Η Δευτέρα 06 Σεπτεμβρίου 2010 είναι μια ιδιαίτερη Δευτέρα.
Κι αυτό γιατί θα πάω να διεκδικήσω τα λεφτά μου! Θα πάω να διεκδικήσω €250 που μου χρωστά ένα στούντιο παραγωγής ως ενοίκιο για την χρήση της οικίας μου στα γυρίσματα μιας γαμημένης διαφήμισης.
Θυμάστε πριν 3μιση μήνες που είχα γράψει για μία διαφήμιση που γυρίστηκε στο σπίτι μου… Ε, από τότε περιμένω τα λεφτά μου. Και σιγά το ποσό θα μου πεις. Αφού δεν είναι μεγάλο γιατί δεν μου το πληρώνουν να πάω στην ευχή του Θεού, να πάω; Το ποσό είναι εξευτελιστικά μικρό θα έλεγα (ζήτησα τα διπλάσια και με χίλιους συμβιβασμούς πέσαμε στα €250), αλλά παρόλα αυτά, όποτε τηλεφωνήσω στο λογιστήριο της εταιρείας για να ζητήσω τα λεφτά μου, πάντα κάτι γίνεται και «θα με πάρουν πίσω!»
Αυτοί δεν θέλουν να «με πάρουν πίσω.» Αυτοί, θέλουν «να με πάρουν από πίσω» γενικότερα… Ακούς εκεί, τρεις μήνες μετά τα γυρίσματα να μην μπορούν να πληρώσουν €250! Από €10 να έβαζαν όλοι οι υπάλληλοι της εταιρείας, θα έβγαινε το ποσό μου! Δεν ζήτησα κι εκατομμύρια…
Δεν είναι η πρώτη φορά που την παθαίνω με πληρωμή. Έκανα και παλιότερα διάφορες μικρό-δουλειές με σενάρια και εμφανίσεις σε διαφημίσεις και ακόμα θα δω την πληρωμή! Στο τέλος πάντα το ρεζιλίκι της διαφήμισης μου έμενε. Πέρσι, τέτοια εποχή, με παρακάλεσαν να υποδηθώ έναν φαντάρο για τις ανάγκες της διαφήμισης. Ο πελάτης δεν είχε μεγάλο προϋπολογισμό και αν γλίτωναν τα έξοδα του ηθοποιού θα τους καθόταν καλύτερα. Δέχτηκα να παίξω αφιλοκερδώς, μόνο και μόνο γιατί πίστευα ότι θα το εκτιμούσε το αφεντικό μου. Υπό ένα όρο: Να παίξω τον φαντάρο χωρίς να ξυριστώ. Μόλις είχα αρχίσει να αφήνω μούσι και δεν ήθελα με τίποτα να το ξυρίσω. Η διοίκηση δέχτηκε. Πάω στα γυρίσματα και πέφτω μούρη με μούρη με τον πελάτη: «Εσύ θα υποδυθείς τον φαντάρο; Με τέτοιο μούσι;» Ναι, εγώ θα τον υποδηθώ. Μήπως έχεις λεφτά να πληρώσεις ηθοποιούς; Δεν έχεις! Τότε να πείτε κι ευχαριστώ που ξεφτιλίζομαι αφιλοκερδώς! Ο πελάτης έριξε τα μούτρα του και έτρεξε να τηλεφωνήσει στο αφεντικό μου: «Δεν παίζει να μην ξυριστεί ο φαντάρος! Δεν υπάρχει περίπτωση!» Όπως κατάλαβες, δεν γλίτωνα το ξυράφι. Έσπευσε μία υπεύθυνη από το γραφείο να με καλοπιάσει: «Ξυρίσου καλό μου αγόρι για να τελειώνουμε!» Μολών λαβέ! «Ξυρίσου και θα σε πληρώσει η εταιρεία €100!» Εντάξει, ας μην το παίζω τόσο βεντέτα, €100 για ένα ξύρισμα δεν είναι και άσχημα. Άμα σκεφτείς ότι για τρίχες μιλάμε που θα ξαναβλαστήσουν. Ξυρίστηκα, έκανα το γύρισμα, βγήκα στον αέρα, έγινα και ρεζίλι, και την πληρωμή ακόμα την περιμένω!
Νιώθω άβολα να διεκδικώ τέτοια μικροποσά, ρε! Νιώθω γύφτος! Αλλά αφού εσύ δεν αισθάνεσαι γαϊδούρι που δεν με πληρώνεις, τότε θα γίνω κι εγώ γύφτος και θα σου ζητήσω επί τόπου τα λεφτά μου! Σας προειδοποιώ, με το που σχολάσω θα έρθω στα γραφεία σας. Βρείτε από τώρα μέρος να κρυφτείτε. Μα κοίτα που φτάσαμε! Να νιώθουμε και τύψεις που ζητάμε αυτά που δικαιούμαστε!
Είναι ευρύτερο το φαινόμενο. Ο κόσμος δεν πληρώνει! Μου έλεγε τις προάλλες φίλη μου, καθηγήτρια ξένων γλωσσών σε μικρά παιδιά, ότι υπάρχουν γονείς που της χρωστούν τα μηνιάτικα ολόκληρης της περσινής σεζόν! Εγώ μια φορά να πάω στα Ισπανικά και να μην έχω επάνω μου ψιλά, νιώθω άβολα να της πω «θα στα δώσω την ερχόμενη βδομάδα!» Αυτοί, αγρόν ηγόρασαν. Έχω κι έναν άλλον φίλο μου, δικηγόρο, που ισχυρίζεται ότι αν αθροίσει τα λεφτά που του χρωστά ο κοσμάκης για τις εμφανίσεις που έκανε εκ μέρους του στα δικαστήρια, το ποσό θα ξεπεράσει τα €3000! Ήθελα να 'ξερα! Αφού δεν σας βρίσκονται, τι θέλετε και εκτίθεστε; Και να μου το θυμηθείς πως όλοι αυτοί οι ωφειλέτες, μάλλον τριγυρνούν στη Λευκωσία με τα πιο ακριβά αυτοκίνητα και πήγαν και τις πιο ακριβές διακοπές φέτος, σκατά να φάτε, ξεφτιλισμένοι!
Τα ριάλια, ριάλια τζιαι πούντα; Ο ππεζεβέγκης που τα ‘σιει στην πούγκα!
7 σχόλια:
Να μην ντρέπεσαι καθόλου! Η ντροπή είναι όλη δική τους..sometimes is not about the money..it's the principle..γιατί να είσαι ο μαλάκας τους?
Αχ τζιαι τούντο ποστ θα το δείξω της μάνας μου που την βουρούν οι "μουχτιτζίες" (έτσι τους λαλεί) για να τους κάμει υποθέσεις στο δικαστήριο τζιαι μετά...μην τους είδατε! Τζιαι ποιος εν ο χαμένος της υπόθεσης; Τζείνη! Δεν ξέρει να διεκδικά τζείνο που της ανήκει.
To sum up, "Απ'ον αντρέπεται ο κόσμος εν δικός τους". Φιλοσοφία τους; Δική μας!!
Για τις τελευταίες 2 γραμμές να είσαι σίγουρος!!
Καλά, στη διαφήμιση πληρώνουν όποτε τους δεήσει... ποιος, δεν ξέρω!
Μην ξαναπείς την λέξη ντροπή για τέτοια ζητήματα.
Αν ένας άνθρωπος θέλει 1500 το μήνα να ζήσει τότε τα 250 είναι το 1/6, κάπου στο 15%.
Τα 100 και 250 για μια εταιρία τι ποσοστό απαρτίζουν? Δηλαδή αν εσύ είσαι γύφτος για ένα 15% τότε αυτοί τι είναι για κάτι σε 1% και πολλά λέω? Επίσης γιατί 1% αύξηση πχ στο ΦΠΑ είναι τόσο θέμα.
Εγώ μιλάμε δεν θα τους άφηνα σε χλωρό κλαδί. Έχει γίνει κάτι αντίστοιχο εδώ με την αναρρωτική όταν είχα σκοτωθεί στο μπάσκετ αλλά δούλευα από το σπίτι. Εκεί βεντούζα κάθε μήνα και αν μου σπάσουν τα νεύρα κάθε εβδομάδα.
έχω ακούσει περίπτωση που τύπισσα χρωστούσε της κομμώτριας καμιά 300 ευρώ. και καλά κυρία μου αν δεν έχεις λεφτά τι το θέλεις το μες το μαλλι;
Τον καιρό που έκαμνα ιδιαίτερα, πριν πολλά φεγγάρια (αν έν' κακόν τζι εξόριστο - δεν έκανα χειρότερη δουλειά!) είχα γονείς που παζάρευαν τη μία λίρα, ενώ τα κοπελλούθκια τους εμφανίζονταν με κινητά τελευταίας τεχνολογίας, πιο εξελιγμένα από τα δικά μου, εννοείται.
Πριν μερικά χρόνια είχα ένα κατάστημα από το οποίο ήρθε να ψωνίσει γνωστή περσόνα (my ass) η οποία παρελαύνει κάθε βδομάδα στο OK, το People, Beautiful People και λοιπά κατινο-έντυπα. Η εν λόγω κυρία ήθελε να πάρει κάποια πράγματα για ένα event που θα διοργάνωνε και τα ήθελε σε τιμή κάτω του κόστους! Τελικά πήρε τον πούλο. Έμαθα λίγες μέρες αργότερα ότι χρωστούσε τεράστια ποσά σε συγκεκριμένο κατάστημα για μαγιώ και εσώρουχα που έπαιρνε "επί πιστώσει".
Αν εσύ νιώθεις "μαλάκας" να απαιτήσεις το μικροποσό που σου χρωστούν, τέτοια ανθρωποειδή τί θα έπρεπε να νιώθουν;
Δημοσίευση σχολίου