Βιβλιολέσχη 2020

 Ως γνωστόν κάθε χρόνο θέτω στόχο να διαβάζω ένα βιβλίο κάθε μήνα.

Πέρσι κατάφερα και ξεπέρασα τον στόχο διαβάζοντας 18 βιβλία. Φέτος, λόγω καραντίνας ξεπέρασα κάθε προσδοκία και έφτασα τα 25! Μόνο το δίμηνο της καραντίνας είχα διαβάσει 7 βιβλία στην καθισιά μου. Δεν έχω ξαναδιαβάσει τόσο στη ζωή μου, ούτε καν στο πανεπιστήμιο. Το απόλαυσα εννοείται.

Αν κόπτεστε και ενδιαφέρεστε, μπορείτε να με κάνετε added as a friend κατεβάζοντας το goodreads και να δείτε τα πιο πάνω βιβλία και να ανταλλάξουμε απόψεις. Αν πάλι χεστήκατε, σας παραθέτω εδώ τη λίστα με τα καλύτερά μου. Μη μου ζητάτε να σας πω τι και πως, τα 40 έχουν κάνει ήδη την εμφάνισή τους. Ελάχιστα πράγματα θυμάμαι τελειώνοντας ένα μυθιστόρημα σχετικά με την υπόθεση. Η απόλαυση που κερδίζω κρατά 2-3 ώρες μετά την ανάγνωσή τους.

 Πάμε:

The Perfect Wife (JP. Delaney)

Tο βρήκα εξαιρετικό! Γεμάτο ανατροπές και σαν σύλληψη υπέροχο. Ένας άντρας χάνει την αγαπημένη του σύζυγο και μη μπορώντας να αντέξει την απώλεια δημιουργεί ένα ρομπότ ακριβώς το ίδιο με τη γυναίκα του. Το φορτώνει με αναμνήσεις της συζύγου του και ζει μαζί του σαν να ήταν εκείνη. Το ρομπότ όμως θέλει να ανακαλύψει την αλήθεια και να εξιχνιάσει τον χαμό της πραγματικής συζύγου. Στην πορεία εγείρονται πολλά ηθικά θέματα κατά πόσον ένα ρομπότ μπορεί να έχει νομική ύπαρξη και οντότητα. Θέματα τα οποία θεωρώ ότι θα μας απασχολήσουν στ’ αλήθεια τις ερχόμενες δεκαετίες. Το διάβασα στα αγγλικά για να διατηρήσω μιαν υποτυπώδη επαφή με τη γλώσσα των σπουδών μου. Αισθάνομαι ότι τα αγγλικά μου ξεφτίζουν όσο πάνε. Να το διαβάσετε οπωσδήποτε. Επίσης να πω ότι ο Delaney εξελίσσεται στον/στην αγαπημένο μου συγγραφέα (πρόκειται για ψευδώνυμο, δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα). 

Χωρίς Όνομα (Στηβ Κάβανα)

Ένας συγγραφέας διαπράττει εγκλήματα και μετά τα μεταφέρει σε μυθιστορήματα τα οποία γίνονται ανάρπαστα. Εννοείται τα εκδίδει με ψευδώνυμο και δεν γνωρίζει κανένας την ταυτότητά του. Όταν η ταυτότητά του διαρρέει αναλαμβάνει να βγάλει από τη μέση τον άνθρωπο που απειλεί να τον ξεμπροστιάσει. Αυτό το μυθιστόρημα έχει πολύ γρήγορη πλοκή και άφθονες ανατροπές. Νομίζεις ότι βλέπεις σειρά στο Νέτφλιξ. Εξαιρετικό αν και σε σημεία κόντεψε να με χάσει γιατί το βρήκα υπερβολικό. Στο τέλος με αποζημίωσε. Να το διαβάσετε κι αυτό. 

Ο Καλός Γιος (Γιου-Γιονγκ-Γιονγκ)

Ότι θα έφτανα στο σημείο να διάβαζα και κορεάτικη μυθοπλασία, και να την αποθέωνα κιόλας… Μόνο στο 2020! Λάτρεψα την ιστορία αυτή, θυμίζει λίγο την οσκαρική ταινία «τα παράσιτα». Είναι ίδιας λογικής και ατμόσφαιρας. Αφορά σε ένα ψυχοπαθή γιο που συνέρχεται από ένα επιληπτικό επεισόδιο και βρίσκει τη μάνα του σφαγμένη. Δεν είναι σίγουρος αν την σκότωσε ο ίδιος ή κάποιος άλλος. Είχα συναρπαστεί με το συγκεκριμένο. Να το διαβάσετε. 

Για το τέλος αφήνω αυτό εδώ.

Η Μη Βλάπτειν (Henry Marsh)

Πραγματικές ιστορίες ενός χειρουργού εγκεφάλου. Δυσβάσταχτο βιβλίο. Έκανα μήνες να το τελειώσω γιατί δεν άντεχα να συμπάσχω με τις αγωνίες του για τη διάσωση των ασθενών του. Συνταραζόμουν σύγκορμος ψυχολογικά σε κάθε κεφάλαιο. Έκλαιγα με τις χαρές και επιτυχίες του, έμενα άφωνος και αμίλητος με τις περιπτώσεις που αποτύγχανε και άφηνε κόσμο σε κατάσταση «φυτού». Πόσο θαυμάζω τους γιατρούς ώρες- ώρες. Αν θέλετε δοκιμάστε το. Γιατί μπήκα στη διαδικασία να διαβάσω ένα τέτοιο βιβλίο μην ρωτάς. Συναρπάζομαι με το reality του πράγματος, γενικά, ίσως όμως και να νιώθω ότι θα έρθει και η σειρά μου και θέλω να ξέρω τι με περιμένει. 

Εύχομαι το 2021 να διαβάσω άλλα τόσα!