Δευτέρα, Μαρτίου 23, 2015

Βαρέθηκα Τον Κόσμο Όλο

Βαρέθηκα τον κόσμο όλο.

Αν παρατηρήσεις πως δουλεύουν τα πράγματα στον πλανήτη, θα συμφωνήσεις ότι είναι έτσι διατεταγμένα ώστε μόνο νεύρα να σου προκαλούν.

Δες την επικαιρότητα τον τελευταίο καιρό.

Από το προφίλ και το στιλ του Βαρουφάκη, στα βασανιστήρια του Γιακουμάκη και στο πουλί του Καπουτζίδη, ένα ποστ δρόμος.

Αρπάζει ο κόσμος ένα θέμα, το συζητά, δηλαδή λέει ο καθείς το μακρύ του και το κοντό του χωρίς ιδιαίτερη συνοχή, το κουράζουμε, το φτάνουμε στα άκρα, και μετά πιάνουμε το επόμενο. Χωρίς να έχουμε καταλήξει κάπου για το προηγούμενο. Θέλω να πω, τα πρήζουμε που τα πρήζουμε ο ένας του άλλου, καλό θα ήταν να φτάναμε και σε ένα αποτέλεσμα, ένα πόρισμα, μια λύση. Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Συζητούμε απλά για να γίνεται ντόρος και να εκτονώνουμε τα νεύρα της δουλειάς στο πληκτρολόγιο.

Δεν είναι παραγωγικό όλο αυτό. Μόνο κουραστικό και ύποπτο. Ύποπτο γιατί σε βάζει σε σκέψεις για το αν όλα αυτά τα σούσουρα εξυπηρετούν άλλους, αλλότριους σκοπούς: Την ολική μας αποχαύνωση προκειμένου να περνούν πιο σημαντικά πράγματα στο ντούκου.

Τα κοινωνικά δίκτυα έκαναν χειρότερη αυτή την κατάσταση αφού έδωσαν βήμα και στην κουτσή Μαρία. Παλιότερα, που δεν υπήρχαν αυτά τα εργαλεία του διαβόλου, έλεγε η Σούλα και η Μπούλα τη γνώμη της μέσα στην τάξη του σχολείου, δεν έδινες σημασία, έλεγες «πόσο σοβαρά να λάβω την άποψη της Σούλας και της Μπούλας» και τελείωνε το ζήτημα. Σήμερα, δώστου κοινοποίηση και λάικ, να καεί το πελεκούδι… Δεν πεθαίνει η Σούλα και η Μπούλα έτσι απλά. Ανάθεμα το μπιγκ μπανγκ και τη διαίρεση του κυττάρου!  

Γι αυτό και πήρα τα μέτρα μου. Αφού δεν μπορώ να σκοτώσω τη Σούλα, τη Μπούλα και όλες τις φίλες τους, έβαλα XBMC και οχυρώθηκα. Τις τελευταίες μέρες με αυτό το μηχανάκι απολαμβάνω όλα τα καλά της ανθρωπότητας σε επίπεδο σειράς και κινηματογράφου, απορώντας με τον εαυτό μου που αντιστεκόταν σθεναρά τόσο καιρό στα αγαθά του Θεού, δοκιμάζοντας εαυτόν και διακυβεύοντας την υγεία μου βλέποντας, έστω και εν είδει ζάπινγκ, κυπριακές σειρές και τηλεπαιχνίδια που νομίζεις ότι απευθύνονται σε ημικαθυστερημένα. Έβαλα το μηχανάκι και ήταν σαν να ψέκασα την τηλεόραση και πέθαναν όλοι μια για πάντα.

Επίσης, οργάνωσα περαιτέρω μεγαλεπίβολα σχέδια. Και είναι η πρώτη φορά που ουδέν φόβον έχω. Τόσο πολύ βαρέθηκα εδώ.