Θέλω Να Ζήσω 300 Χρόνια.

Μόλις τελείωσα ένα βιβλίο με τίτλο «Το Ελιξίριο». Του Cedric Bannel.

Μία ιστορία μυστηρίου που αφορά στην ανακάλυψη του ελιξιρίου της ζωής. Το ανακάλυψε ένας επιστήμονας και το δοκίμασε πάνω σε μία 75χρονη Γιαπωνέζα η οποία απέκτησε ξανά εμφάνιση 25χρονης και μέσο όρο ζωής τα 300 χρόνια. Μεγάλη μαλακία η πλοκή, βαρέθηκα τη ζωή μου, έσκασα μέχρι να το τελειώσω, αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά να το στοιβάξω στη βιβλιοθήκη χωρίς να το τελειώσω. Δεν σας το συστήνω, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον, αλλά σαν ιδέα με έβαλε σε σκέψεις.

Θα ήθελες να ζήσεις 300 χρόνια με εμφάνιση 25χρονου ή θα προτιμούσες να κάνεις τον κύκλο σου, γερνώντας φυσιολογικά και πεθαίνοντας;

Παλιότερα θα σου απαντούσα ότι θέλω να κάνω τον κύκλο μου, όπως όλοι οι άνθρωποι και πως δεν με ενδιαφέρει να διαιωνίσω αυτό το λειψό DNA, ούτε καν να το πολλαπλασιάσω. Πίστευα ότι θα ήταν βαρετό να ζεις για πάντα και η ζωή θα έχανε το νόημά της. Εδώ καλά, καλά είμαι 30 και έπληξα, γιατί να περιπέσω στη ματαιοδοξία του ‘ζω αιωνίως;’

Γι αυτό κι εγώ σε χώρισα, αναθεώρησα. Πλέον είμαι σίγουρος ότι αν ανακαλυφτεί στ’ αλήθεια το ελιξίριο της ζωής εγώ θέλω να ζήσω και 300, και 500 χρόνια άμα γίνεται και δεν με ενδιαφέρει να πεθάνω. Όχι μόνο και μόνο από ματαιοδοξία, αλλά σκέψου πόσα πράγματα θα μπορέσεις να ζήσεις στο μέλλον και είναι κρίμα να συμβούν στην απουσία σου.

Η επιστήμη στο μέλλον θα έχει προοδέψει τόσο πολύ που θα μπορεί να απαντήσει χιλιάδες ερωτήματα που μας κατατρέχουν σήμερα, όπως για παράδειγμα το ποιος έφτιαξε το σύμπαν, αν υπάρχουν εξωγήινοι και αν κάποτε επιτέλους θα συνεργαστούμε μαζί τους. Με τα σημερινά δεδομένα, ούτε την παραίτηση Χριστόφια δεν θα ζήσουμε να δούμε, οπότε καταλαβαίνεις το ενδιαφέρον της ζωής μας και γιατί επιτάσσεται η ανακάλυψη του ελιξιρίου της ζωής.

Ζώντας 300 χρόνια, θα μπορείς να παρακολουθήσεις τη ροή της ιστορίας και να γίνεις σοφότερος εξάγοντας πιο σφαιρικά, ιστορικά συμπεράσματα. Θα μπορείς να ξέρεις πώς θα εξελιχτεί η ΕΕ, ποιο θα είναι το αύριο της πατρίδας σου και να το συγκρίνεις με πριν 100, 200 χρόνια και να βγάζεις πιο εμπεριστατωμένα συμπεράσματα γύρω από τη συμπεριφορά των λαών και των ηγετών τους. Αυτό βέβαια ίσως να μην ισχύει και τόσο, γιατί δεν χρειάζεται να ζήσω 300 χρόνια για να καταλάβω την αχρηστία των σημερινών πολιτικών μας. Αλλά πάλι, μπορεί να βάλει ο Θεός το χέρι του και να μας στείλει έναν ηγέτη στα πρότυπα του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή του Καποδίστρια. Γιατί να μην ζήσουμε να το απολαύσουμε;

Ζώντας 300 χρόνια, θα μπορείς γενικότερα να παρακολουθείς την εξέλιξη των πολιτισμών, της τεχνολογίας, των τεχνών και των γραμμάτων. Σκέψου ότι η γιαγιά σου πήγαινε σχολείο γράφοντας σε ένα πινακάκι, εσύ πήγες σχολείο έχοντας τετράδια από χαρτί και ότι ο γιος σου θα πάει έχοντας το δικό του λαπτοπ. Δεν είναι κρίμα να μην ζήσουμε να δούμε τι μέλλει γενέσθαι σε 300 χρόνια; Ναι, μάλλον τότε δεν θα υπάρχουν σχολεία, θα εγκαθίσταται η γνώση στον εγκέφαλο με microchip άμα τη γέννησή σου, αλλά αυτό δεν μπορούμε να το ξέρουμε σήμερα. Γι αυτό επιβάλλεται να ζήσουμε να το δούμε.

Σκέψου ότι, ζώντας 300 χρόνια θα δεις θεωρίες να καταρρίπτονται, μαθηματικούς τύπους να αμφισβητούνται, φυσικές θεωρίες να αποκαθηλώνονται, μύθους να απομυθοποιούνται. Δεν είδες τι σούσουρο έγινε πρόσφατα στο Cern που ανακάλυψαν ότι μάλλον ο Einstein έκανε λάθος στη θεωρία της σχετικότητας; Σκέψου τι θα ανακαλύψουν σε 300 χρόνια! Άσε που, αν ήμασταν αθάνατοι θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε για πολύ καιρό ακόμη διάφορα τεράστια μυαλά όπως του Steve Jobs, του Einstein, του Έντισον, του Da Vinci κτλ και θα προχωρούσαμε αλματωδώς στις επιστήμες.

Επίσης. Αν κρίνω από τα πράγματα που θέλω να κάνω στη ζωή μου, όπως π.χ. να κάνω τον γύρο του κόσμου, να μάθω 150 γλώσσες, να πάω για ιεραποστολή στη Ζάμπια κτλ, τα 75 χρόνια που μου αναλογούν, και μακάρι να είναι 75 και όχι λιγότερα, δεν μου φτάνουν. Φέρτε μου τα 300! Άσε το άλλο! Τις ασθένειες που τις βάζεις; Πες ότι με χτυπήσει ο καρκίνος. Κρίμα δεν είναι να πεθάνω τόσο άδοξα; Ενώ με το ελιξίριο ζεις τουλάχιστον τα προβλεπόμενα.

Βέβαια, ζώντας τόσα πολλά χρόνια έχει και τα αρνητικά του. Ας πούμε, θα ζεις 300 χρόνια με τα ίδια άτομα στον κύκλο σου. Εδώ μια βόλτα πας στα καφέ της Λευκωσίας, βλέπεις παντού τις ίδιες φάτσες και απορείς γιατί δεν τους σκότωσες ακόμη. Σκέψου να ζεις αυτό το μαρτύριο για 300 χρόνια. Αλλά θα μου πεις, ας ζήσω εγώ 300 χρόνια και αλλάζω ήπειρο κάθε 50ετία, να ζήσω λίγο απ’ όλα, να ξενοιάσω κιόλας.

Με τούτα και με εκείνα, δεν με πείθεις ότι πρέπει να συμβιβαστώ με τα 80 χρόνια και να μην επιζητώ τα 300. Στο κάτω, κάτω βρε αδερφέ, άμα πλήξω και βαρεθώ, αυτοκτονώ και έληξε το ζήτημα.