Η Μέρα Του Πατέρα

Η αγάπη που λαμβάνω από τον γιο μου με φέρνει σε αμηχανία. Είναι τόσο έντονη και υπερβολική που με κάνει να αμφισβητώ κατά πόσον έχω λάβει αγάπη ποτέ μου προηγουμένως. Η αγάπη και το μίσος είναι αφηρημένες έννοιες, κυρίες και κύριοι. «Σε αγαπώ», «Σε μισώ». Τι να σημαίνουν άραγε; Δεν ξέρουμε. Έρχεται η άλλη και σου λέει «σ’ αγαπώ». Και τι μ’ αυτό; Τι διαφορά μου κάνει; Δεν ξέρω. Την αγάπη δεν μπορείς να την ορίσεις. Ο καθένας αντιλαμβάνεται τις έννοιες όπως του καπνίσει. Εξ ου και οι Αριστεροί που είναι κατ’ εμέ κόσμος με χαμηλό IQ και αντίληψη, άμα τους πεις το παραμικρό και το πάρουν στραβά σε κατηγορούν για «ρητορική μίσους». «Μισώ την κίνηση στη λεωφόρο Αθαλάσσας» να τους πεις, «μισώ τον Παναθηναϊκό», θα σε κατηγορήσουν ότι σπέρνεις μίσος. Μιλούμε για φυντάνια. Τέλος πάντων, ας μη λερώσουμε κι αυτό το κείμενο με την Αριστερά. Ας επιστρέψουμε στο θαύμα της φύσης, τον γιο μου.

Ναι, ο τρόπος που με υποστηρίζει και με επιβάλλει, είναι συγκινητικός. Τα έχω ξαναπεί. Όμως συνέχεια συμβαίνουν καινούρια περιστατικά τα οποία με εκπλήσσουν και βάλω το σταυρό μου και λέω «τι ευλογία είναι αυτή Θεέ μου!» Σήμερα, για παράδειγμα, όλοι οι πατεράδες προσκληθήκαμε στο νηπιαγωγείο για να γιορτάσουμε τη μέρα του πατέρα που είναι την ερχόμενη Κυριακή. Σιχαίνομαι τις μέρες που είναι αφιερωμένες κάπου, αλλά αφού ο γιος μου το απαίτησε, σηκώθηκα και πήγα. Υποτίθεται θα πηγαίναμε για να παίξουμε παιχνίδια με τα παιδιά μας και να παραλάβουμε τα δώρα που μας ετοίμασαν. Ανάμεσα στα παιχνίδια, τα οποία περιλάμβαναν και “Survivor” (Θού Κύριε!), ήταν και η τόμπολα. Ο νικητής της τόμπολας θα κέρδιζε «το μετάλλιο του καλύτερου πατέρα» μας είπε η νηπιαγωγός.

Άστραψαν τα μάτια του γιού μου, γύρισε και μου είπε «εσύ πρέπει να το κερδίσεις γιατί εσύ είσαι ο καλύτερος παπάς!» Αγχώθηκα. Όταν κατά τη διάρκεια αντιλήφθηκα ότι αποκλείεται να κερδίζαμε του το είπα για να μην απογοητευτεί. Αυτός αντί να χαλαρώσει πείσμωσε περισσότερο και άρχισε να διαολίζεται ρίχνοντας κλεφτές ματιές στις κάρτες των διπλανών του. Εν τέλει, χάσαμε. Κέρδισε ένας άλλος το μετάλλιο του καλύτερου πατέρα και στην απονομή ο γιος μου γύρισε την πλάτη και έκλεισε τα αφτιά του για να μην ακούει ή να βλέπει. Είδα κι έπαθα να τον συνεφέρω. Του είπα ότι δεν έχει σημασία και ότι ήταν μόνο ένα παιχνίδι και μου απάντησε «αποκλείεται αυτός να είναι καλύτερος παπάς από σένα!» Λιώνω και κλαίω από ευτυχία μέσα μου.

Πριν πολύ καιρό που είχαν έρθει κάποια παιδάκια στο σπίτι μας για να παίξουν, και είχαν γίνει όλα ένα τσούρμο, πέρασα να τους πω ένα «γεια». Καθώς ήταν απορροφημένα στο παιχνίδι δεν μου έδωσε κανένα σημασία, και τότε ο μικρός διέκοψε το παιχνίδι και τους είπε «όπα, όπα! Αυτός είναι ο παπάς μου και όταν σας μιλά θα του απαντάτε!» Και πάλι εγώ ένιωσα άβολα προς τα ξένα παιδάκια και του είπα «Δεν πειράζει Αλέξη μου, παίξετε με την ησυχία σας, δεν είναι υπόχρεα να με χαιρετήσουν». Μάλιστα, για να το ελαφρύνω τους έκανα μια γκριμάτσα και τα παιδάκια γέλασαν. Ο γιος μου συνέχισε σε τόνο αυστηρότατο «…και όταν σας μιλά δεν θα γελάτε!»

Θα σέβεστε, εν ολίγοις.

Παναγία μου, τον λατρεύω.

Στο τέλος της σημερινής επίσκεψης μου έδωσε και τα δώρα μου, μία κάρτα «παπά, κοίτα, την έκανα κίτρινη, που είναι το αγαπημένο σου χρώμα!» (πού το θυμάται;!), και όταν την άνοιξα είδα μέσα ένα πατέρα και ένα γιο να παίζουν ένα βιντεοπαιχνίδι. «Παπά, μας έβαλα να παίζουμε nintendo switch!» (δεν έχουμε nintendo switch. Αλλά τις τελευταίες μέρες κάπου το είδε και με έπρηξε να του αγοράσω ένα. Αν μη τι άλλο, ξέρει πώς να σε καλοπιάνει). 

Επί του προκειμένου να σας πω ότι θεωρώ γελοίες τις μέρες του πατέρα, της μητέρας, και οποιαδήποτε άλλη «μέρα» ξεφύτρωσε για να τρέχουμε στα ανθοπωλεία και τα ζαχαροπλαστεία ασκόπως. Θα μου πεις, σε χαλάει να έρχεται να σου λέει πως σε αγαπά άλλη μια μέρα; Καθόλου δεν με χαλά, αλλά το κάνει ούτως ή άλλως 365 φορές τη μέρα, 365 μέρες τον χρόνο σε βαθμό που καταντά άβολο. Αν οι «μέρες» επιβλήθηκαν για να φέρουν πιο κοντά τους γονείς με τα παιδιά τους, να ξέρετε ότι αυτό δεν θα γίνει επειδή το επέβαλε, αλήθεια ποιος; Αυτό γίνεται από εσωτερική ανάγκη και μόνο. Δεν μπορεί να επιβληθεί. Αν επιβληθεί θα φέρει στεναχώρια σ’ αυτούς που το προσπάθησαν και απέτυχαν. Αλλά έτσι είναι φτιαγμένος ο κόσμος. Για ηλίθιες μάζες.