Παραλύω στις Παραλίες (νο2)

Αποφεύγω τις παραλίες και τις άσκοπες καλοκαιρινές εξόδους. Δεν αντέχω την αφρικανίζουσα κυπριακή ζέστη, την υγρασία, την άπνοια, το μαύρισμα. Είμαι κάτασπρος από πάνω ως κάτω! Και περήφανος. Τα καλοκαίρια κυκλοφορώ αυστηρά μετά τις 7:00 το απόγευμα και το κλιματιστικό κλείνει μόνο όταν πέφτει ο γενικός του ρεύματος στην πολυκατοικία. Όπως κατάλαβες, και οι επιδρομές στη θάλασσα γίνονται με φειδώ, ενώ λαμβάνουν χώρα σε επιλεγμένες παραλίες που δεν βρωμούν Λευκωσία! Και όλα αυτά μετά τις 20 Αυγούστου προς αποφυγήν κακών συναπαντημάτων με διάφορους-αδιάφορους.

Με τούτα και με τ’ άλλα, η τελευταία φορά που πέρασα διακοπές στον Πρωταρά για πάνω από Σαββατοκύριακο, ήταν στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τότε που βρισκόμουν ακόμα υπό γονική μέριμνα. Πέρασαν όμως τα χρόνια και οι εποχές άλλαξαν. Και ψες, μεταξύ τυρού και αχλαδίου άλλος ένας θρύλος των παιδικών μου χρόνων κατέρρευσε στα μάτια μου εμπρός!

Όταν αρώτηξα σχετικώς, μου είπαν ότι, στις κυπριακές παραλίες ενοικιάζεις κρεβατάκι και ομπρέλα με ράβδους χρυσού. Και αναρωτήθηκα εγώ, ο αφελής, γιατί πρέπει σώνει και ντε να ενοικιάσεις τα παρελκόμενα. Τι απέγιναν οι οικογενειακές ομπρέλες, τα οικογενειακά κρεβατάκια ασορτί με τις πτυσσόμενες καρέκλες και ψάθες, οι φορητοί καταψύκτες που κουβαλούσαμε άπαντες πριν κάποια χρόνια στην παραλία; Εγώ αρώτηξα σχετικώς και μου είπαν ότι αυτό το πράμα είναι πλέον τρε-μπανάλ και πως δεν ενδείκνυται να εμφανίζεσαι σε οργανωμένη παραλία με τα συμπράγκαλά σου για να στήσεις το τσαντίρι σου ωσάν τους γύφτους στο ‘ψίθυροι καρδιάς.’

Ξανά αρώτηξα σχετικώς και μου είπαν να μην διανοηθώ να εμφανιστώ στο Sunrise, ή στο Vrissiana με την παρδαλή μου ομπρέλα και το αναπηρικό-πλην φουσκωτό- μου κρεβατάκι προκειμένου να χαρώ τους αφρούς των κυμάτων. «Καλύτερα να πληρώσουμε ακριβά και να πεθάνουμε στην ψάθα, παρά να στρώσουμε τη δική μας (ψάθα)!» μου είπε μια φίλη κάθιδρη μπροστά στην πιθανότητα υλοποίησης του πιο πάνω ενδεχόμενου. Έμεινα εμβρόντητος! Σιώπησα για πέντε λεπτά και μετά άρχισα τα καντήλια:

Άκου να σου πω, χώρκατε Κυπραίε! Ως πριν 10 χρόνια βουτούσες μέχρι και το καρπούζι μέσα στη θάλασσα να παγώσει ώστε να το φας δροσερό-δροσερό! Και σήμερα θυμήθηκες να μου το παίξεις εφοπλιστής στο Σαν-Τροπέ; Εφοπλιστής στο Σαν-Δεν-Ντρέπεσαι, είσαι! Οι κυριλέ ομπρέλες και τα απλησίαστα bitch bars σε μάραναν (το beach επίτηδες γραμμένο λάθος)! Εγώ, όταν και αν κάνω οικογένεια, με την ομπρελίτσα μου αγορασμένη από το Sardalos Supermarket θα εμφανίζομαι στo Sunrise και σε όποιον δεν αρέσει να σηκωθεί να φύγει. «Άρον το κρεβατάκι σας και περιπάτει!» Και να μαζέψετε και τα αποτσίγαρα σας πριν πατήσω στην άμμο, γιατί σιχαίνομαι. Ξιμαρισμένοι!

Από πότε επιτρέπουμε στα ξενοδοχεία να επιβάλλουν μόδες στις παραλίες; Είναι δημόσιες οι παραλίες κύριε μου, ή όχι; Ε, όπως θέλουμε θα εμφανιζόμαστε! Το μόνο που έμεινε είναι να καθιερώσετε και χωρικά ύδατα! Να μας επιβάλλετε ανάλογο χαράτσι αν και όταν κολυμπούμε κοντά στην ακτή του εκάστοτε ξενοδοχείου.

Άσε ρε, άσε! Άμα λέω εγώ ότι μας χρειάζεται ένας δυνατός σεισμός, ή ένα τσουνάμι, να μην μείνει τίποτε όρθιο, κάτι ξέρω… Κατά τα άλλα, ο ΚΟΤ φέτος μας φλόμωσε στα “I love Cyprus” και στα τροπάρια περί εσωτερικού τουρισμού, μπας και σωθούν οι ξενοδόχοι-κροίσοι από την κρίση... Έμεινε άλλη μια ανάρτηση και έφυγα! Όχι που θα κάτσω να κολλητσιάζω άδικα…

Φωτογραφία από ακτή του νησιού της Καφροδίτης στα 'Περβόλια' της Λάρνακας! Oh yes, "I love Cyprus" ...as much as she loves me!