Γεννημένοι για τις Πίστες

Μάνα μου, εγώ γεννήθηκα για τις πίστες.

Δεν φαντάζεσαι πόσο ωραία πέρασα χθες βράδυ στην Αυλαία, που πήγα να δω τον Θεοφάνους με τη Θεοδωρίδου.

Παρόλο που είδαμε και ακούσαμε τη Θεοδωρίδου με τη Μαρινέλλα στην Αθήνα τον περασμένο Ιανουάριο και δεν ενθουσιαστήκαμε (πώς να ενθουσιαστούμε όταν όλα τα ισοπέδωσε το ΡΕΞ;) εντούτοις είπαμε να πάμε καθότι στο μεταξύ κυκλοφόρησε ο δίσκος «Απέναντι» με τον οποίο έπαθα μια πώρωση και έτσι δεν μπορούσα να μην της δώσω μια δεύτερη ευκαιρία.

Πήρα τη Μπρέντα, τη Ράνια και τη λατρεία της και πήγαμε. Μα, ό, τι και να σου πω είναι λίγο. Τέτοιο κέφι, καιρό είχα να ζήσω. Ακόμη και στη σκέψη ότι σήμερα δουλεύουμε και θα είχαμε πρωινό ξύπνημα, διόλου δεν πτοήθηκα. Βαράτε βιολιτζήδες όλη νύχτα. Παλαμάκια και "δικό σας" ως το πρωί. Στο κέντρο ήταν ανάμεσα στους θαμώνες και ο Στέλιος Διονυσίου. Δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε όταν ανέβηκε στην πίστα να πει δυο τραγουδάκια.

Το ευρύτερο πλεονέκτημα ήταν ότι η όλη ατμόσφαιρα παρέπεμπε σε καλή, ακμάζουσα Αθήνα των early ‘00s. Με το που βγήκε η Θεοδωρίδου και φωτίστηκε η σκηνή, ξέχασα ότι ήμουν στους Αγίους Ομολογητές, ήταν σαν να ήμασταν στην Αθήνα και ξέρεις πόσο λατρεύω αυτό το αίσθημα. Μόνο και μόνο γι αυτό, άξιζαν τα λεφτά μου, ξέφυγα από την μπίχλα της Κύπρου για τρεις ώρες και ξένοιασα τα μάλα.

·         Μέσα στους θαμώνες ήταν και η Στέλλα Γεωργιάδου, η οποία προκειμένου να τραβήξει σημασία μέχρι και καπέλο φόρεσε, αλλά δεν έπιασε το κόλπο. Ένα «καλησπέρα» και πολύ της πέφτει.

·         Παρόλο που η Νατάσα είναι, τουλάχιστον, άγαρμπη επί σκηνής, χθες βράδυ έκανε φιλότιμες προσπάθειες να χορέψει και να κουνηθεί. Δεν το ‘χει, είναι τόσο άτσαλη που θυμίζει Χατζηγιάννη, αλλά ΟΚ, εκτιμήθηκε η προσπάθεια.

·         Πήγαμε και στον Ρέμο, στη Blinker’s την περασμένη Παρασκευή, αλλά καμία σύγκριση. Δεν το λέω για τον Ρέμο, ο Αντώνης μια χαρά ήταν, αλλά είχα ξεχάσει το δίπτυχο πάτρονος 50αρης – πουτάνα Ρωσίδα που χαρακτηρίζουν το εν λόγω μέρος, και σε συνάρτηση με το ότι τη βγάλαμε όλη νύχτα όρθιοι στο μπαρ και ξέραναν τα πόδια μας, ουδεμία σύγκριση χωρεί με τη νύχτα χθες στην Αυλαία.

• Γέλασα πολύ όταν σε κάποια φάση ο Θεοφάνους αστείεψε τη Θεοδωρίδου πως συνεργάζονται ήδη 10 χρόνια αλλά δεν της φάνηκαν στην εμφάνιση. "Βέβαια, εγώ δεν παντρεύτηκα τον Φουστάνο", της είπε με νόημα. Και εντελώς cool γυρίζει και του απαντά: "Ε, σιγά, κάτι έφτιαξα κι εγώ, όχι όμως όσα νομίζεις".

·         Μην τα ρωτάς, από μπουζούκι σε μπουζούκι σερνόμαστε, είναι θέμα χρόνου το ταμείο να γίνει μείον. Θα βγουν και οι ανώνυμοι σε λίγο να μου πουν να ζω σεμνά γιατί έχει κόσμο που δυσκολεύεται, γι αυτό σιωπώ. Θα πάω όμως και στην Ευρυδίκη την άλλη βδομάδα και φτάνει.

·         Με τούτα και μ’ εκείνα, πεθύμησα Βίσση.

Ένας Θεός ξέρει πως ξύπνησα και ήρθα δουλειά σήμερα, κάνω ένα έτσι και ρίχνω όλους τους φακέλους στο πάτωμα, ανεβαίνω στο γραφείο και φωνάζω: «Δεν με νοιάζει τι έγινεεεε, δεν με νοιάζει ποιος έφταιξε κι ας την είδα τη σφαίρα σου, η καρδιά μου δεν έσκυψε, σε χρειάζομαι γρήγορα κι ας είναι στα ψέματα, πάλι απέναντι βρίσκεσαι, να ‘σαι δίπλα μου έμαθαααα γιατί βρίσκεσαι απέναντί…. (τουρουτουρου το μπουζούκι), γιατί βρίσκεσαι απέναντιίιιιι

Το ‘Απέναντι’ είναι so far το τραγούδι και ο δίσκος της χρονιάς. Άννα, κάνε τα κουμάντα σου!