Συναγερμός στο Σπίτι

Μετά τα τελευταία κρούσματα διαρρήξεων και κλοπών στη γειτονιά μας, που σκόρπησαν τον τρόμο και τον πανικό, η μητέρα μου κι εγώ αποφασίσαμε να βάλουμε συναγερμό στο σπίτι για παν ενδεχόμενο. Τι ήθελα και την άφησα μόνη της σήμερα που ήρθε ο μηχανικός να τον εγκαταστήσει; Τίποτε δεν θυμόταν να μου εξηγήσει μέχρι το μεσημέρι που σχόλασα. Τα είχε γράψει όλα σε ένα τεφτέρι, (όπως έκανε η γιαγιά μου προ δεκαετίας) για να μου τα εξηγήσει, αλλά η όλη κατάσταση με έκανε να αναθεωρήσω κατά πόσον ήταν καλή ιδέα εξ αρχής…

Μήτηρ: Να, πληκτρολογείς τον κωδικό εδώ, σ’ αυτή την οθόνη, και ο συναγερμός ενεργοποιείται…

Anti-Christos: Την ημερομηνία γεννήσεως σου έβαλες για κωδικό; Πρωτότυπο!

-Γιατί; Ξέρει ο κλέφτης την ημερομηνία γεννήσεώς μου;

-Αν είναι γνωστός σου, μπορεί…

-Τώρα ενεργοποιήθηκε.

Ένα κόκκινο φωτάκι άρχισε να αναβοσβήνει. Λογικά η σάρωση του πεδίου με λέιζερ στο σαλόνι είχε ξεκινήσει. Στεκόμασταν ακριβώς μπροστά στο ματάκι, αλλά η σειρήνα δεν έλεγε να συγκινηθεί. Απόρησα:

-Γιατί δεν βουίζει αφού μας βλέπει;

-Mας βλέπει; Μπορεί να στεκόμαστε πολύ κοντά…

-Και τι; Αλληθώρισε το μάτι;

-Μπορεί να πρέπει να σε «δει» από μακριά για να βουίξει.

-Εδώ δεν μας βλέπει στα 50cm, θα μας δει από τα βάθη του ορίζοντα; Κάτι λάθος κάναμε.

-Χμ, Δεν ξέρω.

-Κανονικά έπρεπε να βουίζει αφού ενεργοποιήθηκε.

-Αφού έβαλα την ημερομηνία μου. Τι πάτησα λάθος;

-Μάνα, κρύβεις χρόνια;

-Όχι γιε μου.

-Πήγαινε μια βόλτα μες το σπίτι να δούμε αν θα σε ανιχνεύσει το μάτι.

(Η μαμά μου έκανε μια γύρα στο σαλόνι. Καμία αντίδραση)

Anti-Christos: Πώς περπατάς έτσι;

Μήτηρ: Τι έχω;

-Περπατάς σαν να είσαι σπίτι σου!

-E, και;

-Βρε μάνα! Μπορεί το μάτι να είναι πολύ έξυπνο και να καταλαβαίνει ότι δεν είσαι κλέφτης. Βγες και ξαναμπές! Και συμπεριφέρσου σαν να είσαι κλέφτης!

-Να βγάλω και κραυγές;

-Ναι. Μπες και πες: «Χοχοχο! Θα σας τα ρημάξω όλαααα!» και μετά άρχισε να μαζεύεις αντικείμενα.

-Θα τηλεφωνήσω μετά στον μηχανικό να μου εξηγήσει πάλι. Κάτι δεν θα κατάλαβα καλά. Στο μεταξύ, κοίτα αυτό το κουμπί.

-Άλλο αυτό;

-Ναι. Το πατάμε το βράδυ, για να ενεργοποιηθεί ο συναγερμός ενόσω κοιμόμαστε.

-Δηλαδή, αν ξυπνήσω το βράδυ και θέλω να πάω στην κουζίνα, θα χτυπήσει η σειρήνα;

-Ναι.

-Κι αν δηλαδή ξυπνήσεις εσύ και πας στην κουζίνα θα βουίξει πάλι;

-Ναι.

Κρύος ιδρώτας με περιέλουσε.

-Μάνα, δεν θες να ξέρεις τι έχει να γίνει αν χτυπήσει ο συναγερμός μαύρα μεσάνυχτα και ξιππαστούμε οικογενειακώς. Εγώ θα πάθω νέο ανεύρυσμα και εσύ εγκεφαλικό από το φόβο μήπως μπήκε όντως κλέφτης.

-Το σκέφτηκα κι εγώ αυτό.

-Το σκέφτηκες, αλλά… Όχι πες μου! Τι θα γίνει αν χτυπήσει false alarm και εσύ κοιμάσαι μέσα; Θα ρισκάρεις να βγεις να δεις τι γίνεται; Και αν δεν πρόκειται για λάθος; Αν βρεθείς μούρη με μούρη με τον κλέφτη τι θα του κάνεις; Θα τον σφάξεις ζωντανό ή θα τον ακινητοποιήσεις με λαβή καράτε;

Το σκέφτηκε για λίγο και απάντησε:

-Γι αυτό και όταν θα ενεργοποιούμε το βράδυ τον συναγερμό, θα προσέχουμε να μην έχουμε false alarms!

-Πώς;

-Όταν ενεργοποιούμε τον συναγερμό θα πέφτουμε για ύπνο κατευθείαν. Δεν είναι ανάγκη να σηκωνόμαστε άσκοπα και να ρισκάρουμε.

-Κι αν ξυπνήσω και θέλω να πάω στην κουζίνα;

-Να κάτσεις στ’ αβγά σου. Γιατί να πας στην κουζίνα;

-Μπορεί να πεινάσω.

-Αφού θα έχεις φάει από πριν.

-Μπορεί να διψάσω.

-Να έχεις στο κομοδίνο σου μπουκάλι με νερό.

-Μπορεί να θέλω να βγω.

-Πού να πας στις δώδεκα τα μεσάνυχτα;

-Ποια μεσάνυχτα; Αφού εσύ κοιμάσαι με τις κότες. Θα κλειδαμπαρώνομαι μέσα από τις 10:00 για να μην χτυπήσουν οι σειρήνες;

-Ε, δεν ξέρω τι θα κάνουμε, είναι ένα θέμα.

-Πολλά θέματα βλέπω και δεν μ’ αρέσει!

(Αρχίζει να βουίζει ο συναγερμός. Ιου, ιου, ιου, ιου).

Μήτηρ: Τώρα γιατί βουίζει;

Anti-Christos: Μπορεί να μπήκαν κλέφτες…