Replay & Better Love

Τα άκουσα και τα δύο τραγούδια.

Εμένα τα θέματά μου είναι πολιτικά. Είναι θέματα στρατηγικής. Τα τραγούδια αυτά καθεαυτά είναι μια χαρά και τα δύο, έκαστο στο είδος του και από εκεί και πέρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Έχω όμως ενστάσεις.

Τον περασμένο Οκτώβριο έτυχε να γνωρίσω τον πρόεδρο του Δ.Σ. του ΡΙΚ σε μία δεξίωση. Πήγα και του συστήθηκα. Πολύ ευπροσήγορος άνθρωπος. Του εξήγησα ποιος ήμουν και τον συνεχάρη για την επαγγελματική προσέγγιση που επέδειξε το ίδρυμα με την περσινή μας εκπροσώπηση. Χάρηκε που τα άκουγε. Συνέχισα λέγοντας ότι θα ήταν λάθος για το 2019 να ακολουθηθεί η ίδια συνταγή γιατί αφενός δεν είναι κάθε χρόνο του Άη Γιαννιού και αφετέρου, δυο χρονιές συνεχόμενες το ίδιο κυρελέησον το βαριέται και ο παπάς. Μου απάντησε χαμογελώντας «δεν είναι δική μου δουλειά αυτή», και δεν επέμεινα. Ήλπιζα όμως να το μεταφέρει σ’ αυτόν που ήταν δική του δουλειά.

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Βγήκε το Ριπλέι, μια απ’ τα ίδια. Τα «ίδια» μια χαρά είναι βέβαια. Ριπλέι, όνομα και πράμα. Έχει από χθες που ακούω το τραγούδι στο ριπλέι και ομολογώ ότι έχω πιο θετική εικόνα από όταν πρωτοβγήκε το Φουέγκο. Δεν ξέρω όμως αν αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος μου έχει ήδη απορροφήσει αρκετό Φουέγκο για το υπόλοιπο της ζωής του και βρήκε το Ριπλέι πιο ευκολοχώνευτο, αφού ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο τραγούδι. Έβγαλαν το κλαρίνο, πρόσθεσαν το τρομπόνι, έτοιμο το τραγούδι στο πιάτο. Δεν το απορρίπτω. Έτσι είναι όλες οι επιτυχίες. Τα μάθαμε κι από τον Φοίβο και τον Καρβέλα τόσα χρόνια. Τραγούδια ντούμπλε φας, εύκολα στο αφτί, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κατ’ ανάγκη φτηνά. Αυτό είναι η ποπ μουσική.

Αλλά δεν θεωρώ σωστή κίνηση να κινηθούμε στα «σίγουρα νερά» δυο χρονιές συνεχόμενες. Μάλλιασε η γλώσσα μου να τα γράφω κάθε χρόνο. Έχουμε τόσο πλούσια κουλτούρα και τόσους υπέροχους καλλιτέχνες στην Ελλάδα οι οποίοι παραμένουν αναξιοποίητοι. Εγώ, για να καταλάβεις, θέλω να πάει μια Θεοδωρίδου να πει ένα τραγούδι τύπου «Κόκκινη Γραμμή». Θα εκπλαγείτε πόσο καλά θα πάμε. Και που να μην πάμε, δεν πειράζει. Θα είναι τόσο μεγάλο το hype που θα δημιουργηθεί στο εσωτερικό, που θα ξαναζήσουμε ατμόσφαιρα ολυμπιακών αγώνων, μουντομπάσκετ και γιουροβίζιον επί Ρουβά και Παπαρίζου, όπου όλη η χώρα έπαιρνε πατριωτικά το θέμα και κρεμμόταν από τα μπαλκόνια.

Υπερβολικό, ξε-υπερβολικό, μια χαρά προωθούνταν η Γιουροβίζιον ως τηλεοπτικό προϊόν.

Τώρα για παράδειγμα ποιος νοιάζεται να μετρά τις μέρες ως τον Μάιο για την κάθε Κατερίνα Ντούσκα; Στείλτε μωρέ μια Βανδή, έναν Ρέμο, μία φίρμα τέλος πάντων κι ας είναι και άφωνη, που μου ξεθάψατε την κάθε πικραμένη για να προωθήσετε «τα ευρωπαϊκά ακούσματα», την «intellectual pop μουσική» (εσάς περίμενε η Ευρώπη). Και η Ελλάδα στην Ευρώπη είναι. Και το μπουζουκάκι ελληνικό είναι και κατ’ επέκταση ευρωπαϊκό. ΟΚ, καλός είναι και ο πειραματισμός. Δεν λέω κάθε χρόνο να στέλνουμε μπουζούκια. Στείλε τη Ζουγανέλη, στείλε την Μποφίλιου. Στείλτε κάποια που να καθηλώσει το έθνος. Όχι την κάθε μία που έμαθε τη Γιουροβίζιον από σπόντα, στα γεράματα.

Και για να μην λέτε, εγώ το τραγούδι της Ελλάδας το βρήκα εξαιρετικό. Εντάξει, όχι να κόψω και τη φλέβα μου. Αλλά είναι όντως πολύ καλό, δουλεμένο, καθόλου πρόχειρο, και στέκεται επάξια στο εξωτερικό. Δεν είναι κονσέρβα. Αλλά ναι, θέλω να πηγαίνουν οι φίρμες στον Διαγωνισμό. Κι αν δεν πάει μια φίρμα, να πάει κάποια που έχει ένα τραγούδι εκτός του κόσμου τούτου που θα εγγυάται την πρωτιά και θα δικαιολογεί την εξαίρεση στον κανόνα. Ε, αυτό δεν συμβαίνει φέτος.

Εν πάση περιπτώσει, κακώς το ψηρίζουμε αφού ούτε η Κύπρος προβλέπω να κερδίζει, ούτε η Ελλάδα. Θα πάνε καλά αμφότερες - εμείς ίσως λίγο καλύτερα μιας και έχουμε και τους Σουηδούς από πίσω να μας σπρώχνουν. Αλλά ναι, διαφωνώ με τη στρατηγική που ακολουθούμε. Δεν θα πάμε και στον πόλεμο. Αλλά θεωρώ ότι μπορούμε πολύ καλύτερα από αυτά. Δεν ξέρω γιατί δεν το παλεύουμε και έχουμε εφησυχαστεί με ευκολίες και δηθενιές.

Έχουμε δυο τραγούδια πάντως για τα οποία δεν μπορούμε να ντρεπόμαστε, όπως άλλες χρονιές. Οπότε, από μια άποψη το καθήκον έγινε. Τώρα πόσο ψηλά θα τερματίσει το καθένα, ο Θεός και η ψυχή μας.

Θα τα ξαναπούμε την εβδομάδα του διαγωνισμού.