Το 1988 εγώ ήμουν 8 χρονών.
Το 1988 εγώ πήγαινα στην 4η Δημοτικού, καθόμουν με την Μάρσια και φυσικά, την γούσταρα.
Το 1988 εγώ φορούσα κάτι ολόσωμες γκρι φόρμες και έβλεπα τηλεόραση μανιωδώς κάθημερινά. Με το που ξεκινούσε η εκπομπή του ΡΙΚ στις 4:00 το απόγευμα εγώ δεν το κουνούσα ρούπι αν δεν έβλεπα Γούντι Δρυοκολάπτη, Μίκυ & Ντόναλντ και ενίοτε Μαντάμ Σουσού.
Το 1988 η μαμά μου διέθετε ένα μικρό κόκκινο φίατ μέσα στο οποίο ακούγαμε μόνιμα την κασέττα της Βίσση «Τώρα.» Το πρώτο τραγούδι λεγόταν ‘1988’ και απορούσα μάλιστα αν επιτρέπεται να το τραγουδάει και το 1989 ή το 1990.
Το 1988 το avant garde της κυπριακής τηλεόρασης ήταν η Ειρήνη Χαραλαμπίδου που είχε μια αξιοσέβαστη κουπ και η οποία πατώντας ένα κουμπί και κάνοντας πτωχές κληρώσεις έδινε νόημα στο σαββατόβραδο μας.
Ένα από εκείνα τα βράδια, η Ειρήνη Χαραλαμπίδου έκανε tribute στην ‘απόλυτη Ελληνίδα σταρ’ που μέχρι τότε ήταν απλώς ‘Μια Κύπρια που την μάθανε και στην Αθήνα.’ Το πρόγραμμα το γράψαμε σε κασέττα και σβήστηκε μετά από χρόνια αφότου το είδαμε ένα εκατομμύριο φορές, δεν θυμάμαι κι’ εγώ γιατί.
Απόψε το εντόπισα στο Youtube και μπήκα συγκινημένος στη μηχανή του χρόνου, δυστυχώς χωρίς τα θεσπέσια βυζιά της Μάρω Λύτρα. Εν πάση περιπτώσει, σας αφιερώνω τα highlights ενός δίσκου που μυρίζει νοσταλγία από το χιλιόμετρο.
Η σκηνοθεσία, η φαντασία, η ενδυματολογία και γενικά η καλλιτεχνική αξία των βίντεο που θα δείτε είναι ανεκτίμητη. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι και εν έτει 2007 το ΡΙΚ συνεχίζει να κάνει παρομοίου επιπέδου αριστουργηματικά βίντεος. Η αφάνα της Άννας, τύπου Σρι-Λανκέζα δουλάρα που φόρεσε τα ρούχα της κυρίας της, το χιονισμένο Τρόοδος, η Παναγία της Ασίνου, το αεροπλάνο των Κυπριακών αερογραμμών που προσγειώνεται με χάρη και το ευρηματικό speed boat αποτελούν το φόρτε των βίντεο που ακολουθούν.
Μπαίνει το 2008 όπου να’ναι, πωωω, πώς περάσαν τα χρόνια, τ’ είναι αυτά που φορώ; Ποιό σατέν, ποιό μετάξι θα με κάνει χορό...?
Το 1988 εγώ πήγαινα στην 4η Δημοτικού, καθόμουν με την Μάρσια και φυσικά, την γούσταρα.
Το 1988 εγώ φορούσα κάτι ολόσωμες γκρι φόρμες και έβλεπα τηλεόραση μανιωδώς κάθημερινά. Με το που ξεκινούσε η εκπομπή του ΡΙΚ στις 4:00 το απόγευμα εγώ δεν το κουνούσα ρούπι αν δεν έβλεπα Γούντι Δρυοκολάπτη, Μίκυ & Ντόναλντ και ενίοτε Μαντάμ Σουσού.
Το 1988 η μαμά μου διέθετε ένα μικρό κόκκινο φίατ μέσα στο οποίο ακούγαμε μόνιμα την κασέττα της Βίσση «Τώρα.» Το πρώτο τραγούδι λεγόταν ‘1988’ και απορούσα μάλιστα αν επιτρέπεται να το τραγουδάει και το 1989 ή το 1990.
Το 1988 το avant garde της κυπριακής τηλεόρασης ήταν η Ειρήνη Χαραλαμπίδου που είχε μια αξιοσέβαστη κουπ και η οποία πατώντας ένα κουμπί και κάνοντας πτωχές κληρώσεις έδινε νόημα στο σαββατόβραδο μας.
Ένα από εκείνα τα βράδια, η Ειρήνη Χαραλαμπίδου έκανε tribute στην ‘απόλυτη Ελληνίδα σταρ’ που μέχρι τότε ήταν απλώς ‘Μια Κύπρια που την μάθανε και στην Αθήνα.’ Το πρόγραμμα το γράψαμε σε κασέττα και σβήστηκε μετά από χρόνια αφότου το είδαμε ένα εκατομμύριο φορές, δεν θυμάμαι κι’ εγώ γιατί.
Απόψε το εντόπισα στο Youtube και μπήκα συγκινημένος στη μηχανή του χρόνου, δυστυχώς χωρίς τα θεσπέσια βυζιά της Μάρω Λύτρα. Εν πάση περιπτώσει, σας αφιερώνω τα highlights ενός δίσκου που μυρίζει νοσταλγία από το χιλιόμετρο.
Η σκηνοθεσία, η φαντασία, η ενδυματολογία και γενικά η καλλιτεχνική αξία των βίντεο που θα δείτε είναι ανεκτίμητη. Το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι και εν έτει 2007 το ΡΙΚ συνεχίζει να κάνει παρομοίου επιπέδου αριστουργηματικά βίντεος. Η αφάνα της Άννας, τύπου Σρι-Λανκέζα δουλάρα που φόρεσε τα ρούχα της κυρίας της, το χιονισμένο Τρόοδος, η Παναγία της Ασίνου, το αεροπλάνο των Κυπριακών αερογραμμών που προσγειώνεται με χάρη και το ευρηματικό speed boat αποτελούν το φόρτε των βίντεο που ακολουθούν.
Μπαίνει το 2008 όπου να’ναι, πωωω, πώς περάσαν τα χρόνια, τ’ είναι αυτά που φορώ; Ποιό σατέν, ποιό μετάξι θα με κάνει χορό...?
Φίλος είναι αυτός που σε ρωτάει τι κάνεις και περιμένει την απάντηση σου. Φίλος είναι αυτός που όταν είσαι μαζί του αισθάνεσαι ψυχικά γυμνός και δεν σκέφτεσαι δυο φορές πριν μιλήσεις. Φίλος είναι αυτός που όταν είσαι μαζί του, η σιωπή δεν μεταφράζεται σε αμηχανία. Τέρμα όμως στα κλισέ. Φίλους εγώ στη ζωή μου δεν έκανα πολλούς. Άντε να έχω δυο από τον στρατό και δυο από το πανεπιστήμιο. Έχω όμως τέσσερις αδελφούς. Και ο ένας απ’ αυτούς έχει σήμερα γενέθλια και είναι ο πιο αστραφτερός απ’ όλους.
