Γουήκεντ Νιουζ

Είχα ένα πολύ γεμάτο και ενδιαφέρον σαββατοκύριακο.

Την Παρασκευή το απόγευμα πήγα στη ψυχολόγα και τσακώθηκα μαζί της. Επέμενε ότι ο λόγος που ήμουν κολλημένος με τους μέχρι τώρα έρωτες της ζωής μου είναι επειδή ουσιαστικά με έφτυναν και ξύπνησε ο μαζόχας μέσα μου. Διαφωνώ κάθετα και το έκανα εμφανές. Οι έρωτες της ζωής μου ήταν μία και μία. Υποδείγματα θηλυκών! Αυτή επέμενε στη θέση της όμως, και με τσάντισε και της είπα: «Ούλλα ξέρεις τα!» με διάχυτη την ειρωνεία. Δεν της άρεσε.

Την Παρασκευή το βράδυ έχασα το κινητό μου και ένιωσα σαν να με εγκατέλειψαν στην έρημο. Δεν είμαι υπέρ των κινητών, για να φανταστείς όταν πρωταγόρασα ένα το 2000, το είχα ανοιχτό μόνο όταν ήμουν εκτός σπιτιού, γιατί όταν ήμουν εντός θεωρούσα ότι ισχύει το σταθερό. Και το πρώτο έτος των σπουδών μου το πέρασα χωρίς κινητό. Είχα το σταθερό του δωματίου στην εστία και με έπαιρναν εκεί. Προψές, στη σκέψη ότι δεν ξέρω ούτε ένα τηλέφωνο πια απ’ έξω, ένιωσα σαν έκθετο μωρό στους πέντε δρόμους. Απορώ πως συνεννοούμαστε παλιά μόνο με σταθερό!

Το Σάββατο είδα το βίντεο κλιπ της Βρετανίας για τη Γιουροβίζιον. Στέλνουν τους Blue. Οι οποίοι επανενώθηκαν ειδικά για τις ανάγκες του διαγωνισμού. Οι Blue όταν πήγα να σπουδάσω ήταν στα μεγάλα φόρτε τους και το στιλ τους είναι πολύ χαρακτηριστικό. Στο άκουσμα του τραγουδιού, ήρθαν στο νου μου κάτι εικόνες από τα φοιτητικά χρόνια που μόνο που δεν έκλαψα. Να ακούω το “All Rise” από τους διαδρόμους, να διαβάζω Land Law στις 4:00 το πρωί και να ακούω το “U Make Me Wanna” από τον τοπικό ραδιοφωνικό Two-Ten FM του Reading… Τι επικά φοιτητικά χρόνια έζησα, Θεέ μου! Γι αυτό τώρα με βασανίζεις.



Το Σάββατο το βράδυ πήγα με την Μπρέντα μου να δούμε το θεατρικό που παίξαμε τον περασμένο Σεπτέμβρη ανεβασμένο από ένα σχολείο. Για καθαρά συναισθηματικούς λόγους. Εντάξει, τα παιδάκια ήταν καλά για την ηλικία τους, αν και κάποιες στιγμές ένιωθες ότι πετάνε την ατάκα χωρίς να σκέφτονται και χωρίς να καταλαβαίνουν τι λένε, αλλά αυτό το βλέπω και στους ενήλικες συχνά, οπότε δεν τους κράζω. Στη θέα τους όμως, πεθύμησα απίστευτα τους Δικηγόρους φίλους μου από τη θεατρική ομάδα και λυπάμαι που αρχίσαμε πρόβες για νέο έργο. Εγώ θέλω το παλιό, αυτό που αγάπησα, κι ας γκρίνιαζα και τότε ότι παίζουμε χαζομάρες και τρώμε την ώρα μας άδικα. Μεγάλη νοσταλγία!

Μετά την παράσταση πήγα σε αρραβώνες πολύ στενού φίλου. Είναι ο δεύτερος που «καλουπώνεται». Στο πάρτι των αρραβώνων ο DJ έπαιζε τσιφτετέλια και λαϊκά και όλοι έδειχναν να περνάνε καλά. Αν μου έλεγες ότι θα έβλεπα τον συγκεκριμένο φίλο, που όταν ήμασταν σχολείο την έβρισκε στο τσακίρ κέφι με ρέγγε, ότι απόψε θα χόρευε το ‘Τσικουλάτα’ και το ‘Είσαι φοβερή-η-η’ θα έβαζα στοίχημα τον ένα μου νεφρό ότι θα επρόκειτο για άλλον. Τελικά, ό, τι και να κάνεις, στο τέλος γίνεσαι αυτό που φοβόσουν μια ζωή.

Επίσης, αυτό το σαββατοκύριακο:
Αγόρασα δυο μπλουζάκια, ένα με τον Ντόναλντ Ντακ κι ένα με τον Πόπαϊ. Αγόρασα τον δίσκο των Black Eyed Peas και τραγουδώ πολύ ερωτευμένα το The Time of my life ρεμιξαρισμένο, έπαιξα με τον ανιψιό μου τα τέρατα (εγώ κάνω το χταπόδι και αυτός με σκοτώνει). Στα προσεχώς, έχουμε τη Βίσση στο Παβίλιον και έχω ψηθεί άγρια, την 25η Μαρτίου σε 3ήμερο… Μια χαρά ο Μάρτης μέχρι στιγμής! Άσε που βρέχει, κάνει κρύο και γουστάρω χειμώνες!

Είδα και τα τεκταινόμενα της Ιαπωνίας. Σκεφτόμουν πως ο μόνος τρόπος να συνδράμει η Ελλάδα στην τραγωδία, είναι να στείλει απεσταλμένους της τον Σπύρο Σούλη, τη Σίσσυ Φειδά και τον Λαμπαθάκη, σε μία σύμπραξη που θα λέγεται: «Παγόδα απ’ την Αρχή». Να έχει τον Μπρους Λι και τη Τσου Λα με κλειστά τα μάτια ο Σούλης και να τους λέει: «Μπρους και Τσου Λα, ανοίχτε τα μάτια σας! Αυτή είναι η νέα σας Παγόδα» Και να βλέπουν αυτοί το σπίτι τους βαμμένο ροζ, με προτομές του Βούδα παντού, τάχα μου ως διακοσμητική αδεία.

Η Ράνια, η μπλόγγερ, μου είπε ότι μετά τον σεισμό η Ιαπωνία μετατοπίστηκε 2,5 μέτρα. Είδες; Τελικά δεν είναι τόσο απομακρυσμένο το σενάριό μου περί μετακόμισης της Κύπρου. Βέβαια, εμείς με 8,9 ρίχτερ θα έχουμε βυθιστεί μια και καλή οπότε ο σκοπός θα έχει επιτευχθεί μια κι έξω.

Είναι ένα πολύ καλό σαββατοκύριακο. Κι ακόμα δεν τελείωσε! Σας χαιρετώ!