Πάντα αναρωτιόμουν πότε και γιατί αποφασίζεις να παντρευτείς μια γυναίκα. Πάντα αναρωτιόμουν ποια ψυχική κατάσταση σε εξωθεί στο να της περάσεις την κουλούρα. Ακούω διάφορες γνώμες κατά καιρούς, με επικρατέστερη αυτή της τεκνοποίησης, και δεν θα φέρω ενστάσεις, μα απόψε που ξαπλώνω χαζεύοντας φωτογραφίες μας και βλέποντας βιντεάκια μας, μπορώ να δώσω την πιο τεκμηριωμένη απάντηση:
Ένας άντρας αποφασίζει να παντρευτεί μια γυναίκα όταν πλέον τον νοιάζει περισσότερο η ζωή της από τη ζωή του. Πρόκειται για ένα συναισθηματικό στάδιο που βεβαίως δεν ανθίζει από τη μια μέρα στην άλλη. Απαιτείται συνεχής καλλιέργεια και έως ώτου να καρποφορήσει περνάς διά πυρός και σιδήρου. Αλλά όταν πια σμιλευτείς ψυχή τε και σώματι, είσαι σίγουρος. Και δεν έχεις καμία αμφιβολία περί τούτου. Θέλεις να την παντρευτείς για να (δια)δηλώσεις αυτό: Ότι γι αυτή τη γυναίκα νοιάζεσαι πιο πολύ κι από τον εαυτό σου.
Τον τελευταίο χρόνο μπορώ να δηλώσω μετά βεβαιότητος ότι πιο πολύ με ενδιαφέρει η υγεία της Μπρέντας από τη δική μου. Πιο πολύ με ενδιαφέρει η καλοπέραση της Μπρέντας από τη δική μου. Πιο πολύ με ενδιαφέρει η καριέρα της Μπρέντας από τη δική μου (σε βλέπω τώρα που ξυνίζεις και σκέφτεσαι "Μμ, σιγά!" αλλά είναι αλήθεια). Έχω φτάσει στο επίπεδο που πρώτα έρχεσαι εσύ και μετά εγώ. Ακούγομαι σαν καθηγητής θρησκευτικών που τόσο βαριόσουν ν΄ακούς αγαπητέ αναγνώστη, αλλά επιβεβαιώνεται το κλισέ. Θωρείς την αγάπη κατάμματα όταν το εγώ γίνεται θρύψαλα. Όταν στον καβγά υποχωρείς πρώτος, όταν η χαρά της είναι χαρά σου, όταν το πρόβλημά της είναι πρωτίστως δικό σου.
Δεδομένου του παρελθόντος μου, δεν πίστευα ποτέ ότι θα έφτανα ξανά σε τέτοια επίπεδα ψυχικής "υποδούλωσης". Κάτι τέτοια ήταν τόσο 2001. Κι όμως, εδώ είμαστε, και είναι ωραία, είναι τέλεια, ο έρωτας μωρό μου είναι ψυχεδέλεια. Εννοείται βέβαια πως στα 33 ξέρεις καλύτερα να διαφυλάσσεσαι, να προστατεύεσαι, να θωρακίζεσαι και να αποφεύγεις τις κακοτοπιές, οπότε η μορφή αυτής της δουλείας είναι εθελοντική, εν μέρει μαζοχιστική, μα τα μάλα απολαυστική. Σαν την συμμετοχή ενός κράτους στην ΕΕ. Που θυσιάζει μέρος της εθνικής του κυριαρχίας του για χάρη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Σ΄αυτή την ολοκλήρωση πλέω πλέον, τύφλα να 'χει ο Ντε Γκωλ, ο Τσώρτσιλ και ο Καποδίστριας. Τους έχω ξεπεράσει προ πολλού.
Ωπ, 2:20 τα ξημερώματα. Μπον Νουί!
12 σχόλια:
"Ένας άντρας αποφασίζει να παντρευτεί μια γυναίκα όταν πλέον τον νοιάζει περισσότερο η ζωή της από τη ζωή του." Τα λέει όλα!
Πολλά γλυκό ποστ. Μακάρι τα πράγματα να είναι πάντα έτσι.
Μία από τις καλύτερες σου αναρτήσεις! Εσυγκίνησες με Παλιο αντιχριστούδιν. Μπράβο σου, μπράβο της και μπράβο σας. Εύχομαι να είσαστε πάντα χαρούμενοι και ευτυχισμένοι.
Την περίμενα αυτή την ανάρτηση! :)
Μπράβο σου και μπράβο στη Μπρέντα σου. Πρέπει να είναι σπουδαία γυναίκα.
Έντα κλισέ ρε, εν που τα πιο ωραία σου ποστ. Εχάρηκα πολλά, άτε να ζήσετε τζιαι στα δικά μας οι ανύπαντροι...εμ...σε καμειά δεκαετία όμως!
αρα εκανες την πρόταση ή την κανεις απο δω??? το ερώτημα σου, έχει πολλές ερμηνείες...και το θέμα είναι πότε και γιατί όλα αυτά παυουν να ισχύουν? γιατί αγαπητέ τώρα είσαι σε μια φάση που τα βλέπεις όλα ωραια, κάποτε τα πράγματα αρχίζουν να μην ειναι τόσο ωραία, λίγο η ρουτίνα, λίγο η κούραση, λίγο τα τρίτα πρόσωπα...εκεί χρειάζεσαι τεράστια αποθέματα αγάπης, τεράστια αποθεματα αυταπάρνησης, για να μπορείς όλα αυτά να τα αντιμετωπίζεις, γιατι εκεί είναι που πολλοι χάνουν το μπαλάκι, οι πρώτοι γιατι παντρέυτηκαν για λάθος λόγους, αλλά και κάποιοι που παντρεύτηκαν για τους σωστούς λόγους αλλά κάπου στο διάβα τους έχασαν τον δρόμο...και εκεί που τους ενδιέφερε πρώτα η γυναίκα τους, άρχισε ξανα να τους ενδιαφέρει πρώτα ο εαυτός τους...για αυτό και βλέπεις κάποιους να είναι λεπτοι, μόλις παντρευτούν να κάνουν κοιλια (μεταφορικά και κυριολεκτικα...) και μετά να ξαναχάνουν τα κιλά τους προσπαθώντας όμως να ξαναρχίσουν απο την αρχή... όμως με άλλη παρουσία στο πλευρό τους...αυτά δεν τα λέω για να σε αποθαρρύνω, αλλά γιατί όλοι μας πρέπει να είμαστε πάντα σε εγρήγορση...δεν ξέρω πόσο εγώ τα εφαρμόζω, λέω τι χρειάζεται...
κωνσταντινος
Προλαβαίνω να ραφτώ; :)
the hour the good
η αλήθκεια θεωρώ ότι είχες πολλά πιο ωραίες αναρτήσεις
αλλά όι με πιο σημαντικό περιεχόμενο και ουσιαστικό!
Πολύ συγκινητική ανάρτηση Χρίστο! Μακάρι να είστει πάντα καλά.
τελικα υπαρχει εμεις.. μου ελυσες πολλες αποριες πανω στο ποτε το αποφασιζει κανεις.. πολυ τρυφερο ...με κανεις να νιωθω κατι το ακαρδο
καθε ευτυχια σου ευχομαι...
Δημοσίευση σχολίου