Τρίτη, Ιουνίου 09, 2015

Γειτονιά, Ο Δρόμος Σου Στενός...

Δεν βλέπω την ώρα να ξεκουμπιστώ απ’ αυτή την κωλογειτονιά που επίλεξα να ζήσω τους πρώτους μήνες του έγγαμου βίου μου. Μετρώ τις μέρες αντίστροφα να πάρω τα μπογαλάκια μου και να ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου. Ομολογώ ότι υπήρξα επιπόλαιος στην επιλογή διαμερίσματος, αλλά είχα ήδη ορίσει ημερομηνία γάμου και έτρεχα να συγκατοικήσω με τη Μπρέντα κακήν κακώς πριν την τελετή, ώστε να δικαιολογήσω το μεγαλεπήβολο βήμα. Δυστυχώς, διάλεξα ένα διαμέρισμα που μας ταλαιπώρησε τόσο με τα τεχνικά του προβλήματα, όσο και με τους ανεκδιήγητους γείτονές του.

Ναι, πιστεύω ακράδαντα ότι από τούδε και στο εξής, όποιος ψάχνει διαμέρισμα, θα πρέπει εκτός από την κλασική, υποτυπώδη έρευνα που διεξάγει σχετικά με τις προδιαγραφές του εκάστοτε διαμερίσματος, να ρωτά και το βιογραφικό των γειτόνων του. Εν ανάγκη να κάνει μια γύρα και να μαθαίνει τι καπνό φουμάρει ο καθένας. Ποιοι είστε εσείς που θα ζείτε κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσα στον κώλο μας; Είστε συνεργάσιμοι; Είστε καθαροί; Έχετε ζωή, ή θα ασχολείστε μόνο με τη δική μας;

Η γειτονιά μας έχει μια χαρά ανθρώπους. Τους δίπλα μας και τους από πάνω μας, δόξα τω Θεώ, ούτε που τους ακούμε και τους συμπαθούμε. Αλλά έχει και 2-3, που είναι αρκετοί να αψηφήσεις όλους τους νόμους και να βγεις έξω να τους πυροβολήσεις εξ επαφής.

Κατ’ αρχάς, η σκατόγρια. Έχουμε μια 80χρονη απέναντι, που τυγχάνει να είναι και φίλη με τη γιαγιά μου, η οποία μας κατασκοπεύει κανονικά. Παρακολουθεί το πότε είμαστε σπίτι, πότε φεύγουμε, και αναλόγως δίνει το ρεπόρτο της στα headquarters, δηλαδή στη γιαγιά μου. Η οποία γιαγιά μου σημείωσε ότι ζει στην άλλη άκρη της πόλης, παρόλα αυτά έχει πλήρη γνώση των κινήσεών μας. Πέραν της αναφοράς για το πότε ξεπορτίζουμε και πότε επιστρέφουμε, η γηραιά κατάσκοπος έχει άποψη και για την αρχιτεκτονική διάταξη του διαμερίσματος μας: «Το υπνοδωμάτιο του εγγονού σου δεν έχει παράθυρο, μόνο μπαλκονόπορτα. Δεν ζεσταίνονται το καλοκαίρι χωρίς παράθυρο ή μήπως έχουν συνέχεια αναμμένο το air condition;» ανέφερε τις προάλλες στην έκθεσή πεπραγμένων που εξέδωσε στη γιαγιά μου. Ήμαρτον!

Η συγκεκριμένη γριά έχει και ένα γιο, περί των 50 ετών. Κάθε Κυριακή ψήνει σούβλα στην αυλή του. Βγάζει τη φανέλα του, προτάσσει την κοιλιά του ως προστάζει το τελετουργικό του χωρκάτη ψήστη, κάθεται μπροστά στη φουκού, τσικνίζει όλη τη γειτονιά, και μας παρακολουθεί. Ψήνει και μας κοιτάζει. Βγαίνω στο μπαλκόνι μου λίγο να ανασάνω, ο ανυποψίαστος, και τον τσακώνω που μας καρφώνει με το μάτι. Ο αριστερός βολβός του κοιτάζει τα κοψίδια, ο δεξιός εμάς. Επίτηδες τον καρφώνω κι εγώ με το βλέμμα μου, πειραματικά, για να δω πότε θα ντραπεί και θα κοιτάξει αλλού, μα εις μάτην, το μάτι! Λίγο ακόμα και θα ερωτευτούμε από το πολύ το ‘σε κοιτώ-με κοιτάς’. Μη σχολιάσω το ότι εν έτει 2015 υπάρχει ακόμα κόσμος που ψήνει σούβλα στην αυλή του τις Κυριακές. Ας το ξεπεράσουμε κάποτε σ’ αυτή τη χώρα το κρέας.

Έχουμε και ένα μαλάκα φοιτητή στη γειτονιά. Που έχει ένα λυκόσκυλο. Λυκόσκυλο μαντρωμένο σε ένα μπαλκονάκι μια σταλιά, τύφλα να ‘χει η καμαρούλα της Χρονοπούλου. Όπως κατάλαβες, ο σκύλος βαριέται όλη μέρα στο μπαλκόνι και γαβγίζει. Γαβγίζει τόσο δυνατά και απελπισμένα, που εύχεσαι να ψοφήσει κι αυτός και ο ιδιοκτήτης του. Από ό, τι κατάλαβα, ο σκύλος ζει σε δύο ξεχωριστά μπαλκόνια – φυλακές. Ένα στο πλάι πολύ μικρό στο οποίο φυλάνε οι ένοικοι τις σκούπες και τις σφουγγαρίστρες της κουζίνας, στο οποίο ο σκύλος για να χωρέσει αναγκάζεται να σταθεί στα δυο πόδια, ακουμπώντας με τα μπροστινά του στο κάγκελο του μπαλκονιού - στην οποία περίπτωση γαβγίζει σαν να τον σφάζουν. Και το δεύτερο μεγάλο μπαλκόνι που κοιτάζει στον δρόμο, στην οποία περίπτωση ο σκύλος γαβγίζει όποτε δει άνθρωπο μπροστά του- δηλαδή συνέχεια.

Είχα γράψει τις προάλλες και στο Facebook, ότι η κατοχή σκύλου θα έπρεπε να διέπεται από τους ίδιους κανόνες και αρχές με την υιοθεσία τέκνου. Πριν εγκριθεί το αίτημα υιοθεσίας κάποιου, να γίνεται έλεγχος, κατά πόσον το κατοικίδιο μπορεί να επιβιώσει υπό τις εκάστοτε συνθήκες. Δεν είναι δυνατόν να έχεις έγκλειστο ένα λυκόσκυλο μέσα σε ένα μικροαστικό μπαλκόνι, και δη αγλαντζιώτικο! Οι λυκόσκυλοι είναι για τους τσομπάνηδες που έχουν πρόβατα! Εσύ εξ όσων γνωρίζω είσαι φοιτητής, τι το θες το κτήνος μέσα στην πόλη; Μη σώσεις και περάσεις μάθημα!

Πέτυχα τον φοιτητή εχθές το απόγευμα να βγάζει το λυκόσκυλο βόλτα. Σκέφτηκα να πάω να του μιλήσω. Πλησίασα με το αυτοκίνητο. Ο τύπος έχει ξυρισμένο περιμετρικά το κεφάλι, ενώ αναφύεται ένα τσουλούφι στην αρχή του μετώπου, το οποίο χτενίζεται προσεχτικά στην αριστερή μεριά του κρανίου του. Έχει μούσι ιερέα, φορά αλυσίδα στο λαιμό και περπατά με τον σκύλο λες και πρόκειται για προέκταση του πέους του. Τι συζήτηση να κάνεις μ’ αυτό τον άνθρωπο; Σκυλόβρισα από μέσα μου και έφυγα.

Έχουμε ακόμα έναν πρήχτη στη γειτονιά. Έναν που κοιμάται και ξυπνά με τον καημό μην τυχόν και του κλέψει κάποιος το πάρκινγκ. Τόσο πολύ, που θεώρησε πρέπον να πάει να αγοράσει μια ταινία, σαν αυτές που έχουν οι αστυνομικοί στις εγκληματικές σκηνές, και να χαράξει την περίμετρο του πάρκινγκ ώστε να αποτρέψει τους πάντες από το να παρκάρουν στη θέση του. Ξύπνησα σήμερα και είδα το πάρκινγκ αποκλεισμένο λες και πέθανε κάποιος, έσπασαν τα νεύρα μου.

Να σηκωθούμε να φύγουμε να ησυχάσουμε. Δεν είμαι εγώ να περιβάλλομαι από αυτόν τον κόσμο. Στην Αγγλία συζούσα σε ένα σπίτι με χίλιες δυο ράτσες και ουδέποτε είχαμε προβλήματα. Άγγλοι, Έλληνες, Κινέζοι, Ταϊλανδοί, Πορτογάλοι, κόσμος απ’ τις Μπαχάμες και τα νησιά Μπαρμπέιντος μες το ίδιο σπίτι, μια χαρά σεβόμασταν τα όρια ο ένας του άλλου. Στην ίδια μας τη χώρα γιατί να μη μπορούμε να συνεννοηθούμε;

Ρητορικό το ερώτημα.  



Μπρέντα, κάνε υπομονή και ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός, μια λεμονιά ανθίζει στη γεινονιάααα...

10 σχόλια:

Beatrix Kiddo είπε...

well good luck να εύρεις καλύτερα!

πίστεψε με αυτή δεν είναι προβληματική γειτονιά. άμα σου πω για τους δικούς μου να δεις.

Moonlight είπε...

Εμένα απλά παρκάρουν με τρόπο που κλείνει το πάρκινγκ μου βασικά. Όχι οι γείτονες. Οι ξένοι τους. Επειδή είναι χαζοί.
Είχαμε διάφορα κρούσματα, από τον τρελό στον ππάσσιβ αγκρέσιβ, στην άλλη που γεμώνει τον δρόμο αυτοκίνητα, στην δυσλειτουργική οικογένεια στην οποία πέφτει ξύλο, στον αναβάτη που του βάλλουν πόμπες κάθε λίο, στους αλλοδαπούς που ο τύπος δέρνει την άλλη, η οποία τον παντρεύτηκε για να πάρει εκείνος βίζα (κι εκείνη δεν ξέρω τι), αλλά δεν πάει να τον καταγγείλει και βοηθούμε να φυγαδευτεί από τη χώρα, στον πελλό που πυροβολά το καναρίνι στο απέναντι μπαλκόνι μπροστά από τη μπαλκονόπορτα- το οποίο καναρίνι δεν κελαηδά καν, στον τύπο που θυμάμαι στα παιδικά μου χρόνια, ντάλα κέντρο Λευκωσίας να έχει κότες και πεζούνια να βρωμοζολούν.

Παρόλα αυτά, ο τυπος με το λυκόσκυλο είναι για φυλακή. Όπως το λες είναι. Δεν έπρεπε να δικαιούται ο καθένας να έχει ζώο και να το έχει σε έτσι συνθήκες. Και μετά δηλητηριάζουν το σκύλο αντί το γείτονα (που λέει ο λόγος), λες και το φτωχό το χτηνό εμπορούσε να κάμει κάτι διαφορετικά.

Εν ξέρω πού μπορεί να βρεις καλύτερα. Μόνο σε κανένα χωρκό που δεν θα έχεις γείτονες ή ίσως σε κανένα σύμπλεγμα ποτζείνα που σου διούν δικαίωμα να αγοράσεις διαμέρισμα μετά που συνέντευξη και δεν ξέρω κι εγώ τι διαβεβαιώσεις, αλλά και πάλι διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.

Ανώνυμος είπε...

I hope you will find something better! Τα περασα κι εγω αυτά και είναι δράμα! @%& By the way, από Σεμπτέμβριο ελευθερώνω το διαμέρισμα μου δυάρι και πανετο στην Έγκωμη (με πολύ καλούς γείτονες) , αν ενδιαφέρεστε μπορούμε να μιλήσουμε.

Anti-Christos είπε...

Αχ, Έγκωμη, υπέροχη Έγκωμη... Να μιλήσουμε, γιατί όχι;

Ανώνυμος είπε...

ok...einai yperoxi pragmati.. ki egw mia geitonia pio katw paw,

UrbanTulip είπε...

Παίζει μεγάλο ρόλο και η περιοχή. Δεν σου λέω για αριστοκρατικές ή όχι. Αλλά εχει γειτονιές που έχει συγκεκριμένο κόσμο οπότε αναμένεις συγκεκριμένη συμπεριφορά.
Στο δικό μου σπιτι που μένω εδώ και 11 χρόνια, ευτυχώς όλα καλά. Εκτός από την διαγωνίως απέναντι που έχει ένα θέμα με τα νεύρα της και φωνάζει όλου του κόσμου διάφορα. Εμένα πουτάνα. αλλά οκ, και άλλες πουτάνες τις είπε.
Με ενοχλέι που είναι λίγο πήκτρα οπότε με αυτή τη λογική ναι να πας Εγκωμη περιοχές.


Για το σκυλο, μπορείς να καταγγείλεις στο Δήμο και στις υγιειονομικές υπηρεσίες ή κάτι τέτοιο.

Ανώνυμος είπε...

Η συγκεκριμένη γριά έχει και ένα γιο, περί των 50 ετών. Κάθε Κυριακή ψήνει σούβλα στην αυλή του. Βγάζει τη φανέλα του, προτάσσει την κοιλιά του ως προστάζει το τελετουργικό του χωρκάτη ψήστη, κάθεται μπροστά στη φουκού, τσικνίζει όλη τη γειτονιά, και μας παρακολουθεί. Ψήνει και μας κοιτάζει. Βγαίνω στο μπαλκόνι μου λίγο να ανασάνω, ο ανυποψίαστος, και τον τσακώνω που μας καρφώνει με το μάτι. Ο αριστερός βολβός του κοιτάζει τα κοψίδια, ο δεξιός εμάς.

AHAHAHAHHAHAHHA!!! EPETHANA!!!

Brenda είπε...

Με την ευκαιρία να κάνω την παρέμβαση μου για την Έγκωμη και να πω σιγά το Μανχάταν!

#Platy_rules

Mia Petra είπε...

"Ας το ξεπεράσουμε κάποτε σ’ αυτή τη χώρα το κρέας"! Θεός! Κι εγώ που νόμιζα πως μόνο στο Ελλάντα είχαμε ακόμα θέμα με το κρέας! Αν και έχω μείνει σε μια πολύ "μουράτη" συνοικία της Αθήνας, αν και όλη η γειτονιά (γύρω γύρω) ήταν μια όαση, αισθητικά αλλά και ουσιαστικά, το μέγα πρόβλημα υπήρξε τελικά εντός της "πολυκατοικίας", αν και είχε μόνο 4 οροφοδιαμερίσματα: είχαμε δεν είχαμε, καταντήσαμε και γίναμε 2-2... Από τότε κατάλαβα ότι δεν υπάρχει γιατρειά κι ότι μόνο η μονοκατοικία σώζει, δυστυχώς... Εύχομαι ολόψυχα να πάτε κάπου που να είναι καλύτερα από αυτό που ζείτε τώρα, αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου.. :(

Ανώνυμος είπε...

EΙΣΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΑ αν τουτα εν τα προβληματα σου
ΕΝΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ

ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΣΚΥΛΛΟΙ ΣΤΑ ΜΠΑΛΚΟΝΙΑ!!!

Οποτε φωναξε αστυνομια και....!!!!