ήμουν υποδειγμα, ούτε έκλαια, ούτε εξυπνούσα, ούτε τίποτε. Τρε μπανάλ!

Ποιος παρεξηγιέται που εν τον καλούν σε τέτοια, εν έτει 2017 σιόρ; #εμπελλόσοκοζμος

Woofis είπε...

Εννά το πω ξανά Anti-Christos, τα κείμενα σου εν εξόχως ψυχαγωγικά τζιαι δείχνουν άθρωπον ψηλής ευφυίας. Που την άλλην, αρέσκει σου να "τρολλάρεις", κάτι που εν απέφυγες τζιαι στο συγκεκριμένον κείμενον. Αναφέρουμαι στο εξής απόσπασμαν:

"Αντιλαμβάνεστε ότι όλες αυτές οι νουθεσίες που ακούμε συνήθως από τους προοδευτικούς άθεους σχετικά, είναι σκέτη αντίδραση σε έναν κόσμο που τους γύρισε την πλάτη όταν είδε ότι από κάπου μπάζουν."

Κατ'αρχήν, ένας "προοδευτικός άθεος" ΔΕΝ θα έμπαινεν ποττέ στη διαδικασίαν "νουθεσίας", ειδικά προς αθρώπους "θρησκευόμενους". Δεν θα τον απασχολούσεν κοινώς πως εξασκείς εσύ την αρμοδιότηταν τζιαι το δικαίωμαν του νόμιμου κηδεμόνα, εφόσον οι δράσεις τζιαι επιλογές σου δεν πλήττουν τον ίδιον, άμεσα ή έμμεσα. Έτσι, την διαδικασίαν της βάφτισης, με ούλλες τες δεισιδαιμονικές τελετουργίες της (λάθκια, θυμιατοί, ραντιστίρκα, κόψιμον μαλλιών του βρέφους, "πατητές" όπως τους οϋκάδες - εντάξει τούτον εν το κάμνουν ούλλοι οι παπάες κλπ.) θα την εθώρεν όπως θωρεί, λόγω χάρην, τον χορόν της βροχής σε έναν χωρκόν της Αφρικής ή το κόψιμον της πουλλούς που κάμνουν οι Εβραίοι, δηλαδή παρωχημένες πρακτικές που δεν σημαίνουν πλέον τίποτε ουσιαστικόν στον κόσμον του 2017, πέραν ίσως του παshαμά τζιαι της συνειδητοποίησης του πόσον καθυστερημένος εν αρκετός κόσμος, το οποίον εξηγεί τζιαι διάφορα δεινά που ταλαιπωρούν την υφήλιον λόγω των θρησκευτικο-εθνικιστικών στερεοτύπων.
Υπάρχουν δυστυχώς, όπως σε ούλλους τους "χώρους", τζιαι φονταμελιστές οι οποίοι την αθεϊαν τους θέλουν να την "επιβάλουν", αλλά φυσικά τούτοι οι αθρώποι εν μπορούν να καταταχτούν πλέον στους "άθεους", για τον απλόν λόγον ότι ουσιαστικά ανήκουν τζιαι τζιείνοι σε κάποιον "cult" που όπως ούλλες οι θρησκείες, σκοπόν έshιει να προσυλητίζει στες πεποιθήσεις του, ενίοτε τζιαι με τη βίαν, σωματικήν ή πνευματικήν.
Για το θέμαν της "ομάδας που εν αλλάσσει" που ανέφερες, πρέπει να πω ότι εν ατυχές. Διότι για να μεν μπορείς να αλλάξεις "ομάδαν", σημαίνει εν μπορείς να παραιτήσεις να ασχολείσαι με το "παιχνίδιν" (βλέπε "θρησκεία"). Έτσι, μεγαλώνοντας τζιαι καταλαβαίνοντας τα κουρουφέξαλα των παπάδων, εν χρειάζεται να "αλλάξεις ομάδαν", απλά παραιτάς να ασχολείσαι με έναν τόσον γελοίον παιχνίδιν όπως η θρησκεία (religion), η οποία φυσικά ελάχιστην σχέσην έshιει με την πραγματικήν ανάγκην ούλλων των αθρώπων, που λέγεται "πίστη" (belief).

Να σας ζήσει ο "νεοφώτιστος"!

Anti-Christos είπε...

Ευχαριστούμε για τις ευχές Woofi.

Μεν αρπάζεσαι. Όπως βλέπω διακρίνεις το κωμικό πνεύμα του κειμένου, οπότε ακόμα και τα σημεία που τα θεωρείς ότι είναι λίγο προσβλητικά, μπορείς να τα εντάξεις κι αυτά στο γενικότερο κλίμα της ανάρτησης.

Δεν θα έλεγα ότι είναι ατυχής η σύγκριση με το ποδόσφαιρο. Γιατί αν το παραλληλίσεις με το επίπεδο του ποδοσφαίρου στην Κύπρο, τα στημένα κτλ, μια χαρά μπορείς να παραιτηθείς εξ ολοκλήρου κι από αυτόν το άθλημα.

Θα συμφωνήσω ότι και οι άθεοι που πρήζουν τους άλλους επί της ουσίας είναι θρησκεία από μόνοι τους.

Στα υπόλοιπα που αναφέρεις συμφωνούμε επίσης.

Ανώνυμος είπε...

LOVE YOU CHRIS :) :) :) :) :)

Να σου ζήσει το γιούδιν. Καλότυχος και υγιής να είναι.

P.S. Κι εγώ πανηγυρίζω όταν δε με καλούν σε γάμο, βάφτιση κλπ. Πόσο κομπλεξικός πρέπει να είσαι για να παρεξηγείσαι?

Καλλιπάτειρα

astronaftis είπε...

Πράγματι, ψυχαγωγικότατον κείμενο. Εγώ βρίσκω επίσης πολλά αστείο το ότι στον τόπο μας τα παιδιά (τολμώ να πω και πολλοί μεγάλοι) νομίζουν πως το όνομά μας το παίρνουμε στη βάφτιση. Σε μια τάξη (στο δημοτικό) ένας μαθητής τόλμησε να πει πως είναι αβάφτιστος αλλά εν τον επίστεψε κανένας επειδή, "χα χα, ίνταλως έσιεις όνομα ρε, μα είσαι παλαβός;"

Unknown είπε...

Να σας ζήσει ο νεοφώτιστος !!! Να είναι γερός πάντα ! Και τυχερός! Αναφορικά με τα βαφτίσια , είναι τόσο βαρετά που εύκολα κόβεις φλέβα! Εκτός Αν είσαι ο μπαμπάς ή ο νονός ! Εμείς το μετατρέψαμε σε φουλ τάιμ πάρτυ Christmas party μετά για να στρώσουμε ! Φιλιά !

Mademoiselle Hyde είπε...

Στο Πελοπιδας Τσιμπούκης ήμουν χαμέ!!!
Να σας ζήσει!!! ;)