Κι Άλλα Τηλεοπτικά Λαβράκια

Τελευταία βιντεο-ανάρτηση και φεύγω επιτέλους για διακοπές!

Κάποτε, θυμάμαι, υπήρχε μια κασέτα η οποία περιείχε ένα πρόγραμμα με διάφορους Έλληνες τραγουδιστές οι οποίοι είχαν πάει ομαδική εκδρομή, τάχα μου, με το λεωφορείο και επειδή ο καιρός χάλασε αναγκάστηκαν να διακόψουν τη διαδρομή τους και να διανυκτερεύσουν σε ένα πανδοχείο. Το πανδοχείο «Έλατο». Εκεί στήνουν ένα αυθόρμητο γλέντι και τραγουδούν όλοι μαζί τις επιτυχίες τους. Μέσα στο λεωφορείο ήταν η Βίσση με τον Καρβέλα, η Ελένη Δήμου, ο Βλάσσης Μπονάτσος, η Δούκισσα και η Λίτσα Διαμάντη, η Σόφη Ζαννίνου με τους αδελφούς Τζαβάρα, ενώ στο πρόγραμμα αξιοποιήθηκαν με άλλους τρόπους και οι Μητσιάς, Μηλιώκας, Μητροπάνος και Γαλάνη.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα το λάτρευα. Κάθε φορά που ξέμενα στη γιαγιά μου καθόμουν και το έβλεπα συνέχεια. Τελείωνε και το ξαναέπαιζα, δεν το χόρταινα ποτέ. Μέχρι που η κασέτα η συγκεκριμένη εξαφανίστηκε. Από το 1990 και μετά ήταν άφαντη και παρόλες τις ανασκαφές δεν την έβρισκα με τίποτε. Σαν να είχε ανοίξει η γη και την κατάπιε. Να φανταστείς ότι άρχισα να πιστεύω ότι δεν υπήρξε ποτέ και ότι όλο το πρόγραμμα ήταν προϊόν της φαντασίας μου.

Και να! Τριάντα τρία χρόνια μετά η κασέτα εμφανίστηκε! Την έριξα προχθές μέσα στο βίντεο μη ξέροντας τι να περιμένω και με το που πάτησα το πλεϊ και είδα μπροστά μου το συγκεκριμένο πρόγραμμα πέθανα από τη χαρά μου. Δεν πίστευα στα μάτια μου! Εξ ου και δεν αρκέστηκα στο να τη ψηφιοποιήσω ο ίδιος στο παλιό βίντεο που τα δείχνει όλα μαυρόασπρα. Πήγα και πλήρωσα και την ψηφιοποίησα σε επαγγελματικό στούντιο το οποίο διαθέτει συμβατό βίντεο και την έχω σε άριστη ποιότητα. Το βίντεο το ανάρτησα στο Youtube. Μπορείτε να το δείτε πιο κάτω. Είναι φανταστικό για την εποχή του πιστεύω, και ακόμα και σήμερα βλέπεται πολύ ευχάριστα. Γιατί δεν κάνουν τη σήμερον τέτοιες παραγωγές, ρε γαμώ το; Δεν υπάρχουν τραγουδιστές θα μου πεις. Ε, αυτά τα δείγματα που υπάρχουν τέλος πάντων. Πόσο δύσκολο είναι να τους μαντρώσει το Mad και να στήσουν κάτι αντίστοιχο;

Στην ίδια κασέτα βρήκα και άλλα θεάματα. Κατ’ αρχάς είδα τρεις καημένους να χορεύουν χασάπικο. Όπως το έπαιρνα στο γρήγορο, σαν να πήρε το μάτι μου την Ειρήνη Χαραλαμπίδου. Ωπ! Εδώ είμαστε! Πιάσαμε λαβράκι, σκέφτηκα. Πάτησα ριγουαϊντ και επιβεβαιώθηκα. Ήταν η Ειρήνη μας, το πιο λαμπρό αστέρι μας, πριν καν γίνει παρουσιάστρια στο ΡΙΚ. Τότε που χόρευε σαν τίμιο μέλος της σχολής του Σιακαλλή. Πραγματικά της βγάζω το καπέλο αυτής της γυναίκας. Το πώς κατάφερε και αναρριχήθηκε από τα χασάπικα και τους καρσιλαμάδες, στα καλύτερα εγχώρια τηλεοπτικά σόους, κατόπιν έπεισε ότι είναι δημοσιογράφος και «ψυχολόγος», (κατά το βιογραφικό της πάντα), και σήμερα είναι η πρώτη σε ψήφους βουλευτίνα της Αριστεράς, είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο. Όπως και ο λαός μας, επίσης αξιοθαύμαστος, που πείστηκε και την ψήφισε. Και όχι μόνο την ψήφισε, αλλά άμα τον ρωτήσεις γιατί, σου απαντά «επειδή την προτιμώ από τους άλλους». Πού να δεις τους άλλους, δηλαδή.

Και τέλος μια κυπριακή επιθεώρηση με τους θρύλους της εποχής, Δώρο Κυριακίδη, Ανδρέα Μαυρομμάτη, Κώστα Παπαμαρκίδη, Όλγα Ποταμίτου, Κώστα Δημητρίου, Κώστα Σχοινιού και άλλες δυο κυρίες που δεν αναγνωρίζω. Χιούμορ επιπέδου Δημοτικού, αλλά με την καλή έννοια. Αγνό και αμόλυντο, όπως η Κύπρος του τότε. Χορευτικά μία-μπρος και μία-πίσω, τσίγκολολέτα-τσιγκολολέτα, σάτιρα με το σεις και με το σας, ένα θέαμα που συνοψίζεται με μία φράση στο «δεν πειράζει, αυτά μπορούσαμε, αυτά κάναμε». Και τα οποία σαφώς νοσταλγώ πολύ περισσότερο από τον τηλεοπτικό πάτο που επικρατεί σήμερα, όνομα και μη χωριό.

Φεύγω τώρα. Πάω διακοπές. Έσκασα φέτος στη Λευκωσία τρεις μήνες να περιμένω να έρθει το τέλος Αυγούστου για να γίνουμε κι εμείς άνθρωποι. Αλλά να που ήρθε. Μέσα από έναν Αμαζόνιο που φλέγεται, μία Σιβηρία που έγινε στάχτη και με πολλή μάχη με την κατάθλιψη για το που πάμε, πόσο θα αντέξουμε, και τα λοιπά και τα λοιπά, και τα λοιπά, πάω να ξεχάσω που ζω, που δουλεύω και το πώς με λένε! Αντιός!