ChatRoulette

Σαν τυπικό αρνί των ΜΜΕ, μόλις διάβασα στο DownTown για την ύπαρξη του ChatRoulette στο ίντερνετ, έσπευσα να υποβάλω τα σέβη μου! Ξέρεις τι είναι φαντάζομαι. Μπαίνεις στην ιστοσελίδα, ανοίγεις την κάμερά σου και αυτομάτως εμφανίζεται απέναντί σου ένας άλλος χρήστης από την άλλη άκρη της Γης για να κάνετε chat. Ανάμεσα σε αυτούς βρίσκεις πολλά πέη, πολλούς γέρους, και μια στις δέκα μπορεί να πετύχεις και καμία γκόμενα, η οποία πριν προλάβεις να της πεις ένα γεια, σε έχει απορρίψει με συνοπτικές!

Με πλήγωσε η ρουλέτα! Διότι, ουδείς θέλησε να μιλήσει μαζί μου, εκτός από ένα 19χρονο Ιταλό που αφού είπαμε τα τυπικά, μου έριξε ένα «άντε γεια» και εξαφανίστηκε.

Στην πρώτη μισάωρη περιδιάβαση μου στο συγκεκριμένο site, συνάντησα τα εξής:

- Μια 13χρονη που έγλειφε γλειφιτζούρι (κανονικό, όχι απ’ τα άλλα) και μόλις με είδε σκιάχτηκε και με μπλόκαρε.

- Κάποιον που μου διαφήμισε ένα βιβλίο με τη φάτσα του Ομπάμα στο εξώφυλλο.

- Δυο αμερικανάκια που τύλιγαν χόρτο.

- Μια γκόμενα με πετσέτα στο κεφάλι, προφανώς μόλις είχε βγει από το μπάνιο.

- Έναν ΕΜΟ που σκάλιζε τη μύτη του.

- Πολλούς που έξυναν τα αρχίδια τους.

- Και το αποκορύφωμα: Έναν τύπο ντυμένο ροζ Easter Bunny που έπαιζε κιθάρα! Με φουλ στολή όμως!

Αποκλείεται να πιαστεί αυτό το project! Τα live shows θέλουν προετοιμασία και αυτά τα αυθόρμητα δεν μας κάθονται…

www.chatroulette.com

Παίξε. Για μισή ώρα, καλό είναι.

O Ρίκι Μάρτιν μαστιγώνει το δελφίνι

Ο Ricky Martin αποκάλυψε χθες, αυτό που όλοι ξέρουμε τόσα χρόνια, ότι δηλαδή… το γυαλίζει το πόμολο.

Ναι, δήλωσε ανερυθρίαστα ότι είναι ομοφυλόφιλος, δηλαδή γκέι, πούστης ρε παιδί μου, όπως θέλεις πες το. Κι έγινε ένας χαμός! Άμα δεις τα σχόλια στο twitter, θα φρίξεις. Ένα σοκ και μία αναμπουμπούλα, λες και μετατοπίστηκε ο κεντρικός άξονας περιστροφής της γης. Ακόμα και η Καλομοίρα σχολίασε το outing, γράφοντας: «good for you Rickey» σε μια προσπάθεια εμψύχωσης του αοιδού.

Σιγά το πράγμα πια, με πρήξατε όλοι πρωινιάτικα!

Στο 2010 ζούμε. Το να γίνεται τόσος ντόρος για έναν άντρα που γουστάρει άλλους άντρες είναι ντεμοντέ και ενδεικτικό της μικροπρεπούς μας φύσης! Τι μας νοιάζει κύριέ μου αν είσαι γκέι; Δεν μας απασχολεί ποσώς! Στ’ αρχίδια μας τα δυο! Όπως ουδόλως μας ενδιαφέρει αν η Μαιρούλα και ο Γιαννάκης είναι straight! Είσαι άντρας, είσαι γυναίκα, το αν τον παίρνεις ή τον δίνεις μας είναι αδιάφορο! Παντελώς!

Γι αυτό ακριβώς με εκνευρίζουν οι γκέι και ενίοτε οι φεμινίστριες γκόμενες. Διότι ούτε οι ίδιοι δεν αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους ισότιμα με τους υπόλοιπους ανθρώπους – τους άντρες δηλαδή. Το να πανηγυρίζουν για τα αυτονόητα αποδεικνύει ότι ακόμη και οι ίδιοι αντιμετωπίζουν τη φύση τους ως υποδεέστερη. Κάθε τους outing πρέπει να γίνεται δημόσιο ανακοινωθέν. Nα αντηχήσει σ΄ όλη την πλάση, σαμπώς και πήραμε χρυσό σε ολυμπιάδα!

Έχω πάρα πολλούς γνωστούς και φίλους, που είναι είτε ομοφυλόφιλοι, είτε αμφισεξουαλικοί, αλλά ουδέποτε συζητήσαμε το θέμα μεταξύ μας! Και το εκτιμώ αφάνταστα που ουδέποτε μπήκαν στη διαδικασία να «απολογηθούν» ή και να μου «εξηγήσουν» τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Διότι, απλούστατα δεν με αφορά! Και εξάλλου, χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει! Άμα ο άλλος έρχεται σε μένα και στον πρώτο καφέ που πίνουμε μου διευκρινίζει τις σεξουαλικές του κατευθύνσεις με την ελπίδα της αποδοχής, ειλικρινά, πέφτει από τα μάτια μου. Αισθάνομαι ότι μου απολογείται και αυτό δείχνει ότι πρώτα ο ίδιος δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του.

Μόνο και μόνο γι αυτό, είσαι άξιος χλευασμού, σενιόρ! Έπρεπε να είχες εξοικειωθεί με τον εαυτό σου, προ πολλού! Άμα δεν εξοικειώθηκες εσύ ο ίδιος, πώς θα εξοικειωθεί η κοινωνία, ώστε αύριο να σου αποδώσει δικαίωμα γάμου, υιοθεσίας και όλα τα άλλα που με νύχια (λιμαρισμένα) και δόντια (λευκασμένα) διεκδικείς;

Γι αυτό Ricky Martin μου, προς τι οι ανακοινώσεις; Το ξέραμε πως είσαι γκέι από την πρώτη στιγμή που κούνησες τον κώλο σου. Το μόνο που κατάφερες τώρα, είναι το επόμενο τραγούδι του Sakis, να είναι ζεϊμπέκικο! Χαχαχα!

Dancing with Wolves

Ναι, θα το παραδεχτώ!

Ψες είδα Dancing with the Stars και ζήλεψα!



Ζήλεψα και θέλω να πάω να διαγωνιστώ. Όχι όμως ντυμένος με αυτά τα αδελφίστικα φαντεζί κορμάκια. Θέλω να πάω με τι φόρμες και χωρίς κατ’ ανάγκη να με κρίνει η επιτροπή. Θέλω απλά να βρω την αγαπημένη μου celebrity και να ξεδιπλώσουμε στον κόσμο το τάλαντο που μας χαρακτηρίζει. Όχι, δεν θέλω να χορέψω με τη Βίσση. Με την Καλομοίρα θέλω να χορέψω. Της κάνω ανοιχτή πρόταση μέσα από αυτό το θεϊκό μπλογκ, να χορέψουμε ό, τι θέλει! Είμαι διατεθειμένος να χορέψω από το «καμαρούλα μια σταλιά,» μέχρι και το «poker face» της Lady Gaga, προκειμένου να συμμετάσχουμε! Γιατί δηλαδή; Ο Γαρδέλης και ο Σόμμερ είναι καλύτεροι;

Κατά καιρούς, ήθελα να συμμετάσχω σε διάφορα τηλεοπτικά προγράμματα. Όταν ήμουν έφηβος, σκότωνα προκειμένου να πάω στα «Παιχνίδια χωρίς Σύνορα.» Στο λύκειο έβλεπα από τον αντέννα το τηλεπαιχνίδι Crystal Maze, μία αγγλική παραγωγή που έμοιαζε με το Fort Boiyard του Φερεντίνου. Και εκεί ήθελα να δηλώσω συμμετοχή. Στο Πανεπιστήμιο, ήθελα διακαώς να λάβω μέρος στο Big Brother. Στο πρώτο version όμως, από το οποίο βγήκαν οι φίρμες και όχι από τα κατοπινά που ξέβγαλαν τη πλέμπα. Μια χαρά θα ήμουν στο Big Brother! Το μπλα-μπλα το κατέχω, θα σκυλό-κοιμόμουν όλη μέρα, αν δεν μου έσπαζαν τα νεύρα οι υπόλοιποι χασομέρηδες, άνετα θα έφτανα τελικό.

Στα Fame Stories και στα X-Factors δεν με παίρνει να πάω. Είμαι άφωνος και παράφωνος. Τραγουδώ και σκιάζεται όλη η πανίδα της νήσου. Τραγουδώ στο μπάνιο, στο αυτοκίνητο, τραγουδώ στα Karaoke, αλλά το ψώνιο της δισκογραφίας ουδέποτε με κυρίευσε. Και να με κυρίευε βέβαια, δεν αισθάνομαι τόσο καραγκιόζης ώστε να ρισκάρω τόση διαπόμπευση.

Η Παταγονία και τα Survivors με δελεάζουν εξίσου, αλλά δεν ξέρω αν θα είχα τις αντοχές να πάω. Εδώ, σε διήμερες ασκήσεις της Εθνικής Φρουράς έλαβα μέρος στα νιάτα μου και δεν άντεξα την κυπριακή ύπαιθρο με τα κουνούπια, τις σαύρες και τα μαύρα φίδια. Θα άντεχα τα χιόνια, τις βροχές και τους 50 βαθμούς κελσίου της Μαλαισίας; Μπα, δεν το βλέπω! Και καλά οι Μαλαισίες και οι Παταγονίες. Να κοιμάμαι με 15 άγνωστους τυχοδιώχτες το βρίσκω εξευτελιστικό. Έβλεπα την προηγούμενη εβδομάδα εκείνο το ζώον στη Παταγονία που έδεσε χειροπόδαρα το μοσχάρι και το έβριζε και από πάνω και μου ήρθαν άσχημα flashbacks! Ούτε σε εκπαίδευση αλφάδων νεοσυλλέκτων, τέτοιο επίπεδο!

Με τούτα και με τ’ άλλα, και δεδομένου πως το big brother είναι πια ξεπερασμένο concept, μόνο στο dancing with the stars με κόβω να πηγαίνω! Καλομοίρα, ντύσου πρόχειρα και βγάλε το κραγιόν σου! Έρχομαι! Α, ναι! Αν υπήρχε και reality τσόντας, θα πήγαινα. Στο "Fucking with the stars!"Με ταίρι τη Τσούλια Αλεξανδράτου. Σκληρό γαμήσι με όλα τα έσοδα για το φιλανθρωπικό ίδρυμα: "Άγιος Βακούφιος." Αλλά, προβλέπω να έφευγα από την πρώτη βδομάδα...

Σουίτα στο Πλάζα

Τι μαλακία έκανα απόψε;

Πήγα και είδα το «Σουίτα στο Πλάζα», με τους Καφετζόπουλο και Μίρκα Παπακωνσταντίνου που ήρθε τουρνέ στην Κύπρο. Και ήταν μέγα φάουλ, καθότι το έργο το είχα ξαναδεί το 2006, στην Αθήνα. Αλλά τότε, είχε άλλον τίτλο και άλλους πρωταγωνιστές. Λεγόταν «Τρεις φορές γυναίκα» έπαιζε η Σοφία Φιλιππίδου και ήταν σε σκηνοθεσία Φασουλή. Τώρα, πολύ έξυπνα μας ξεγέλασαν οι παραγωγοί αλλάζοντας τον τίτλο –επειδή είναι τάχα μου καινούρια διασκευή - και μας πούλησαν μια απ’ τα ίδια στο απαράδεκτα ακριβό ποσό των €30!

Το έργο είναι κυριολεκτικά ανυπόθετο. Δεν έχει υπόθεση. Στηρίζεται εξολοκλήρου στις μανιέρες που χαρακτηρίζουν τους πρωταγωνιστές και υπό άλλες συνθήκες θα ήταν τρομερά βαρετό. Ο Καφετζόπουλος ήταν κατώτερος των προσδοκιών μου, αλλά η Μίρκα Παπακωνσταντίνου έσωσε την παράσταση. Ήταν καλύτερη και από την Φιλιππίδου. Ειδικά στην Τρίτη πράξη, έδωσε ρέστα, όπως και οι υπόλοιποι.

Στο θέατρο ήταν όλη η Λευκωσία παρούσα. Είδα άπειρους γνωστούς. Ως είθισται, πίσω μου καθόταν μια κλασική μαλάκω με την κόρη της. Η μαμά-μαλάκω δεν καταλάβαινε το έργο και η κόρη της το εξηγούσε, ατάκα προς ατάκα. Ακόμα και το: «Θα πηδηχτώ απ’ το παράθυρο» η στοργική κορούλα έσπευσε να το εξηγήσει: «Είναι ατάκα του Λεβέντη, από το X-Factor!» μήπως και δεν γελάσει το χειλάκι της μαμάς, που εκτός από ηλίθια ήταν και κουφή! Σε όλη την παράσταση δεν έβγαλαν σκασμό. Γύρισα άπειρες φορές πίσω να τες κοιτάξω βλοσυρά, αλλά αγρόν αγόρασαν, που να τους βγει ξινός ο χρόνος!

Επίσης, παρατήρησα ότι το κοινό χειροκροτούσε αδικαιολόγητα τους ηθοποιούς στην είσοδό τους στη σκηνή. Πριν καν ανοίξουν το στόμα τους, έβρεχε χειροκρότημα. Ακόμα και στους Β’ ρόλους. Αυτό ουδέποτε συμβαίνει στους Κύπριους ηθοποιούς. Το πολύ λίγο πισκάλισμα στο τέλος και αυτό με το ζόρι.

Ήταν η πρώτη φορά που είδα παράσταση στο θέατρο Στροβόλου. Μου είχαν πει ότι έχει χάλια ηχητική και ότι δεν θα απολαύσω την παράσταση. Καθόμουν προς το πίσω μέρος της πλατείας και δεν διαπίστωσα κανένα πρόβλημα ηχητικής. Αν σταματούσε το κοινό να μασουλά τσίχλες και πατατάκια σαν κατσίκες, θα άκουγαν και οι πολυκατοικίες απέναντι! Αυτά για να εξηγούμαστε.

Τελικά, δεν μπορώ να πω ότι ξετρελάθηκα με την παράσταση. Δεν πιστεύω ότι αξίζει τα λεφτά της. Το μόνο θετικό ήταν ότι οι ηθοποιοί, τα σκηνικά και γενικότερα η ατμόσφαιρα με έκαναν να αισθάνομαι πως βρίσκομαι για τριήμερο στην Αθήνα, πράγμα πέρα για πέρα λυτρωτικό. Η Μίρκα Παπακωνσταντίνου είναι από τις αγαπημένες μου ηθοποιούς και χάρηκα που την είδα live, επιτέλους.

αγαπημένη φάση στο έργο: Η στιγμή που ο Καφετζόπουλος αποκαλεί την κόρη του 'τσουλάκι'! Κάφρος, αγαπημένος!

Ο Σταυραετός Γρηγόρης

Ο Αρναούτογλου μου είναι αντιπαθέστατος. Τον βρίσκω εμετικά λαϊκό και οι εκπομπές του το διατρανώνουν πάραυτα. Τον μίσησα επειδή τόλμησε να ρίξει τούρτα στη μούρη της –πανέμορφης- Μαριέττας Χρουσαλά και επειδή στηρίχτηκε στην αφέλεια της Καλομοίρας (μου) για να κάνει νούμερα. Επίσης, προβάλλει συνέχεια τη λαϊκή του καταγωγή και έλλειψη μόρφωσής του ως ελαφρυντικά για να φέρει στο φιλότιμο τον λαουτζίκο προκειμένου να τον παρακολουθήσει να ξεσκατίζει μια γελάδα. Με τέτοια καραγκιοζιλίκια, στην Κύπρο θα εκλεγόταν πρόεδρος, από τον πρώτο κιόλας γύρο των εκλογών!

Σ’ αυτά που λέει εδώ, όμως, θα συμφωνήσω και θα επαυξήσω! Με αφορμή την τουρκική φρεγάτα που αρμένιζε αμέριμνη στα χωρικά ύδατα της Ελλάδος, ο Γρηγοράκος ξεσπαθώνει ωσάν σωστός απόγονος του Μάρκου Μπότσαρη.




Αν μια κουνιστή φρεγάτα κόντεψε να του προξενήσει εγκεφαλικό, σκέψου να έπρεπε να σχολιάσει τους ξεφτιλισμένους συμπατριώτες μου που τα σκάνε κάθε σαββατοκύριακο στα κατοχικά καζίνο, κολυμπούν χωρίς τύψεις σε κατεχόμενες παραλίες που χύθηκε αίμα για την ελευθερία και συνάπτουν επαναπροσεγγιστικές σχέσεις (πρωκτικού τύπου) με τον κατακτητή.

Τα λέω και νιώθω ήδη την τυρόπιτα που έφαγα το πρωί να ανεβαίνει προς τα πάνω!

Βρόμα και δυσωδία που με περιβάλλει!

Το Πρώτο Ραντεβού

Στο γραφείο έχω συνάδελφους με παιδιά στην εφηβεία. Πολύ συχνά μου περιγράφουν τα φλερτ των παιδιών τους. Οι έφηβοι σήμερα έχουν όλοι κινητά (εν αντιθέσει με τη γενιά μου που απέκτησε τέτοιο μαραφέτι για πρώτη φορά στο πανεπιστήμιο), και φλερτάρουν ασύστολα με γραπτά μηνύματα και όχι μέσω σταθερού, όπως κάναμε εμείς στη δεκαετία του ’90.

Εγώ θυμάμαι, πως για να μιλήσω στην αγαπημένη μου, έπρεπε να περάσω μέσα από συμπληγάδες πέτρες. Μόνο γραπτή αίτηση δεν έκανα! Έπρεπε να μιλήσω με τους γονείς της και να ζητήσω, όσο πιο σοβαρά και λεβέντικα γίνεται, να της μιλήσω. Εννοείται ότι αυτό δεν μπορούσε να συμβεί μετά τις 9:00 το βράδυ και εννοείται πως αν οι γονείς ακούγονταν στο ακουστικό μουτρωμένοι, εγώ έκλεινα τη γραμμή ψαρωμένος, χωρίς να πω τίποτα…

Με τούτα και με τα άλλα, θυμήθηκα -και βούρκωσα- για το πρώτο μου ραντεβού. Σε αποκλειστικότητα μόνο στο Analyse Chris:

Έτος 1996, μήνας Φεβρουάριος. Η αγαπημένη μου, προτείνει μέσω τηλεφώνου να πάμε σε κονσέρτο για βιολί και πιάνο! Εγώ από τη χαρά μου έγειρα με φόρα στο κρεβάτι και το έσπασα. Αλλά δεν με ένοιαζε. Θα πήγαινα σε κονσέρτο μαζί της! Δεν χρειάζεται να σου πω ότι έκοψα φλέβα στο κονσέρτο, αυτομόλησα, αλλά χαλάλι της. Τώρα που το σκέφτομαι, σε όλη μου τη ζωή έκανα μεγάλες υπερβάσεις προκειμένου να πείσω για το κουλτουριάρικο background μου τις γκόμενες, αλλά πλέον έπαψα να κρύβομαι.

Στο κονσέρτο το έπαιζα πολύ σοβαρός, τρομάρα μου. Φόρεσα και σακάκι για πρώτη φορά, τζέτλεμαν σωστός! Πήρα ύφος και παρακολουθούσα με αφοσίωση, αν και από μέσα μου οργάνωνα την εξέλιξη της βραδιάς. Την τύφλα μου οργάνωνα δηλαδή, αλλά τέλος πάντων. Όταν τελείωσαν τα κλαπατσίμπαλα και φύγαμε, θυμάμαι ότι ο δρόμος γλιστρούσε (είχε βρέξει) και η κοπέλα παραπάτησε και σωριάστηκε κάτω, λίγο πιο πέρα από την Πύλη Αμμοχώστου. Ένιωσα πολύ αμήχανα -δηλαδή μαλάκας- διότι δεν πρόλαβα να τη μαζέψω. Άκουσα ένα τσααααφ, και την αντίκρισα φαρδιά πλατιά στο πεζοδρόμιο, σαν αβγό σπουρτισμένο σε τοίχο υπουργείου κατά τη διάρκεια διαδήλωσης! Τη βοήθησα να σηκωθεί, πάντως!

Αφού μετρήσαμε πόσους πόντους έσκισε το καλσόν, καταλήξαμε σε ένα ίντερνετ καφέ (που τότε ήταν της μόδας, είχαν μόλις ανοίξει και δεν ξέραμε τι ακριβώς είναι το διαδίκτυο πέραν του Mirc), και της εξηγούσα πώς γίνεται το chat. Πιάσαμε κουβέντα με έναν Σλοβένο, ο οποίος μας ρώτησε αν είμαστε ζευγάρι, και εμμέσως με έβγαλε από τη δύσκολη θέση να μάθω που πάει η υπόθεσή μας. «Are you two, a couple?» μας ρώτησε. «Τι με κοιτάς, απάντησέ του…» της είπα. Ακολούθησε μια μικρή παύση και αμέσως πληκτρολόγησε: «No, we’re just friends».

Να χέσω τόσο βιολί και κλειδοκύμβαλο!

Ύστερα, στις 9:30, ήρθε ο πατέρας της να μας μαζέψει. Τον πατέρα της πάντα τον φοβόμουνα. Μέσα στο αυτοκίνητο, σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής δεν είπαμε κουβέντα. Κατέβηκα όταν φτάσαμε στο σπίτι μου, είπα «καληνύχτα και ευχαριστώ» και έπεσα να κοιμηθώ γιατί την επομένη είχαμε και σχολείο.

Αυτά ήταν χρόνια, μάνα μου!

Εφιάλτης από το Βιετνάμ

Η εφημερίδα City Press, στο τελευταίο της τεύχος, έχει ένα δισέλιδο αφιέρωμα για τους γέρους που μαζεύονται στην πλατεία Σολωμού και ψωνίζουν Ασιάτισσες με €30. Το διάβασα, σοκαρίστηκα και το βράδυ δεν έκλεισα μάτι, σκεπτόμενος πως κι εγώ έτσι θα καταντήσω σε λίγα χρόνια. Ένα γεροντοπαλίκαρο, ένας πορνόγερος που θα ψάχνει μουνί στις εκπτώσεις, στο γυναικοπάζαρο της πλατείας Σολωμού.

Ένιωσα ένα βάρος στο στήθος και ήθελα να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι να έρθω να στα γράψω, αλλά κωλυόμουνα. Ένιωθα το ράφι να με πλακώνει σαν ταφόπλακα, σαν κάτι γεροντοκόρες θείες μου. Και παρόλο που θέλω να πιστεύω ότι ξεπέρασα το σύνδρομο ανεύρεσης του μεγάλου έρωτα και της συναισθηματικής αποκατάστασης προ πολλού, εντούτοις, το συγκεκριμένο ρεπορτάζ με σόκαρε δυσάρεστα!

Σε παρακαλώ, εγγυήσου μου ότι δεν θα είμαι κι εγώ άλλος ένας πορνόγερος που θα ψάχνει Ασιάτισσα σε κάποια πλατεία σε 30 χρόνια! Σε παρακαλώ! Εγγυήσου μου το αυτό και θα σ’ αφήσω ήσυχο!

Μα όλα συνηγορούν πως δεν γλιτώνω την Βιετναμέζα!

Είμαι σχεδόν τριάντα! Έχω να ερωτευτώ τουλάχιστον πέντε χρόνια, μην σου πω και περισσότερο. Και επειδή κυκλοφορώ και βλέπω το γυναικείο στοκ της χώρας, πολύ φοβάμαι ότι και σε 10 χρόνια τα ίδια θα σου γράφω. Μου είπαν, βέβαια, ότι ο έρωτας είναι απλά ένα state of mind και δεν πρόκειται να μου παρουσιαστεί ξανά στην ηλικία μου. Το πίστεψα –με επιφύλαξη, αλλά το πίστεψα- και προσπάθησα να κάνω σχέσεις με γυναίκες που δεν με έψηναν ιδιαίτερα, χάριν σεξουαλικής εκτόνωσης. Εφάρμοσα το «τρώγοντας έρχεται η όρεξη», μα έπληξα. Βαρέθηκα τη ζωή μου! Και επειδή δεν μπορώ να κοροϊδεύω τις κόσμες, το άφησα.

Θέλω να χάνω τον ύπνο μου για την κοπέλα που ποθώ και όχι να αποκοιμιέμαι ενόσω μου μιλά. Θέλω να ακούω Πέγκυ Ζήνα και να βρίσκω νόημα στους στίχους της και να μην την αντιμετωπίζω σαν σκυλάδικο. Που αυτό συμβαίνει μόνο όταν είμαι ερωτευμένος. Αυτό θέλω να μου ξυπνήσει η κοπέλα μου. Και δυστυχώς, δεν μου συμβαίνει πια! Γιατί ρε γαμώ το; Γιατί; Κάποτε ερωτευόμουν με το καλημέρα σας. Πλέον, τίποτε! Μα, τίποτε!

Εντάξει, δεν χάλασε κι ο κόσμος. Αλλά ξέρεις τι γίνεται;

Περνούν τα χρόνια και θα έρθει μια στιγμή που δεν θα μπορώ να συντηρηθώ μόνος μου. Ούτε την πάνα ακράτειας δεν θα μπορώ να αλλάξω μόνος. Και δεν θέλω με τίποτα να πληρώνω μια Βιετναμέζα για να μου την αλλάξει. Και επειδή γυναίκα, μάλλον δεν θα έχω, απαιτώ από το κράτος μέσα στα επόμενα 30 χρόνια να δημιουργήσει αξιοπρεπείς οίκους ευγηρίας, ώστε να νιώθω ασφάλεια πως θα χεστώ και θα έχω κάποιαν να με ξεσκατίσει! Απλά, εάν γίνεται στον θάλαμο που θα με έχετε, να βάλετε γρήγορο ίντερνετ για να μπορώ να μπλογγάρω και τηλεόραση με νόβα.

Αν και, πολύ φοβάμαι πως κι εκεί την πάνα μια Βιετναμέζα θα μου την αλλάζει, αφού τα φτηνά εργατικά χέρια θα είναι και τότε η πανάκεια. Καταδικασμένος για ξεσκάτισμα made in China, λοιπόν.

Το είχα διαβάσει στον Economist πως η Ασία θα είναι η επόμενη υπερδύναμη, αλλά δεν το είχα φανταστεί ακριβώς έτσι.

Και να μου το θυμηθείς ότι τώρα που θα πάω για ύπνο θα δω όνειρο μια Βιετναμέζα με την πάπια στο χέρι και θα ξυπνήσω έντρομος μες το μαύρα σκοτάδια!

Δεν θέλω να το συζητήσω περαιτέρω, γι αυτό να λείπουν τα σχόλια. Με πιάνει η δύσπνοια!

Η Σημειολογία ενός Βίντεο

Θυμάστε κάτι εποχές –πριν καμιά 15ετία- που όταν το ΡΙΚ αποφάσιζε να γυρίσει βίντεο για τη Γιουροβίζιον του έδινε και καταλάβαινε; Θυμάστε που δεν υπήρχε βίντεο για βίντεο που να μην δείξει όλα ανεξαιρέτως (ούτως ή άλλως δεν έχουμε και πολλά) τα μνημεία της Κύπρου; Ε, πάνε τώρα όλα αυτά. Φέτος, το ΡΙΚ στέλνει αυτό:

Αυτό το βίντεο μας μαθαίνει τα εξής:

- Ζηλέψτε, κώλο-Ευρωπαίοι το νέο μας αεροδρόμιο. Μπορεί να πλημμύρισε με τα πρωτοβρόχια, αλλά πια δεν έχουμε τίποτα να ζηλέψουμε από εσάς, είμαστε ισάξιοι εταίροι σας, ασχέτως αν τέτοια αεροδρόμια εσείς τα χτίζατε προ 20ετίας, ενώ εμείς τώρα αξιωθήκαμε.

- Έχουμε Βρεττανούς τουρίστες. Οι οποίοι, απ’ όσο βλέπουμε από το βίντεο, έρχονται στην Κύπρο, γνωρίζονται με μια γκόμενα στον χώρο των αποσκευών, μετά πάνε μια γύρα μέχρι τη Δεκέλεια πλατσουρίζοντας στο κύμα και αμέσως επιστρέφουν πάλι στο αεροδρόμιο (το οποίο είναι ολοκαίνουριο, σας το είπαμε; Φάτε τις σάρκες σας από ζήλεια!) και αποχωρίζονται με δάκρια στα μάτια! Ούτε ένα κοκτέιλ στην Αγ. Νάπα δεν πρόλαβε να την κεράσει ο Lilygreen την γκόμενα. Δεν πειράζει, τουλάχιστον έναν σιουσιούκο θα της τον σφύριξε!

Τι βλακεία, Θεέ μου! Επίσης βρίσκω τραγικό ότι αυτό το πράμα μεταδόθηκε και εν ώρα Δελτίου Ειδήσεων!

Θα μου πεις; Προτιμούσες τα κιτς βίντεος της Ευρυδίκης που χόρευε επάνω στα κρεβάτια μες τους κάμπους και τα φράγματα του Ασπρόκρεμου ή τα βίντεος της Ελπίδας που χόρευε μέσα στο Κούρειο σάμπα με τους τουρίστες; Ναι, τα προτιμούσα! Γιατί ήταν κιτς, αλλά είχαν μιαν αλήθεια, μιαν αθωότητα! Αυτό τι έχει;

Κοίτα εδώ μεγαλεία φίλε μου, να μαθαίνουν οι νέοι και να νοσταλγούν οι παλαίμαχοι! Αυτό κι αν ήταν υπερπαραγωγή! Αυτό κι αν ήταν πολιτισμός!

Το ότι πληρώνω όσο-όσο να «παίξω» σε πιθανό remake αυτού του βίντεο, σου το είπα;

Μπαλί και Τρισαλί

Πέρασαν τρεις μήνες από την ημέρα που έπαθα καρδιακό επεισόδιο.

Βγήκα από το χειρουργείο ζωντανός ως εκ θαύματος και οι γιατροί μου έδωσαν τρεις μήνες άδεια από την εργασία μου για να αναρρώσω. Ούτε λεχώνα να ‘μουν! Μου είπαν ότι το μόνο που πρέπει να κάνω είναι να κοιμάμαι και να βλέπω τηλεόραση. Να παραμένω ήρεμος και να μην διαταράσσω το νευρικό μου σύστημα.

Απ’ αυτούς τους τρεις μήνες, ο ένας πέρασε με μένα να προσπαθώ να περπατήσω δέκα βήματα χωρίς να κουραστώ. Πέρασε με μένα να προσπαθώ να ανεβώ μια σκάλα 25 σκαλοπατιών χωρίς να λαχανιάσω. Με μένα να τρέχω στα ινστιτούτα νευρολογίας για να δω τι είδους κώλο-dna μου χαρίστηκε και πως θα συνυπάρξω μαζί του. Μέσα σε αυτούς τους τρείς μήνες, πήγα στον καρδιολόγο τρεις φορές για check ups, πήγα στον οφθαλμίατρο γιατί φοβήθηκα ότι από την εγχείρηση επηρεάστηκε η όρασή μου. Πήγα στον στρατό να πάρω απαλλαγή από την εφεδρεία. Πήγα στον δερματολόγο να μου δώσει κρέμες για να φύγουν τα στίγματα της εγχείρησης από το στήθος μου (δεν έφυγαν!). Σήμερα θα πάω και στον οδοντίατρο για σφράγισμα (Ε, ρε γλέντια!).

Επιπλέον! Μέσα σ’ αυτούς τους τρείς μήνες, αρρώστησε περαιτέρω ο παπάς μου. Αν απορείς τι έγινε μαζί του, να σου πω ότι την γλίτωσε – για την ώρα. Εγώ μια φορά, του το ξεκαθάρισα: «όσο σ’ έκλαψα, σ’ έκλαψα! Δεν θα μας βγάλεις τη ψυχή εσύ πήγαινε-έλα στον άλλο κόσμο, όποτε σου καπνίσει.» Αυτό το θέμα του πατέρα μου, με έκα(μ)ψε ψυχολογικά χειρότερα και από τη δική μου περιπέτεια, σε σημείο που νόμισα πως θα ανοίξουν τα ράμματά μου!

Δεν μου έφταναν όλα τα παραπάνω, μέσα σ’ αυτούς τους τρεις μήνες έδωσα εξετάσεις και έπηξα στο διάβασμα για 15 μέρες, έκανα format τον υπολογιστή μου δυο φορές (!), ενώ τις τελευταίες 7 μέρες είχαμε και φιλοξενούμενο στο σπίτι και έπρεπε να παίζω τον ρόλο του «καλού γιου» και να φορούμε ομαδικώς το προσωπείο της «καλής, αγαπημένης οικογένειας». Ένα δράμα, μια σκέτη υποκρισία και καταπίεση!

Και να’ μαστε! Εξαντλήθηκε η άδεια, ανάρρωσα τάχα μου- τάχα μου, και τη Δευτέρα επιστρέφω στη δουλειά ωσάν να μη συνέβη τίποτε! Ξεκουράστηκα; Όχι! Ησύχασα; Όχι! Απηύδησα; Ω, ναι! Σιχάθηκα τα πάντα; Ω, ναι! Να δούμε ποιος υπέρ-ήρωας θα βγάλει τη Δευτέρα!

Είχα πει ότι μετά την περιπέτεια μου, θα είμαι πιο διαλλακτικός και θετικός απέναντι στη ζωή. Το πάλεψα δέκα μέρες, τίποτα! Μα, για να είμαι εγώ συνεργάσιμος, μάνα μου, πρέπει να με βοηθά και ο υπόλοιπος κόσμος. Δεν μπορώ να είμαι εγώ πάντα συναινετικός χάριν υγείας, αλλά όλοι οι άλλοι να συνεχίζουν να το παίζουν δήθεν. Οι μαλάκες! Οπότε, ξέχασε την αισιοδοξία! Μουρμούρα και πολύ σας πέφτει!

Επίσης! Από τη μέρα που πήρα εξιτήριο και έπειτα ξαναμένω με γονείς, για ιατρική περίθαλψη. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να μείνω μόνος μου. Αλλά πες ότι ξανάρχεται ο χάρος! Ποιος θα με προλάβει; Δεν είναι και κάθε μέρα του Άη Γιαννιού! Έτσι που λες... Τριάντα χρονών γαϊδούρι, και μένω ακόμη με τους γονείς μου! Τι σόι κοινωνική ζωή να ζήσω; (Όπου κοινωνική ζωή, βλέπε σεξουαλική. Μην τα λέμε όλα κουκιά-καθαρισμένα…) Πες μου με τι αυτοπεποίθηση να διεκδικήσω γκόμενα! Με την αυτοπεποίθηση του πρόσφατα εγχειρισμένου ή με την αυτοπεποίθηση του «μένω-ακόμα-με-τους-γονείς-μου;» Που δυο μήνες έμεινα μόνος μου μες το 2009 και είχα μεταμορφωθεί σε Καζανόβα πρώτης τάξεως! Τώρα, πάλι σαν μαμμόθρεφτο! Πώς να μπει γκόμενα εδώ μέσα; Δεν μου βγαίνει!

Καλά, η γκόμενα αυτή τη στιγμή είναι το τελευταίο που έχω στο κεφάλι μου! Αυτό που θέλω και δεν μπορώ να το έχω είναι διακοπές! Να πάω στο Μπαλί, να κάτσω κάτω από έναν κοκοφοίνικα και να περιμένω το τσουνάμι! Να απομονωθώ, να ιάνω! Δεν είναι θέμα χρημάτων. Ξεπουλιέμαι όσο-όσο στη χειρότερη, να πληρώσουμε τα ναύλα. Το πρόβλημα είναι ότι στα 30, το τελευταίο που απασχολεί τους φίλους μου είναι οι διακοπές μας στο Μπαλί!

Ποιο Μπαλί; Ούτε στην Πάφο δεν σηκώνονται να πάμε! Καταραμένα γηρατειά!

Θέλω διακοπές. Ηρεμία, μουσική και δυο βυζιά να πιπιλώ τα βράδια.

Και να με αφήσετε ήσυχο!

Μισησμένοι όλοι σας!

Πρόβα Γάμου

Καταγγέλλω δημόσια το Mega Κύπρου για εξευτελισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και για υποτίμηση της νοημοσύνης των Κυπρίων τηλεθεατών! Επίσης, κατηγορώ την κυπριακή κοινωνία για τα χωρκατογονίδια που φέρει στα χρωματοσώματά της, και τον Θεό που δεν μας έστειλε ακόμα κάποιο σεισμό, ή ένα τσουνάμι ώστε να ισοπεδωθούν τα πάντα και να φέρουμε επιτέλους τον νου μας!

Απόψε το Μέγκα εγκαινίασε το νέο του reality show με τίτλο: «Πρόβα Γάμου.» Επίδοξα –και απελπισμένα- ζευγάρια εμφανίζονται ενώπιον μιας επιτροπής, η οποία αφού τους κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις γύρω από την προσωπική τους ζωή αποφαίνεται κατά πόσο θα περάσουν στον τελικό, όπου μέσα από δοκιμασίες θα αποδείξουν στους τηλεθεατές πόσο αγαπιούνται και να κερδίσουν μια τελετή γάμου στα πρότυπα του Χόλλιγουντ.

Η επιτροπή αποτελείται από «επιστήμονες» του είδους, δηλαδή τον Γιάγκο Μικελλίδη, τη Ρούλα Γεωργιάδου και την Άντζι Λουμπέσκου! Όπως κατάλαβες, ο Μικελλίδης και η Ρούλα σπάνε πλάκα με τους αφελείς συμμετέχοντες, ενώ η Λουπέσκου, ντυμένη όπως πάντα σαν εξωγήινη πρωταγωνίστρια στο Star Trek, είναι η μόνη που το παίρνει πιο σοβαρά το θέμα, ως «διαισθητική ψυχολόγος» που είναι.

Ο κοσμάκης είναι τραγικός! Προκειμένου να εξασφαλίσει τα έξοδα του γάμου του αφήνει την «επιτροπή» να του κάνει αδόκιμες ερωτήσεις γύρω από τη ποιότητα της σεξουαλικής του ζωής, υπό τύπον κουτσομπολιού, ενώ κάποιοι απ’ αυτούς δεν δίστασαν να χορέψουν μπροστά στους κριτές για να τους πείσουν πόσο ταιριαστοί είναι!

Μα τι να πρωτοθάψω; Τον κόσμο που εν έτει 2010 επιμένει να πιστεύει σε έναν τόσο ξεφτιλισμένο θεσμό; Στο Μέγκα που είχε αυτή την ιδιοφυή ιδέα; Στη σύσταση της «επιτροπής» που αποτελείται από τους πλέον άσχετους ανθρώπους, ή εμένα που άντεξα και είδα όλο το επεισόδιο;

Έλληνα! Χώνεψέ το. Επειδή κατάφερες και παντρεύτηκες δεν σημαίνει ότι καταξιώθηκες κοινωνικά! Όταν τα στατιστικά υποδεικνύουν πως κατά πάσα πιθανότητα θα χωρίσεις, απλά δεν επιδιώκεις τον γάμο! Είναι σαν να σου λένε ότι το αεροπλάνο που θα πάρεις κατά πάσα πιθανότητα θα πέσει, αλλά εσύ επιμένεις να ταξιδέψεις με αυτό, γιατί έτσι σε μεγάλωσαν!

Τέλος πάντων! Έστω ότι είσαι ρομαντικός και ελπίζεις ότι ο δικός σου γάμος θα είναι ουσιαστικός και θα επιβιώσει. Ποιοι θα το κρίνουν αυτό; Η επιτροπή του Μέγκα; Η Ρούλα Γεωργιάδου, εξ’ όσων γνωρίζω έχει ήδη έναν αποτυχημένο γάμο στο ενεργητικό της (και πολλά αποτυχημένα lifting εξ όσων είδα απόψε), επομένως είναι η τελευταία που θα έπρεπε να έχει άποψη επί του θέματος. Ο Μικελλίδης εκτελεί χρέη Ψινάκη ως ατακαδώρος και από το βαριεστημένο του ύφος είναι προφανές πως πήγε εκεί επειδή ήταν καλά τα λεφτά, ενώ η Λουμπέσκου δίνει συμβουλές βάσει του ενστίκτου της! Σοβαρή επιτροπή! Για να καταλάβεις: Η Λουμπέσκου απόψε απέρριψε ένα ζευγάρι επειδή, είπε, δεν ταιριάζουν τα ζώδιά τους! Μιλούμε για πορίσματα, όχι αστεία!

Εκτός των άλλων, έχουμε και τη δημοσιογράφο Κατερίνα Αγαπητού ντυμένη ζέβρα να κρατά το ματσούκι του μέγκα στα παρασκήνια και να παίρνει συνεντεύξεις από τους διαγωνιζόμενους κάνοντας τους τάχα πνευματώδεις ερωτήσεις του τύπου: «Ξέρεις να κάμνεις μακαρόνια του άντρα σου; Αλ ντέντε οξά λασπωμένα;» Και να νομίζει ότι χιουμορίζει.

Βέβαια, άμα έβλεπες και τι κόσμος πήγε στο παιχνίδι, θα έλεγες ότι το δούλεμα που τρώνε είναι λίγο. Κατά τη γνώμη μου, όλοι οι συμμετέχοντες πρέπει να εξοριστούν από τη χώρα. Μειώνουν το –ήδη χαμηλό- IQ του μέσου όρου!

Ανάμεσα στους συμμετέχοντες ήταν ένας Έλληνας που θα παντρευτεί μια Τουρκάλα, η οποία δήλωσε πως για χάρη του θα βαφτιστεί Χριστιανή. Ο Έλληνας είπε ότι η Τουρκάλα βαθμολογείται με άριστα στο σεξ. Ύστερα ήταν ένα άλλο ζευγάρι που δήλωσε πως σε περίπτωση απιστίας η κοπέλα θα έκανε «μαύρο» τον άντρα της, αλλά δεν θα τον χώριζε. Και ύστερα ένα άλλο ζευγάρι το οποίο δήλωσε πως είναι ευτυχισμένο ενόσω ο κύριος μπορεί να βλέπει ποδόσφαιρο τις Κυριακές και να πηγαίνει κυνήγι τις Τετάρτες και όσο η κυρία μπορεί να πηγαίνει καταστήματα ανενόχλητη τις καθημερινές. Μίλα μου για ευτυχία!

Στο τέλος, ο κύριος τραγούδησε εντελώς παράφωνα στη γυναίκα του το «Όλα σε θυμίζουν» της Χαρούλας, με τη μπάκα (σκεμπέ) να κρέμεται έξω από το φανελάκι του. Η Λουμπέσκου πείστηκε για το ακραιφνές της σχέσης τους και ψήφισε την παραμονή τους στο παιχνίδι και αυτοί εξερχόμενοι της αιθούσης έδωσαν ένα αηδιαστικό φιλί στο στόμα μπροστά στην κάμερα της Κατερίνας Αγαπητού.

Η λέξη εμετός δεν είναι αρκετά περιγραφική για να αποδώσει το μέγεθος της βλακείας του κόσμου και το μέγεθος της εκμετάλλευσης που επιδέχονται από το Μέγκα. Τόσο πολύ, που μπροστά σ’ αυτό, τα fame stories και τα X-factors θεωρούνται εκπαιδευτικές εκπομπές, μην σου πω και ντοκιμαντέρ!

Γράμμα συμπαράστασης προς τον Γιώργο Αλκαίο

Αγαπητέ Γιώργο,

Από την Παρασκεύη που επιλέχθηκες να εκπροσωπήσεις την Ελλάδα, δεν άκουσα μισή καλή κουβέντα για το τραγούδι σου. Μέχρι και με τον Ρακιντζή τόλμησαν να σε συγκρίνουν οι αχάπαροι, αδαείς, μαλάκες που δεν έχουν καταλάβει το πνεύμα στο οποίο κινείται ο Διαγωνισμός τόσα χρόνια. Ξαφνικά, ξύπνησε σε όλους ο Χατζιδάκις μέσα τους! Τρομάρα να τους έρθει! Και εδώ που τα λέμε και Χατζιδάκι να στέλναμε, όλοι αυτοί θα παραπονούνταν πως «δεν έχει σκηνική παρουσία!»

Αυτή είναι η μαλακία του νέο-έλληνα, φίλε George! Θυμήσου τι ακούσαμε τα τελευταία χρόνια για τις συμμετοχές της Ελλάδος:

2005 – Παπαρίζου: Παρόλη την πρωτιά, ο λαός την έκραξε:

«Φάνηκε το βρακί της όταν υψώθηκε στον αέρα από τους χορευτές!» (Η εναλλακτική ποια ήταν; Να μην φορέσει καθόλου;)

2006 – Βίσση:

«Τι θέλει η Βίσση και ανακατεύεται στα γεράματα με τον Διαγωνισμό;»

«Γιατί να πάει με 2 τραγούδια του Καρβέλα και να μην της γράψει άλλος;» (Της έγραψαν άλλοι δυο συνθέτες τραγούδι για τον τελικό, τι φταίμε εμείς αν ήταν μούφες?!)

«Γιατί σφίγγεται τόσο πολύ όταν τραγουδάει; Οι ξένοι δεν θα εκτιμήσουν το μεσογειακό της πάθος!»

«Το τραγούδι δεν έχει ελληνικά στοιχεία!» (κλασσικό!)

«Γιατί τη χουφτώνει ο νταλικέρης στο βίντεο-κλιπ; Δυσφημούμε την Ελλάδα!» (Ναι, γιατί οι νταλικέρηδες στις υπόλοιπες χώρες, διδάσκονται το σαβουάρ βιρβρ πριν πάρουν δίπλωμα οδήγησης. Δεν χουφτώνουν! Και στο κάτω-κάτω, αυτό περίμενε η Ελλάδα για να δυσφημιστεί, δεν την φτάνουν όλα τ’ άλλα!)

«Χάλια το φόρεμα του Γκοτιέ!»

(Δεν ξέραμε να της ράψει η Σούλα απ’ το Γαλάτσι για να ευφρανθεί η ψυχούλα σας! Έλεος που θα κρίνετε και τον Γκοτιέ!)

«Γιατί να εμφανιστεί μόνη της επί σκηνής; Δεν έχει σκηνική παρουσία!» (Μπαλάντα τραγουδά η κακομοίρα, τι σκηνική παρουσία να έχει;)

Αφού τη γλωσσοφάγανε, όταν έχασε, βγήκαν να πουν: «Δεν βγήκε πρώτη!» (Δεν μας χέζετε!)

2007 – Σαρμπέλ:

«Τραγικό τραγούδι,» εφάμιλλο του ΟΠΑ, το οποίο όμως ουδείς έσπευσε να κράξει τότε, εφόσον έφερε καλή θέση (7^η) και έκλεισε όλα τα στόματα. Τότε, έλειπα από την Κύπρο, δεν είχα τηλεόραση με δορυφορική για να παρακολουθώ τα μεσημεριανά, οπότε δεν ενθυμούμαι παρασκηνιακό κράξιμο απ’ εκείνη τη χρονιά! Α, ναι! Πως; Θυμάμαι το ηλίθιο το Star (το οποίο σε εποχές Γιουροβίζιον αποφεύγω να το παρακολουθώ, γιατί είναι οι πλέον αστοιχείωτοι με το θέμα) που βγήκε και είπε ότι χάσαμε επειδή «ο Σαρμπέλ βγήκε να τραγουδήσει με τις πυτζάμες!» Γιατί, ξέρεις, αν τραγουδούσε ο Σαρμπέλ το ‘yassou Maria’ με σμόκιν και φράκο, θα υποκλινόταν η Ευρώπη!

2008 – Καλομοίρα:

«Η Καλομοίρα δεν μιλά καλά Ελληνικά!» (Λες και την στείλαμε για ευρωβουλευτή! Που κι εκεί να τη στέλναμε, θα είχε μεταφράστριες, μια χαρά θα μας εκπροσωπούσε!)

«Η εισαγωγή του τραγουδιού είναι αντιγραφή, θα μας ακυρώσει τη συμμετοχή η EBU»

«Η Καλομοίρα δεν έχει φωνή!» (Δεν έχει, δεν έχει, αλλά όλο πρώτη την ψηφίζετε!)

Φέρνει 3^η θέση η Καλομοίρα. Σκάζουν αμέσως όλοι!

2009 – Ρουβάς:

Ακούμε τα τραγούδια, χλιαρές αντιδράσεις! «Κανένα δεν είναι σαν το +σε θέλω!» Βλέπουμε τις πρώτες πρόβες: «Απροετοίμαστοι πήγαν στη Μόσχα, γλιστράνε στη σκηνή!», «Το μηχάνημα του Σάκη μοιάζει με τεράστιο συρραπτικό!», «Το χορευτικό είναι παλιομοδίτικο, το έκανε η Βίσση στα Αστέρια το 2000!», «Γιατί και πάλι με αγγλικό στίχο;» «Το τραγούδι δεν έχει ελληνικά στοιχεία!» Μασάμε την καραμέλα επί ένα μήνα!

Και έρχεσαι, φέτος, εσύ Alkaio Superstar:

- Έχεις ελληνικά στοιχεία στο τραγούδι; Έχεις!

- Έχεις κρητική λύρα όπως είχε και η Παπαρίζου που κέρδισε; Έχεις!

- Έχεις ελληνικό στίχο που τόσο τον πεθύμησαν; Έχεις!

- Έχεις σκηνική παρουσία και στοιχεία σόου; Έχεις!

- Έχασες κιλά ειδικά για την Γιουροβίζιον; Έχασες!

- Έχει το τραγούδι μας αβανταδόρικο και διεθνή στίχο; Έχει, το 'ΟΠΑ΄ (που μαζί με το 'μαλάκας' όλοι τα ξέρουν!)

- Έχεις το πλεονέκτημα ότι πας να διαγωνιστείς σε μια χρονιά που όλοι οι άλλοι στέλνουν μπαλάντες; Το έχεις!

Τι δεν τους άρεσε, δεν κατάλαβα! Ζήλεια-ψόρα! Χαλάστηκαν επειδή το τραγουδάκι είναι ένα εύπεπτο ποπάκι που θα ξεχαστεί του χρόνου και δεν θα μείνει διαχρονικό; Τι να κάνουμε; Από αυτά αποτελείται το 99% της ελληνικής δισκογραφίας. Το ΟΠΑ τους μάρανε; Η Γιουροβίζιον άλλωστε, δεν φημιζόταν ποτέ για την ποιότητά της. Οπότε, αυτοί που μου το παίζουν ξαφνικά ΄Μαρία Φαραντούρη΄ είναι οι τελευταίοι που θα έπρεπε να εκφέρουν άποψη γι αυτό το «πανηγυράκι!» Όποιος θεωρεί ότι η Γιουροβίζιον είναι χαμηλού επιπέδου τηλεοπτικό προϊόν, απλά δεν την βλέπει! Πόσω μάλλον να μου εκφέρει και άποψη για το ΟΠΑ!

Τι υποκρισία! Η Ελλάς του Πάνου Κιάμου, του Πετρέλη, του Κατέλη, που μέχρι και την Αλεξανδράτου κατέταξε κάποτε στην κατηγορία της τραγουδίστριας, ξαφνικά θίχτηκε από το ΟΠΑ! Λες και πάμε να εμφανιστούμε σε φεστιβάλ μουσικής του Σάλζμπουργκ! (Που εδώ που τα λέμε και στο Σάλζμπουργκ να συμμετείχαμε, αμφιβάλλω αν θα χτυπούσε 80% και βάλε, τηλεθέαση!)

Ανάθεμα την ώρα που πήγαν οι Antique στον Διαγωνισμό και τον επανέφεραν στη μόδα! Απέκτησαν άπαντες άποψη, γίνανε όλοι Μπόκοτες! Τι ωραία που ήταν τη δεκαετία του ’90, που μόνο εγώ και η Μαριάννα Ευστρατίου βλέπαμε τον Διαγωνισμό και ήταν όλα πιο ανθηρά!

Το Σάββατο είχα πάει στο Ζοο, σε γενέθλια φίλης. Όταν ο DJ έπαιξε το ΟΠΑ, ήρθε το μαγαζί ανάποδα. Θέλουν δεν θέλουν, Γιώργο Αλκαίο, (τους) νίκησες!

Δυστύχημα

Από τον καιρό που έγινα δικηγόρος και άρχισα να ασχολούμαι και με το ερασιτεχνικό θέατρο, διαπίστωσα μια τρομερή ανάταση στη αυτοπεποίθησή μου! Παλιότερα, παρρησία μηδέν, ούτε τη γνώμη μου δεν τολμούσα να εκφράσω μπροστά σε κόσμο. Πλέον, γνωρίζοντας τα νομικίστικα της καθημερινότητας, δεν με σταματά τίποτε! Να πέσω να φάω άνθρωπο! Αυτό, σε συνάρτηση με τους ρόλους που παίζω στις παραστάσεις και την έκθεσή μου στο ακροατήριο, με βοηθούν να αντεπεξέρχομαι τα μάλα εμπρός σε δύσκολες καταστάσεις.

Σήμερα, έζησα μια απ’ αυτές. Ένας γύφτος πάρκαρε το αυτοκίνητό του επάνω στο πεζοδρόμιο. Το μισό αυτοκίνητο έφρασσε το πεζοδρόμιο και το άλλο μισό τον δρόμο. Εμπόδιζε εμφανώς τη διέλευση και όπως κατάλαβες, περνώντας διά μέσου συμπληγάδων, τού στράβωσα το καθρεφτάκι που εξείχε στον δρόμο. Δεν του το έσπασα, απλώς του το στράβωσα! «Ας μην πάρκαρε παράνομα επάνω στο πεζοδρόμιο» σκέφτηκα και έφυγα. Σιγά τη ζημιά άλλωστε.

Ο οδηγός του αυτοκινήτου με είδε, μπήκε αμέσως στο αυτοκίνητο και με πρόλαβε στα επόμενα κόκκινα φανάρια. Άνοιξε την πόρτα, κατέβηκε κάτω, μου άνοιξε με τη βία την πόρτα του αυτοκινήτου κι άρχισε να μου φωνάζει και να απειλεί ότι θα με δείρει. Εν τω μεταξύ, εγώ δεν τον πήρα είδηση, είχα ακουστικά στα αφτιά και άκουγα lady gaga! Παρόλα αυτά, δεν έχασα την ψυχραιμία μου. Έβγαλα τα ακουστικά και του είπα με ύφος Έλενας Ακρίτα στον ‘πιο αδύναμο κρίκο:’ «Σας παρακαλώ να μιλάτε πιο ευγενικά!» Αυτός συνέχισε να βρίζει και του ξαναείπα: «Είμαι σίγουρος ότι μπορείτε και πιο ευγενικά απ’ αυτό!» (στο να σπάζω τα νεύρα του άλλου είμαι ιδανικός!)

Ο κύριος που μου επιτέθηκε διέκοψε την οδική κυκλοφορία και ευτυχώς που ήμασταν κοντά σε αστυνομικό σταθμό και πεταχτήκαμε να μας λύσουν τη διαφορά. Στο μεταξύ αυτός συνέχιζε να αλαλάζει και να βρίζει στη μέση του δρόμου, σαν τον αείμνηστο Κακαουνάκη σε παράθυρο ειδήσεων του Χατζηνικολάου. Ήταν μεσόκοπος, εξ Ελλάδος, αν και τα γλωσσικά του λάθη παρέπεμπαν σε καταγωγή από Πόντο, ή κάτι τέτοιο. Εγώ αυτά τα παρακλάδια των human species δεν τα αναγνωρίζω.

Τέλος πάντων. Μπαίνουμε στο Τμήμα και ο κύριος κραυγάζει στο όργανο: «Αυτός ο άχρηστος, παραλίγο να με σκοτώσει! Και όχι μόνο αυτό, αλλά μου χτύπησε το αυτοκίνητο και έφυγε, αντί να σταματήσει να δει πόση ζημιά έκανε!» Με απόλυτο ήρεμο ύφος απάντησα: «Σας παρακαλώ, ενημερώστε τον παραπονούμενο ότι θα τον κατηγορήσω για δημόσια εξύβριση αν συνεχίσει να με αποκαλεί άχρηστο!» (εγώ, είπαμε, βράχος! Σε Βουλή των Λόρδων μετέτρεψα τον Σταθμό του Αγ. Δομετίου!). Όσο με έβλεπε ο κύριος να τον αντιμετωπίζω αφ’ υψηλού, τόσο περισσότερο φούντωνε!

Το δε Όργανο της τάξεως να μας κοιτάζει με ύφος: «Πού στα κομμάτια σας πέτυχα και τους δυο σαββατιάτικα, ενώ έπινα ήσυχος τον καφέ μου!»

Συνεχίζει ο γύφτος να με βρίζει: «Έτσι τους τα δίνουν τα διπλώματα! Τα ζώα! Αν ήμουν πεζός στον δρόμο αυτός ήταν άξιος να με πατήσει και να σηκωθεί να φύγει!» Εγώ, αγέρωχος τον αγνοώ, ενώ απευθύνομαι στο Όργανο: «Παρακαλώ πείτε του ότι θα τον καταγγείλω και για συκοφαντική δυσφήμιση, και επίσης αν λογαριάζετε να μας ανακρίνετε κάντε το όπως ορίζουν οι διατάξεις της πολιτικής δικονομίας. Χωρίς ξεκατινιάσματα! Δεν νομίζω αυτός ο θόρυβος μέσα στη μέση του δρόμου να τιμά το Σώμα της Αστυνομίας!»

Όταν άκουσαν τις λέξεις «δυσφήμιση» και «δικονομία» με κοιτούσαν και οι δυο λες και τους απείλησα με εκτόξευση πυραύλων Τόμαχοκ! Τόσο αστοιχείωτοι!

Και συνέχισα με ύφος εκατόν Καρδιναλίων: «Παρακαλώ, ρωτήστε τον παραπονούμενο κατά πόσον ήταν νόμιμα σταθμευμένος στο σημείο που έγινε το ‘δυστύχημα’ και κατά πόσον πιστεύει ότι η ζημιά είναι τέτοια που να δικαιολογεί την ανάμειξη της αστυνομίας!» Εγώ αγόρευα, ο άλλος μονολογούσε βρίζοντας. Μια ομορφιά! Σαν ένθετο κυπριακό σκετς στο 'ευχάριστο σαββατόβραδο!'

Το όργανο άρχισε να βαριέται να μας ακούει. Μας είπε ότι ούτε καν οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν πρόκειται να αναμειχθούν για το στράβωμα ενός καθρέφτη! Αχ, σε τι τρελό έπεσα! Όλα αυτά, για το στράβωμα του καθρέφτη τού, ενόσω ήταν και παράνομα παρκαρισμένος!

Ξαφνικά, χτύπησε το κινητό του γύφτου. Το απάντησε: «Ναι, αγάπη μου, έρχομαι να σε πάρω!» Μπήκε μέσα στο αυτοκίνητό του και έφυγε χωρίς να πει απολύτως τίποτε! Ούτε καν να κοιτάξει τον αστυνομικό, να του γνέψει ότι το θέμα είναι λήξαν! Δεν ζήτησε καν να πάρει τα στοιχεία μου, ούτε το κινητό μου! Έβαλε μπρος και εξαφανίστηκε. Κοίταξα το Όργανο, αυτός μου έγνεψε «πήγαινε στο καλό του Θεού» και έφυγα. Εξ αιτίας του συμβάντος άργησα 15’ να πάω στο μάθημα Ισπανικών μου.

Χαίρομαι που έκοψε η ξερή μου και δεν έπαιξα το παιχνίδι του κυρίου και του την βγήκα ως Πάπυρος Larousse Britannica και τον ψάρωσα! Σκέψου να ασκούσα και το επάγγελμα του Δικηγόρου, να είχα περισσότερο τουπέ, να δεις τι θα γινόταν…

Πού θα πάει, δεν θα ξεχωρκατέψουν σιγά-σιγά;