Η Ιεροτελεστία του Greek Party

Σήμερα το απόγευμα έπινα καφέ με την αγαπημένη μου ξαδέλφη και αναπολούσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια. Που στο δικό μας μυαλό μπορεί να έληξαν μόλις χθες, αλλά το ημερολόγιο επιμένει να διαφωνεί. Αναλύαμε τη σημασία του «Greek Party» και την επίδραση που είχε αυτό στην ζωή του φοιτητή στην Αγγλία.

Τι είναι ακριβώς το Greek Party; Είναι το τριμηνιαίο πάρτι που διοργανώνει η ελληνική κοινότητα σε κάθε Πανεπιστήμιο της Αγγλίας για τους ομογενείς φοιτητές. Κλείνεται δηλαδή, η αίθουσα του Student’s Union από τους Ελληνάρες, διακοσμείται με ελληνικές και κυπριακές σημαίες και βαράνε μπουζούκια μέχρι τις 2:00 που κλείνει ο ξενέρωτος σεκιουριτάς την αίθουσα και τους διώχνει κακήν-κακώς. Σε κάποια Πανεπιστήμια το εγχείρημα του Greek Party περνά στα ψιλά και δεν αφορά σχεδόν κανέναν (όπως συνέβαινε στο Cardiff), ενώ σε άλλα, όπως π.χ. στο Reading, το ελληνικό πάρτι λαμβάνει διαστάσεις Ολυμπιάδας.

Για του λόγου το αληθές:

Το συγκεκριμένο πάρτι έλαβε χώρα τον Μάιο του 2002. Ήταν από τα πολυπληθέστερα και από τα πιο επιτυχημένα που παρέστη.

Τα πάρτι αυτά ήταν σημαντικά γιατί:

*Αποτελούσαν μοναδική ευκαιρία να φλερτάρεις τη γκόμενα που γουστάρεις και η οποία λόγω βαρυφορτωμένου προγράμματος και διαβάσματος δεν μπορούσες να την πετύχεις πουθενά.

*Αποτελούσαν μοναδική ευκαιρία να δείξεις στους διεθνείς φίλους σου τι εστί Ellada και να τους δώσεις κίνητρο να την επισκεφτούν το καλοκαίρι.

*Αποτελούσαν τροφή κουτσομπολιού για το υπόλοιπο του τριμήνου, εφόσον την επομένη ήθελες να ξέρεις σε ποιανής το δωμάτιο ξύπνησε ο κολλητός σου.

*Αποτελούσαν αντικείμενο κοινωνιολογικής μελέτης, εφόσον παρατηρούσες τις γκόμενες που ήταν όλες ντυμένες το ίδιο (όπως στο Ζοο) και τους «μάγκες» greek lovers που ανταγωνίζονταν ο ένας τον άλλο στη μαλακία και στο πιο βαρύ ζεϊμπέκικο: «Έχω μεγάλο πόνο μέσα μου!»

Δεν είχα καλύτερο από τα ελληνικά πάρτι. Μην σου πω ότι μετρούσα αντίστροφα τις μέρες, μην σου πω ότι μια μέρα πριν πήγαινα και στα μαγαζιά να αγοράσω καινούρια ρούχα να φορέσω για να μην με δουν με τα ίδια και τα ίδια! Ήταν για μένα το event της χρονιάς και ξαναβλέποντας το βίντεο και αναπολώντας τα, δεν με αδικώ καθόλου.

Αισθάνομαι τυχερός που υπήρξα φοιτητής σε μια εποχή που το διαδίκτυο θεωρούνταν είδος πολυτελείας για τον μέσο φοιτητή (προσωπικά ουδέποτε είχα ίντερνετ στο δωμάτιό μου όσο σπούδαζα, έπρεπε να τρέχω στα computer rooms για να ελέγξω τα e-mail μου!!) και η επαφή με τα ελληνικά δρώμενα ήταν μειωμένη. Δεν ακούγαμε εύκολα ραδιόφωνο, δεν είχαμε επαφή με το τι τραγούδια ακούγονται στην πατρίδα, ενώ ελάχιστα ηλεκτρονικά φόρα λειτουργούσαν για να μας ενημερώνουν διά ταύτων. Μην κοιτάτε σήμερα, που υπάρχει σύνδεση ακόμα και στην τουαλέτα και δεν αισθάνεσαι τον νόστο, επ’ ουδενί.

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι περιμέναμε με λαχτάρα τα ελληνικά πάρτι για να ξεσαλώσουμε και να πωρωθούμε με από τα πιο φτηνά σουξεδάκια, μέχρι και τραγούδια-ύμνους. Χορεύαμε με υπερηφάνεια μέχρι και τον ‘Ζορμπά,’ ο οποίος μπορεί όταν παιανίζει στα εγχώρια να είναι μπανάλ, αλλά στα εξωτερικά ξυπνούσε μέσα μας τον Κολοκοτρώνη, μη σας πω και το άλογό του μαζί!

Είναι απίστευτο το ότι στην ξενιτιά ενθουσιάζεσαι με οτιδήποτε σε παραπέμπει στο σπίτι σου! Αμαρτία μου εξομολογημένη, μια φορά πήγα στο Λονδίνο ειδικά για να πάω σε ελληνικό περίπτερο στο Queensway και να αγοράσω κυπριακά περιοδικά και να νιώσω ασφάλεια και οικογενειακή θαλπωρή! Σήμερα, κυπριακό περιοδικό βλέπω μόνο με τα ένθετα των εφημερίδων και αυτά δεν διαρκούν για περισσότερο από ένα κυριακάτικο χέσιμο. Τότε, στην Αγγλία, τα έκανα και συλλογή. Ήταν ευαγγέλια!

Τέλος πάντων, πίσω στο θέμα μας:

Άκουσα ότι ο ξάδελφος μου, που είναι τώρα φοιτητής στο Reading, κοιμήθηκε στις 6:00 το πρωί προχτές φεύγοντας από το ελληνικό πάρτι. Ζήλεψα.

Αααχ… Μετά από κάποια ηλικία, όπως αυτήν που διανύω τώρα, δεν έχεις να θυμάσαι τίποτα. Μόνο αρρώστιες!