Θα Πάμε Κόντρα Κι Όπου Βγει... Και Φέτος

Το 2015 είναι ήδη εδώ, φαντάζομαι το πήρατε πρέφα, και έχω χίλιους λόγους να χαίρομαι γι αυτό. Μα πάνω απ’ όλα χαίρομαι διότι αφήνει πίσω του το 2014, ένα έτος τίγκα στα διαδικτυακά ξεκατινιάσματα, τα οποία μαρτύρησαν ξεδιάντροπα γι άλλη μια φορά, πως είμαστε μια κοινωνία γεμάτη νεύρα, έτοιμη να φτάσει στα άκρα προκειμένου να υποστηρίξει την άποψή της στα social media, ακόμη κι αν αυτή η γνώμη αφορά θέματα τα οποία λίγες μέρες μετά θεωρούνταν από αδιάφορα έως και αστεία.

Ιδού μερικά από τα αγαπημένα μου:

-          Προσβάλλει η Κοντσίτα την αισθητική μας;

Ένα μάξι φόρεμα στη Γιουροβίζιον και μερικές βδομάδες αξυρισιάς ήταν αρκετές προκειμένου να χυθεί άπειρο δηλητήριο στα πληκτρολόγια, για το τι θεωρείται «φυσιολογικό» και τι όχι. Ουδείς σκέφτηκε ότι μια τόσο ‘στημένη-για-να-προκαλέσει’ εμφάνιση, ουδόλως απαντά ουσιωδώς το ζήτημα της αισθητικής που τέθηκε πιο πάνω, το οποίο διατρανώνεται και από την ευρύτερη εικόνα της οικογένειας Χριστόφια, πως είναι κάτι καθαρά το υποκειμενικό. Όπως πάντα, δυστυχώς, αλλού μας τρώει κι αλλού ξυνόμαστε, αφού το ερώτημα που θα έπρεπε να απαντηθεί από την εμφάνιση της Κοντσίτα θα έπρεπε να ήταν άλλο: Είναι υγιές να πλασάρεται ο σεξουαλικός προσανατολισμός του ατόμου ως καίριο και κύριο χαρακτηριστικό της ταυτότητας ή και οντότητάς αυτού; Ουδείς το προσέγγισε έτσι. Δεν απορώ.

-          Έπρεπε να δοθεί χάρη στον Ρωμανό να πάει να σπουδάσει;

Εκεί που καλά, καλά οι μισοί από εμάς δεν κατάφεραν να πάρουν πτυχίο και να τελειώσουν τις σπουδές τους στην ώρα τους, άρχισαν άπαντες να κόπτονται για το αν θα το πάρει το πτυχίο ένας κατάδικος, που μέχρι πρόσφατα αγνοούσαμε και την ύπαρξή του. Αυτό κι αν ήταν από τα πιο σχιζοφρενικά που ζήσαμε. Κόντρα και συζήτηση στα Facebook, για να πάει ο δηλωμένος αναρχικός να σπουδάσει «διοίκηση επιχειρήσεων». Πιο οξύμωρο πεθαίνεις. Εν πάση περιπτώσει, αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν η ουσία του σκοτωμού το κατά πόσο ο Ρωμανός θα σπουδάσει εν τέλει, παρά μόνο αν θα καταφέρει η αναρχία να περάσει το δικό της στο κατεστημένο. Η απεργία πείνας έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα και τελικά ο Ρωμανός συμβιβάστηκε με το να πηγαίνει στα μαθήματα φορώντας ένα ειδικό βραχιολάκι – αν θα ‘ναι από εκείνα τα πλαστικά που φορούσαμε κάποτε για φιλανθρωπικό σκοπό μένει να το μάθουμε εν καιρώ. Έκτοτε ηρέμησε το σύμπαν. Όμως ουδείς εξέφρασε την επιθυμία να μάθει για την πρόοδο και την επίδοσή του, ή τέλος πάντων να ερωτήσει κάποιον καθηγητή κατά πόσον ο φιλομαθής νέος συμμετέχει στα προφορικά, αν τηρεί το word limit στις εργασίες που του υποβάλλονται ή αν ακόμα… φέρει το προβλεπόμενο σορτσάκι κατά τη διάρκεια της γυμναστικής. Υποκρισία και κοινωνική αναλγησία στο έπακρον.

-          Έγινε θύμα κοινωνικού bullying η Νάταλι Ρίαρ μετά την ατάκα για το AIDS;

Ναι, έγινε. Αλλά υπήρχαν μόνο δύο ειδών προσεγγίσεις στο θέμα. Είτε θα αποδεχόμασταν ότι τα καλλιστεία απευθύνονται σε εν δυνάμει πουτανάκια τα οποία μόνο σε τσιμπούκια και πήδους θα πρέπει να εκπαιδεύονται, άρα δεν θα έπρεπε να έχουμε απαιτήσεις εκ μέρους τους να γνωρίζουν σημαντικές γενικές γνώσεις, αφού τις αντιμετωπίζουμε σαν σκέτα κρέατα, είτε θα υιοθετούσαμε την politically correct οδό που θέλει τις υποψήφιες των καλλιστείων ολοκληρωμένες γυναίκες που ζουν στο σήμερα και δεν ανήκουν στα ζώα-φυτά, μα πρόκειται για λαμπρές κοινωνικές μονάδες. Σ’ αυτή την περίπτωση, το να μπέρδεψες τον φορέα του AIDS με τον φιλάνθρωπο, ναι, χρήζει ανελέητου διαδικτυακού bullying καθότι αποδεικνύεις περίτρανα ότι στα καλλιστεία εν τέλει αυτό που ισχύει είναι η πρώτη προσέγγιση που ανέφερα πιο πάνω.

Δεν σου ζήτησαν κυρά μου να λύσεις εξισώσεις χημείας για να δικαιολογείται το «δεν κατάλαβα την ερώτηση». Εγώ ουδέποτε έτυχα μεροληπτικής προσέγγισης σε εξετάσεις που έδωσα στη ζωή μου επειδή «μπερδέυτηκα», πόσο μάλλον να με ρωτούσαν κάτι τόσο απλό. Ναι, η χλεύη ήταν αυτό που της άξιζε, κι αν είχε μισό δράμι μυαλό παραπάνω θα το εκμεταλλευόταν υπέρ της. Θα πρωτοστατούσε, ας πούμε, σε εκστρατεία ενημέρωσης κατά του AIDS την 1^η Δεκεμβρίου, γυμνή σε αφίσες, με το σλόγκαν: «Δεν ήξερα, όμως έμαθα!»

Μα, όλα εγώ;

Όπως και να ‘χει. Η κοινωνία έχει νεύρα εξ αιτίας της φτώχειας που πλάκωσε. Και εφόσον δεν μπορεί να πλακωθεί μεταξύ της στον πραγματικό κόσμο, πλακώνεται διαδικτυακώς που είναι και πιο φθηνό και πιο αναίμακτο.

Το ’15 προμηνύεται το ίδιο ανισόρροπο, από κάθε άποψη, πολιτική, οικονομική και τα τοιαύτα, οπότε περιμένω και για φέτος τα καλύτερα.

Καλή χρονιά!