Τρίτη, Οκτωβρίου 04, 2011

Με Είπαν 'Κύριο Βέλα'.

Το δίλημμα ‘Βίσση ή προεδρικό;’ τρεμόπαιζε μέχρι τις 6:00 το απόγευμα στο μυαλό μου. Από τη μια δεν θα άξιζε να χάσω τη Βίσση για χάρη ενός αμόρφωτου δικτάτορα, από την άλλη κουράστηκα να στέκομαι έξω από το προεδρικό, να διαδηλώνω και να μην συγκινείται να μας αδειάσει τη γωνιά.

Και εν τέλει, από ό, τι είδα στα Δελτία Ειδήσεων, καλώς έπραξα και πήγα στην Βίσση, γιατί ο Χριστόφιας είναι και με τη βούλα για το άσυλο. Ήρθα σπίτι προ ολίγου και διάβασα στο sigmalive αυτό το «ο Πολυβίου υπερέβη τις εντολές μου» (μετάφραση= Δεν είπε αυτά που ήθελα να πει) και σιγουρεύτηκα ότι αυτός ο τόπος δεν έχει σωτηρία. Τις κατάρες μου να έχεις κι εσύ και όλο σου το σόι. Δεν σου αξίζει λεπτό σ’ αυτόν τον κόσμο ανίκανε, ημιμαθή, χωρκάτη!

Αρκετά όμως με τον κυβερνητικό βουκόλο, έχω να σου πω άλλα, υπέροχα νέα. Πήγα στη Βίσση με τη Μπρέντα. Φτάσαμε σχετικά νωρίς – μία ώρα πριν, και για να περάσει η ώρα, είπα στη Μπρέντα να πάμε στα παρασκήνια να χαιρετίσουμε την Άννα. «Εσένα περίμενε η Βίσση!» μου λέει. «Περίμενε και θα δεις!» της λέω. Κορδώνω το κορμί μου, παίρνω και ύφος εκατόν καρδιναλίων και πάω στα παρασκήνια πριν αρχίσει η συναυλία. Βρίσκω τον σωματοφύλακα και του λέω με απαρασάλευτη αυτοπεποίθηση: «Είναι εδώ η Άννα;».

Ο σωματοφύλακας με κοίταξε με απορριπτικό ύφος και μου είπε: «Ναι, αλλά αυτή τη στιγμή είναι απασχολημένη. Προετοιμάζεται για να βγει στη σκηνή.» Τον κοιτάζω ακόμα πιο επιτακτικά και γεμάτος αυτοπεποίθηση του είπα: «Πείτε της σας παρακαλώ ότι τη ζητεί ο κύριος Χρίστος Βέλας!» Ο σωματοφύλακας μου είπε να περιμένω μισό λεπτό. Πήγε, ήρθε και μου είπε: «Ο κύριος Βέλας; Παρακαλώ ακολουθήστε με!» Να θέλω να πεθάνω από το γέλιο στο μεταξύ, καθώς γνωρίζεις ότι δεν υφίσταται κανένας κύριος Βέλας, δεν είναι αυτό το επίθετό μου, αλλά το συνθηματικό με το οποίο συστήθηκα στην Άννα, στη συναυλία του Παττίχειου πέρσι ως «Καρ-βέλας».

Μπαίνω στα παρασκήνια με τη Μπρέντα, ακολουθούμε τον σωματοφύλακα και φτάνουμε στο καμαρίνι. Απ’ έξω να είναι ένας άλλος μπράβος. Με κοιτάζει αυστηρά και μου λέει: «Περάστε κύριε Βέλα!» Όσο με λέγανε Βέλα οι σωματοφύλακες νομίζοντας πως είναι πραγματικό όνομα, εγώ να χαχανίζω από μέσα μου. Σ’ αυτή τη ζωή λίγη μούρη να πουλήσεις, καταφέρνεις να ανοίξεις όποια πόρτα θέλεις! Υπουργός να ήμουνα δεν θα είχα τέτοια ευγενική αντιμετώπιση όση ως «κύριος Βέλας».

Μπαίνω στο καμαρίνι, βρίσκω την Άννα καθισμένη να βάφεται και με τρία άτομα από πάνω της να τη χτενίζουν και να την περιποιούνται. Πιάσαμε ψιλή κουβέντα. Μου είπε ότι θα είμαι όντως στο πρώτο επεισόδιο του ‘όσο έχω φωνή’ και ότι η Κοντοβά της δήλωσε πως είμαι το αγαπημένο της ενσταντανέ από το πρώτο επεισόδιο. «Αυτόν θα τον βάλουμε οπωσδήποτε, είναι ο αγαπημένος μου» είπε επί λέξει. Ύστερα, με ρώτησε γιατί δεν ξαναφόρεσα έκτοτε την περούκα και της είπα ότι δεν θέλω να γίνω γραφικός (τώρααα;) και πως επίσης, δεν θέλω να χαραμίσω τη μαγεία της πρώτης φοράς.

Μετά μου είπε «η στιγμή που σε πάτησα στο… (πουλί), είναι υπέροχη». Και της είπα: «Ναι, την είδε κι η γιαγιά μου και αγχώθηκε ότι με πατάς στ’ αλήθεια και φώναζε ότι με πάτησες πάνω στα ράμματα της εγχείρισης!» Συνοφρυώθηκε και ρώτησε πού έκανα εγχείριση. «Στην καρδιά…» της εξήγησα. «Έξι μήνες πριν ήμουν στο χειρουργείο, έξι μήνες μετά έκανα τούμπες επί σκηνής μαζί σου. Το είδαν οι γιατροί στο Youtube και με επέπληξαν, αλλά τους είπα αν είναι να πάω από τη Βίσση, χαλάλιν της!» Χαμογέλασε και μου είπε «Τι γλυκός που είσαι!» (έλιωσα).

Κάπου εκεί κατάλαβα ότι οι μακιγιέζ/κομμώτριες ήθελαν να συνεχίσουν την προετοιμασία οπότε άρχισα να μαζεύομαι. Της είπα «Σ’ ευχαριστώ που με δέχτηκες, ήθελα όμως να βεβαιωθώ ότι είσαι καλά και να σου πω ότι σε αγαπώ.» Και μου απαντά: «Το ξέρω, το νιώθω, σε ευχαριστώ!»

Αχ, Βισσάρα, λατρεία μου, φωνή μου! Τέτοια μου λες και νιώθω ότι είμαι δικός σου. Παρακολούθησα όλη τη συναυλία σαν να είμαι συγγενής σου.

Παρεμπιπτόντως, η συναυλία ήταν πολύ αγαπησιάρικη. Στο αμφιθέατρο να μην πέφτει καρφίτσα –μάλιστα είχε κόσμο που καθόταν σε επιπρόσθετες καρέκλες – η Βίσση να έχει κέφια και να κάνει αστεία πιάνοντας κουβέντα με τον κόσμο, ενώ είπε και τραγούδια που δεν είπε σε άλλες συναυλίες στην Κύπρο, όπως το Χρυσοπράσινο Φύλλο και κάποια σπάνια λαϊκά που μας μεράκλωσαν. Φωνητικά δεν μπορώ να πω ότι ήταν στα καλύτερά της και ανησύχησα λίγο, αλλά ενεργειακά ήταν πολύ στα φόρτε της.

Άπειροι γνωστοί και φίλοι παρόντες στη συναυλία, αναμφίβολα πέρασα πολύ καλά ιδιαίτερα έχοντας τη Μπρέντα στο πλάι μου να δίνει άλλη διάσταση στον κάθε στίχο. Ευφράνθηκε η καρδούλα μου πολλάκις απόψε. Είναι πολύ όμορφο να μπορείς να αφιερώνεις τους στίχους που κάποτε χαρακτήριζαν τη ζωή σου σε μια γυναίκα που αγαπάς. Και να τους βλέπεις να αποδίδονται στο μεγαλείο που τους αξίζει.

Έτσι που λες κορυφώθηκε μία υπέροχη Δευτέρα, που ξεκίνησε ξεφτιλίζοντας τον απόλυτο καραγκιόζη της χώρας και τελείωσε αποθεώνοντας την απόλυτη σταρ αυτής. Και εις ανώτερα!

7 σχόλια:

Gay Mouflon είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν και άτομα σαν την Άννα! Πολύ χαίρομαι για σένα, που μίλησες στην Άννα και που πέρασες καλά με την Μπρέντα σου.

Neraida είπε...

Καλημέρα!!!

Ήταν απίστευτη συναυλία.

Ψυχοθεραπευτική για μένα :-P

Την απόλαυσα!

Και σε πήρε η άκρη του αριστερού μου ματιού κάπου να περνάς καλά. :-) Δεν θα γράψω κάτι για τη συναυλία στο μπλογκ μου.
Αρκεί το δικό σου κείμενο πάντα!

Καλημέρες :-)

Rania είπε...

μα τι ωραίο post! :))

Mr Bisco είπε...

Ela reeeeeeee :D:D:D:D Poly xarika :D:D:D Ante kai se synavlia mazi tis!!! - plaka plaka na tis peis na ginei koumpara sou otan kai an me to kalo pantreuteis na doume ti 8a sou pei!!!!

Ανώνυμος είπε...

μάνα μου τι όμορφα εκφράζεσε για την Μπρέντα σου..! πάντα τέτοια! :)

Nisyrios είπε...

Σκέφτομαι πόσοι γνωστοί μας θα δουν το πρώτο επεισόδιο χωρίς να έχουν υπόψιν το τι έχει γίνει και θα εκπλαγούν βλέποντάς σε! Συγχαρητήρια για το θάρρος σου και συγχαρητήρια και στην Αννα για την έλλειψη ψωνισμού της!

κι αγνάντευε... είπε...

το διάβασα με ένα μεγάλο χαμόγελο! :)