Time goes by, so slowly...

Ακολουθεί εμπεριστατωμένη επιστημονική άποψη για τον χρόνο και τη σημασία του:


Εδώ και λίγο καιρό παρατήρησα ότι το βιολογικό μου ρολόι λειτουργεί άψογα!


…Από τα λίγα πράγματα που δουλεύουν άψογα επάνω μου!


Θέλω να πω, πέφτω να κοιμηθώ στις 12:00, σκέφτομαι ότι θέλω να ξυπνήσω στις 8:00 και ένα ρολόι μέσα μου, με ξυπνά ακριβώς στις 8:00! Λες και έχω κάποιο μηχανισμό στο μυαλό μου που μου κάνει εγερτήριο στη σωστή ώρα. Λες και μετρώ λεπτά και ώρες στον ύπνο μου. Βέβαια, ρυθμίζω και το ξυπνητήρι καλού-κακού, αλλά πάντα καταφέρνω να ξυπνήσω πριν αυτό κουδουνίσει!


Μου κάνει εντύπωση όλο αυτό, διότι εγώ μικρότερος είχα πολύ κακή σχέση με τον χρόνο. Κατ’ αρχήν, είδα και έπαθα να συλλάβω την έννοιά του. Θυμάμαι ότι το 1986, στο νηπιαγωγείο, η δασκάλα μας έβαζε να λέμε όλοι μαζί φωναχτά την ημερομηνία για να μάθουμε τις μέρες, τους μήνες και τα χρόνια. Εγώ παρατήρησα ότι κάθε μέρα αναφωνούσαμε διαφορετική μέρα, λίγο αργότερα (αλλά δεν καταλάβαινα γιατί), άλλαζε ο μήνας, αλλά το 1986 ήταν πάντα η σταθερά της υπόθεσης.


Ένα απόγευμα με έβαλε κάτω ο πατέρας μου και με ρώτησε ποιο θα είναι το νέο έτος που έρχεται και εγώ έμεινα ζαβλακωμένος να τον κοιτάζω. «Το 1986» του είπα. «Και μετά το 1986, τι θα έρθει;» με ρώτησε αργά και καθαρά. «Ποιος να έρθει, γιατί να έρθει;!» του είπα! «Το 1987, γαμώ το κέρατό σου!» μου απάντησε. «Βρε, δεν πα να έρθει και το 1821!» Ποιος είναι ο αρμόδιος που αποφασίζει ποια χρονιά θα ακολουθήσει; Υπάρχει κάποια απόφαση που να μας δεσμεύει; Αν έρθει δηλαδή του χρόνου το 1988 αντί το 1987, θα κόψει η βασιλόπιτα;


Ναι, είδα και έπαθα να συλλάβω την έννοια του χρόνου. Το ίδιο συνέβη και με τις μέρες, τις εβδομάδες, τους μήνες (η καρδούλα μου το ξέρει τι πέρασα μέχρι να τους μάθω με τη σωστή σειρά) και τις εποχές. Ευτυχώς που σήμερα δεν υπάρχουν εποχές, μόνο δυο απέμειναν, και έγινε και η ζωή των μωρών ευκολότερη.


Μεγαλώνοντας όμως, η αντίληψή μου άλλαξε άρδην. Έφτασα στο άλλο άκρο. Σήμερα αντιλαμβάνομαι τα πάντα με ημερομηνίες. Επίσης, όσο μεγαλώνω αισθάνομαι ότι ένας χρόνος ισοδυναμεί με μια μέρα, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν προλαβαίνω να πετύχω ούτε το 1/3 των στόχων που έθεσα στην αρχή του έτους. Περνούν οι δεκαετίες στο μάνι-μάνι και νομίζω πως πρόκειται για εβδομάδες! Και αυτό νομίζω συμβαίνει σε όλους τους ενήλικες. Είναι γενικό το φαινόμενο. Για παράδειγμα, μια θεία μου όταν έκλεισε τα 50 διερωτήθηκε πως έγινε αυτό εφόσον προχθές έκλεινε τα 40… Και δεν νομίζω να το είπε αυτό επειδή προσπαθεί να κρύψει χρόνια...


Νομίζω πως ο χρόνος είναι ένα πράγμα σαν στρόβιλος, που περιστρέφεται γύρω μας χωρίς να τον παίρνουμε πρέφα. Και όσο μεγαλώνουμε τόσο πιο πολύ δυναμώνει και στο τέλος μας παίρνει και μας σηκώνει. Είναι τυχαίο, νομίζεις, που μετά τα 60 το μυαλό του κόσμου γερνά 10 χρόνια την ημέρα; Είναι επειδή αφηνιάζει ο στρόβιλος! Εξακριβωμένο!


Νομίζω πως οι άνθρωποι δεν είμαστε τίποτε παραπάνω από ωρολογιακές βόμβες που περιφέρονται πέρα-δόθε στον πλανήτη, μη γνωρίζοντας για πότε θα εκραγούν! Σαν αυτές που βάζουν κάθε Παρασκευή στο X-Factor...